Dərslik azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyi tərəfindən təsdiq edilmi şdir. Baki 2001

yaşamaq hüququ ilə yanaşı ölmək hüququ da çox 
böyük 
maraq kəsb edir. Bununla əlaqədar iki məsələ daha çox mübahisə doğurur: 
Birinci insanın öz həyatına qəsd etməsi, 
intihar etməsidir
. Qeyd edək ki, 
hətta dində də bu hərəkət pislənilir və göstərilir ki, öz həyatına qəsd edən 
adamı ümumi qəbristanlıqda basdırmaq günahdır. Ikinci məsələ, uzun 
müddət xəstə yatan ölümə məhkum olan, xəstəlik dövründə əziyyət çəkən 
adamın həyatına müdaxilə edərək, onun ölümünü sür'ətləndirməklə (evta-
naziya) bağlıdır. Təsadüfi deyildir ki, hazırda 
evtanaziya
(ağrısız, sakit 
əziyyətsiz ölmək mə'nasını bildirir) problemi geniş müzakirə 
edilməkdədir. Burada belə bir suala cavab vermək əsas yer tutur: 
evtana-
ziyaya 
mə'nəvi cəhətdən haqq qazandırmaq olarmı və əgər olarsa onu 
necə qanuniləşdirmək lazımdır? Bu suala cavab verərkən alimlər və prak-
tiki tibb işçiləri iki mövqeyə ayrılır: a) antipaternalizm (insan həyatını ic-
timai mənafelərə və dövlət mə'nafeyinə tabe edən baxış) mövqeyində du-
ranlar belə hesab edirlər ki, ağır xəstəliyə düçar olan insan öz bədəninin 
tədricən əriyib getdiyini hiss edir, çox böyük fiziki sarsıntılar keçirir. 
Bundan əlavə o öz qohumları və yaxınları üçün də 
ağır
yük olduğunu 
başa düşür
. Bu şəraitdə insanı ölməyə qoymamaq doğru deyildir və belə 

---

264 
halda evtanaziya tətbiqi qadağan edilməməlidir. b) digər bir nöqteyi-
nəzərin -
paternalizmin 
münasibəti isə belədir ki, insanı həyatdan məhrum 
etməyə haqq 
qazandırıla bilməz
. Buna görə də evtanaziyaya yol vermək 
olmaz. Onlar öz fikirlərini aşağıdakı səbəblərlə əsaslandırmağa çalışırlar: 
əvvəla, insan 
həyatı müqəddəs və toxunulmazdır. Digər tərəfdən, evtana-
ziya buna görə edilməməlidir ki,