101
Uyg‘ur xatining yana bir qulayligi, matn so‘zning
talaffuziga moslab yozilgan. Masalan, Mahmud Koshg‘ariy
“Devonu lug‘atit turk”da keltirgan xaritasida Xorazm atamasini
ﺨ
راو
ﻢز
Xvārazm
deb beradi. Arab
yozuvli boshqa manbalarda
ham ushbu toponimning yozilishi ana shunday.
Shuning singari, Xorazmiy “Muhabbatnoma” sining arab
yozuvli qo‘lyozmalarida asar egasining taxallusi ham “vav
alif” bilan
ﺨ
راو
ﻰﻤز
Xvārazmi:
shaklida yozilgan. Lekin u ana
shunday talaffuz etilgan deya olmaymiz. Harqalay, mazkur
so‘zning imlosida grafik prinsip saqlangan chiqar.
Ushbu
so‘zning turkiy talaffuzini asarning boshqa bir nusxasi – uyg‘ur
yozuvli matnida kuzatamiz. Chunonchi, uyg‘ur yozuvli matnda
ushbu taxallus
Xorazmi:
shaklida yozilgan. Agar uyg‘ur
xatidagi matn so‘zning talaffuz shaklini ifoda etganligini
ko‘zda
tutsak,
shoirning
taxallusi
hozir
biz
qo‘llayotganimizdek
Xārazmiy
(adabiy orfografik:
Xorazmiy
)
emas,
balki
Xorazmi:
shaklida talaffuz etilgani ayon bo‘ladi.
Demak, joy oti ham qadimda Xorazm deyilgan. Anglashiladiki,
arab yozuvli matnlarda ayrim o‘zlashgan so‘zlarga nisbatan
yozuv prinsipi amal qilgan bo‘lsa, uyg‘ur yozuvli matnlarda
ushbu so‘zlar talaffuzga moslab bitilgan.
Shuningdek,
“Muhabbatnoma”ning
arab
yozuvli
qo‘lyozmasidagi
ﺨ
او
ﮫﺠ
xvāja
so‘zi asarning uyg‘ur yozuvli
qo‘lyozmasida
xoja
shaklida yozilgan: Muhammad xoja beg.
Arabiy izofadagi
al-
ko‘rsatkichi arab yozuvida bitilgan
turkiy manbalarda
al
- shaklida yozilsa, uyg‘ur yozuvli
matnlarda talaffuzga mos holda
ul
- shaklida beriladi. Masalan,
“Hibatu-l-haqoyiq” dostonining oti asarning uyg‘ur
yozuvli A
nusxasida talaffuzga moslab
’Atabatul-haqayiq
shaklida
yozilgan. Asarning B nusxasida: uyg‘ur yozuvli matnda
Hibatul-haqayiq
, ostidagi arab yozuvli matnda
Hibat al-
haqayiq
. Asarning arab yozuvli S nusxasida bu so‘z yozuv
prinsipini saqlagan holda
Hibat-al-haqayiq
emas, balki
talaffuzga mos holda
Hibat-ul-haqayiq
shaklida berilgan.
102
Ko‘rinadiki, bu o‘rinda uyg‘ur yozuvli matnning ta’siri bor.
Ushbu nusxa uyg‘ur xatidan arab yozuviga o‘girilayotganda
kotib beixtiyor uyg‘ur yozuvli matndagi ko‘rinishiga tayangan.
Yana bir belgisi. Fors tilidan o‘tib kelgan yoyi nisba
ko‘rsatkichi hozirgi o‘zbek adabiy tilida -iy shaklida qabul
qilingan.
Navāiy, Lutfiy
taxalluslari hozirgi o‘zbek adabiy-
orfografik qoidasiga ko‘ra
-iy
bilan yoziladi va talaffuzi ham
shunga olib boriladi.
Uyg‘ur yozuvli matnlarda yoyi
nisbaning ham talaffuzi
aniq beriladi. Yoyi nisba yozma yodgorliklar tilida shunday
talaffuz etilgan: agar so‘z undosh bilan tugagan bo‘lsa, yoyi
nisba yozuvda “ya” harfi bilan ifoda etilib, cho‘ziq [i:] sifatida
o‘qilgan:
Yügnäkî, Javharî, Lutfî, Sakkākî
.
Agar so‘z unli bilan tugasa, u holda yoyi nisba ketma-ket
ikkita “ya” harfi bilan yozilgan. Endi buni, qoidaga ko‘ra,
-yi
:
deb o‘qiymiz:
Navāyî
[arab yozuvli matnlarda ushbu taxallus
ﻨ
او
ﻰﯾ
shaklida yozilgan va bu ham
Navāyî
deb o‘qiladi].
Ko‘rinadiki, hozir biz
Lutfiy, Navāiy, Atāiy
[adabiy orfografik:
Lutfiy, Navoiy, Atoiy
] shaklida qo‘llayotgan taxalluslar turkiy
yozma yodgorliklar tilida hozirgi adabiy tilimizdagidek emas,
balki jonli og‘zaki tildagi singari
Lutfî, Navāyî, Atayî
shaklida
talaffuz etilganidan dalolat beradi.
Uyg‘ur yozuvining imlo prinsiplari turkiy tilning talaffuz
o‘lchovlariga moslashgan edi. Arab yozuvli matnlarda
o‘zlashgan so‘z va formalarga
nisbatan grafik prinsip
saqlangan, ya’ni ular arabcha yo forscha matnlarda qay shaklda
yozilgan bo‘lsa, turkiy matnlarda ham shunday yozilgan
(jumladan, o‘zlashgan so‘zlarga xos ayrim tovushlar, arabiy va
forsiy izofalar, -
u
(-
vu
), va bog‘lovchilari, yoi nisba kabilar).
Uyg‘ur yozuvli matnlarda esa ularning turkiy talaffuzi aks
etgan.
Dostları ilə paylaş: