köçmüşdülər, kənddəki evlərində yaşayırdılar.
açıq pəncərənin qabağına qaçdı və həyətə boylandı.
qaçışa bir-biri ilə oynayırdı.
400
Bu siçan balalarının tükü bomboz idi, nazik bığları var idi, uzun quyruqlarını
tərpədə-tərpədə burunları ilə bir-birini itələyirdilər, ora-bura qaçışırdılar, atılıb-
düşürdülər.
Elə gözəl gün çıxmışdı, həyətdəki güllərin, çiçəklərin, otların elə gözəl rəngləri
var idi ki, həyət elə sakitlik içində idi ki, boz siçan balaları civildəyə-civildəyə
sevinirdilər və sevinə-sevinə də oynaşırdılar.
Boz siçan balaları ömürlərində birinci dəfə idi ki, həyətə oynamağa çıxmışdılar.
Aysu tez qaçıb Fatma gəlinciyini də gətirmək istədi ki, Fatma gəlincik də bu
cıqqılı siçan balalarına baxsın, görsün ki, onlar necə sevinə-sevinə oynayırlar.
Amma...
Amma bu zaman çox qorxulu bir hadisə baş verdi...
Birdən-birə elə bil ki, yerin altından çıxdı, ya göydən düşdü, bir qara pişik balası
düz cıqqılı siçan balalarının qabağına atıldı, tüklərini qabartdı, belini dikəltdi və
şimşək çaxan gözləri ilə acıqlı-acıqlı siçan balalarına baxıb bərkdən miyoldadı.
Cıqqılı siçan balaları əvvəlcə yerlərində donub qaldılar, sonra birdən özlərinə
gəldilər və hərəsi bir tərəfə qaçdı: biri yuxarı tərəfə, biri aşağı tərəfə, biri də
Aysugilin evinə tərəf.
Qara pişik balası əvvəlcə istədi ki, cıqqılı siçan balalarının üçünün də dalınca
birdən qaçsın, amma başa düşdü ki, belə olmaz və cıqqılı siçan balalarından lap
cıqqılısının dalınca atıldı.
O, lap cıqqılı siçan balası qaçıb Aysugilin evinin divarının dibində dayandı,
çünki daha qaçmağa yer yox idi.
Qara pişik balası da üç-dörd dəfə atılıb, gəlib cıqqılı siçan balasının qabağında
dayandı.
Cıqqılı siçan balası qorxudan tir-tir əsirdi. O birinci dəfə idi ki, pişik görürdü və
bilmirdi ki, nə eləsin...
Qara pişik balası da, əslində, bilmirdi ki, nə eləsin, bu siçanla beləcə üzbəüz
dayanırdı.
Qara pişik balası yenə də tüklərini qabartdı, belini dikəltdi, qıpqırmızı ağzını
açıb bərkdən miyoldadı.
Bu vaxt Aysu:
– Dayan! – qışqırdı.
Aysunun səsini eşidən qara pişik balası bir az qorxdu. Cıqqılı siçan balasının isə
tıp-tıp tıppıldayan cıqqılı ürəyində bir ümid yarandı.
Aysugilin evi birmərtəbəli idi, pəncərəsi yerə yaxın idi və Aysu pəncərəyə
dırmaşıb həyətə sallandı, gözlərini yumdu və əllərini buraxdı.
Tap!..
Aysu həyətə düşdü, tez qara pişik balası ilə cıqqılı siçanın yanına qaçdı və yenə
də:
– Dayan! – qışqırdı.
Qara pişik balası Aysuya baxıb səsini çıxarmadı.
Cıqqılı siçan balası qorxudan eləcə tir-tir əsirdi.
Aysu barmağı ilə siçan balasını göstərib qara pişik balasından soruşdu:
– Sən onu yemək istəyirsən?
Qara pişik balası qıpqırmızı ağzını açıb bərkdən miyoldadı, yəni ki, hə, yemək
istəyirəm.
Aysu soruşdu:
– Sənin anan var?
401
Qara pişik balası yenə miyoldadı, yəni ki, əlbəttə, var.
Aysu soruşdu:
– Sən evə gəlməsən sənin anan nə eləyər?
Bu sözləri eşidəndə az qaldı qara pişik balasının gözləri yaşarsın və o yavaşdan
miyoldadı, yəni ki, anam ağlayar...
Aysu soruşdu:
– Sən istəyirsən ki, anan ağlasın?
Qara pişik balasının gözləri doldu, lap yavaşdan miyoldadı, yəni ki, yox...
Aysu yenə barmağı ilə qorxudan tir-tir əsən cıqqılı siçan balasını göstərdi:
– Bəs, onun da axı, anası var!.. Axı, o öz yuvalarına qayıtmasa, anası həmişə
ağlayacaq.
Qara pişik balası gah Aysuya baxdı, gah da cıqqılı siçan balasına.
Aysu soruşdu:
– Hə, sən yenə onu yemək istəyirsən?
Qara pişik balası bu dəfə qıpqırmızı ağzını açıb miyoldadı, təkcə yavaş-yavaş
başını buladı, yəni ki, yox, mən daha cıqqılı siçan balasını yemək istəmirəm.
Aysu dedi:
– Onda gedin evinizə.
Çünki Aysu özü də Fatma gəlinciyinin yanına tələsirdi, axı, Fatma gəlinciyin əl-
üzünü hələ yumamışdı.
Cıqqılı siçan balası Aysunun qabağına gəldi, astaca civilti ilə:
– Çox sağ ol, qəhrəman qız!.. – dedi, sonra qaça-qaça qızılgül kolunun
yanındakı yuvalarına getdi.
Qara pişik balası cıqqılı siçanın arxasınca baxa-baxa fikirləşdi: «Işə bir bax a-a-
a!.. Sən demə, cıqqılı siçanların da anası olurmuş!..».
Dostları ilə paylaş: