Sharof rashidov nomidagi Samarqand davlat unversteti tarix fakulteti 208-guruh talabasi Xolboyev jaloliddining tarixiy o’lkashunoslik va urbanizatsiya fanidan mustaqil ishi

Bu joyga «Ayritom frizi»ning asl nusxasi qo`yilgan. Tuproqqal`a milodimizning III—IV asrlarida Xorazm hukmronlarining poytaxti bo`lgan. SHahar to`g`ri to`rtburchak shaklida bo`lib, gir atrofi qalin qo`rg`on devor, burchaklarida kvadrat mezanalar qad ko`targan ekan. Qo`rg`on ichida ikkala betiga imorat tushgan keng ko`cha bo`lgan. SHaharning shimol qismidagi uch qavatli imorat shoh. saroyi bo`lib, uning zallari go`zal haykallar va naqshlar bilan bezatilgan. Haykallarda Xorazmning ilohiylashtirilgan hukmronlari va ularning lashkarlari tasvirlangan. Muzeyda Tuproqqal`a saroyidan topilgan «qizil bosh» haykalini va o`sha saroy devoridagi «Arfa chaluvchi ayol» rasmini ko`ramiz. Kushan davri sopol buyumlar ishlab chiqarish rivoj topganligi bilan xarakterlidir. Arxeologiyaga oid 284 qazilmalarning ko`rsatishicha, o`sha vaqtlarda nafis sopol buyumlar — qizil lak va qizil bo`yoq berilgan sip-silliq qadahlar, kosalar, xumchalar, ko`zachalar va boshqa idishlar ishlangan. Diniy e`tiqodlar bilan bog`liq bo`lgan terrakotik haykalchalar — hosildorlik ma`budasi Anaxita, erkaklar va chavandozlar tasvirlangan haykalchalar juda ajoyibligi bilan diqqatni o`ziga jalb etadi. Bu muzeyga Surxondaryo viloyatidan topilgan, miloddan ilgarigi I asrga doir «Ma`buda Anaxita haykalchasi» ning asl nusxasi qo`yilgan. Qadimgi askarning ust-boshi: beli siqilgan chakmon, keng cholvor, yumshoq etik, charm boshliqdan iborat bo`lgan. Askarlar chap tomonga qilich va pichoq, o`ng tomonga yoy va o`qdon taqqanlar. Qo`llarida esa uzun nayza bo`lgan. Bu voqeaga dalil sifatida Amudaryo xazinasiga tegishli Tilla plastinkadagi «Xorazm jangchisining ust-boshi» va ta`rifda aytilgan asbob-uskunalar qo`yilgan. Endi O`zbekiston tarixi muzeyidagi «Feodalizm davri» deb nomlangan ikkinchi bo`limga qisqacha to`xtalib o`tamiz. Bu bo`lim Samarqanddagi «Ishratxona» maketini tanishtirish bilan boshlanadi. Bu erga V— VI asrlarga oid Bolaliktepadan topilgan rasm xam qo`yilgan. O`zbekistonning janubidagi Bolaliktepa feodallar qo`rg`oni bo`lib, tevarak-atrofiga zovur qazilgan. Qo`rg`onning ichkari hovlisi yonma-yon qurilgan imoratlarni birlashtirgan. Zallardan birining devoriga chiroyli rasmlar ishlangan. Rasmlardan birida feodallarning ziyofati tasvirlanadi. Ular zarbof kiyimlarga burkanib, supada o`tirishibdi. Ularning orqasida xizmatkorlar ularni elpig`ich bilan elpimoqdalar. Bu bo`limda turk askarlari qabriga qo`yiladigan tosh haykalchalar ham bor. Bu haykalchalar kosa yoki oyna ushlab turgan askarni tasvir etadi. Haykalchalar atrofiga mazkur askar o`ldirgan dushmanning soniga teng bo`lgan tosh terilgan. Bu erga VII — VIII asrlarga oid bo`lgan bu voqeani aks ettiruvchi ana shunday «Turk tosh haykalchasi» ning asl nusxasi qo`yilgan. Panjakent so`g`dlarning ilk feodal shahri bo`lib, uni arablar xarob qilganlar. Rossiya Fanlar akademiyasining arxeologiyaga oid ilmiy safari ko`p yillar mobaynida bu erda qazish ishlari olib bordi. Natijada muhtasham qo`rg`on va saroylar, turar joylar, hunarmandchilik ustaxonalari, katta-kichik do`konlar, qatorlashgan ko`chalar ochildi. Zodagonlarning uylari va ibodatxonalarning devorlariga rang-barang bo`yoqlarda rasmlar solingan, o`ymakor yog`och haykalchalar ishlangan. Bular zodagonlarning turmushi, kurashi, ziyofat-bazmlarini tasvirlaydi. Bular ajoyib san`at yodgorliklari bo`lishi bilan birga so`g`dlarning qiyofasi, kiyim-kechagi, qurol-yarog`lari haqida tasavvur beradi. BO`limda Panjakentdan topilgan devorga ishlangan «CHavandozlar» rasmidan bir ko`rinish berilgan.

• Bu joyga «Ayritom frizi»ning asl nusxasi qo`yilgan. Tuproqqal`a milodimizning III—IV asrlarida Xorazm hukmronlarining poytaxti bo`lgan. SHahar to`g`ri to`rtburchak shaklida bo`lib, gir atrofi qalin qo`rg`on devor, burchaklarida kvadrat mezanalar qad ko`targan ekan. Qo`rg`on ichida ikkala betiga imorat tushgan keng ko`cha bo`lgan. SHaharning shimol qismidagi uch qavatli imorat shoh. saroyi bo`lib, uning zallari go`zal haykallar va naqshlar bilan bezatilgan. Haykallarda Xorazmning ilohiylashtirilgan hukmronlari va ularning lashkarlari tasvirlangan. Muzeyda Tuproqqal`a saroyidan topilgan «qizil bosh» haykalini va o`sha saroy devoridagi «Arfa chaluvchi ayol» rasmini ko`ramiz. Kushan davri sopol buyumlar ishlab chiqarish rivoj topganligi bilan xarakterlidir. Arxeologiyaga oid 284 qazilmalarning ko`rsatishicha, o`sha vaqtlarda nafis sopol buyumlar — qizil lak va qizil bo`yoq berilgan sip-silliq qadahlar, kosalar, xumchalar, ko`zachalar va boshqa idishlar ishlangan. Diniy e`tiqodlar bilan bog`liq bo`lgan terrakotik haykalchalar — hosildorlik ma`budasi Anaxita, erkaklar va chavandozlar tasvirlangan haykalchalar juda ajoyibligi bilan diqqatni o`ziga jalb etadi. Bu muzeyga Surxondaryo viloyatidan topilgan, miloddan ilgarigi I asrga doir «Ma`buda Anaxita haykalchasi» ning asl nusxasi qo`yilgan. Qadimgi askarning ust-boshi: beli siqilgan chakmon, keng cholvor, yumshoq etik, charm boshliqdan iborat bo`lgan. Askarlar chap tomonga qilich va pichoq, o`ng tomonga yoy va o`qdon taqqanlar. Qo`llarida esa uzun nayza bo`lgan. Bu voqeaga dalil sifatida Amudaryo xazinasiga tegishli Tilla plastinkadagi «Xorazm jangchisining ust-boshi» va ta`rifda aytilgan asbob-uskunalar qo`yilgan. Endi O`zbekiston tarixi muzeyidagi «Feodalizm davri» deb nomlangan ikkinchi bo`limga qisqacha to`xtalib o`tamiz. Bu bo`lim Samarqanddagi «Ishratxona» maketini tanishtirish bilan boshlanadi. Bu erga V— VI asrlarga oid Bolaliktepadan topilgan rasm xam qo`yilgan. O`zbekistonning janubidagi Bolaliktepa feodallar qo`rg`oni bo`lib, tevarak-atrofiga zovur qazilgan. Qo`rg`onning ichkari hovlisi yonma-yon qurilgan imoratlarni birlashtirgan. Zallardan birining devoriga chiroyli rasmlar ishlangan. Rasmlardan birida feodallarning ziyofati tasvirlanadi. Ular zarbof kiyimlarga burkanib, supada o`tirishibdi. Ularning orqasida xizmatkorlar ularni elpig`ich bilan elpimoqdalar. Bu bo`limda turk askarlari qabriga qo`yiladigan tosh haykalchalar ham bor. Bu haykalchalar kosa yoki oyna ushlab turgan askarni tasvir etadi. Haykalchalar atrofiga mazkur askar o`ldirgan dushmanning soniga teng bo`lgan tosh terilgan. Bu erga VII — VIII asrlarga oid bo`lgan bu voqeani aks ettiruvchi ana shunday «Turk tosh haykalchasi» ning asl nusxasi qo`yilgan. Panjakent so`g`dlarning ilk feodal shahri bo`lib, uni arablar xarob qilganlar. Rossiya Fanlar akademiyasining arxeologiyaga oid ilmiy safari ko`p yillar mobaynida bu erda qazish ishlari olib bordi. Natijada muhtasham qo`rg`on va saroylar, turar joylar, hunarmandchilik ustaxonalari, katta-kichik do`konlar, qatorlashgan ko`chalar ochildi. Zodagonlarning uylari va ibodatxonalarning devorlariga rang-barang bo`yoqlarda rasmlar solingan, o`ymakor yog`och haykalchalar ishlangan. Bular zodagonlarning turmushi, kurashi, ziyofat-bazmlarini tasvirlaydi. Bular ajoyib san`at yodgorliklari bo`lishi bilan birga so`g`dlarning qiyofasi, kiyim-kechagi, qurol-yarog`lari haqida tasavvur beradi. BO`limda Panjakentdan topilgan devorga ishlangan «CHavandozlar» rasmidan bir ko`rinish berilgan.

Buxorodan 40 kilometr g`arb tomonda qadimiy Varaxsha shahrining xarobalari bor. Bu shaharda VI — VII asrlarda Buxoro vohasining hukmdorlari yashaganlar. 1938 — 1953 yillarda O`zbekiston Fanlar akademiyasining (u 1943 yilda tashkil etilgan) V. A. SHishkin boshchiligidagi ilmiy safari shaharda arxeologiyaga oid qazish ishlari olib bordi. Qo`rg`on ichida xukmdorlarning muxtasham qasri topildi. Bu ikki qavatli inshootning chor atrofini ayvonlar va dabdabali zallar qurshagan hovlilari bo`lgan. Zallar rang-barang bo`yoqli rasmlar va o`ymakor ganch naqshlar bilan bezatilgan Varaxsha shahar-qo`rg`onining ikki qavatli hashamatli inshootini V. A. Nil’sen ta`miri asosidagi rasmda ko`rish mumkin. Har xil manzaralar — qo`chqor ovi, sakrab chopayotgan arxarlar, o`yinga tushayotgan raqqosa, suvda suzib yurgan baliqlar, yopirilib uchib ketayotgan kushlar tasvirlangan. Tok bargi va uzum boshlari tasvirlangan girixning chiziqlari bir-biriga chirmashib ketgan. Bu saroyning muhtashamligi tillarda doston bo`lib ketdi, deb bejiz aytilmagan. Varaxshadan topilgan «YArador qo`y» tasviri ham berilgan. VI asrning 80- yillarida hozirgi Buxoro viloyati hududida istiqomat qilgan turk kambag`allari turk xoqoniga va mahalliy feodallarga qarshi qo`zg`olon ko`targanlar. Qo`zg`olonga turk shahzodasi Abro`y boshchilik qilgan. Boylar, jumladan, katta mulkdor dehqon «Buxorxudot» shimolga qochib, ulug` xoqon Qorachurindan madad so`ragan. 585 yilda qo`zg`olon shafqatsizlik bilan bostirilgan. Abro`y qatl qilingan, qo`zg`olonchi kambag`allar qaytib kelgan boylarga qul qilib berilgan. Bu erda V. I. Kaydalov chizgan «Abro`y qo`zg`oloni» deb nomlangan rasm qo`yilgan. 1200 yillik kitob (arab xalifasi Usmonga tegishli Qur`on)dan ko`chirma nusxa berilgan. 1200 yil ilgari kufiy xatida yozilgan bu kitob VIII asrga oid noyob yodgorlikdir. Qur`on 353 varaq bo`lib, eni 68 sm, bo`yi 53 sm, yozuv 50X40 sm o`rin egallaydi. Har beti 12 satrdan iborat. Qur`on Samarqanddagi hoji Ahror masjidida saqlangan. O`rta Osiyo Rossiya tomonidan bosib olingandan keyin general Abramov bu qadimiy qo`lyozmani katta pulga sotib olib, Turkiston general-gubernatori K. P. Kaufmanga sovg`a qilgan. 1869 yil 24 oktyabrda bu Kur`on Peterburg Imperator xalq kutubxonasiga yuborildi. 1917 yildan keyin noyob qo`lyozma O`rta Osiyo xalqiga qaytarilgan.

Buxorodan 40 kilometr g`arb tomonda qadimiy Varaxsha shahrining xarobalari bor. Bu shaharda VI — VII asrlarda Buxoro vohasining hukmdorlari yashaganlar. 1938 — 1953 yillarda O`zbekiston Fanlar akademiyasining (u 1943 yilda tashkil etilgan) V. A. SHishkin boshchiligidagi ilmiy safari shaharda arxeologiyaga oid qazish ishlari olib bordi. Qo`rg`on ichida xukmdorlarning muxtasham qasri topildi. Bu ikki qavatli inshootning chor atrofini ayvonlar va dabdabali zallar qurshagan hovlilari bo`lgan. Zallar rang-barang bo`yoqli rasmlar va o`ymakor ganch naqshlar bilan bezatilgan Varaxsha shahar-qo`rg`onining ikki qavatli hashamatli inshootini V. A. Nil’sen ta`miri asosidagi rasmda ko`rish mumkin. Har xil manzaralar — qo`chqor ovi, sakrab chopayotgan arxarlar, o`yinga tushayotgan raqqosa, suvda suzib yurgan baliqlar, yopirilib uchib ketayotgan kushlar tasvirlangan. Tok bargi va uzum boshlari tasvirlangan girixning chiziqlari bir-biriga chirmashib ketgan. Bu saroyning muhtashamligi tillarda doston bo`lib ketdi, deb bejiz aytilmagan. Varaxshadan topilgan «YArador qo`y» tasviri ham berilgan. VI asrning 80- yillarida hozirgi Buxoro viloyati hududida istiqomat qilgan turk kambag`allari turk xoqoniga va mahalliy feodallarga qarshi qo`zg`olon ko`targanlar. Qo`zg`olonga turk shahzodasi Abro`y boshchilik qilgan. Boylar, jumladan, katta mulkdor dehqon «Buxorxudot» shimolga qochib, ulug` xoqon Qorachurindan madad so`ragan. 585 yilda qo`zg`olon shafqatsizlik bilan bostirilgan. Abro`y qatl qilingan, qo`zg`olonchi kambag`allar qaytib kelgan boylarga qul qilib berilgan. Bu erda V. I. Kaydalov chizgan «Abro`y qo`zg`oloni» deb nomlangan rasm qo`yilgan. 1200 yillik kitob (arab xalifasi Usmonga tegishli Qur`on)dan ko`chirma nusxa berilgan. 1200 yil ilgari kufiy xatida yozilgan bu kitob VIII asrga oid noyob yodgorlikdir. Qur`on 353 varaq bo`lib, eni 68 sm, bo`yi 53 sm, yozuv 50X40 sm o`rin egallaydi. Har beti 12 satrdan iborat. Qur`on Samarqanddagi hoji Ahror masjidida saqlangan. O`rta Osiyo Rossiya tomonidan bosib olingandan keyin general Abramov bu qadimiy qo`lyozmani katta pulga sotib olib, Turkiston general-gubernatori K. P. Kaufmanga sovg`a qilgan. 1869 yil 24 oktyabrda bu Kur`on Peterburg Imperator xalq kutubxonasiga yuborildi. 1917 yildan keyin noyob qo`lyozma O`rta Osiyo xalqiga qaytarilgan.

O`rta Osiyoning hunarmand ustalari X — XIII asr boshlarida ajoyib sopol va shisha idishlar yasaganlar. Qazib olingan rudadan metall idishlar va bezaklar quyganlar. Bu davrda hunarmandchilik juda taraqqiy etgan. X — XII asrlarda ajoyib gullar solib ishlangan sopol idish-tovoqlarning eng nafislari muzeydan joy olgan. Feodalizm davrida O`rta Osiyoda me`morchilik va binokorlik yanada rivoj topadi. Buxorodagi Ismoil Somoniy maqbarasi (X asrda qurilgan), Minorai Kalon (XII asrda qurilgan), Termiz shohlar saroyi, Xorazm shohlar saroyi (XII asr boshlarida qurilgan) me`morchilikning ajoyib namunalaridandir. O`ymakor, murakkab nafis geometrik va o`simlik nusxa ornamentlar qilish keng tus olgan. Bu ta`riflardan so`ng Ismoil Somoniy maqbarasi, Jarqo`rg`on minorasi, Minorai Kalon kabi bir qator ajoyib maqbara va minoralar rasmlari berilgan. Abu Ali ibn Sino (980—1037) — SHarqda nom chiqargan ulug` qomusiy olimdir. U falsafa, falakiyot ilmi, she`riyat bilan shug`ullangan, xususan, tibbiyot bobida juda shuhrat qozongan edi. Ibn Sino har xil kasalliklarni o`rganib, ularning paydo bo`lish sabablarini aniqladi, juda ko`p dori-darmonlar kashf qildi. Ibn Sinoning jarrohlik sohasidagi xizmatlari ham katta. Uning «Tib qonunlari» hozir ham Evropa va SHarq shifokorlari uchun dasturulamal bo`lib kelmoqda. Muzeyda musavvir M. Nabiev yaratgan ana shu buyuk siymo — Abu Ali ibn Sinoning rasmi turibdi. Abu Rayhon al-Beruniy (973 — 1048) xorazmlik mashhur qomusiy olim. Uning ilmiy faoliyati xilma-xil fanlarni qamrab olgan. Beruniy tarixchi va faylasuf, geograf, mineralog, falakiyot ilmi bilimdoni edi. U 150 dan ortiq asar yozgan. «Qadimiy xalqlardan qolgan yodgorliklar», Hindistonga oid «Hindlarning aqlga sig`adigan va sig`maydigan ta`limotlarini aniqlash kitobi», shuningdek, katta axamiyatga ega bo`lgan «Mineralogiya» va boshqa juda ko`p asarlar yaratdi. Olimning M. Nabiev tomonidan chizilgan rasmi ham muzey ekspozitsiyalari ichidan o`rin olgan. CHingizxon 1220 yilda Buxoroni bosib olgach, Samarqandga yurish qildi. Unga CHig`atoy va o`qtoyxon ham qo`shinlari bilan kelib qo`shildi. Samarqand garnizoni 50 ming kishidan ortiq edi. Ular to`rt kecha-kunduz shaharni himoya qilib, beshinchi kuni taslim bo`ldilar. Faqat 400 bahodir qal`ani mudofaa qilib qattiq olishdi, biroq hammalari halok bo`lishdi.

O`rta Osiyoning hunarmand ustalari X — XIII asr boshlarida ajoyib sopol va shisha idishlar yasaganlar. Qazib olingan rudadan metall idishlar va bezaklar quyganlar. Bu davrda hunarmandchilik juda taraqqiy etgan. X — XII asrlarda ajoyib gullar solib ishlangan sopol idish-tovoqlarning eng nafislari muzeydan joy olgan. Feodalizm davrida O`rta Osiyoda me`morchilik va binokorlik yanada rivoj topadi. Buxorodagi Ismoil Somoniy maqbarasi (X asrda qurilgan), Minorai Kalon (XII asrda qurilgan), Termiz shohlar saroyi, Xorazm shohlar saroyi (XII asr boshlarida qurilgan) me`morchilikning ajoyib namunalaridandir. O`ymakor, murakkab nafis geometrik va o`simlik nusxa ornamentlar qilish keng tus olgan. Bu ta`riflardan so`ng Ismoil Somoniy maqbarasi, Jarqo`rg`on minorasi, Minorai Kalon kabi bir qator ajoyib maqbara va minoralar rasmlari berilgan. Abu Ali ibn Sino (980—1037) — SHarqda nom chiqargan ulug` qomusiy olimdir. U falsafa, falakiyot ilmi, she`riyat bilan shug`ullangan, xususan, tibbiyot bobida juda shuhrat qozongan edi. Ibn Sino har xil kasalliklarni o`rganib, ularning paydo bo`lish sabablarini aniqladi, juda ko`p dori-darmonlar kashf qildi. Ibn Sinoning jarrohlik sohasidagi xizmatlari ham katta. Uning «Tib qonunlari» hozir ham Evropa va SHarq shifokorlari uchun dasturulamal bo`lib kelmoqda. Muzeyda musavvir M. Nabiev yaratgan ana shu buyuk siymo — Abu Ali ibn Sinoning rasmi turibdi. Abu Rayhon al-Beruniy (973 — 1048) xorazmlik mashhur qomusiy olim. Uning ilmiy faoliyati xilma-xil fanlarni qamrab olgan. Beruniy tarixchi va faylasuf, geograf, mineralog, falakiyot ilmi bilimdoni edi. U 150 dan ortiq asar yozgan. «Qadimiy xalqlardan qolgan yodgorliklar», Hindistonga oid «Hindlarning aqlga sig`adigan va sig`maydigan ta`limotlarini aniqlash kitobi», shuningdek, katta axamiyatga ega bo`lgan «Mineralogiya» va boshqa juda ko`p asarlar yaratdi. Olimning M. Nabiev tomonidan chizilgan rasmi ham muzey ekspozitsiyalari ichidan o`rin olgan. CHingizxon 1220 yilda Buxoroni bosib olgach, Samarqandga yurish qildi. Unga CHig`atoy va o`qtoyxon ham qo`shinlari bilan kelib qo`shildi. Samarqand garnizoni 50 ming kishidan ortiq edi. Ular to`rt kecha-kunduz shaharni himoya qilib, beshinchi kuni taslim bo`ldilar. Faqat 400 bahodir qal`ani mudofaa qilib qattiq olishdi, biroq hammalari halok bo`lishdi.

Mo`g`ullarga qarshi kurashda Temur Malik boshchiligidagi Xo`jand jangchilari qahramonlik namunalarini ko`rsatdilar. Ular oldin shaharni mudofaa qildilar, so`ngra Temur Malik mingta jangchisi bilan Sirdaryodagi orollardan biriga chekindi. Mo`g`ullarning kamon o`qi ularga etmasdi, ular damba qurmoqchi bo`ldilar. Lekin Temur Malik jangchilari dambani buzaverdilar. Temur Malik o`z odamlarini qayiqlarga o`tqazib, kechasi Sirdaryoning quyi oqimi tomon jo`nab ketdi. Rivoyatlarga qaraganda, Mo`g`ullar daryoga to`g`on-zanjir tortganlar, ammo jasur Temur Malik to`siqni buzib, Xorazmga yo`l olgan. Bu erda Temur Malik boshchiligidagi Xo`jand mudofaasi va Mo`g`ullarning zanjir-to`g`onini buzib o`tib ketayotgan Temur Malik kemalari tasvirlangan rasm bor. Mo`g`ullar va ular bilan til topishgan mahalliy feodallar dehqon va hunarmandlarni talon-toroj qilib, zulm o`tkazganlar. Sayyoh Plano Karpini bunday deb yozadi: «Mo`g`ullar xar bir hunarmandga g`allani juda kam tortib berishadi, haftada uch marta juda oz miqdorda go`sht berishadi. Mehnatkashlar oldida yo huquqsizlik va ochlikdan o`lish yoki qo`zg`olon ko`tarish masalasi turardi». 1238 yilda Buxoroda Mo`g`ullarga qarshi qo`zg`olon ko`tarildi. Unga Torob degan qishloqlik Mahmud boshchilik qildi. Feodallar Mo`g`ul otryadlarini yordamga chaqirdilar, ammo qo`zg`olonchilar ularni tor-mor qilishdi. Mahmud Torobiy halok bo`ldi, qo`zg`olon esa bostirildi. 1365 yilda Mo`g`uliston xoni Ilyosxo`ja boshchiligida Mo`g`ul otryadlari Samarqandga yurish boshladilar. Samarqandda qo`rg`on devor yo`q edi. O`lka hokimi Amir Husayn va uning ixtiyorida xizmat qilayotgan Temur shaharni dushmanga tashlab ketdilar. SHundan so`ng kosib Abubakir Kalaviy, sipohiy yigit Xurdak Buxoriy va mudarris hamda Mavlonozoda boshliq xalq Samarqandni mudofaa qilishga otlandilar. Bu harakat tarixda sarbadorlar qo`zg`oloni deb ataladi. Qo`zg`olonchilar faqat bir joydan kirishga yo`l qo`yib, boshqa yo`llarni taqa-taq bekitdilar. SHu ochiq yo`ldan shaharga kirgan Mo`g`ullar pistirmalarga duch keldilar va tor-mor qilindilar. 

Mo`g`ullarga qarshi kurashda Temur Malik boshchiligidagi Xo`jand jangchilari qahramonlik namunalarini ko`rsatdilar. Ular oldin shaharni mudofaa qildilar, so`ngra Temur Malik mingta jangchisi bilan Sirdaryodagi orollardan biriga chekindi. Mo`g`ullarning kamon o`qi ularga etmasdi, ular damba qurmoqchi bo`ldilar. Lekin Temur Malik jangchilari dambani buzaverdilar. Temur Malik o`z odamlarini qayiqlarga o`tqazib, kechasi Sirdaryoning quyi oqimi tomon jo`nab ketdi. Rivoyatlarga qaraganda, Mo`g`ullar daryoga to`g`on-zanjir tortganlar, ammo jasur Temur Malik to`siqni buzib, Xorazmga yo`l olgan. Bu erda Temur Malik boshchiligidagi Xo`jand mudofaasi va Mo`g`ullarning zanjir-to`g`onini buzib o`tib ketayotgan Temur Malik kemalari tasvirlangan rasm bor. Mo`g`ullar va ular bilan til topishgan mahalliy feodallar dehqon va hunarmandlarni talon-toroj qilib, zulm o`tkazganlar. Sayyoh Plano Karpini bunday deb yozadi: «Mo`g`ullar xar bir hunarmandga g`allani juda kam tortib berishadi, haftada uch marta juda oz miqdorda go`sht berishadi. Mehnatkashlar oldida yo huquqsizlik va ochlikdan o`lish yoki qo`zg`olon ko`tarish masalasi turardi». 1238 yilda Buxoroda Mo`g`ullarga qarshi qo`zg`olon ko`tarildi. Unga Torob degan qishloqlik Mahmud boshchilik qildi. Feodallar Mo`g`ul otryadlarini yordamga chaqirdilar, ammo qo`zg`olonchilar ularni tor-mor qilishdi. Mahmud Torobiy halok bo`ldi, qo`zg`olon esa bostirildi. 1365 yilda Mo`g`uliston xoni Ilyosxo`ja boshchiligida Mo`g`ul otryadlari Samarqandga yurish boshladilar. Samarqandda qo`rg`on devor yo`q edi. O`lka hokimi Amir Husayn va uning ixtiyorida xizmat qilayotgan Temur shaharni dushmanga tashlab ketdilar. SHundan so`ng kosib Abubakir Kalaviy, sipohiy yigit Xurdak Buxoriy va mudarris hamda Mavlonozoda boshliq xalq Samarqandni mudofaa qilishga otlandilar. Bu harakat tarixda sarbadorlar qo`zg`oloni deb ataladi. Qo`zg`olonchilar faqat bir joydan kirishga yo`l qo`yib, boshqa yo`llarni taqa-taq bekitdilar. SHu ochiq yo`ldan shaharga kirgan Mo`g`ullar pistirmalarga duch keldilar va tor-mor qilindilar. 

Musavvir V. Nechaev tomonidan chizilgan «1365 yil, Samarqandda bo`lib o`tgan sarbadorlar qo`zg`oloni» deb nomlangan rasm diqqatga sazovordir. O`rta Osiyo jangchisining asosiy quroli maxsus lak bilan bo`yalgan kamon va o`qlar solingan o`qdon edi. SHu bilan birga, jangchida nayza, qilich, dubulg`a, uzun engil nayza va arqon, shaxsiy chodir, 10 kunlik oziq-ovqat, suv va qo`shimcha otlar bo`lardi. SHu joyda yuqoridagi aytilganlarning xdmmasini o`zida mujassamlashtirgan «O`rta Osiyo jangchisi» ning surati qo`yilgan. Temur davrida va uning avlodlari — temuriylar davrida saroylar, masjid, madrasalar qurilishi misli ko`rilmagan darajada avj olib ketdi. XIV — XV asrlarda qurilgan SHohizinda maqbarasi, Go`ri Amir, Ishratxona, Bibixonim masjidi, Ulug`bek madrasasi, osmon o`par minoralar va boshqa ajoyib yodgorliklar bizning zamonamizgacha etib kelgan. BO` muhtasham imoratlarning fasadlari rang-barang sirli naqshlar bilan bezatilgan. eshik, darvozalar o`ymakorlik san`atining yuksak namunasi bo`lib, devorlariga zarhal naqshlar berilgan. Har biri san`atning noyob namunasi bo`lmish bu yodgorliklarda XIV — XV asrlardagi xalq ustalarining dahosi, benihoya go`zal yodgorlik-lar bunyod etgan me`morlarning tengi yo`q mahorati o`z aksini topgan. Bu erda Samarqanddagi «Bibixonim masjidining, «Go`ri Amir» maqbarasining rasmlari qo`yilgan. 1428 yilda Samarqandga yaqin KO`xak tepaligida Ulug`bekning ko`rsatmasiga binoan SHarqda eng katta observa — rasadxona qurilgan edi. Bu katta binoning ichkarisiga osmon gumbazi chizilgan edi. Undagi asosiy asbob er ostida qurilgan astronomiya asbobi — sekstant edi. Samarqand olimlari osmon yoritkichlari harakatini kuzatib Ulug`bek rahbarligida «Ziji jadidi ko`ragoniy» jadvalini tuzganlarki, bu jadval o`sha vaqtlarda ma`lum bo`lgan jadvallardan yuksak darajada aniqligi bilan farq qilgan. SHuning uchun XVII asrda Evropada chizilgan ramziy gravyurada Ulug`bek astronomiya homiyasi — Uraniya yonidan faxrli o`rin olgan.

Musavvir V. Nechaev tomonidan chizilgan «1365 yil, Samarqandda bo`lib o`tgan sarbadorlar qo`zg`oloni» deb nomlangan rasm diqqatga sazovordir. O`rta Osiyo jangchisining asosiy quroli maxsus lak bilan bo`yalgan kamon va o`qlar solingan o`qdon edi. SHu bilan birga, jangchida nayza, qilich, dubulg`a, uzun engil nayza va arqon, shaxsiy chodir, 10 kunlik oziq-ovqat, suv va qo`shimcha otlar bo`lardi. SHu joyda yuqoridagi aytilganlarning xdmmasini o`zida mujassamlashtirgan «O`rta Osiyo jangchisi» ning surati qo`yilgan. Temur davrida va uning avlodlari — temuriylar davrida saroylar, masjid, madrasalar qurilishi misli ko`rilmagan darajada avj olib ketdi. XIV — XV asrlarda qurilgan SHohizinda maqbarasi, Go`ri Amir, Ishratxona, Bibixonim masjidi, Ulug`bek madrasasi, osmon o`par minoralar va boshqa ajoyib yodgorliklar bizning zamonamizgacha etib kelgan. BO` muhtasham imoratlarning fasadlari rang-barang sirli naqshlar bilan bezatilgan. eshik, darvozalar o`ymakorlik san`atining yuksak namunasi bo`lib, devorlariga zarhal naqshlar berilgan. Har biri san`atning noyob namunasi bo`lmish bu yodgorliklarda XIV — XV asrlardagi xalq ustalarining dahosi, benihoya go`zal yodgorlik-lar bunyod etgan me`morlarning tengi yo`q mahorati o`z aksini topgan. Bu erda Samarqanddagi «Bibixonim masjidining, «Go`ri Amir» maqbarasining rasmlari qo`yilgan. 1428 yilda Samarqandga yaqin KO`xak tepaligida Ulug`bekning ko`rsatmasiga binoan SHarqda eng katta observa — rasadxona qurilgan edi. Bu katta binoning ichkarisiga osmon gumbazi chizilgan edi. Undagi asosiy asbob er ostida qurilgan astronomiya asbobi — sekstant edi. Samarqand olimlari osmon yoritkichlari harakatini kuzatib Ulug`bek rahbarligida «Ziji jadidi ko`ragoniy» jadvalini tuzganlarki, bu jadval o`sha vaqtlarda ma`lum bo`lgan jadvallardan yuksak darajada aniqligi bilan farq qilgan. SHuning uchun XVII asrda Evropada chizilgan ramziy gravyurada Ulug`bek astronomiya homiyasi — Uraniya yonidan faxrli o`rin olgan.

Ulug`bek ilm-fan homiysi edi. Buxoro madrasasida o`yib yozilgan uning «Bilim olishga intilish — har bir musulmon va muslimaning burchidir» shiori ruhoniylar va feodallarning g`azabini keltirgan edi. SHuning uchun ular Ulug`bekning o`g`li Abdullatifga otasiga qarshi isyon qo`zg`atishga yordam berdilar. 1449 yilda feodallar va ruhoniylarning ig`vosi bilan Ulug`bek o`ldirildi. Muzeyda Samarqanddagi «Ulug`bek rasadxonasi»ning V. A. Nil’sen tomonidan ta`mirlangan umumiy ko`rinishining rasmi qo`yilgan. 1941 yilda Davlat komissiyasi Temur, uning o`g`illari va nevaralarining mozorlarini ochib ko`rdi. SHu komissiyaning a`zolaridan antropolog olim M. M. Gerasimov ularning bosh suyaklari asosida qiyofalarini tikladi. Temur va uning nevarasi — falakiyotshunos Ulug`bekning haykal surati diqqatga sazovordir. M. Gerasimov tomonidan tiklangan Temur va Ulug`beklarning hdykal suratlari tartib bilan muzey eksponatlari qatoridan joy olgan. Bulardan tashqari, «Ulug`bek jahonning mashhur astronomlari orasida» degan (XVII asr) gravyura ham qo`yilgan. Muzeyda A. Abdullaev chizgan ulug` o`zbek shoiri Alisher Navoiy (1441 — 1501) ning rasmi ham bor. Uning faoliyati Xurosonning XV asr ikkinchi yarmi madaniy hayoti bilan uzviy bog`liqdir. Uning ajoyib lirik she`rlar to`plami «CHor devon» ayniqsa, mashhur «Xamsa»si va boshqa juda ko`p asarlari jahon madaniyatiga qo`shilgan bebaho hissadir. Navoiy asarlari o`sha vaqtning eng yaxshi rassomlari, jumladan, «SHarq miniatyurasining piri» Behzod miniatyuralari bilan bezalgan. Mashhur o`zbek olimi, shoiri va davlat arbobi Zahiriddin Muhammad Bobur (1483 — 1530) miniatyurasi o`ziga diqqatni jalb etadi. Uning kalamidan kamol topgan «Boburnoma» qadimiy o`zbek nasriy janrida shoh asar, deb e`tirof etilgan. Turkistonda dehqonchilik madaniyati boshqa sohalardan ancha orqada qolib, asosiy ish qurollari omoch, mola, ketmon va shu kabilar edi.

Ulug`bek ilm-fan homiysi edi. Buxoro madrasasida o`yib yozilgan uning «Bilim olishga intilish — har bir musulmon va muslimaning burchidir» shiori ruhoniylar va feodallarning g`azabini keltirgan edi. SHuning uchun ular Ulug`bekning o`g`li Abdullatifga otasiga qarshi isyon qo`zg`atishga yordam berdilar. 1449 yilda feodallar va ruhoniylarning ig`vosi bilan Ulug`bek o`ldirildi. Muzeyda Samarqanddagi «Ulug`bek rasadxonasi»ning V. A. Nil’sen tomonidan ta`mirlangan umumiy ko`rinishining rasmi qo`yilgan. 1941 yilda Davlat komissiyasi Temur, uning o`g`illari va nevaralarining mozorlarini ochib ko`rdi. SHu komissiyaning a`zolaridan antropolog olim M. M. Gerasimov ularning bosh suyaklari asosida qiyofalarini tikladi. Temur va uning nevarasi — falakiyotshunos Ulug`bekning haykal surati diqqatga sazovordir. M. Gerasimov tomonidan tiklangan Temur va Ulug`beklarning hdykal suratlari tartib bilan muzey eksponatlari qatoridan joy olgan. Bulardan tashqari, «Ulug`bek jahonning mashhur astronomlari orasida» degan (XVII asr) gravyura ham qo`yilgan. Muzeyda A. Abdullaev chizgan ulug` o`zbek shoiri Alisher Navoiy (1441 — 1501) ning rasmi ham bor. Uning faoliyati Xurosonning XV asr ikkinchi yarmi madaniy hayoti bilan uzviy bog`liqdir. Uning ajoyib lirik she`rlar to`plami «CHor devon» ayniqsa, mashhur «Xamsa»si va boshqa juda ko`p asarlari jahon madaniyatiga qo`shilgan bebaho hissadir. Navoiy asarlari o`sha vaqtning eng yaxshi rassomlari, jumladan, «SHarq miniatyurasining piri» Behzod miniatyuralari bilan bezalgan. Mashhur o`zbek olimi, shoiri va davlat arbobi Zahiriddin Muhammad Bobur (1483 — 1530) miniatyurasi o`ziga diqqatni jalb etadi. Uning kalamidan kamol topgan «Boburnoma» qadimiy o`zbek nasriy janrida shoh asar, deb e`tirof etilgan. Turkistonda dehqonchilik madaniyati boshqa sohalardan ancha orqada qolib, asosiy ish qurollari omoch, mola, ketmon va shu kabilar edi.

Dehqonlarning ko`pchiligi kam erli va mutlaqo ersiz bo`lib, ular boylardan ijaraga er olishga majbur edilar. Ular chorikor deyilar edi. O`lkada ko`p shug`ullaniladigan hunarlardan biri to`quvchilik edi. Lekin to`qish usuli juda sodda bo`lsa ham maxsus malaka talab qilardi. Kosiblar 16—18 soat zax do`konda o`tirib, atigi 4 — 6 gaz bo`z to`qib, mehnatiga nihoyatda kam haq olardilar. Kulolchilik, chilangarlik, ko`nchilik ham ancha taraqqiy etgan edi. Ayrim rayonlar o`z mahsulotlari bilan: Buxoro — turli-tuman matolari bilan, CHust — pichoq-xanjarlari bilan, G`ijduvon — idish-tovoqlari , bilan mashhur edi. Muzeyga rassom V. I. Evenko juda jonli qilib chizgan «Jafokash dehqon» degan rasm va to`quvchining dastgohi bilan olingan mulyaj qo`yilgan. «Turkiston chor Rossiyasi tarkibida» deb nomlangan uchinchi, bo`lim «Uyg`ongan SHarq» fotolavhasi bilan boshlanadi. Turkiston xalqlari hayotining ba`zi bir xususiyatlari o`rta hol dehqon uyining muzeyda tasvirlangan ichki ko`rinishida to`liq ko`rsatilgan. Uy odatda poydevorsiz va xom g`ishtdan qurilar va devorlari somon suvoq qilinardi. Uyning ichki devorlarida ro`zg`or buyumlari — idish-tovoq uchun tokchalar bo`lardi. Uy o`rtasida sandal, chor atrofiga ko`rpachalar yozilardi. Dahlizda o`choq, hovlida tandir bo`lardi. Muzeydagi bu manzara hayotda qanday bo`lsa, xuddi o`shanday qilib tasvirlangan. O`rta Osiyo Rossiya tomonidan bosib olingandan so`ng bu chekka o`lkaning tabiiy boyliklari, tarixi, madaniyatini o`rganish uchun o`zgacha sharoit tug`ildi. Bu erga Rossiyaning jasur va iste`dodli olimlari boshchiligida ilmiy ekspeditsiyalar yuborildi. Ularning birinchi qatorida O`rta Osiyoning mashhur tadqiqotchilari N. A. Severtsev, A. P. Fedchenko, I. V. Mushketov, V. V. Bartol’d bo`lganlar. Muzeyda V. V. Bartol’d, A. P. Fedchenko, N. A. Severtsov, Zokirjon Furqat, Muhammad Aminxo`ja Muqimiylarning rasmlarini ko`rasiz.

• Dehqonlarning ko`pchiligi kam erli va mutlaqo ersiz bo`lib, ular boylardan ijaraga er olishga majbur edilar. Ular chorikor deyilar edi. O`lkada ko`p shug`ullaniladigan hunarlardan biri to`quvchilik edi. Lekin to`qish usuli juda sodda bo`lsa ham maxsus malaka talab qilardi. Kosiblar 16—18 soat zax do`konda o`tirib, atigi 4 — 6 gaz bo`z to`qib, mehnatiga nihoyatda kam haq olardilar. Kulolchilik, chilangarlik, ko`nchilik ham ancha taraqqiy etgan edi. Ayrim rayonlar o`z mahsulotlari bilan: Buxoro — turli-tuman matolari bilan, CHust — pichoq-xanjarlari bilan, G`ijduvon — idish-tovoqlari , bilan mashhur edi. Muzeyga rassom V. I. Evenko juda jonli qilib chizgan «Jafokash dehqon» degan rasm va to`quvchining dastgohi bilan olingan mulyaj qo`yilgan. «Turkiston chor Rossiyasi tarkibida» deb nomlangan uchinchi, bo`lim «Uyg`ongan SHarq» fotolavhasi bilan boshlanadi. Turkiston xalqlari hayotining ba`zi bir xususiyatlari o`rta hol dehqon uyining muzeyda tasvirlangan ichki ko`rinishida to`liq ko`rsatilgan. Uy odatda poydevorsiz va xom g`ishtdan qurilar va devorlari somon suvoq qilinardi. Uyning ichki devorlarida ro`zg`or buyumlari — idish-tovoq uchun tokchalar bo`lardi. Uy o`rtasida sandal, chor atrofiga ko`rpachalar yozilardi. Dahlizda o`choq, hovlida tandir bo`lardi. Muzeydagi bu manzara hayotda qanday bo`lsa, xuddi o`shanday qilib tasvirlangan. O`rta Osiyo Rossiya tomonidan bosib olingandan so`ng bu chekka o`lkaning tabiiy boyliklari, tarixi, madaniyatini o`rganish uchun o`zgacha sharoit tug`ildi. Bu erga Rossiyaning jasur va iste`dodli olimlari boshchiligida ilmiy ekspeditsiyalar yuborildi. Ularning birinchi qatorida O`rta Osiyoning mashhur tadqiqotchilari N. A. Severtsev, A. P. Fedchenko, I. V. Mushketov, V. V. Bartol’d bo`lganlar. Muzeyda V. V. Bartol’d, A. P. Fedchenko, N. A. Severtsov, Zokirjon Furqat, Muhammad Aminxo`ja Muqimiylarning rasmlarini ko`rasiz.

«XIX asrning ikkinchi yarmida Turkiston xalqlari madaniyati» mavzusini o`tayotganda o`qituvchi Turkiston xalqlari madaniyati juda yuksak darajada rivojlangan bo`lib, ko`p ming yillik taraqqiyot jarayonini boshdan kechirganini, biroq bir necha yuz yillar mobaynida. yuzaga kelgan tarixiy shart-sharoitlar, ishlab chiqaruvchi kuchlar va madaniyat rivojlanish sur`atining susayishi ularning er egaligi munosabatlari doirasidan voz kechishiga imkon bermaganligini uqtirib o`tishi kerak. Rus hukumati ham aholi turmushining an`anaviy shaklini o`zgartirishdan manfaatdor emasdi. CHunki qiyinchiliklardan boshi chiqmagan, xalqni boshqarish oson bo`lar edi. CHorizm xalqning o`qib, ko`zi ochilishidan qo`rqar, shuning uchun musulmon ruhoniylari yordamida o`lkada jaholat va mutaassiblikni saqlab qolishga harakat qilardi. O`qituvchi millionlab mehnatkashlarni madaniyatdan, ziyodan, bilimlardan mahrum etgan chorizmning teskarichilik siyosatini fosh etish bilan birga xalq ommasi ma`rifat, ziyo va bilimdan bu qadar mahrum qilingan bunday hech bir mamlakat qolmaganini ta`kidlashi zarur. SHu bilan birga, mahalliy aholi Rossiyadan ko`chib kelgan hunarmand va dehqonlardan sanoat ishlab chiqarish va qishloq xo`jaligining yangi texnikasini o`zlashtirar edi. Bosmaxona va litografiyaning paydo bo`lishi O`rta Osiyo aholisining madaniy hayotida muhim voqea bo`ldi. Yirik shaharlarda mahalliy tillarda gazetalar, jurnallar, kitoblar chop etila boshladi. O`tgan asrning 80- yillarida A. S. Pushkin va M. A. Krilov asarlaridan ayrimlari o`zbek tiliga tarjima qilindi. 1870 yylda falakshunoslik rasadxonasi va kimyogarlik laboratoriyasiga asos solindi. 1880 yilda Toshketda birinchi marta jamoat kutubxonasi ochildi. SHarqshunos olimlar qator ilmiy jamiyatlar tuzdilar, tarixiy, arxeologik muzeylar, nabotot bog`i ochildi, shifoxonalar qurildi, chechak va boshqa kasalliklarga qarshi emlash yo`lga qo`yildi. Musulmonlar orasida qadimiychilik va jadidchilik tus ola boshladi. Turkiston burjuaziyasi orasida jadidlik harakati keng tarqaldi (jadid arabcha so`z bo`lib, yangi usul. degan ma`noni bildiradi).

• «XIX asrning ikkinchi yarmida Turkiston xalqlari madaniyati» mavzusini o`tayotganda o`qituvchi Turkiston xalqlari madaniyati juda yuksak darajada rivojlangan bo`lib, ko`p ming yillik taraqqiyot jarayonini boshdan kechirganini, biroq bir necha yuz yillar mobaynida. yuzaga kelgan tarixiy shart-sharoitlar, ishlab chiqaruvchi kuchlar va madaniyat rivojlanish sur`atining susayishi ularning er egaligi munosabatlari doirasidan voz kechishiga imkon bermaganligini uqtirib o`tishi kerak. Rus hukumati ham aholi turmushining an`anaviy shaklini o`zgartirishdan manfaatdor emasdi. CHunki qiyinchiliklardan boshi chiqmagan, xalqni boshqarish oson bo`lar edi. CHorizm xalqning o`qib, ko`zi ochilishidan qo`rqar, shuning uchun musulmon ruhoniylari yordamida o`lkada jaholat va mutaassiblikni saqlab qolishga harakat qilardi. O`qituvchi millionlab mehnatkashlarni madaniyatdan, ziyodan, bilimlardan mahrum etgan chorizmning teskarichilik siyosatini fosh etish bilan birga xalq ommasi ma`rifat, ziyo va bilimdan bu qadar mahrum qilingan bunday hech bir mamlakat qolmaganini ta`kidlashi zarur. SHu bilan birga, mahalliy aholi Rossiyadan ko`chib kelgan hunarmand va dehqonlardan sanoat ishlab chiqarish va qishloq xo`jaligining yangi texnikasini o`zlashtirar edi. Bosmaxona va litografiyaning paydo bo`lishi O`rta Osiyo aholisining madaniy hayotida muhim voqea bo`ldi. Yirik shaharlarda mahalliy tillarda gazetalar, jurnallar, kitoblar chop etila boshladi. O`tgan asrning 80- yillarida A. S. Pushkin va M. A. Krilov asarlaridan ayrimlari o`zbek tiliga tarjima qilindi. 1870 yylda falakshunoslik rasadxonasi va kimyogarlik laboratoriyasiga asos solindi. 1880 yilda Toshketda birinchi marta jamoat kutubxonasi ochildi. SHarqshunos olimlar qator ilmiy jamiyatlar tuzdilar, tarixiy, arxeologik muzeylar, nabotot bog`i ochildi, shifoxonalar qurildi, chechak va boshqa kasalliklarga qarshi emlash yo`lga qo`yildi. Musulmonlar orasida qadimiychilik va jadidchilik tus ola boshladi. Turkiston burjuaziyasi orasida jadidlik harakati keng tarqaldi (jadid arabcha so`z bo`lib, yangi usul. degan ma`noni bildiradi).

Jadidlar yangi usuldagi maktablar tuzish dasturini olg`a surdilar, bu maktablarda asosan turkiy til va teologiya (din asoslari) asosiy dars hisoblanardi. Samarqand, Toshkent, Buxoro, CHorjo`y, Termizda jadidlar birlashmasi tashkil qilindi. Toshkent, Buxoro va Samarqandda ular gazetalar ham chiqara boshladilar. Jadidlar xalqni ma`rifatga chaqirdilar, M. Behbudiy, A. Fitrat, CHo`lpon, Hamza, A. Qodiriylar bu borada faollik ko`rsatdilar. Turkiston harbiy-ershunoslik bo`limiga 1867 yilda asos solinib o`lkaning er usti tuzilishini suratga olish bo`yicha katta ishlar qilindi. Bu bo`lim olimlari tomonidan O`rta Osiyoning birinchi bosh xaritasi tuzilgan edi. Turkiston tabiiy boyliklarini ilmiy jihatdan o`rganishga sharqshunos olimlar ancha hissa qo`shdilar. 1870 yilda tabiat, antropologiya va etnografiya havaskorlari rus jamiyatining Turkiston bo`limi ochildi. N. A. Severtsov, I. V. Mushketov, V. F. Oshaninsingari mashhur olimlar bu jamiyat a`zolari edilar. 1864—1882 yillarda O`rta Osiyo hududlari va tabiiy boyliklarini o`rganishga Sankt-Peterburg Fanlar akademiyasini boshqargan geograf F. P. Litko katta hissa qo`shdi. U 1873 yilda O`zbekistonda birinchi ilmiy muassasa — Toshkent falakshunoslik va tabiatshunoslik rasadxonasi tashkil etishda jonbozlik ko`rsatdi. XIX asrning ikkinchi yarmida P. P. Semyonov Tyan’shanskiy Tyan’-SHan’ tog` tizmalari katta qismining tarkibi va tuzilishi haqida dastlabki qimmatli ma`lumotlarni chop ettirdi. Uning xizmatlari sharafiga Issiqko`l sohilida birinchi haykal o`rnatilgan. A. P. Fedchenko Farg`ona vodiysining o`simliklar dunyosini tadqiq etishda ko`p ishlar qildi va o`lka o`simlik boyligining yangi manbalarini ochdi. I. V. Mushketov G. D. Romanovskiy bilan birgalikda Turkiston o`lkasining birinchi er usti xaritasini tuzdi. I. V. Mushketovning oltin, temir ma`dani, qoramoy, ko`mir singari ko`plab qazilma boyliklarni kashf etishi, keyinchalik O`rta Osiyo jumhuriyatlari tabiiy boyliklarining o`zlashtirilishi 74 yil mobaynida Rossiya imperiyasining shu boyliklarga bo`lgan ehtiyojini ta`minlab keldi. SHarqshunos, yirik muarrix akademik V. V. Bartol’dning Turkiston o`lkasi tarixi va urf-odatlarini, elini o`rganish asosida yozgan «Ettisuv tarixidan lavhalar», «Turkistonning sug`orilish tarixi» kabi o`nlab kitoblari O`rta Osiyo xalqlariga bag`ishlangan. O`rta Osiyoda ilkiy tadqiqotlar olib borgan sharqshunos olimlarning fanga qo`shgan hissalaridan ayrimlarinigina keltirdik, xolos deb o`qituvchi o`z nutqini yakunlaydi.

• Jadidlar yangi usuldagi maktablar tuzish dasturini olg`a surdilar, bu maktablarda asosan turkiy til va teologiya (din asoslari) asosiy dars hisoblanardi. Samarqand, Toshkent, Buxoro, CHorjo`y, Termizda jadidlar birlashmasi tashkil qilindi. Toshkent, Buxoro va Samarqandda ular gazetalar ham chiqara boshladilar. Jadidlar xalqni ma`rifatga chaqirdilar, M. Behbudiy, A. Fitrat, CHo`lpon, Hamza, A. Qodiriylar bu borada faollik ko`rsatdilar. Turkiston harbiy-ershunoslik bo`limiga 1867 yilda asos solinib o`lkaning er usti tuzilishini suratga olish bo`yicha katta ishlar qilindi. Bu bo`lim olimlari tomonidan O`rta Osiyoning birinchi bosh xaritasi tuzilgan edi. Turkiston tabiiy boyliklarini ilmiy jihatdan o`rganishga sharqshunos olimlar ancha hissa qo`shdilar. 1870 yilda tabiat, antropologiya va etnografiya havaskorlari rus jamiyatining Turkiston bo`limi ochildi. N. A. Severtsov, I. V. Mushketov, V. F. Oshaninsingari mashhur olimlar bu jamiyat a`zolari edilar. 1864—1882 yillarda O`rta Osiyo hududlari va tabiiy boyliklarini o`rganishga Sankt-Peterburg Fanlar akademiyasini boshqargan geograf F. P. Litko katta hissa qo`shdi. U 1873 yilda O`zbekistonda birinchi ilmiy muassasa — Toshkent falakshunoslik va tabiatshunoslik rasadxonasi tashkil etishda jonbozlik ko`rsatdi. XIX asrning ikkinchi yarmida P. P. Semyonov Tyan’shanskiy Tyan’-SHan’ tog` tizmalari katta qismining tarkibi va tuzilishi haqida dastlabki qimmatli ma`lumotlarni chop ettirdi. Uning xizmatlari sharafiga Issiqko`l sohilida birinchi haykal o`rnatilgan. A. P. Fedchenko Farg`ona vodiysining o`simliklar dunyosini tadqiq etishda ko`p ishlar qildi va o`lka o`simlik boyligining yangi manbalarini ochdi. I. V. Mushketov G. D. Romanovskiy bilan birgalikda Turkiston o`lkasining birinchi er usti xaritasini tuzdi. I. V. Mushketovning oltin, temir ma`dani, qoramoy, ko`mir singari ko`plab qazilma boyliklarni kashf etishi, keyinchalik O`rta Osiyo jumhuriyatlari tabiiy boyliklarining o`zlashtirilishi 74 yil mobaynida Rossiya imperiyasining shu boyliklarga bo`lgan ehtiyojini ta`minlab keldi. SHarqshunos, yirik muarrix akademik V. V. Bartol’dning Turkiston o`lkasi tarixi va urf-odatlarini, elini o`rganish asosida yozgan «Ettisuv tarixidan lavhalar», «Turkistonning sug`orilish tarixi» kabi o`nlab kitoblari O`rta Osiyo xalqlariga bag`ishlangan. O`rta Osiyoda ilkiy tadqiqotlar olib borgan sharqshunos olimlarning fanga qo`shgan hissalaridan ayrimlarinigina keltirdik, xolos deb o`qituvchi o`z nutqini yakunlaydi.

O`qituvchi 1917 yilgi fevral’ burjua-demokratik inqilobi natijasida ikki hokimiyatchilikning vujudga kelishi, o`sha kunlarda turkistonlik mardikorlar, ishchi va askar deputatlar namoyishlar, so`ngra majlislar uyushtirganliklarini aytib, bu namoyishlar boshida o`zbek mardikori eshonqul Mirjamolov turganligini aytishi kerak. U Samarqandga kelgach, bu erda «Zahmatkashlar ittifoqi» rahbarlaridan biriga aylanadi. 2 iyunda SHayxontohurda 800 kishi qatnashgan mardikor ishchilar majlisi bo`lib, u kelajakka umid shiori ostida o`tadi. Toshkent mahalliy ishchilarining 1917 yil 14 mayda bo`lgan majlisida Musulmon mehnatkashlari, ishchilar deputatlari Sovetining Nizomi tasdiqlandi. Nizomga muvofiq tashkiliy byuro 15 iyulda bo`lgan yig`ilishda Toshkent, shahar Musulmon ishchi vakillari Sho`rosini saylash taklif qilindi. Unga 32 kishi saylandi. Ijroiya komitet 8 kishidan iborat bo`ldi. Uning boshlig`i qilib Salohiddin Muftizoda saylandi. 1917 yilning yozida Toshkentning eski SHaxarida 12 kasaba komiteti tuzildi. Unga Sultonxo`ja Qosimxo`jaev rais bo`ldi. O`sha yilning avgust oyi boshlarida Andijon shahrida musulmon hunar ahlining «Sanoyi «ul-islom» kengashi tuzildi. Unga 1500 kishi a`zo bo`lib kirdi. Toshkentda «Xurshid», «Sadoyi Turkiston», «Turon», «Turk eli», «Najot», «Kengash», «Sho`royi islom», Samarqandda «Oyna», «Hurriyat», Buxoroda «Turon», «Buxoroyi SHarif», Qo`qonda «Sadoyi Farg`ona», «Tirik so`z» gazetalari, «Hurriyat» jurnali, Farg`onada «Farg`ona nidosi» gazetasi chiqa boshladi. Ularda xalqning siyosiy faol bo`lishi ta`kidlandi. 1917 yil 23 iyulda Qo`qonda Farg`ona viloyati musulmon mehnatkashlari qurultoyi bo`ldi. 25 iyulda Marg`ilon mehnatkashlari Sho`rosi majlisi bo`lib, u «Farg`ona ishchi va askar deputatlari Sho`rosidan Marg`ilon shahri militsiyasining butun tarkibini front orqasidan qaytib kelgan mahalliy kishilar bilan almashtirishni» iltimos qildi. Ammo bolsheviklar 1917 yil iyul’ voqealaridan so`ng partiya VI s`ezdi dasturlari asosida ommani zo`r berib qurolli qo`zg`olonga tayyorlab bordilar.

• O`qituvchi 1917 yilgi fevral’ burjua-demokratik inqilobi natijasida ikki hokimiyatchilikning vujudga kelishi, o`sha kunlarda turkistonlik mardikorlar, ishchi va askar deputatlar namoyishlar, so`ngra majlislar uyushtirganliklarini aytib, bu namoyishlar boshida o`zbek mardikori eshonqul Mirjamolov turganligini aytishi kerak. U Samarqandga kelgach, bu erda «Zahmatkashlar ittifoqi» rahbarlaridan biriga aylanadi. 2 iyunda SHayxontohurda 800 kishi qatnashgan mardikor ishchilar majlisi bo`lib, u kelajakka umid shiori ostida o`tadi. Toshkent mahalliy ishchilarining 1917 yil 14 mayda bo`lgan majlisida Musulmon mehnatkashlari, ishchilar deputatlari Sovetining Nizomi tasdiqlandi. Nizomga muvofiq tashkiliy byuro 15 iyulda bo`lgan yig`ilishda Toshkent, shahar Musulmon ishchi vakillari Sho`rosini saylash taklif qilindi. Unga 32 kishi saylandi. Ijroiya komitet 8 kishidan iborat bo`ldi. Uning boshlig`i qilib Salohiddin Muftizoda saylandi. 1917 yilning yozida Toshkentning eski SHaxarida 12 kasaba komiteti tuzildi. Unga Sultonxo`ja Qosimxo`jaev rais bo`ldi. O`sha yilning avgust oyi boshlarida Andijon shahrida musulmon hunar ahlining «Sanoyi «ul-islom» kengashi tuzildi. Unga 1500 kishi a`zo bo`lib kirdi. Toshkentda «Xurshid», «Sadoyi Turkiston», «Turon», «Turk eli», «Najot», «Kengash», «Sho`royi islom», Samarqandda «Oyna», «Hurriyat», Buxoroda «Turon», «Buxoroyi SHarif», Qo`qonda «Sadoyi Farg`ona», «Tirik so`z» gazetalari, «Hurriyat» jurnali, Farg`onada «Farg`ona nidosi» gazetasi chiqa boshladi. Ularda xalqning siyosiy faol bo`lishi ta`kidlandi. 1917 yil 23 iyulda Qo`qonda Farg`ona viloyati musulmon mehnatkashlari qurultoyi bo`ldi. 25 iyulda Marg`ilon mehnatkashlari Sho`rosi majlisi bo`lib, u «Farg`ona ishchi va askar deputatlari Sho`rosidan Marg`ilon shahri militsiyasining butun tarkibini front orqasidan qaytib kelgan mahalliy kishilar bilan almashtirishni» iltimos qildi. Ammo bolsheviklar 1917 yil iyul’ voqealaridan so`ng partiya VI s`ezdi dasturlari asosida ommani zo`r berib qurolli qo`zg`olonga tayyorlab bordilar.

O`qituvchi 28 oktyabrda Toshketda qurolli qo`zg`olon boshlangani va 1 noyabrda Turkistondagi Muvaqqat huqumat ag`darib tashlanib, Toshkentda hokimiyat Sho`rolar qo`liga o`tgani va Turkiston o`lkasining boshqa shaharlarida ham hokimiyat birin-ketin bol’sheviklar qo`liga o`tganini uqtiradi. Ayniqsa, xalq kutgan maqsadlar ro`yobga chiqmagan Turkiston xalqlarining 1918—1920 yillarda milliy-ozodlik va erk uchun olib borgan kurashlari, Sho`rolarning milliy siyosatdagi xatoliklari va ularning oqibatlari muzey materiallarida deyarli yoritilmagan. 1924 yilda drama teatrining bir guruh ijrochilari: M. Uyg`ur, A. Hidoyatov, S. eshonto`raeva va boshqalar Moskvaga o`qishga yuborildi. Ular E. Vaxtangov rahbarligida o`qidilar. O`zbek drama teatri sahnasida N. V. Gogolning «Revizor», D. Furmanovning «Isyon», V. Ivanovning «14 — 69 bronepoezd», SHekspirning «Gamlet» va «Otello» asarlari qo`yilganligi o`zbek xalqining san`ati naqadar o`sganligidan dalolat beradi. Moskvada 1937 yil 21 maydan 30 maygacha o`tkazilgan o`zbek adabiyoti va san`ati dekadasi respublikada qisqa muddat ichida madaniyat sohasida katta muvaffaqiyatlarga erishilganligini ko`rsatdi. Hamza nomidagi o`zbek Davlat akademik drama teatri, O`zbekiston Davlat filarmoniyasi hamda Muqimiy nomidagi o`zbek muzikali drama va komediya teatri Mehnat Qizil Bayroq ordenlari bilan mukofotlandilar. O`zbekiston misolida mustamlaka zulmidan ozod bo`lgan mamlakatda madaniyat naqadar tez o`sganligi katta namoyish qilindi. Dastlabki besh yilliklar mobaynida o`zbek xalqi sanoatni rivojlantirishda katta muvaffaqiyatlarga erishdi. O`zbekiston sanoatining strukturasi tubdan o`zgardi: sanoatning qishloq xo`jalik mashinasozligi, mineral o`g`it ishlab chiqarish, kon sanoati, to`qimachilik sanoati kabi yangi tarmoqlari vujudga keldi. Quvasoy tsement-ohak kombinati, Toshkent to`qimachilik kombinati, CHirchiq ximiya kombinati, «Tashsel’mash» zavodlari qurildi. «Tashsel’mash»ning ishga tushirilishi bilan ko`plab qishloq xo`jalik mashinalari ishlab chiqarila boshladi. O`rushdan oldingi ikki besh yillikda O`zbekistonda 400 ta yangi korxona qurilib ishga tushirilgandi. Muzeyda o`sha birinchi besh yillikda Toshkentda qurilgan birinchi elektr elevatorining rasmini ham ko`rish mumkin.

O`qituvchi 28 oktyabrda Toshketda qurolli qo`zg`olon boshlangani va 1 noyabrda Turkistondagi Muvaqqat huqumat ag`darib tashlanib, Toshkentda hokimiyat Sho`rolar qo`liga o`tgani va Turkiston o`lkasining boshqa shaharlarida ham hokimiyat birin-ketin bol’sheviklar qo`liga o`tganini uqtiradi. Ayniqsa, xalq kutgan maqsadlar ro`yobga chiqmagan Turkiston xalqlarining 1918—1920 yillarda milliy-ozodlik va erk uchun olib borgan kurashlari, Sho`rolarning milliy siyosatdagi xatoliklari va ularning oqibatlari muzey materiallarida deyarli yoritilmagan. 1924 yilda drama teatrining bir guruh ijrochilari: M. Uyg`ur, A. Hidoyatov, S. eshonto`raeva va boshqalar Moskvaga o`qishga yuborildi. Ular E. Vaxtangov rahbarligida o`qidilar. O`zbek drama teatri sahnasida N. V. Gogolning «Revizor», D. Furmanovning «Isyon», V. Ivanovning «14 — 69 bronepoezd», SHekspirning «Gamlet» va «Otello» asarlari qo`yilganligi o`zbek xalqining san`ati naqadar o`sganligidan dalolat beradi. Moskvada 1937 yil 21 maydan 30 maygacha o`tkazilgan o`zbek adabiyoti va san`ati dekadasi respublikada qisqa muddat ichida madaniyat sohasida katta muvaffaqiyatlarga erishilganligini ko`rsatdi. Hamza nomidagi o`zbek Davlat akademik drama teatri, O`zbekiston Davlat filarmoniyasi hamda Muqimiy nomidagi o`zbek muzikali drama va komediya teatri Mehnat Qizil Bayroq ordenlari bilan mukofotlandilar. O`zbekiston misolida mustamlaka zulmidan ozod bo`lgan mamlakatda madaniyat naqadar tez o`sganligi katta namoyish qilindi. Dastlabki besh yilliklar mobaynida o`zbek xalqi sanoatni rivojlantirishda katta muvaffaqiyatlarga erishdi. O`zbekiston sanoatining strukturasi tubdan o`zgardi: sanoatning qishloq xo`jalik mashinasozligi, mineral o`g`it ishlab chiqarish, kon sanoati, to`qimachilik sanoati kabi yangi tarmoqlari vujudga keldi. Quvasoy tsement-ohak kombinati, Toshkent to`qimachilik kombinati, CHirchiq ximiya kombinati, «Tashsel’mash» zavodlari qurildi. «Tashsel’mash»ning ishga tushirilishi bilan ko`plab qishloq xo`jalik mashinalari ishlab chiqarila boshladi. O`rushdan oldingi ikki besh yillikda O`zbekistonda 400 ta yangi korxona qurilib ishga tushirilgandi. Muzeyda o`sha birinchi besh yillikda Toshkentda qurilgan birinchi elektr elevatorining rasmini ham ko`rish mumkin.

Ulug` Vatan urushi qahramoni general-mayor Sobir Rahimon (1902—1945) g`oyat iste`dodli va jasur harbiy sarkarda, birinchi o`zbek generali edi. 1945 yil mart oyida general S. Rahimov diviziyasi Boltiq bo`yidagi katta port shahri Gdan’skka yaqinlashadi. SHiddatli janglar vaqtida u og`ir yaralanadi. S. Rahimov jangovar postda, Vatan ozodligi va mustaqilligi yo`lida o`zini qurbon qildi. U jangovar xizmatlari uchun ikkinchi darajali Suvorov ordeni, to`rtta jangovar Qizil Bayroq ordeni, Qizil YUlduz ordeni va «Kavkaz mudofaasi uchun» medali bilan mukofotlangan edi. O`zbekiston tarixi muzeyida general-mayor Sobir Rahimovga bag`ishlangan maxsus burchak tashkil qilinib, bu erda uning harbiy kiyim-kechaklari, qurol-aslahalari va pixsiy hujjatlari, fotosuratlari qo`yilganki, bularning hammasi yoshlarni harbiy vatanparvarlik ruhida tarbiyalashda katta daliliy hujjat bo`lib xizmat qiladi. 1941 yil dekabrida O`zbekistonning birinchi prezidenti YO`ldosh Oxunboboev boshchiligida birinchi O`zbekiston delegatsiyasi frontga jo`nab ketdi. Delegatsiya a`zolari bilan suhbatda general L. A. Govorov bunday deydi: «Qabih dushman Moskvaga yaqinlashib, Moskva xavf ostida qolganda... bizlar o`z pozitsiyamizda mustahkam turdik. Biz butun sovet xalqining, shu jumladan, o`zbek xalqining doimiy yordami va qo`llab-quvvatlashini sezib turdik. Qorli Moskvadan quyoshli O`zbekistongacha — minglarcha kilometr. Ammo bu masofa bizni ajrata olmaydi. Biz bilamizki, siz bizlargayaqin va azizdirsizlar, biz h,am sizta yaqin va azizdirmiz». Mana shu so`zlar «O`zbekiston delegatsiyasi G`arbiy frontda», «General-leytenant L. A. Govorov O`zbekistonning birinchi prezidenti YO`ldosh Oxunboboev bilan» degan panno ostiga yozib qo`yilgan. 1943 yil 24 sentyabrda urush qiyinchiliklariga qaramay, O`zbekistonda Fanlar akademiyasi tashqil etildi. O`nga 23 ta ilmiy-tadqiqot institutlari kirdi, urush vaqtida O`zbekistonga ko`chirib keltirilgan Moskva, Leningrad, Kiev, Xar’kov olimlari respublika olimlariga katta yordam berdilar.

• Ulug` Vatan urushi qahramoni general-mayor Sobir Rahimon (1902—1945) g`oyat iste`dodli va jasur harbiy sarkarda, birinchi o`zbek generali edi. 1945 yil mart oyida general S. Rahimov diviziyasi Boltiq bo`yidagi katta port shahri Gdan’skka yaqinlashadi. SHiddatli janglar vaqtida u og`ir yaralanadi. S. Rahimov jangovar postda, Vatan ozodligi va mustaqilligi yo`lida o`zini qurbon qildi. U jangovar xizmatlari uchun ikkinchi darajali Suvorov ordeni, to`rtta jangovar Qizil Bayroq ordeni, Qizil YUlduz ordeni va «Kavkaz mudofaasi uchun» medali bilan mukofotlangan edi. O`zbekiston tarixi muzeyida general-mayor Sobir Rahimovga bag`ishlangan maxsus burchak tashkil qilinib, bu erda uning harbiy kiyim-kechaklari, qurol-aslahalari va pixsiy hujjatlari, fotosuratlari qo`yilganki, bularning hammasi yoshlarni harbiy vatanparvarlik ruhida tarbiyalashda katta daliliy hujjat bo`lib xizmat qiladi. 1941 yil dekabrida O`zbekistonning birinchi prezidenti YO`ldosh Oxunboboev boshchiligida birinchi O`zbekiston delegatsiyasi frontga jo`nab ketdi. Delegatsiya a`zolari bilan suhbatda general L. A. Govorov bunday deydi: «Qabih dushman Moskvaga yaqinlashib, Moskva xavf ostida qolganda... bizlar o`z pozitsiyamizda mustahkam turdik. Biz butun sovet xalqining, shu jumladan, o`zbek xalqining doimiy yordami va qo`llab-quvvatlashini sezib turdik. Qorli Moskvadan quyoshli O`zbekistongacha — minglarcha kilometr. Ammo bu masofa bizni ajrata olmaydi. Biz bilamizki, siz bizlargayaqin va azizdirsizlar, biz h,am sizta yaqin va azizdirmiz». Mana shu so`zlar «O`zbekiston delegatsiyasi G`arbiy frontda», «General-leytenant L. A. Govorov O`zbekistonning birinchi prezidenti YO`ldosh Oxunboboev bilan» degan panno ostiga yozib qo`yilgan. 1943 yil 24 sentyabrda urush qiyinchiliklariga qaramay, O`zbekistonda Fanlar akademiyasi tashqil etildi. O`nga 23 ta ilmiy-tadqiqot institutlari kirdi, urush vaqtida O`zbekistonga ko`chirib keltirilgan Moskva, Leningrad, Kiev, Xar’kov olimlari respublika olimlariga katta yordam berdilar.

O`sha yillarda O`zbekistonda 43 ta oliy o`quv yurti bo`lib, undagi studentlar soni 21 027 kishini tashkil qilgan edi. 52 ta texnikumda esa 10 068 o`quvchilar o`qirdi. Muzeyga Xalq Komissarlari Sovetining O`zbekiston Fanlar akademiyasini tashkil etish haqidagi qarorining fotosurati qo`yilgan. O`zbekistonda gaz konlari asosan Buxoro-Xiva, Farg`ona va Surxondaryo rayonlarida joylashgan. Gazli koni jumhuriyatimizdagi eng yirik konlardandir. Muzeyda gazoprovod o`tkazish tasvirlangan rasm bor. O`zbekistonda qishloq xo`jaligini rivojlantirishning negizlaridan biri kompleks mexanizatsiyalashtirishdir. Respublika jamoa xo`jaliklari tobora ko`proq yangi texnika bilan qurollantirilmoqda. Masalan, Sirdaryo viloyatida yangi tuzilgan «Sayxun» jamoa xo`jaligining bir o`zidagina 60 ta paxta terish kombaynlari ishlaydi, qo`riq erlarda tuzilgan kolxozlarda esa 600 dan ortiq paxta teruvchi zangori kemalar ishlamoqda. Urushdan keyingi yillarda qishloq xo`jaligini rivojlantirishda asosan paxtachilikni yanada yuksaltirish ko`zda tutilgan edi. Mirzacho`lni o`zlashtirish ishlari boshlanib, yangi paxtakor rayonlar vujudga keldi. 1963 yilda Sirdaryo viloyati tuzildi. 1960 —1965 yillar mobaynida bu erda 37,4 ming gektar qo`riq va bo`z erlar o`zlashtirilib, ekin maydoniga aylantirildi. Toshkent chinni zavodi o`zining xilma-xil maxsulotlari bilan shuhrat qozondi. Milliy naqshlar solingan idish-tovoqlarga, shuningdek, yubileylarga hamda muhim voqealarga atab ishlangan boshqa har xil sovg`alarga qiziqish katta. Juda ajoyib va nozik did bilan ishlangan Toshkent chinni zavodi mahsulotlaridan namunalar muzeyda o`z aksini topgan. Xulosa qilib shuni aytish mumkinki, muzey materiallari o`lkamizdagi qadim zamonlarda yaratilgan eng noyob yodgorliklar va keyingi davrda qo`lga kiritilgan muvaffaqiyatlarni namoyish qilish bilan keng mehnatkash ommani, shu jumladan, o`quvchi va studentlarni vatanparvarlik ruhida tarbiyalash ishiga xizmat qiladi. Rivoj topgan muzeylar tarix va madaniyat yodgorliklarini targ`ib qiladigan muhim maskanlarga, oqil va fozil kishilar asarlarining, eng nodir qo`lyozmalarning xalq ustalari yasagan buyumlarning xazinalariga aylandi. Hozir respublikada 31 ta davlat va 150 ta xalq muzeyi bor. Ularning fondida O`zbekiston xalq ustalarining nodir asarlari alohida o`rin olib turibdi.

• O`sha yillarda O`zbekistonda 43 ta oliy o`quv yurti bo`lib, undagi studentlar soni 21 027 kishini tashkil qilgan edi. 52 ta texnikumda esa 10 068 o`quvchilar o`qirdi. Muzeyga Xalq Komissarlari Sovetining O`zbekiston Fanlar akademiyasini tashkil etish haqidagi qarorining fotosurati qo`yilgan. O`zbekistonda gaz konlari asosan Buxoro-Xiva, Farg`ona va Surxondaryo rayonlarida joylashgan. Gazli koni jumhuriyatimizdagi eng yirik konlardandir. Muzeyda gazoprovod o`tkazish tasvirlangan rasm bor. O`zbekistonda qishloq xo`jaligini rivojlantirishning negizlaridan biri kompleks mexanizatsiyalashtirishdir. Respublika jamoa xo`jaliklari tobora ko`proq yangi texnika bilan qurollantirilmoqda. Masalan, Sirdaryo viloyatida yangi tuzilgan «Sayxun» jamoa xo`jaligining bir o`zidagina 60 ta paxta terish kombaynlari ishlaydi, qo`riq erlarda tuzilgan kolxozlarda esa 600 dan ortiq paxta teruvchi zangori kemalar ishlamoqda. Urushdan keyingi yillarda qishloq xo`jaligini rivojlantirishda asosan paxtachilikni yanada yuksaltirish ko`zda tutilgan edi. Mirzacho`lni o`zlashtirish ishlari boshlanib, yangi paxtakor rayonlar vujudga keldi. 1963 yilda Sirdaryo viloyati tuzildi. 1960 —1965 yillar mobaynida bu erda 37,4 ming gektar qo`riq va bo`z erlar o`zlashtirilib, ekin maydoniga aylantirildi. Toshkent chinni zavodi o`zining xilma-xil maxsulotlari bilan shuhrat qozondi. Milliy naqshlar solingan idish-tovoqlarga, shuningdek, yubileylarga hamda muhim voqealarga atab ishlangan boshqa har xil sovg`alarga qiziqish katta. Juda ajoyib va nozik did bilan ishlangan Toshkent chinni zavodi mahsulotlaridan namunalar muzeyda o`z aksini topgan. Xulosa qilib shuni aytish mumkinki, muzey materiallari o`lkamizdagi qadim zamonlarda yaratilgan eng noyob yodgorliklar va keyingi davrda qo`lga kiritilgan muvaffaqiyatlarni namoyish qilish bilan keng mehnatkash ommani, shu jumladan, o`quvchi va studentlarni vatanparvarlik ruhida tarbiyalash ishiga xizmat qiladi. Rivoj topgan muzeylar tarix va madaniyat yodgorliklarini targ`ib qiladigan muhim maskanlarga, oqil va fozil kishilar asarlarining, eng nodir qo`lyozmalarning xalq ustalari yasagan buyumlarning xazinalariga aylandi. Hozir respublikada 31 ta davlat va 150 ta xalq muzeyi bor. Ularning fondida O`zbekiston xalq ustalarining nodir asarlari alohida o`rin olib turibdi.

Etiboringiz uchun Rahmat!!!

Etiboringiz uchun Rahmat!!!