www.vivo-book.com
56
soruşmaq daha gülməli və iyrəncdi. Hə? Bu necədi,
xoşunuza gəlirmi, Polina Aleksandrovna?
– Bunların hamısı cəfəngiyatdı, – o, sözümü kəsib
iyrənə-iyrənə dedi. – Mən bunun əksinə, bu cür çox şən
əhvali-ruhiyyədə olmağınıza təəccüblənirəm. Siz nəyə
sevinirsiniz? Mənim pullarımı uduzduğunuza?
– Niyə pulları mənə uduzmağa verdiniz? Mən sizə
dedim ki, başqaları, illah da, sizin üçün oynaya bilmərəm.
Mənə nə əmr eləsəniz, qulaq asaram; amma nəticəsi məndən
asılı deyil. Mən axı, xəbərdarlıq elədim ki, heç nə
çıxmayacaq. Deyin, siz bu qədər pul itirdiyinizdən çoxmu
fikir çəkirsiniz? Bu qədər pul nəyinizə lazımdı?
– Bu suallar nəyə gərəkdi?
– Axı, siz özünüz mənə aydınlaşdırmağa söz verdiniz…
Qulaq asın: mən tamamilə əminəm ki, nə vaxt özüm
üçün oynamağa başlasam (mənimsə, on iki fridrixsdörüm
var), onda udacağam. O zaman sizə nə qədər lazımdı,
məndən götürün. – O, üz-gözünü nifrətlə əydi.
– Mənə acığınız tutmasın, – davam elədim, – belə
təklifə görə. Sizin qarşınızda, daha doğrusu, sizin gözünüzdə
www.vivo-book.com
57
çox dəyərsiz olduğum, məndən hətta pul da qəbul eləyə
bilməniz fikrinə o qədər inanıram ki… Siz mənim
hədiyyələrimdən inciməməlisiniz. Axı, həm də sizin
pullarınızı uduzmuşam.
O mənə cəld nəzər saldı, əsəbi və kinayəli danışdığımı
sezib təzədən söhbəti kəsdi:
– Mənim vəziyyətimdə sizdən ötrü maraqlı bir şey
yoxdu. Əgər bilmək istəyirsinizsə, mən, sadəcə, borcluyam.
Pulu borc götürmüşəm, onları qaytarmaq istəyirəm. Məndə
burda oyun masasında mütləq udacağım barədə qəribə fikir
varıydı. Bu fikir məndə niyə yaranmışdı – anlamıram, amma
o fikrə inanırdım. Kim bilir, bəlkə ona görə inanırdım ki,
götür-qoy eləyəndə mənim başqa heç bir şansım qalmırdı.
– Yaxud da ona görə ki, udmaq belə həddən artıq
lazımıydı. Bu, boğulan adamın saman çöpündən yapışması
kimidi. Özünüz razılaşın ki, saman çöpünü ağac budağına da
oxşatmazdı.
Polina təəccübləndi.
– Necə yəni, – soruşdu, – siz özünüz elə bir şeyə ümid
eləyirsiniz? İki həftə qabaq özünüz mənə bir dəfə burda,
|