Orom og‘ushida dilrabo bu tun: Oydin zulumotda jilmayar bahor

Mard RAHMONOV 
Yozyovon tumanida 
yashaydi. U bundan sakkiz 
yil ilgari avtohalokatga 
uchrab, oyoqlari o‘ziga 
bo‘ysunmay qolgan.
O‘smir yigitcha 
uch yilda ikki marotaba 
miyadan og‘ir operatsiyani 
boshdan o‘tkazgan. 
Gapirishga ham qiynaladi. 
Ammo hayotga, ertangi 
kunga umid bilan 
yashaydi. Murg‘ak, sof qalb 
egasi. Mardning she’riy 
mashqlari nekbinligi bilan 
o‘quvchini o‘ziga tortadi. 
U ota-onaga, Vatanga 
muhabbatni, yaxshilik, 
mehr-oqibat, bor haqiqatni 
sodda va ravon til bilan 
ifodalashga harakat qiladi. 
Eng muhimi – yuragida 
shukronasi bor. Uning 
yagona maqsadi – bir kun 
kelib o‘rtoqlaridek oyoqqa 
turib, xalqiga chin dildan 
xizmat qilish.
Aziz o‘quvchi, 
Mardning she’rlarini Siz 
ham o‘qib, dil izhorlariga 
bir quloq tuting-a, 
ko‘nglingizga yorug‘lik 
kirsa ne ajab.
O‘ktamxon SOLIYEVA,
O‘zbekiston Yozuvchilar 
uyushmasi a’zosi
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

80
www.yoshlikjurnali.uz / №9-10 (361) 2021
Muqovada
Ahmad To‘ra 
olgan suratlardan foydalanildi.
Bosishga 09.11.2021-yilda 
ruxsat berildi.
Qog‘oz bichimi: 84x108 
1
/
16 
Nashriyot hisob tabog‘i: 8
Obuna indeksi– 
822.
ISSN 0207-9137. 
Jurnal 2007-yil 4-mayda 
O‘zbekiston Matbuot va 
axborot agentligi tomonidan 
№ 0253 raqami bilan 
ro‘yxatga olingan.
Tahririyatga kelgan 
qo‘lyozmalar taqriz qilinmaydi 
va muallifga qaytarilmaydi. 
Mualliflar fikri tahririyat 
nuqtayi nazaridan farq qilishi 
mumkin.
Jurnaldan ko‘chirib bosilganda 
“Yoshlik”dan olindi” deb 
izohlanishi shart.
“PRINT-MAKON” MChJ 
bosmaxonasida chop etildi.
Buyurtma № 7. Adadi: 1707. 
Toshkent shahri, 
Uchtepa tumani, 
25-mavze, 47-uy.
Ot kimniki?
Bir kishi yo‘lda ot minib kelayotgan ekan, bir joyda yo‘l chetida 
turgan odamni uchratibdi. Haligi odam otliqdan:
– Hoy yaxshi odam, oyoqlarim og‘riydi, iltimos, meni otingga 
mindirib olsang, – debdi.
Otliqning rahmi kelib uni otiga mingashtirib olibdi. Ular bir 
manzilga yetib kelganlarida otliq mingashgan odamga:
– Mana, sen aytgan manzilga yetib keldik, qani, endi otdan tush, – 
debdi. Shunda haligi odam:
– Nega men tusharkanman, ot meniki, sen tush otdan! – deb 
dag‘dag‘a qilibdi. Muttahamlikning chegarasi bo‘larmidi, deganlaridek, 
u “ot meniki”, deb turib olibdi. Odamlar bu janjalni qanday hal qilishni 
bilmay turgan ekan, shu payt Birbal kelib qolibdi. Unga bo‘lgan 
voqeani tushuntirishibdi.
– Janjalni bas qilinglar, – debdi Birbal, – siz ikkalangiz ham otni 
qoldirib, ertaga kelinglar. Ot kimniki ekanligi hal bo‘ladi.
Birbal ulardan otni olib qolib, podshohning otxonasiga olib 
boribdi va egar-jabdug‘ini yechib, boshqa otlar yoniga bog‘latib 
qo‘yibdi. Ertasiga ikkala da’vogar kelibdi. Shunda “Ot meniki” deb da’vo 
qilayotgan odamga:
– Kirib otxonadan otingni olib chiq, – deyishibdi.
Muttaham da’vogar otni taniy olmabdi. Egasi esa yuzlab ot ichidan 
bir zumda o‘zining otini tanibdi.
Birbalning donoligi bilan muttaham jazosini olibdi.
www.ziyouz.com kutubxonasi