Kiçik yaşlı uşaqlarda astmoid sindromunda təxirəsalınmaz yardım.
Tənəffüs sisteminin fiziologiyası.
Ağciyərlərin əsas məqsədi oksigenlə zəngin olan havanı kapilyarlara sormaq, sonra ağciyərlərdə oksigei karbon qazı ilə
əvəz etmək və karbon ilə zəngin olan havanı ağciyərlərdən xaric etməkdir. Diafraqma aşağı düşür, döş qəfəsi genişlənir və
nəticədə hava ağciyərlərə daxil olur və qaz mübadiləsi gedir (nəfəsalma). Havada olan oksigen ağciyərlərin damarlarına keçir,
karbon qazı isə qan damarlaqından alveollara çıxır. Bundan sonra diafraqma yuxarı qalxır –döş qəfəsinin divarı sıxılır, hava
ağciyərlərdən çıxır (nəfəsvermə)
Uşaqların tənəffüs sisteminin xüsusiyyətləri.
Uşaqlar qrupuna –yenidoğulmuşlar (bir neç saat öncə doğulmuş uşaq), körpələr (yenidoğulmuşla bir yaş arasında olan
uşaq) və bir neçə yaşdan cinsi yetkinlik yaşına çatmamış uşaqlar daxildir. Yenidoğulmuş və körpə uşaqların tənəffüs sistemi
xüsusi diqqət tələb edir, çünki onlarda tənəffüs yollarının tutulması (obturasiya) çox asanlıqla baş verir. Böyüklərdən fərqli
olaraq, onlarda tənəffüs sisteminin bütün hissələri kiçikdir, dil isə nisbətən böyükdür. Traxeya kiçik diametri və elastik olduğuna
görə tez əyilib qatlana bilir. Yenidoğulmuş və körpə uşaqların ölümü çox vaxt tənəffüs sisteminin fəaliyyətinin pozulması
nəticəsində baş verir.
Tənəffüs pozğunluğu sindromu TPS.
Hestsiya yaşı 37 həftədən az olan yenidoğulmuşlar arasında alveol surfaktantın
çatışmazlığı və ağ siyərlərin strukturunun kifayət qədər inkişaf etməməsi sayəsində TPS inkişaf edir. Bu da bronx-ağ ciyər
displaziyasının (BAD) inkişafına səbəb olur.
TPS təkcə yarımçıqdoğulmuşlarda deyil, vaxtında doğulmuşlarda bətndaxili infeksiyalar, prenatal hipoksiya və asfiksiya
zamanı inkişaf edə bilər.
Surfaktant sistemi 35-36-
cı həftələrdə formalaşır. Bu prosesi qlükokortikoidlər, treoid hormonlar, estragen və noradrenalin
stimulyasiya edir.
Ağ ciyərlərdə surfaktant lazımi miqdarda olmaqla tənəffüs zamanı alveollar tam açılmır, Surfaktant lipid və zülallardan
ibarət heterogen qarışıqdır. Surfaktant defisiti zamanı ağ ciyər alveolları qapanır. Alveollarda hilalin membranı əmələ gəlir. Bu
da qaz mübadiləsi səthini azaldır, qan oksigenlə lazımi qədər təchiz olunmur. Hipoksiya və hiperkarpniya inkişaf edir.
Tənəffüs pozğunluğu sindromi uşaq doğulduqda və dərhal sonra başlayan və onun həyatının ilk iki günü ərzində ağırlaşan
tənəffüs çatışmazlığıdır. Klinik olaraq tənəffüsün ekspirator küylə müşayət olunması, təngənəfəslik, burun qanadlarının
gərginləşməsi, tənəffüs iştirakı, döş qəfəsinin körpücüküstü çuxurların, epiqastral nahiyyənin (xəncərəbənzər çıxıntının)
nəfəsalma zamanı daxilə dartılması, apnoe ilə səciyyələnir.
Diaqnoz rentgen müayinəsində, “donuq şüşə” –az ciyərlərin nozaik görüntüsü və hava ilə dolu bronxların xətti görüntüsü –
hava bronxoqramması aşkar olunur.
Astmoid (obstruktiv) sindromun müalicəsi.
Astmoidli (fitverici) tənəffüs havanın bronxlardan, xüsusilə də nəfəsvermə zaman çətinliklə keçməsini göstərir. Bu.
bronxların tutulmasının (obstruksiyasını) əlamətidir. İnkişaf etməkdə olan ölkələrdə uşaqlarda astmoidli tənəffüs bakterial
pnevmoniya ilə yanaşı müşahidə oluna bilər. İnkişaf etmiş ölkələrdə isə belə hal səciyyəvi deyil. Ona görə də bu uşaqlarda
əlavə simptomlar (hərarətin davamlı olması, rentgen və laboratoriya müayinələrin nəticələri) olmazsa, antibioniklərin təyin
edilməsi düzgün sayılmır. Südəmər körpələrdə astmoidli tənəffüs çox ağırxəstəliyin əlamətidir və belə körpələr təcili
hospitalizasiya olunmalıdırlar. 2 aylıqdan 5 yaşa qədər uşaqlarda astmoid sindromunu müalicə etməzdən əvvəl aşağıdakıları
təyin edirlər: bu astmoid (fitverici) tənəffüsün ilkin epizodudur və ya –bronxial astmalı xəstələrdə bronxial abstruksiyanın
residivləşən epizodudur.
Astmatik status xəstəliyin çox ağır stadiya olub, bronxial sistemin keçiriciliyinin diffuz, davamlı və uzunmüddətli pozulması
nəticəsində baş verən, adi müalicə üsulları ilə aradan qaldırıla bilməyən boğulma tutmalarıdır. Buna səbəb xronik infeksion
prosesin kəskinləşməsi, yaxud qlükokortikoid hormonların qəbulu sxeminin pozulması və s.hallardır.
Astmatik status ağırlıq dərəcəsinə görə üç mərhələyə bölünür. I mərhələdə - simpatomimetiklərə rezistentlik mərhələsində
-
ekspirator təngənəfəslik, akrosianoz, çox tərləmə, mülayim taxikardiya və arterial təzyiqin az yüksəlməsi müşahidə edilir.
Nəfəsvermə uzanır, səpələnmiş quru xırıltılar eşidilir.
II stadiya
–dekompensasiya mərhələsidir və bu zaman xəstə əsəbi, oyanıqlı, yaxud əksinə, laqeyd olur, sianoz, venoz
durğunulq əlamətləri, sifətin şişkinliyi, taxikardiya, kəskin təngənəfəslik, xışıltıların azalması və ağ ciyərdə “lal sahələr”
tənəffüsün keçirilməməsi müşahidə edilir.
III mərhələdə - hierkarpniya və hipoksik koma mərhələsində xəstəninhuşu tormozlanır, sonra dərin itir və ölüm baş verə
bilir.
1.
Astmotik tənəffüsün ilkin epizodu uşağın müalicəsi Bronxolitik maddəni verməzdən əvvəl uşaqda tənəffüs çatmamazlığının
(“respirator distress”)olub-olmamasını müəyyən etmək lazımdır. Tənəffüs çatmamazlığı zamanı uşaq narahat okur, hava
çatmamazlığını hiss edir, qida qəbul edərkən və danışarkən çətinlik çəkir. Kəskin, astmoid tənəffüslü uşaqların əksəriyyəti
tənəffüs çatmamazlığını hiss etmirlər.
2.
Əgər uşaqda tənəffüs çatmamazlığı varsa, ona tez təsir edən bronxolitik preparat (dozalaşdırılmış formada olan inhalyasiya
vasitəsi) verərək xəstəxanaya göndərmək lazımdır. –Əgər uşaqda tənəffüs çatmamazlığı yoxdursa, ona müvafiq dozada
bronxolitik-
salbutamol vermək daha məsləhətlidir. Salbutamol və epinefrin ən geniş yayılmış və effektiv bronxolitik vasitə
3.
hesab olunur. Salbutamol epinefrinə nisbətən daha təhlükəsizdir, çünki salbutamolda doza həddini aşma təhlükəsi çox azdır.
4.
Residevləşən obstruktiv sindromu (astma) olan uşaqların müalicəsi əgər uşaq 12 ay ərzində bir dəfədən artıq astmoidli
tənəffüs keçiribsə, bu, “Residivləşmiş astmoidli tənəffüs” ün təzahürüdür. Residivləşmiş astmoid tənəffüslü (astma) uşaqların
vəziyyətinin qiymətləndirilməsi üçün tez təsir göstərən bronxolitik maddədən istifadə edirlər və 30 dəqiqədən sonra xəstənin
halını təkrar qiymətləndirirlər. Astma tutmasının aradan götürülməsi pnevmoniyaya şübhə olduğu hallarda bir çox uşaqlarda
lazımsız hospitalizasiyanın qarşısını alır. Residivləşən astmoid tənəffüslü uşaqların əksəriyyəti astmalı xəstələrdir.
Əgər uşaqda
Onda:
Tənəffüs çatmamazlığı və hər hansı təhlükə qalırsa
Ağır pnevmoniya və ya çox ağır xəstəliyin müalicə planına
müvafiq olaraq hospitalizasiya edin.
Tənəffüs çatmamazlığı yoxdur. Lakin tənəffüs
tezləşməsi qalır.
Pnevmoniyanın müalicə planına riayət edin,aşağıdakı
cədvəldə göstərilmiş dozaya müvafiq olaraq, peroral
salbutamol verin.
Tezləşmiş tənəffüs yoxdur.
Pnevmoniya yoxdur
– digər KRİ (kəskin respirator infeksiya)
varsa, təsnifatına aid müalicə planına riayət edin.
Peroral salbutamol verin.
Astmoid
(obstruktiv) sindromun müalicə planı.
İlkin astmoidli (obstruktiv) tənəffüs olan uşaqlarda
-
Tənəffüs çatmamazlığı olarsatez təsir edən bronxolitik preparat verib, xəstəxanaya göndərin.
-
Tənəffüs çatmamazlığı yoxdursa, peroral salbutamol verin.
Residivləşən astmoid tənəffüslü (astma) uşaqlarda
-
tez təsir edən bronxolitik preparat verin xəstənin halını 30 dəqiqədən sonra qiymətləndirilir.
Əgər
Onda
Tənəffüs çatmamazlığı varsa
Ağır pnevmoniya kmi müalicə edin
Hər hansı təhlükə əlamətləri olarsa
Çox ağır xəstəlik kimi müalicə edib, hospitalizasiya
edin
Tənəffüs çatmamazlığı (“respirator distress”)
yoxdur lakin tənəffüsün tezləşməsi müşahidə
olunursa
Pnevmoniyanın
müalicəsini
aparın,
peroral
salbutamol verin
Tənəffüsün tezləşməsi yoxdursa
Pnevmoniya yoxdur
–digər KRİ varsa, müalicəsini
aparın, peroral salbutamol verin
Tez təsirə bronxolitik
Peroral salbutamol gündə 3 dəfə 5 gün ərzində
salbutamol
aerozolda (5 mq
ml)
salbutamol
0,5 ml+2,0 ml
Yaş və ya çəki
2 mq həb
4 mq həb
4
mq həb Epinefrin
(adrenalin dəri altı)
1:1000-0,1%
Uşağa
0,01ml/kq
çəkiyə
2 aydan 12 aya kimi
(<10 kq)
1/2
1/4
12 aydan 5 yaşa kimi
(10-19 kq)
1
1/2
10>
Dostları ilə paylaş: |