4
SUHBAT
Do‘stbek SULA
YMONOV suhbatlashdi.
–
Abduqayum aka,
bugungi o‘zbek hikoyachilik
janri rivojlanishini nimalarda ko‘rasiz?
– Hamma zamonda ham asli og‘irkarvon
nasr o‘z o‘quvchisi ong-tafakkuri, dunyoqa-
rash-shuuri qamrovidan ancha oldinroqda
bo‘lgan. Illo, Insonning o‘n sakkiz ming olam
-
dan ko‘ra ulkanroq, koinotning aql bovar etmas
qo nuniyatlaridan ham murakkabroq qalb
kechinmalari, tilsim-mo‘jizalarini bor bo‘y-
basti bilan nasr ochib beradi. Shu ma’noda nasr
bugungi voqelikning, tabiiyki, o‘tmishning va
ayni payt da yaqin-uzoq kelajakning o‘ziga xos
ko‘zgusi hamdir.
Tomchida quyosh aks etadi. Ba’zan hayotiy
voqea-hodisalar ixcham ifoda etilsa-da, mutolaa
asnosida qalbingizni favqulodda larzaga solgan
ajoyib epik asar asl so‘z san’atining cho‘qqisiga
aylanadi. Inchunun, yaxshi hikoyaning o‘zi
ulkan bir romandir...
Nazariyaga o‘tib ketishimning sababiga kel
-
sak, savolingizdagi nekbinlikka qo‘shilolmadim.
Harqalay – balki, zamondan orqada qolgan
-
dirman – siz alohida qayd etgan “rivojlanish”ni
keng ma’noda unchalik ilg‘amayroq turibman.
Ehtimol, ishlab chiqarish nuqtayi nazaridan
Dostları ilə paylaş: 
