www.vivo-book.com
271
eləmək lazımdı ki, ona mənim yüz min frankımın lap
axırıncı tör-töküntüləri getmişdi; məsələ bununla da
tamamlandı, yəni ayımız bununla da başa çatdı, mən də
bundan sonra formal olaraq istefaya çıxdım.
Bu belə baş verdi: bizim Parisə köçürülməyimizdən bir
həftə sonra general petda oldu. O, birbaşa Blanchenin yanına
gəldi, elə birinci görüşündən də bizdə qaldı. Düzdü, onun
hardasa öz balaca otağı varıydı. Blanche onu sevinclə, şən-
şadman, qaqqıltıyla qarşıladı və hətta qucaqlamaq üçün
atıldı; iş elə gətirdi ki, özü generalı buraxmırdı, o da hər
yerdə onun dalınca gəzirdi: bulvarda da, gəzintidə də,
teatrda da, tanışların yanına gedəndə də. General hələ bu cür
istifadəyə yarayırdı: o, kifayət qədər əsil-nəcabətli, abırlıydı,
boyca demək olar, ucaydı, boyalı bakenbardları, kiçik bığları
(o əvvəllər süvari hissəsində xidmət eləmişdi), bir qədər
şişman olsa da, görkəmli sifəti vardı. Onun hərəkətləri çox
gözəliydi, frakı rahat geyinirdi. O, Parisdə öz ordenlərini
taxmağa başladı. Beləsiylə bulvarda gəzişmək nəinki olardı,
əksinə, belə demək mümkünsə, hətta məsləhətliydi.
www.vivo-book.com
272
Ürəyiyumşaq, kütbeyin general bütün bunlardan dəhşətli
dərəcədə məmnunuydu.
O, Parisə səfəri zamanı bizə gələndə buna qətiyyən
ümid bəsləmirdi. Onda az qala əsə-əsə hey fikirləşirdi ki,
Blanche qışqıracaq, onu qovmağı tapşıracaq; elə ona görə də
işlər bu cür dəyişəndə vəcdə gəldi, bütün bu ayı anlaşılmaz
mənasız – coşqun vəziyyətdə oldu; onu elə bu vəziyyətdə də
qoydum. Artıq burda təfərrüatıyla öyrəndim ki, bizim
Ruletenburqdan qəfil gedişimizdən sonra onun başına nə
gəlib.Elə həmin səhər ürəktutması kimi bir şey baş verib.
Huşsuz halda yıxılıb, sonrasa bütün həftəni demək olar,
dəlisayaq olub, ağlına gələni danışıb. Onu müalicə eləyiblər,
amma qəfildən hər şeyi atıb, vaqona əyləşib və Parisə gəlib.
Şübhəsiz, Blanchenin qəbulu ondan ötrü ən yaxşı dərman
oldu; amma sevinc, vəcd dolu vəziyyətinə baxmayaraq,
xəstəliyinin əlamətləri uzun müddət keçəndən sonra da
qalırdı. O artıq mülahizə yürütməyi, yaxud ciddi söhbət
aparmağı qətiyyən bacarmırdı; belə hallarda hər sözün
cavabında “hm!” deyir, başını tərpədirdi, – bununla da
canını qurtarırdı. Tez-tez, amma qəribə bir əsəbi, xəstə
|