talaffuz (fiziologik) belgisi hisoblanadi va u
fiziologiya
fani
bilan
uzviy
bog‘liqlikda
o‘rganiladi.
Nutq tovushlari ma’lum maqsadda
talaffuz
etiladi.
Tovushlarning
ketma-ket
talaffuz
qilinishidan
ma’lum axborot uzatiladi. Demak,
tovushlar ma’noli birliklar tarkibida
ularni
moddiy
tomondan
shakllantirish va ma’nosini bir-
biridan farqlash vazifasini bajaradi.
Masalan, soli bilan sholi so‘zlari
birinchi tovushlari bilan, sot bilan
sochso‘zlari oxirgi tovushlari bilan,
sotbilan sut so‘zlari o‘rtasidagi
tovushlari
bilan
farqlanadi.
Tovushlarning
bunday
belgilari
vazifaviy belgisi sanaladi va u faqat
inson tovushlarigagina xos belgi
hisoblanadi.
Yuqoridagi holatlarda tovushlarning quyidagi xususiyatlari e’tiborga olinadi!
Jarangli-jarangsizligi hamda sof yoki qorishiqligi Hosil bo`lish o`rni hamda hosil bo`lish usuli Fonemalar (ma’no farqlashga xizmat qiluvchi segment birliklar)
Har qaysi nutq tovushini tavsif qilishda ana shu uch tomon e’tiborga olinadi. Masalan, k tovushi
til o‘rtasining yuqori tanglayga tegishi va o‘pkadan chiqayotgan havoning bu to‘siqdan portlab chiqishi
natijasida hosil bo‘ladi. Bu tovushning nutq a’zolarining qayerida va qanday yo‘l bilan hosil bo‘lishi
talaffuz (fiziologik) tomoni sanaladi. Uning sof shovqindan iborat ekanligi, jarangsizligi akustik belgisi,
k ning g dan va boshqa tovushlardan farqlanishi esa vazifaviy belgisi hisoblanadi. Tilshunoslik fani uchun