Mədəniyyət geniş anlayışdır. O, bəşər övladının yarandığı vaxtdan bəri yaratdığı və getdikcə təkmilləşdirdiyi maddi, mənəvi, ruhani, ideoloji, bədii-estetik və digər sərvətləri özündə ehtila edir. Yəni, insanlığı şərtləndirən yaddaş, dünyagörüş, elm, davranış, ünsiyyət, incəsənət, məişət və s. bu kimi keyfiyyətlər mədəniyyətin komponentlərindəndir. Mədəniyyətşünaslıq isə, mədəniyyətin inkişaf xüsusiyyətlərini, hər xalqda onun təzahür formalarını, qarşılıqlı faydalanma və təsir vasitələrinin özgünlüklərini öyrənir. Bu öyrənmə yeni nəslin və bəşəriyyətin mədəni və intelektual səviyyəsinin inkişafı üçün zəruridir. Bütövlükdə mədəniyyət şəxsiyyətin və xalqların fərdi intelektinin, yaradıcılıq potensialının göstəricisidir. Təsadüfi deyil ki, hər bir xalqın və şəxsiyyətin xarakterik xüsusiyyətlərinə, daxili dünyasının mənzərəsinə və potensial imkaniarına bələd olmaq istəyənlər birinci növbədə onun yaratmış olduğu mədəni sərvətə, əsərlərinə və abidələrə müraciət edirlər. Çünki, mədəniyyəti yaradan xalq (şəxsiyyət) eyni zamanda bu prosesdə özü formalaşır. Ona görə də xalqın xarakteri onun öz əsərində-mədəniyyətində üzə çıxır, necə deyərlər, “şəxsin görünür surəti-əqli əsərində”. Mədəni sərvətlərin yaradılmasında məişət, qida, geyim, təşərrüfat, adət-ənənə və s. həyat səraiti, genetikyaddaşdan və tarixi inkişafdan gələn dünyabaxışı, qarşılıqlı əlaqələr və ünsiyyət bu və ya başqa şəkildə iştirak edir. Bir sözlə, onu yaradanların tanınması mədəniyyətin, mədəni sərvətin bütövlükdə mənimsənilməsi əslində insanlığın inkişaf və formalaşma prosesinin dərki (və idarə edilməsi) deməkdir. Odur ki, mədəniyyətşünaslıq fəlsəfənin mühüm ideya- estetik tərkib hissəsidir. Məhz bu səbəbdən də Sədaqət xanım Məmmədova onun elmi, dini, ideoloji, mənəvi və estetik
4
(incəsənət baxımından) komponentləri ilə yanaşı dil, məişət və sairlə bağlı cəhətlərini şərh edərkən, haqlı olaraq, mədəniyyətə, xalqların mədəni sərvətlərinə bütöv bir orqanizm kimi nəzər salmağa çalışır. Nəticədə xalqların mədəniyyət tarixlərinin, yaratmış olduqları mədəni sərvətlərin təsvir və təqdimi onların milli mənliyinin şərhi təsiri bağışlayır. Təbii ki, bu zaman bəşər mədəniyyəti sərvətinin yaradılmasında hər kəsin (xalqın) yeri, xidməti göz önündə canlanır. Mədəniyyətlərin qarşılıqlı təsiri və bəhrələnməsinə həsr olunan səhifələr haqqında danışılan xalqların intelektual potensialı barədə oxucuda yaranmış təəssüratı daha da dərinləşdirir. Müəllif dünya mədəniyyətinin inkişafında ayrı-ayrı dövrlərin, tarixi proseslərin və xalqların rolunu aydınlaşdırarkən diqqəti qürurla Azərbaycan xalqının dünya mədəni sərvətləri içərisindəki payına, verdiyi töhfələrə yönəldir. Bu qürur onun mənsub olduğu Azərbaycan xalqının istedad, qabiliyyət və mədəni sərvət cəhətdən qabarıq fərdi siması ilə özünü göstərməsindən doğur. Yəni, bir daha təsdiqlənir ki, Azərbaycan xalqının mədəni-mənəvi potensiyası güclü, özü istedadlı olduğu üçündür ki, bəşər mədəniyyəti sərvətinə verdiyi töhfənin çəkisi də kifayət qədər tutumludur. Xalqın mənəvi sərvətcə zənginliyi, potensial imkanının tükənməzliyi, haqlı olaraq, onun dövlət müstəqilliyinə etibarlı dayaq hesab edilir. Təsadüfi deyil ki, Azərbaycan xalqının dövlət müstəqilliyi əldə etməsində özgün rol oynayan mədəni, mənəvi sərvətlərlə yanaşı milli dövlət atributları da kifayət qədər geniş şərh olunur. Bu şərh kulturoloji xarakter daşımayıb, ilk dəfə olaraq, məhz mədəniyətşünaslıq çərçivəsində həyata keçirilir. Odur ki, dərs vəsaitinin gənc nəslin (təiəbələrin) milli ruhda, yüksək intellektual qürurda tərbiyə edilib formalaşmasına və inkişafına əhəmiyyətli təsir göstərəcəyi şəksizdir.