www.vivo-book.com
132
– İngilislər həmişə
necə gözəl cavab verirlər, – qarı
dilləndi. – Mən nədənsə həmişə ingilisləri sevmişəm,
fransızcığazlarla müqayisə ediləsi deyil! Mənə baş çəkin, –
o, təzədən mister Astleyə müraciət elədi. – Sizi çox narahat
eləməməyə çalışıram. Dediyimi ona tərcümə elə, onu da de
ki, mən burda aşağıdayam, aşağıda, – eşidirsiniz, aşağıda,
aşağıda, – barmağıyla, aşağını
göstərə-göstərə mister
Astleyə təkrar eləyirdi.
Mister Astley dəvətdən həddən artıq razıydı.
Nənə Polinanı başdan-ayağacan diqqətlə, məmnun
baxışlarla süzdü.
–
Mən səni, Praskovya, sevərdim, – qəfildən qarı
dilləndi, – sən yaxşı qızsan, onların hamısından yaxşısan,
xasiyyətin də əladı! Hə, mənim xasiyyətimə oxşayır; bir
çevril görüm; o nədi saçındakı, parikdi yoxsa?
– Yox, nənəcan, öz saçımdı.
– Məsələ burasındadı ki, indiki axmaq dəbi sevmirəm.
Sən çox gözəlsən. Əgər oğlan olsaydım, sənə vurulardım.
Niyə ərə getmirsən axı? Amma daha mənim vaxtımdı.
Gəzmək
də istəyirəm, yoxsa elə hey vaqon ki, vaqon… Hə