Yer: Van, Rescate Otel program ve özetler programme and abstracts

1-ESOGUTFH. Dr. Dyt.
e-mail:[e-mail]
Özet
Toplumların  varlıklarının  bir  işareti  olarak  ele  alınan  kültür,  çeşitli  unsurlardan 
meydana  gelmiş  bir  öğretidir.  Kültürü  oluşturan  öğelerden  yalnız  birinin,  her 
yönüyle geçmişten günümüze aktarılmış, yaşanılan ve geliştirilen özelliklere sahip 
olması bile ait olduğu toplumun "medeniyet kavramı" içinde yer alan bir eleman 
olduğuna kanıttır. Hangi konuda olursa olsun geçmişi, bulunduğu güne ve geleneğe 
yansıyan bir kültür birikimi, köklü toplumların varlığına işaret eder. Yemek kültürü 
de, köklü geleneksel öğretileri kurallaşmış ve aktarılmakta olan kültürün elemanı 
olarak,  toplumların  sahip  olduğu  değerlerdendir.  Bu  bağlamda  yemek-mutfak 
kültürünün belirleyici özelliklerden biri olduğu düşünülerek Osmanlı toplumunun 
sahip olduğu mutfak kültürünün nelerden, nasıl etkilenerek ortaya çıktığı irdelen-
mek istenmiştir. 
Üç  kıtaya  yayılan  Osmanlı  İmparatorluğu,  birçok  kültürle  iç  içe  yaşamış  ve  her 
alanda olduğu gibi yiyecek içecek alışverişinde de bulunmuşlardır.
Kültürler  sürekli  etkileşim  halinde  olduklarına  göre,  toplam  kültürün  bir  parçası 
olan yemek kültürü de çevre kültürlerin tesirinden uzak kalamamış ve Türkler Orta 
Asya'dan  çıkıp  Anadolu'ya  yerleşinceye  kadar  çeşitli  kültürlerle  alışverişte 
bulunmuşlardır. Türklerin Anadolu'ya yerleşmesinden itibaren ve özellikle Osmanlı 
dönemi  boyunca  gerek  Doğulu  gerekse  Batılı  kültürlerle  alışverişleri  devam 
etmiştir.  Bu  kültürel  değişimlerden  şüphesiz  etkilenme  çift  taraflı  olmuştur. 
Osmanlıların değişik kültürlerin birikimini kullanmasına karşılık birçok toplum da 
Osmanlı mönüsünden aktarımlar yapmıştır. Karşılıklı alışverişi gösteren örnekler 
birçok çalışmada göze çarpmaktadır. Genelde Türk mutfağından özelde de saray 
mutfağından söz ederken Çin, İran, Arap, Bizans, Avrupa ve Akdeniz dünyasının 
nispi etkisinin olduğu bir mutfaktan bahsediliyor demektir.
Padişahların  yaşadığı  yerler  olması  nedeniyle  Saraylar  ve  Saray  yemek  kültürü, 
Osmanlı  mutfak  kültürünün  zirvesi  olarak  kabul  edilmektedir.  İdari  bir  merkez 
durumundaki saraylar birçok konuda olduğu gibi yemek kültüründe de belirleyici 
olmuştur. Saray mutfağı Osmanlı İmparatorluğunun gelişme ve büyümesine paralel 
olarak büyük bir gelişme göstermiştir. Saray mutfağı denilince akla hünerli aşçılar, 
yemek sanatı, yemek kültürü, sofra zenginliği, yemek çeşitliliği gelmektedir.
Anahtar Kelime; Osmanlı, Osmanlı yemek kültürü, Yemek. 
Obstetrics and Gynecology in Islamic Medical Heritage as 
Viewed by Ibn Sina  in Comparison with our Recent Medical 
Knowledge
Mohammad SHAYEB*
MD., DIP., DIU., MSC., PHD.
    * Consultant Obstetrics and Gynecology.
    Professor of Medical history and Ethics, Faculty of Medicine - Aleppo 
University, Syria.
    Member of the American Society of Reproductive medicine (ASRM).
   Member of the International Society of History Of Islamic Medicine 
(ISHIM).
    Member of Middle East Fertility Society (MEFS).
E-mail: [e-mail]      
  
Summary
Medicine  is  the  real  need  to  maintain  healthy  human  being  since  old  centuries; 
beginning of the life. 
    Islamic civilization has flourished in different scientific fields, as Muslim physi-
cians  paid  much  attention  to  medical  sciences  improving  health  of  the  human 
beings. 
    Ibn Sina had left many important books in all sciences and his main important 
medical  book  was  Al  Quanun  Fi  Al-Tip,  which  translated  to  many  foreign 
languages and was the essential medical encyclopedia in most medical schools in 
Europe for more than four hundred years.
     Ibn Sina was not ape to Hypocrites neither to Galen but he joined between the 
two methods, attitudes and sciences, adding to them many of his own experiences 
and experiments.
      In this paper we highlight  Ibn Sina importance in some interesting obstetrical 
and  gynecological  cases  comparatively  with    recent  medical  knowledge  as:                                                
immunological  infertility,  high  risk  pregnancies,  obstructed  labor  (causes,  signs, 
symptoms, classifications, complications and managements), imperforated hymen, 
inversion of uterus…
      The aim of this paper is to improve the important role of many great Muslim 
physicians like  Ibn Sina and others in reserving, translating sciences, and adding 
many theories, exploration, good ideas and opinions that led to expansion of the 
horizon of science and added to it many useful advances in obstetrics and gynecol-
ogy.
        
Summary
   Culture which is accepted as a sign of richness of societies,  is a doctrin that is 
made of various parts. Even having only one part which is part of culture being 
transfered from past to present with its every aspects and specialities that lives and 
develops in daily life; is an evidence which shows the community it belongs is an 
element in “concept of civilization”. An aggregation of culture in any way which 
projects its past to the present day, indicates the existance of deeply rooted commu-
nities. Gastronomy, as a culture element which its traditional doctrins have become 
rules and stil being transfered is also one of the values that communities have. In 
this sense with acceptance of food and kitchen culture as main characteristics, it’s 
demanded  to  investigate  how  and  from  which  parts  the  gastronomy  culture  that 
Ottoman society had arised.
 
The Ottoman Empire had branched into three continentals and lived within 
many cultures, so it had dealed for food and drinks like as it had occured in every 
areas.
 
Different  cultures  were  always  had  interactions  with  each  other  so  the 
gastronomy as a part of society culture didn’t stay away from the environmental 
effections. Turks had dealed with various cultures during their journey from Middle 
Asia to Anatolia until they settled in. As from the settling of Turks on Anatolia and 
especialy during the time of Ottoman period, their interactions with eastern and 
western  cultures  had  continued.  The  consequences  of  these  interactions  had 
certainly  been  lived  in  both  sides. While  Ottomans  had  used  the  experiences  of 
different cultures, many other communities transfered some contents from Ottoman 
menu. Examples of dealing societies with each other had stood up in many studies. 
In speaking of generaly in Turkish gastronomy culture and specialy in Ottoman 
Palace gastronomy culture, it means speaking of a culture which has some propor-
tional effects of Chinese, Iranian, Arabian, Byzantine, European and Mediterranean 
world.
 
Because of it’s the place that sultans live, palaces and palace gastronomy 
culture is accepted as the peak of Ottoman gastronomy culture. As an administrative 
center,  palaces  had  been  significative  as  it  had  been  significant  for  gastronomy 
culture. Palace gastronomy had showed a big improvement paralel to growing and 
developing of Ottoman Empire. Palace gasronomy culture brings one’s mind skill-
ful cooks, the art of cooking, culture of food, richness and diversity of meals.
Key words: Ottoman, Ottoman gastronomy, Food.
El- Kanun fi’t Tıbb’ın 1000. Yılında İbn-i Sina’nın Milliyeti 
ile İlgili Devam Eden Tartışmalar Hakkında…
About the Ongoing Discussions of Avicenna’s Nationality on 
the 1000th Year of El- Kanun fi’t Tıbb
Çağrı Zeybek ÜNSAL, Nüket Örnek BÜKEN*
**Prof.Dr.Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi 
Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı
Hacettepe Biyoetik Merkezi 
06100 Sıhhiye - Ankara/ Türkiye
e-mails: 
Prof. Dr. Nüket Örnek Büken: [e-mail]
Çağrı Zeybek Ünsal: [e-mail]
Özet
Bilindiği üzere Batı’ da Hekimlerin Prensi “Avicenna” olarak anılan İbn-i Sina ile 
ilgili dünya literatüründe pek çok makale yazılmıştır. İbn- i Sina’ nın Türk mü yoksa 
İranlı  mı  olduğu  konusundaki  tartışmalar  günümüze  kadar  süregelmiştir.  Sosyal 
bilimler açısından yapılan çalışmalara bakıldığında İbn-i Sina’ nın 980’de Buhara 
yakınlarında  Afşana  Köyü’nde  doğmuş  olması  ve  o  dönem  o  bölgede  Türk 
hükümetlerinin hakim olması, Ali Emiri Kütüphanesi’nde 685 numaradaki yazma 
eserde varak 219 a’da Türkçe bir şiir yazmış olması ve İbn- i Sina’ nın kafatası 
incelenerek antropolojik  karakterinin Alpli insan (homo alpinus) olduğunun tespit 
edilmiş olması gibi nedenler İbn-i Sina’ nın Türk olduğuna dair birer kanıt olarak 
gösterilmiştir. Aynı  zamanda  Ord.  Prof.  Dr.  Şevket Aziz  Kansu  tarafından  1970 
yılında  İbn-i  Sina’  nın  kafatasının  bir  fotoğrafı  üzerinden  yapılan  antropolojik 
çalışma sonucunda, İbn-i Sina’ nın Türk olduğuna 1976 yılındaki bildirisinde yer 
verilmiştir.  Öte  yandan,  İbn-i  Sina’  nın  yaşadığı  dönemde  bilim  dilinin Arapça 
olması ve İbn- i Sina’ nın Hamedan’ da 1037 yılında ölmüş olması İbn- i Sina’ nın 
İranlı olduğunun kabulü için yeterli görülmemiş ve tartışılmıştır. 
Bu çalışmamızda İbn-i Sina’ nın yüzünün neye benzediğine ilişkin 2014 yılında 
yapılan  bir  yeniden  yüzlendirme  çalışması,  uzman  görüşleri  ile  birlikte 
değerlendirilmiş,  yeniden  yüzlendirme  ile  ortaya  çıkarılan  İbn-i  Sina’  nın  resmi 
dikkate  alınarak,  farklı  yöntemler  kullanıldığında  aynı  sonucun  elde  edilip 
edilemeyeceği tartışılmıştır.
 “Kanun” un 1000. Yılını kutladığımız bu yıl bu tartışmaları gündeme getirmek ve 
açıklamak arzusundayız.  
Summary
It is well known that there are many articles in the literature related to Avicenna who 
is  also  known  as  “The  prince  of  Physicians”  in  Western  Culture.It  has  been 
discussed  for  many  years  and  yet  even  today  is  still  a  point  of  dispute  whether 
Avicenna is a Persian or a Turk. For a long time Ibni Sina was considered an Arab, 
at the present the most widely accepted opinion seems to be that he is Iranian. The 
contemporary Turkish scholars consider him to be a Turk. 
According to the findings of social studies about Avicenna, it has determined that 
there are evidence about the nationality of Avicenna. Borning in a village of Afşana 
near Bukhara,Turkish governments’ sovereignty during his life time period in that 
geographical area, having a Turkish poem written in a book 685no, 219a at the Ali 
Emiri  Library, Avicenna’s  skull    which  has  an  antropological  character  just  as 
Alpine people (homo alpinus) have all been shown as evidences for Avicenna being 
a Turk. He has also been mentioned as a Turk in a presentation of Prof. Dr. Şevket 
Aziz Kansu in 1976 according to his antropological studies on the photograph of 
Avicenna’s skull that was obtained in 1970s. On the other hand, the facts that Arabic 
was used during his lifetime period as a scientific language, and that he died in 1037 
in Hamedan was not found to be sufficient to conclude that he was a Persian and 
thus has been discussed for years.  
In this study, a facial reconstruction study of Avicenna’s skull that was completed in 
2014, together with expert opinions were evaluated in order to define if it is possible 
or not to draw the same picture when different methods were used.  
Since we are celebrating the thousandth year of El-Kanun fi't-Tıbb this year, we 
would like to remind and explain these discussions mentioned above.  
173

Osmanlı Saraylarında Mutfak Kültürü
Gastronomy Culture in Ottoman Palaces
Nazan ERENOĞLU SON-1
1-ESOGUTFH. Dr. Dyt.
e-mail:[e-mail]
Özet
Toplumların  varlıklarının  bir  işareti  olarak  ele  alınan  kültür,  çeşitli  unsurlardan 
meydana  gelmiş  bir  öğretidir.  Kültürü  oluşturan  öğelerden  yalnız  birinin,  her 
yönüyle geçmişten günümüze aktarılmış, yaşanılan ve geliştirilen özelliklere sahip 
olması bile ait olduğu toplumun "medeniyet kavramı" içinde yer alan bir eleman 
olduğuna kanıttır. Hangi konuda olursa olsun geçmişi, bulunduğu güne ve geleneğe 
yansıyan bir kültür birikimi, köklü toplumların varlığına işaret eder. Yemek kültürü 
de, köklü geleneksel öğretileri kurallaşmış ve aktarılmakta olan kültürün elemanı 
olarak,  toplumların  sahip  olduğu  değerlerdendir.  Bu  bağlamda  yemek-mutfak 
kültürünün belirleyici özelliklerden biri olduğu düşünülerek Osmanlı toplumunun 
sahip olduğu mutfak kültürünün nelerden, nasıl etkilenerek ortaya çıktığı irdelen-
mek istenmiştir. 
Üç  kıtaya  yayılan  Osmanlı  İmparatorluğu,  birçok  kültürle  iç  içe  yaşamış  ve  her 
alanda olduğu gibi yiyecek içecek alışverişinde de bulunmuşlardır.
Kültürler  sürekli  etkileşim  halinde  olduklarına  göre,  toplam  kültürün  bir  parçası 
olan yemek kültürü de çevre kültürlerin tesirinden uzak kalamamış ve Türkler Orta 
Asya'dan  çıkıp  Anadolu'ya  yerleşinceye  kadar  çeşitli  kültürlerle  alışverişte 
bulunmuşlardır. Türklerin Anadolu'ya yerleşmesinden itibaren ve özellikle Osmanlı 
dönemi  boyunca  gerek  Doğulu  gerekse  Batılı  kültürlerle  alışverişleri  devam 
etmiştir.  Bu  kültürel  değişimlerden  şüphesiz  etkilenme  çift  taraflı  olmuştur. 
Osmanlıların değişik kültürlerin birikimini kullanmasına karşılık birçok toplum da 
Osmanlı mönüsünden aktarımlar yapmıştır. Karşılıklı alışverişi gösteren örnekler 
birçok çalışmada göze çarpmaktadır. Genelde Türk mutfağından özelde de saray 
mutfağından söz ederken Çin, İran, Arap, Bizans, Avrupa ve Akdeniz dünyasının 
nispi etkisinin olduğu bir mutfaktan bahsediliyor demektir.
Padişahların  yaşadığı  yerler  olması  nedeniyle  Saraylar  ve  Saray  yemek  kültürü, 
Osmanlı  mutfak  kültürünün  zirvesi  olarak  kabul  edilmektedir.  İdari  bir  merkez 
durumundaki saraylar birçok konuda olduğu gibi yemek kültüründe de belirleyici 
olmuştur. Saray mutfağı Osmanlı İmparatorluğunun gelişme ve büyümesine paralel 
olarak büyük bir gelişme göstermiştir. Saray mutfağı denilince akla hünerli aşçılar, 
yemek sanatı, yemek kültürü, sofra zenginliği, yemek çeşitliliği gelmektedir.
Anahtar Kelime; Osmanlı, Osmanlı yemek kültürü, Yemek. 
Summary
   Culture which is accepted as a sign of richness of societies,  is a doctrin that is 
made of various parts. Even having only one part which is part of culture being 
transfered from past to present with its every aspects and specialities that lives and 
develops in daily life; is an evidence which shows the community it belongs is an 
element in “concept of civilization”. An aggregation of culture in any way which 
projects its past to the present day, indicates the existance of deeply rooted commu-
nities. Gastronomy, as a culture element which its traditional doctrins have become 
rules and stil being transfered is also one of the values that communities have. In 
this sense with acceptance of food and kitchen culture as main characteristics, it’s 
demanded  to  investigate  how  and  from  which  parts  the  gastronomy  culture  that 
Ottoman society had arised.
 
The Ottoman Empire had branched into three continentals and lived within 
many cultures, so it had dealed for food and drinks like as it had occured in every 
areas.
 
Different  cultures  were  always  had  interactions  with  each  other  so  the 
gastronomy as a part of society culture didn’t stay away from the environmental 
effections. Turks had dealed with various cultures during their journey from Middle 
Asia to Anatolia until they settled in. As from the settling of Turks on Anatolia and 
especialy during the time of Ottoman period, their interactions with eastern and 
western  cultures  had  continued.  The  consequences  of  these  interactions  had 
certainly  been  lived  in  both  sides. While  Ottomans  had  used  the  experiences  of 
different cultures, many other communities transfered some contents from Ottoman 
menu. Examples of dealing societies with each other had stood up in many studies. 
In speaking of generaly in Turkish gastronomy culture and specialy in Ottoman 
Palace gastronomy culture, it means speaking of a culture which has some propor-
tional effects of Chinese, Iranian, Arabian, Byzantine, European and Mediterranean 
world.
 
Because of it’s the place that sultans live, palaces and palace gastronomy 
culture is accepted as the peak of Ottoman gastronomy culture. As an administrative 
center,  palaces  had  been  significative  as  it  had  been  significant  for  gastronomy 
culture. Palace gastronomy had showed a big improvement paralel to growing and 
developing of Ottoman Empire. Palace gasronomy culture brings one’s mind skill-
ful cooks, the art of cooking, culture of food, richness and diversity of meals.
Key words: Ottoman, Ottoman gastronomy, Food.
El- Kanun fi’t Tıbb’ın 1000. Yılında İbn-i Sina’nın Milliyeti 
ile İlgili Devam Eden Tartışmalar Hakkında…
About the Ongoing Discussions of Avicenna’s Nationality on 
the 1000th Year of El- Kanun fi’t Tıbb
Çağrı Zeybek ÜNSAL, Nüket Örnek BÜKEN*
**Prof.Dr.Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi 
Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı
Hacettepe Biyoetik Merkezi 
06100 Sıhhiye - Ankara/ Türkiye
e-mails: 
Prof. Dr. Nüket Örnek Büken: [e-mail]
Çağrı Zeybek Ünsal: [e-mail]
Özet
Bilindiği üzere Batı’ da Hekimlerin Prensi “Avicenna” olarak anılan İbn-i Sina ile 
ilgili dünya literatüründe pek çok makale yazılmıştır. İbn- i Sina’ nın Türk mü yoksa 
İranlı  mı  olduğu  konusundaki  tartışmalar  günümüze  kadar  süregelmiştir.  Sosyal 
bilimler açısından yapılan çalışmalara bakıldığında İbn-i Sina’ nın 980’de Buhara 
yakınlarında  Afşana  Köyü’nde  doğmuş  olması  ve  o  dönem  o  bölgede  Türk 
hükümetlerinin hakim olması, Ali Emiri Kütüphanesi’nde 685 numaradaki yazma 
eserde varak 219 a’da Türkçe bir şiir yazmış olması ve İbn- i Sina’ nın kafatası 
incelenerek antropolojik  karakterinin Alpli insan (homo alpinus) olduğunun tespit 
edilmiş olması gibi nedenler İbn-i Sina’ nın Türk olduğuna dair birer kanıt olarak 
gösterilmiştir. Aynı  zamanda  Ord.  Prof.  Dr.  Şevket Aziz  Kansu  tarafından  1970 
yılında  İbn-i  Sina’  nın  kafatasının  bir  fotoğrafı  üzerinden  yapılan  antropolojik 
çalışma sonucunda, İbn-i Sina’ nın Türk olduğuna 1976 yılındaki bildirisinde yer 
verilmiştir.  Öte  yandan,  İbn-i  Sina’  nın  yaşadığı  dönemde  bilim  dilinin Arapça 
olması ve İbn- i Sina’ nın Hamedan’ da 1037 yılında ölmüş olması İbn- i Sina’ nın 
İranlı olduğunun kabulü için yeterli görülmemiş ve tartışılmıştır. 
Bu çalışmamızda İbn-i Sina’ nın yüzünün neye benzediğine ilişkin 2014 yılında 
yapılan  bir  yeniden  yüzlendirme  çalışması,  uzman  görüşleri  ile  birlikte 
değerlendirilmiş,  yeniden  yüzlendirme  ile  ortaya  çıkarılan  İbn-i  Sina’  nın  resmi 
dikkate  alınarak,  farklı  yöntemler  kullanıldığında  aynı  sonucun  elde  edilip 
edilemeyeceği tartışılmıştır.
 “Kanun” un 1000. Yılını kutladığımız bu yıl bu tartışmaları gündeme getirmek ve 
açıklamak arzusundayız.  
Summary
It is well known that there are many articles in the literature related to Avicenna who 
is  also  known  as  “The  prince  of  Physicians”  in  Western  Culture.It  has  been 
discussed  for  many  years  and  yet  even  today  is  still  a  point  of  dispute  whether 
Avicenna is a Persian or a Turk. For a long time Ibni Sina was considered an Arab, 
at the present the most widely accepted opinion seems to be that he is Iranian. The 
contemporary Turkish scholars consider him to be a Turk. 
According to the findings of social studies about Avicenna, it has determined that 
there are evidence about the nationality of Avicenna. Borning in a village of Afşana 
near Bukhara,Turkish governments’ sovereignty during his life time period in that 
geographical area, having a Turkish poem written in a book 685no, 219a at the Ali 
Emiri  Library, Avicenna’s  skull    which  has  an  antropological  character  just  as 
Alpine people (homo alpinus) have all been shown as evidences for Avicenna being 
a Turk. He has also been mentioned as a Turk in a presentation of Prof. Dr. Şevket 
Aziz Kansu in 1976 according to his antropological studies on the photograph of 
Avicenna’s skull that was obtained in 1970s. On the other hand, the facts that Arabic 
was used during his lifetime period as a scientific language, and that he died in 1037 
in Hamedan was not found to be sufficient to conclude that he was a Persian and 
thus has been discussed for years.  
In this study, a facial reconstruction study of Avicenna’s skull that was completed in 
2014, together with expert opinions were evaluated in order to define if it is possible 
or not to draw the same picture when different methods were used.  
Since we are celebrating the thousandth year of El-Kanun fi't-Tıbb this year, we 
would like to remind and explain these discussions mentioned above.  
174

Geçmişten Günümüze Homeopati
Homeopathy; From the Past to the Present
Zeynep SÜMER* Gülay YILDIRIM **
*Prof.Dr.Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji AD,SİVAS. 
[e-mail]
**Yrd.Doç.Dr.Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıp Tarihi ve Etik 
AD,Sİ[e-mail]
Özet
Homeopati  vücudun  doğal  şifa  sistemini  tetikleme  amacı  ile  yüksek  oranda 
seyreltilmiş maddelerin tablet formlarının verilerek bireysel tedaviyi içeren tıbbı bir 
sistemdir. Özellikli semptomlara bağlı olarak, bir homeopat her hasta için ona  en 
uygun ilacı eşleştirir. 
Tedavi Prensibi  "benzer benzeri tedavi eder" kuralı hipokrata kadar uzanmaktadır 
(460-377BC) ama mevcut haliyle homeopati  yaygın olarak dünyada 200 yıldan 
buyana  kullanılmaktadır.
Basit bir deyişle herhangi bir madde sağlıklı insan verildiğinde görülen semptomlar,  
benzer belirtiler gösteren   hastaları tedavi edebilir demektir. 
Homeopati  'nin  temelleri  Dr  Samuel  Hahnemann’nın  (1755-1843)  bulguları, 
öğretileri ve yazılarına dayanmaktadır. Hahnemann 1779 yılında tıp fakültesinden 
mezun  ve  kendi  tıbbi  tecrübelerini  uygulamaya  başladı.  ilk  homeopatik 
uygulamalarına 1790 yılında  başladı. 
Başkalarınada  bu  yeni  şifa  yöntemini  öğretti  ve  homeopati  hızla Almanya'dan 
kıtanın geri kalana yayıldı. 1829 tarafından Hahnemann Avrupa çapında ünlü oldu. 
1813 yılında tifüs salgını sırasında Hahnemann 180  olgudan 179’unu tedavi etti.
WHO,  Dünya  Sağlık  Teşkilatı  tahminlerine  göre  günümüzde  500  milyon  kişi 
homeopati  ile  tedavi  olmaktadir.  Homeopati  çağdaş  tıpdan  sonra  en  çok  tercih 
edilen tedavi sistemi olarak  2. sıradadır.
1800 lerin sonlarına doğru Amerika’da ilk homeopatik tıp fakültesi kuruldu.
Ülkemiz homeopatiyle yeni yeni tanışmaktadır. Bu yöntemin hasta sağlığının neres-
inde yer alacağını bilmiyoruz.
Summary
Homeopathy is a system of medicine which involves treating the individual with 
highly diluted substances, given mainly in tablet form, with the aim of triggering the 
body’s natural system of healing. Based on their specific symptoms, a homeopath 
will match the most appropriate medicine to each patient.
The principle of treating “like with like” dates back to Hippocrates (460-377BC) 
but in its current form, homeopathy has been widely used worldwide for more than 
200 years.
In simple words, it means that any substance, which can produce symptoms in a 
healthy person, can cure similar symptoms in a person who is sick. 
Homeopathy's roots emerge from the findings, teachings and writings of Dr. Samuel 
Hahnemann (1755-1843). Hahnemann graduated from medical school in 1779 and 
started his own medical practice. He soon began his first homeopathic experiments 
in 1790 
He  taught  others  his  new  method  of  healing  and  soon  homeopathy  spread  from 
Germany to the rest of the continent.  By 1829, Hahnemann was famous throughout 
Europe. During a typhus epidemic in 1813, Hahnemann cured 179 of 180 cases.
The World Health Organization estimates that homeopathy is used by 500 million 
people worldwide, making it the second most widely used medicine in the world.
The  first  homeopathic  medical  school  has  been  established  in  the  United  States 
towards the end of 1800.
Our country newly introduced with homeopathy. We don't know where this would 
take place in the treatment of.