Dərslik azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyi tərəfindən təsdiq edilmi şdir. Baki 2001

Burada əsas etibarilə üç nöqteyi-
nəzər vardır: Birincilər 
göstərirlər ki, mövcud irsiyyət mexanizmi unikal 
bioloji növ olan insanın inkişafının nəticələrini tam dolğunluğu ilə əks 
etdirir. Bu mexanizm sabit və mükəmməldir. Buna görə də xeyli uzaq 
gələcəkdə də öz rolunu oynayacaqdır. Beləliklə 
birinci baxış 
optimist 
əhval- ruhiyyəni ifadə edir. 
Ikinci mövqedə 
duranlar belə hesab edirlər ki, 
insan bioloji növ kimi öz dövrünü başa vurmaqdadır və o sönməyə döğru 
meyl edir. Onlar bunun səbəbini insan tərəfindən sün‟i mühit 
yaradılmasında və təbabətin artan uğurlarında görürlər. Guya bu amillər 
bəşəriyyəti təbii seçmə üzrə inkişaf yolundan kənara çıxarmışdır. Buna 
görə də toplanmaqda olan mutasiyaların təzyiqi altında bəşəriyyətin 
üzərinə ağır yük düşür. Bundan əlavə, sosial həyatda baş verən 
burulğanlar və partlayışlar da insan nəslinin sönməkdə olduğunu göstərir. 
Göründüyü kimi bu baxış pessimizmi ilə səciyyələnir. 
Nəhayət üçüncü
qrupun tərəfdarları belə hesab edirlər ki, insan cavan bioloji növdür. Onun 
irsiyyət mexanizmində heyvanların genləri hələ həddən artıq çoxdur. 
Insanın yaşadığı sosial mühit bəşəriyyətin tarixi tərəfindən yaradılmışdır. 
Bu mühit yalnız bə‟zi adamların fəaliyyətinin məhsuludur. Göründüyü 
kimi bu baxış elitarizm mövqeyini ifadə edir. 
Ümumilikdə götürdükdə ikinci və üçüncü baxış eyni bir məqsədə 
xidmət edir. Onların fikrincə insanın genetik təbiətində düzəlişlər 
edilməlidir. Yaxın gələcəkdə bioloji amillər üzündən bəşəriyyəti ölüm 
təhlükəsi gözləyir. Onun qarşısını yalnız genetika ala bilər. Əgər genetika 
bioloji təkamülə nəzarəti öz əlinə alsa, onda bu təhlükə sovuşar. Bu 
qəbildən olan ideyalar 
zəminində evgenika elminin
(irsiyyət mexanizmi 
və onun yaxşılaşdırılması haqqında elmdir) yeniləşmiş variantı özü 
göstərir. Onun nümayəndələri qəti surətdə bildirirlər ki, bu elm insan 
nəslinin təkrar istehsalına tam nəzarət etməlidir. Hətta bəşəriyyət 
faydalılıq naminə nəslin artırılmasında qismən də olsa seleksiya işini 
həyata keçirməlidir. Əlbəttə belə fikri məğbul hesab etmək olmaz. Əvvəla 
seleksiyanın genetik imkanları bu böyüklüyündə vəzifənin öhdəsində gələ 
bilməz. Digər tərəfdən belə olduqda bir sıra mə‟nəvi-psixoloji məsələlər 
qarşıya çıxır: kim arzu olunan xassəli genlərə malikdir? Sonra, genlərin 
arzu olunanlığını necə müəyyən etmək olar? Bu işi kim görməlidir?