DAŞ YUXULAR 43
Әmәliyyat var, yoxdur bunun fәrqinә varmadan cәrrah
axşamüstlәri öz kabinetinә çәkilir, müәyyәn müddәt
xәstәxana hәyatından tam tәcrid olurdu. Sizә dә mәlum
olan bu günü saymasaq hәmişә tәk içirdi. Elә buna görә
dә tibb bacısı bәrk narahat olmuşdu: bir tәrәfdәn ona
görә ki, doktor hәr günkü normanı aşa bilәr, digәr
tәrәfdәn dә qısqanırdı, axı bu neçә il әrzindә cәrrah mәhz
bu kabinetdә sevincini dә, kәdәrini dә onunla bölüşürdü,
bir yerdә dәrdlәşirdilәr.
Onu әn çox qorxuya salan mәsәlәlәrdәn biri dә bu
idi: doktor Fәrzani xәstәni nomenklatura üçün nәzәrdә
tutulan palatada yerlәşdirmişdi. Belә bir hal yalnız baş
hәkimin qәrarı ilә ola bilәrdi: bәlkә dә heç lazımi göstәriş,
razılıq olmayıb.
- Bu da mәn, Minaşa! - Әyni ağ xalatlı doktor Fәrzani
palataya girib qocaman tibb bacısını salamladı. Bu sayaq
salamlama hәmişә olduğu kimi Münәvvәr xanımın ürәyinә
sarı yağ kimi yayıldı. Görünür, Moskvadan Maşa zәng
çalıb, - belә düşünmәyә qadının haqqı vardı, axı çox vәdә
qızının zәngindәn sonra doktor Fәrzaninin çiçәyi çırtlayır,
kefi kökәlirdi.
- Hә, bizim artistimizin hәlә dә bu işıqlı dünyaya
qayıtmaq fikri yoxdur? -
Doktor xәstәnin nәbzini yoxlayıb soruşdu. - Onun
ürәyi, Minaşa, ürәyi... bәdәnindә sağ-islahat qalmayıb, di
gәl ürәyi saat kimi işlәyir.
- Eh, Fәrid Qasanoviç, siz bilirsiniz, mәn onun necә
vaxtlarını görmüşәm?! -
- Tibb bacısı hәyәcan vә qәm içindә dillәndi. - Vaxt
var idi onu sәhnәdә görmәk üçün camaat dәstә-dәstә