Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

əlac -dərman, əlac edmə: sağaltı. sağaltım. otama. otalama. dərmanlama. çatırtma. tədavi.

əlaçıq səpəli. ötünclü. ötüşlü. bağışlı. savğatlı. sovğatlı. səxavətli. səxi.

əlayaqa -əlayağa dolaşan: sarsataş. salsataş. sırsataş. sırnaşıq. başbəlası. - buda bizə sarsataş oldu.

əlbəhəlim sapağ sapağ. savağ savağ. tərtələsik.

əlbəyaqa -əlbəyaxa olmaq: saldaşmaq. satlaşmaq. birbirinə düşüşmək.

əlbəyəqə -. əlbəyəxə olmaq: əlbəyaxa olmaq: boğuşmaq.

əlçatmaz -tanınmamış, açılmamış, itgin, yumuq, əlçatmaz, qorxunc yer: quşuçmaz. quşqonmaz. quşsəkməz. çıpıt gəzməz. ins cin ayağı çatmamış yer.

ələ -ələ vermək: satmaq. - kişi evin gizin (sırın) dışarı satmaz.
-qorumayıb ələ vermək: satmaq. çatıtmaq. - kişi dosdun satmaz.
- yıxılırsa biri əldən tutasan sən kişisən, düşənə vurmuyasan taqqa təkə sən kişisən, varasan malla davara yoluvu azmıyasan sən kişisən, əzilib ya əzələr olsana topraq təki bərk sən kişisən, istəyin salmaya əldən ələ, ovsarlıyasan sən kişisən, kar koru kəl keçəli manlamasan sən kişisən (istəyin: həvəsin. nəfsin). (manlamasan: ayıblamayasan)
-əl ələ sürtmək: satığlamaq. satığlaşmaq. çatığlamaq. çatığlaşmaq. satığ çatığ edmək. maamilə, alver edmək. - onla satığlanma.
- ələ salmaq: ələ gətirmək.
- ələ sərimək: dolandırmaq. alaylatmaq. alaya qoymaq. baş başa qoymaq. (sarımaq: sərimək. salmaq. salıtmaq. salımaq).
-ələ salmaq: salamaq. alaylamaq.
-ələ salmaq: quyruğuna tənikə bağlamaq. alaylamaq.
-birini etgisi altına, ələ almaq: saqqalında kuf uçmaq.
- qadın, ərkəyin gücün ələ alması: saqqalında kuf uçmaq, qurmaq.

ələq ələk. sıvalağ. sıvalqaq. (sıvdıran, süzdürən asac). oğuq, oğulmuş, döğülmüş nərsənin irisin narınından ayıran, incə tellərdən toxunub, qasnağa çəkilmiş ayqıt.
-incə göz ələk: sil.
-iri dəlikli ələk: quşgözü.

ələqləmək ələkləmək. silgirləmək. silivləmək. qəlbirləmək.

ələr -qonaq gələr eşikden, zumar çıxar deşikdən. (qonaqçıllığa çağrılar söz)
-yaşam yasası ələr keçər.

ələyi -böyük toprağ ələyi: silgin. şingir. (< silkəmək) gəm. kəm.

ələyib -ələyib ələyib, sonunda kəpəyin una qatmaq. (gördüyü işi poxlamaq). (işsiz qalıb töküb yığmaq).

əli -əli boş: suğur. soğur. su qoğur. su qoğuran. yoxsul.
- əli çox işə yaxşı, dişi çox yemə yaxşı.
-keşgə qadın çığırmasın, erkək əli çırpmasın
- baş yazıvı yazmış giləm öz əlin, pozmağına özgə əli gözləmə.
-sol əli ilə işləməyə alışqan: savlağ. solağ. solağay.
-adı uluğ, səprəsi quruq. (səprəsi quruq: süfrəsi qıs, dar). ( adı hündür, əli qıs). (səprə:səpər. saçağ. süfrə).

əliaçıq səçir. saçır. səxi.

əlin - əlin sındırmaq: əlin kəsmək.
-alan əlin uzunluğu yetimdə
-yad varında gözün var, ürək qısıq, gözün qapıq, əlin dar. (əli dar: qıtmır)
-əlin, çəngəli nərsiyə salıb ilişəni yerindən qoparmaq: sıvarmaq. sıyırmaq. - ağacın yapraqların, dalların sıyırıb qoydu ora.
- baş yazıvı yazmış giləm öz əlin, pozmağına özgə əli gözləmə.

əlinə -isdirsən bal çörək, al əlinə bel kürək.

əlintə -can tənində, huş başında, güc əlində varkən, çalış yapın diləgin, çağ ötürsə, son yetirsə, heç bir əldən iş gəlməz
-əlində yüyən, kəndivə güvən. (yüyən: cilov. noxda)
-yanan ilə kül olma, hər tikana gül olma, qaçsa əlindən bəxdin, bırax bəxdin qoy qaça, qaçan bəxdə qul olma, bəx dediyin əlində, biri öldü biri doğar, quyla itsin öləni, əlində tut doğanı.
-əlində olanı itirmək: sircimək. sırsınmaq. sürsətinmək. müflis olmaq.
- almaz daşı bir çobanın əlində, çaxmaq daşı sanlanıbən kullanar. (almaz: almas). (sanlanıbən: güman edilərək)
-unutmaki unutmağın əlində, unutulmağın yazında. (yazında: baş yazında)
-yanan ilə kül olma, hər tikana gül olma, qaçsa əlindən bəxdin, bırax bəxdin qoy qaça, qaçan bəxdə qul olma, bəx dediyin əlində, biri öldü biri doğar, quyla itsin öləni, əlində tut doğanı.

əlintəqin -əlindəkin saymıyan, göydəkini alanmaz.
-güman qalmaz umuda, oda bir gün unuda, çaba əlindəkin qıla ver. (çaba: çalış) (əlindəkin: bacardığın) .

əlintən -yanan ilə kül olma, hər tikana gül olma, qaçsa əlindən bəxdin, bırax bəxdin qoy qaça, qaçan bəxdə qul olma, bəx dediyin əlində, biri öldü biri doğar, quyla itsin öləni, əlində tut doğanı.
-əlindən gələni, bacarığıvı bilsən seçdiyinde qeyim ol). bacardığın tanırsan, seçdiyivə güvən qıl.

əlışıqı əlışığı. çirağquvvə.

əlizə -əlizə bolluq, könlüzə xoşluq. (alqış).

əllə -əllə incələmək: yoxlamaq. saylamaq. kovlamaq. kovalamaq. - heç bir nəyin yoxlamadan alıb getdi.
-əllə götürüb ağır yüngül edib, çəkisin çəkləmək, təxminləmək: salbamaq. sambamaq. samlamaq. sallamaq.
-əllə, nərsə ilə itələyib yığmaq: küpürmək. süpürmək. kürərmək.

əllər -qırıq ümidlər, üzük əllər.

əlləri -əlləri ört basırmaq: sıypalamaq. sıypamaq. sığpalamaq. sığpamaq. sıyqalamaq. - kəmçiliklərin sıypalağa vurunmaq.

əllərtə -gözü əllərdə qalan, könül toxluğu görməz.

əlli -bayrama əlli gün qalan qapı qapı qoşquları oxuyan kimsə: sayaçı. savaçı.

əlliq əllik. qolluq. qab dəsmalı. qırma. qırmac. qırpa. qırım. qurutma. hovlu. biçətə. peçətə. qırpa. qırba. qırım. dəsmal. silbiç. saçıq. çapıt. bulaşıq. salcığ. silcik. silgi. silək. seşlik. saçlığ. (silcə: siləc. siləci (dəsmalı) silinti. dəsmal. - qırmanı ver əllərimi quylayım.

əllitən - yüzdə əllidən çox olan sayı: salt çoxunluq.

əlsatıcı sərgiçi. çərçi. əldə, küçə bazar qırağında sərib satan kimsə. dəsdfiruş.

əlsiz -əlsiz ayaqsız:sısqa. çısqa. tısqa. pısqa. çusqa. çuşqa. püsgə.

əltə -dünya malı yoxunsa çalış əldə edəsən, pulsuz dilək boşuna, ağız yeməz qarın qalar boşuna, diləklərin gələr olsa düşünə, para yoxsa qoyulmamış yoluna.
-tutsa işin, qızıl olar əldə qum, batsa işin, qızıl əldə olar qum
-səni sevməyəni itirmək, dəğməz kitir qayğuya, əldə saxla sevənin, qolaylıqla sevilənlər tapılmaz.
-əldə, küçə bazar qırağında sərib satan kimsə: sərgiçi. çərçi. əlsatıcı. dəsdfiruş.
-doğru dosluq oxşarı var sağlığa, gözə gəlməz biri əldə, biri təndə varikən.
-əldə edmək: soğmaq. soğumaq. sağumaq. düzəltmək. edinmək.
-quşu əldə: açılı, fürsətli olan.
-borclu borclunun malın satıp parasın əldə edmək: satdırmaq. - borcumu ödəyəmmədim, evimi sattırdı.

əltəqinin -yaşın keçər özlək ölər, özlək ilə yaşama, əldəkinin bul dəyərin, yarınlarda arama.

əltən - yıxılırsa biri əldən tutasan sən kişisən, düşənə vurmuyasan taqqa təkə sən kişisən, varasan malla davara yoluvu azmıyasan sən kişisən, əzilib ya əzələr olsana topraq təki bərk sən kişisən, istəyin salmaya əldən ələ, ovsarlıyasan sən kişisən, kar koru kəl keçəli manlamasan sən kişisən (istəyin: həvəsin. nəfsin). (manlamasan: ayıblamayasan)
-əldən gəlirsə yeğ iş, yubatmadan yeriyiş. (yeriyiş: əməl ediş)
-əldən vermək: satmaq. çaldırtmaq. itirmək. boşunmaq. - bu boşluğu boşuna satma. - alan qalanır, satan calanır.
-hər nəyini satıb bitirmək, təsfiyə edmək, əldən çıxarmaq: satsavmaq. satsapmaq.
-can tənində, huş başında, güc əlində varkən, çalış yapın diləgin, çağ ötürsə, son yetirsə, heç bir əldən iş gəlməz
-yaman çoğun bilənlərə qada çorun dağ verər, biləməzlərə əldən gələn yağ verər. (çoğun: fələk). (çorun: zulum. korluq)
-tıxanıbdır boğazım, dadsız ağız, yox gümanım atmış ola birdə danım, yarı can düşmüşəm əldən quruyub əl ayağım, duvağımda yıxılıb yox dayağım. (qocalıqla yalnızlıq)
- qutun əldən uçmadan: qutquşluğun uçmadan: bəxdin, şansın çönmədən.
-əldən qoymaq: saçmaq. atmaq. əl çəkmək. tərk edmək. bıraxmaq. - gecə keçmiş yarıya, çapıl (əcəl) gəlmiş qapıya, güman qalmış qaçıya, indi ev davarın saçqılan.
-əldən salmaq: sökmək. açmaq. - bu iş onu sökdü.

əltəyqən - quş əldəykən: açı, fürsət varkən.

əlüzüş (savış. sonəriş. soğarış. əlvida').

əlverişli salağlı. yararlı. yaraşlı. faydalı. -sağılmağa yararlı, əlverişli, salağlı, yararlı, yaraşlı, faydalı: sağıl.
-hər çeşit nərsə, iş aracları qoyulub, içi qat qat olan, daşınmağa əlverişli qutu: sındı. körük.
-süt sağmağa, qaynatmağa əlverişli qab: sağıc.

əmanlıq -dinclik, sağlaqlıq, güvənlik, qorunma atağsızlıq quramları, aracları, boyuğları: əmniyyət, itminan, imənlik, yəminlik, tə'minat, təhlükəsizlik vəsayilləri. dingic. dingəc. sağlaqıc. saxlaqıc. sağlac. saxlac. tutluğ.

əmci əmici. somuran. sömürən. sağan.

əməqintən əməyindən. zəhmətindən. - onun əməyindən (zəhmətindən) dinildik.

əməqli əməkli. silik. baznişəstə.

əməqsiz əməksiz. acısız. zəhmətsiz . - acısız süycü, üfüsüz büycü olmaz. (süycü: dadlı). (üfüsüz: püfüsüz: kələksiz). (büycü: büyücü: cadıçı).

əməyi - əməyi yengə çəkər, daduğu güveyə düşər. (yengə: muşata). (daduğu: ləzzəti). (güveyə: kürəkənə) .

əməyintən əməyindən. zəhmətindən. - onun əməyindən (zəhmətindən) dinildik.

əmic kisəçi. sortuğ. rüşvətxor. rüşvətçi.

əmici əmci. somuran. sömürən. sağan.

əmilən -sorulan, əmilən nərsə, kimsə:somurqa. sömürgə.

əmitmə qısdırma. qıstırı. sortutma. rüşvət. rüşvət vermə.

əmitmək otarmaq. hörütləmək. hörələmək. kisələmək. sıylamaq. sığlamaq. saylamaq. yalatmaq. yalamatmaq. sortutmaq. rüşvət, para vermək, düşmək.

əmqəqsizin -əmgəksizin durqu yox, munda tamu. (qayğısız yaşam yoxdu, bu dünya cəhənnəmdi).

əmziqli -su, çaxır kimiləri sağınlara, bardaqlara sağmaq üçün, uzun lülüşlü, əmzikli tüng: sağraq. səğrəq. sağır. səğir. sürəgi. sürahi.

ən -(aşıq oyununda) qurquşum sıxılmış, doldurulmuş ən ağır, samballı aşıq: sıxqa. > sikkə. sikgə. səqqə. - səqqəsi işdən düşmüş: gücdən gedmiş.

ənin -yaşam boydan qısadır, uzun gələr ənin tutsan geninə.

əninə - əninə uzanan nərsə: səkə. sək. sərə. sər. sır.

ənqə ənkə. yekə.

ənqəbəli əngəbəli. salğaq. dağlıq. yoxuş yenişli. daşlı çanqıllı.

ənqəl əngəl. 1. ayrıq. -pişirilən nərsə ilə od, alovun arasına qoyulan əngəl, ayrıq, yayıq, yaypaq, dalıc, vərəq: saç. saçqa < savaç. savca. saçağ. 1. sarmaşıq. asalaq. -sən bir eyi, min kötü, qaç önündən, qor kökü, bir sarmaşıq güllükdə, qurutmuşdur min kökü. (qor: qoru). (sarmaşıq: asalaq. əngəl) 1. sınaq. sədd. maniə'. (# sırnağ: sıvağ: sırvağ) 1. sakınca. sakıntı. mane'. 1. salmaşıq. çıpıt. bəla. afət. təhlükə. qarmaşıq. 1. sarqıt.
-sınırda qoyulan iz, əngəl, nərsə: sınar. sınırlıq.
-qan sorucu əngəl: sağırtqa. kənə. qansoran.

ənqələ -bir əngələ ilişdirib bulunduğu durumdan, tutduğu yoldan azdırtmaq, sapdırtmaq, burutmaq, münhərif edmək: səktirmək. səğdirmək. səğirtmək. səğritmək. səpdirmək. çarpıtmaq. çarpdırmaq. - qabağdaki daş oxu səkdirdi. - bilməm nəyidi məni yolumdan səkdirdi.
-ir əngələ ilişib bulunduğu durumdan, tutduğu yoldan yazmaq, sapmaq, burulmaq, yanğırmaq, münhərif olmaq: səkmək. səğmək. səğirmək. səğrimək. səpmək. çarpmaq. çalımaq. - ox səkdi. - ayağım daşa taxılıb səkdi.

ənqəlləmək -atın qapmasın savlamaq, əngəlləmək üçün, ağzına vurulan dəmir: savlıq. sovluğ. suvluğ. gəmlik. dəhənə.

ənqəllər əngəllər. qarşıdar. mane’ olar. -bir yaxşını yoxlasan, min bir kötü qarşıdar, min kötüyə qarşınaq, çalış sürsün iyi yol. (yoxlasan: yaxınlaşsan).

ənqəlsiz əngəlsiz. sırnax. sıvax. sırvax. səddsiz. maniə'siz.

ənqizə əngizə. 1. engizə (fars) < yanğız. yenğiş. 1. < yenğizik. yenğiş. yenğiz. güdü. dürtü. nədən. yarar. səbəb. motiv. ğərəz. izin. mühərrik. bais.

ənli enli. sərbər. eninə sərik, gen olan. - sərbər gəzləmə: enli parça.
-quruyub yapışmış nərsəni qaşıma üçün ənli, güdə arac: kartək. kəsgit. sapqal. çapqal.
-uzun, ənli, qalın olan nərsə: sığırdil.
-böyük, ənli, ucu əğri piçağ: sallama. saldırma. saltur. satur. saluc. çaçur. salma.

ənliq ənlik. sırnax. sıvax. sırvax. qadınlar yanağlarına sürtən ət rəngində (ət toprağısı) özlü toz, pudr. (> sırxab (fars) surxab (fars)}.

ənsə yensə. quysar. qoysar. peysər.

ər -alçaq görməz ucalmaz, endirilmədən ər olmaz, duzlu sudan buz olmaz.
-dağ görkü daş, ər görkü baş. (görkü: gözəlligi)
-üz görkü göz, ər görkü söz. (görkü: gözəlligi)
-it ölsə yiyəsi gömər, ər ölsə qarısı.
-qucaq açar ər yerdən , görsə qonaq qıraq yerdən uzaqdan, bir qapını qırx qapar, qaykişilər uzaq olsun qonaqdan. (qaykişilər: (qay: pis). namədlər)
-yapınc atda ər yatar. (geyimlə kişi ölçülməz). (yapınc: örtük)
- sarqan ər arvad. (sarqan: cana yaxın. cana yatan. tutşın. tutşun. tutsun. tuştun. tuşsun).
- sök ər: sökə yalnız. sökə yal: arxasız, dossuz kişi. ( sök: sökük. yoxsul. kasıb. yalnağ. fəqir).
-ərkəkçi qadın, dişiçi ər: qoşsaq. qoşsar. oğruc. oğruş. oxçu. şəhvətran.
-ərin axdaranda var ər axdaranda.
-söz var əş içində, söz var ər içində. (əş: ərarvad)
-yağış yağar yer gögər, alqış alar ər gögər. (gögər: gövərər. cücərər)
- sox ər. (sox: soxu. süyük. susuq. süsük. acgöz). (# tox: göztox).

ərarvat ərarvad. əş. -söz var əş içində, söz var ər içində.

ərciş ərtiş. ərşit. sıylav. sılav. e'zaz. ehtiram. iclal.

ərcitmək ərçitmək. ərşitmək. sindirmək. yumuşatmaq. könlün almaq.

ərçitmək ərcitmək. ərşitmək. sindirmək. yumuşatmaq. könlün almaq.

ərəq ərək. sürək. güdər. (> qodar (fars)}. umac. amac. qayğı. qayğu. qayuq. hədəf. - güdərsız suya basma.

ərəmiq ərəmik. irəmik. soğa_. sovğa. yetənək. qabiliyyət. sığım. sığa. vergi. (don) .

ərən ramiz < ərmiz. ərmiş. arif.
-kim biliri könül çəkən dərdimi, hər bir sevən istədiyin dərdimi, sonu yox yoxdur çəkmək çilə, boşuna, hər bir ərən istəyinə ərdimi.

əri rus əri. sarğuc. sarı quş.
-köyə gedmə kim, köy əri kor edər. (köyə: bala yer). (kor : qanmaz)
-əri ölmüş qadın: qutuz. < qutsuz. dul.
-sözünün əri: sağdıyan. tuturuqlu. tutruqlu. sözün, qovlun tutan. güvənilir.

ərib -ərib ərməz: ərib armaz: ərinib, təmbəlləşib yorulmaz. -azıqlı kişi ərib ərməz. (yeməyi olan arınıb yorulmaz).

əriç 1. əris. ərik. ərim. ərip. silik. sulu. sıvık. ağkönül. nazik. yalxı. yalxoy. lətif. kibar. mehriban. məhəbbətli. nərm. mulayim. 1. ərik. ərim. ərip. əris. səpik. səvik. yüngül. yumuşaq. xəfif. sıyap. mulayim. - səpik müzük. (# çapıq: iti. gur. oynaq). 1. əris. ərik. ərim. ərip. silik. sıyap. mulayim.

əriçləmək ərikləmək. ərişləmək. ərisləmək. sıylamaq. sıyğamaq. sılamaq. sığamaq. sığlamaq. sıypalamaq. saylamaq. sevləmək. oxşamaq. sıypamaq. məhəbət, mehribanlığ, mulayimət edmək.

əriq ərik. 1. ərim. ərip. əriç. əris. səpik. səvik. yüngül. yumuşaq. xəfif. sıyap. mulayim. - səpik müzük. (# çapıq: iti. gur. oynaq). 1. ərim. ərip. əriç. əris. silik. sulu. sıvık. ağkönül. nazik. yalxı. yalxoy. lətif. kibar. mehriban. məhəbbətli. nərm. mulayim. 1. sıyap. mulayim.
-sarı ərik: sarığ aluq. zərd alu. 1. sarsarı.

əriqləmək ərikləmək. ərişləmək. əriçləmək. ərisləmək. sıylamaq. sıyğamaq. sılamaq. sığamaq. sığlamaq. sıypalamaq. saylamaq. sevləmək. oxşamaq. sıypamaq. məhəbət, mehribanlığ, mulayimət edmək.

ərim ərik. 1. ərip. əriç. əris. silik. sıyap. mulayim. 1. ərip. əriç. əris. silik. sulu. sıvık. ağkönül. nazik. yalxı. yalxoy. lətif. kibar. mehriban. məhəbbətli. nərm. mulayim. 1. ərip. əriç. əris. səpik. səvik. yüngül. yumuşaq. xəfif. sıyap. mulayim. - səpik müzük. (# çapıq: iti. gur. oynaq).

ərimcəmək səkinləmək. səğinləmək. səngimək. sərinləmək. sərənləmək. sağınlamaq. saxınlamaq. sakınlamaq. səyinləmək. seyinləmək. kütənmək. saramlamaq. aramlamaq. astalamaq. yavaşlamaq. dursunlamaq.

ərimcəşmək səkinləşmək. səğinləşmək. səngişmək. sərinləşmək. sərənləşmək. sağınlaşmaq. saxınlaşmaq. sakınlaşmaq. səyinləşmək. seynləşmək. saramlaşmaq. aramlaşmaq. astalaşmaq. yavaşlaşmaq. durusunuşmaq. kütəşmək. şitabsızlaşmaq.

ərimək 1. sağalmaq. sağılmaq. üzülmək. arığlamaq. 1. sızqırmaq. sırqırmaq. 1. sızmaq. sızımaq (süzmək. süzümək). - qar sızsa, yağ sızar: qar ərisə, bolluq gələr.

ərin əriş. sanlağ. saylağ. sayın. sanlı. sayım. sayıt. qayıt. ağa. bəy. əfəndi. möhtərəm. hörmətli.
- dağın başı dumansız, ərin başı gümansız. (gümansız: xiyalsız). (dağlar başı dumansız, ərlər başı gümansız).
-ərin axdaranda var ər axdaranda.

ərinib - ərinib, təmbəlləşib yorulmaz:ərib armaz. ərib ərməz. -azıqlı kişi ərib ərməz. (yeməyi olan arınıb yorulmaz).

ərinliq ərinlik. səkinlik. səğinlik. səngilik. sərinlik. sərənlik. sağınlıq. saxınlıq. sakınlıq. səyinlik. seynlik. saramlıq. nərmlik. aramlıq. astalıq. yavaşlıq. (tədricilik) (kütlük. şitabsızlıq) (ehtiatlılıq. möhtatlıq) .

ərinmək ərginmək. sınışmaq. sinişmək. sınğışmaq. sınşınmaq. sinişmək. sinşinmək. yumşanmaq. mulayimül məzac olmaq. şəfiqləşmək.

ərinmiş 1. ərginmiş. yoxut. yoxalmış. savıt. (saqit. səqt olmuş, olunmuş) (nabud, məhv, nist olmuş) 1. savrıq. savır. məhv, nabud olmuş. payımal olmuş. bitmiş. qurtulmuş. tamam olmuş.

ərip ərik. 1. ərim. əriç. əris. silik. sıyap. mulayim. 1. ərim. əriç. əris. silik. sulu. sıvık. ağkönül. nazik. yalxı. yalxoy. lətif. kibar. mehriban. məhəbbətli. nərm. mulayim. 1. ərim. əriç. əris. səpik. səvik. yüngül. yumuşaq. xəfif. sıyap. mulayim. - səpik müzük. (# çapıq: iti. gur. oynaq).

əris ərik. 1. əriç. ərim. ərip. silik. sıyap. mulayim. 1. əriç. ərim. ərip. silik. sulu. sıvık. ağkönül. nazik. yalxı. yalxoy. lətif. kibar. mehriban. məhəbbətli. nərm. mulayim. 1. ərim. ərip. əriç. səpik. səvik. yüngül. yumuşaq. xəfif. sıyap. mulayim. - səpik müzük. (# çapıq: iti. gur. oynaq). 1. sınışlı. sınğışlı. sınğışımlı. sınşımlı. sinişli. sinşimli. cana yatan. qanı isti. isti qanlı. söy söhbətli, otur durumlu kişi. elsevər. yovşan. xoşagəlim. sığışlı. sıyışlı. çəkici. duyarlı. sıyaz. siyəz. sıysağ. siysək. sosyal. ictimai. maaşirətli. ünsiyyətli. simpatik. cəzzab. atifəli. rəhim. şəfiq. həssas. ləziz. mulayimül məzac. dilsuz. qəmxar .

ərisləmək ərikləmək. ərişləmək. əriçləmək. sıylamaq. sıyğamaq. sılamaq. sığamaq. sığlamaq. sıypalamaq. saylamaq. sevləmək. oxşamaq. sıypamaq. məhəbət, mehribanlığ, mulayimət edmək.

əriş 1. atçılıq. həllac. -sancılanan kəsəlin üstündən atıldığında iyiləşdiyinə inanılan əriş (atçılıq, həllac) çubuğu: sancı oxu. 1. ərin. sanlağ. saylağ. sayın. sanlı. sayım. sayıt. qayıt. ağa. bəy. əfəndi. möhtərəm. hörmətli. 1. ərniş. sırqaş. sürgüş. sürüş. istikak. 1. sel. sill.

ərişləmək ərikləmək. əriçləmək. ərisləmək. sıylamaq. sıyğamaq. sılamaq. sığamaq. sığlamaq. sıypalamaq. saylamaq. sevləmək. oxşamaq. sıypamaq. məhəbət, mehribanlığ, mulayimət edmək.

əritiş ərgiş. silgit. həzf. məhv.

əritləmək > irdələmək. əritmək. seçitmək. açıtmaq. təcziyə, təhlil edmək.

əritmək 1. ərgitmək. silgəmək. silgələmək. silgətmək. siləmək. silmək. pozmaq. qazmaq. qazımaq. batil, məhv, həzf, fəsx, kənsil, ləğv edmək. 1. əritləmək > irdələmək. seçitmək. açıtmaq. təcziyə, təhlil edmək. 1. səritmək. sərgitmək. 1. sızqırtmaq. sırqıtmaq.

əriyib - əriyib gedmək: sızğırmaq.

ərq - ərk edmək: sərəfraz edmk. - ərk edib gəlmişsiz.
-ərk qalası, düşümana qadası.

ərqəq - qızmış ərkək qısraqdan qaçarmı ?: kösnük qısraqdan qaçarmı?.
-ərkək keçi: təkə. - təkə saqqal: keçi saqqal.

ərqəqçi -ərkəkçi qadın, dişiçi ər: qoşsaq. qoşsar. oğruc. oğruş. oxçu. şəhvətran.

ərqəqliq -ərkəklik yaraqı: sik. (1. < saçmaq. 1. < sökmək) ucu iti çubuğ. ox. oxlav. axlov.
-ərkəklik yaraqı: quş.
-canlıda, bitgidə ərkəklik yarağı: saçqıl > şişgil. çeşgil.
-ərkəklik yarağı: (sallaq, asılı olmaqdan bu adı almış) salıntı (atıntı).

ərqəyin - qadın, ərkəyin gücün ələ alması: saqqalında kuf uçmaq, qurmaq.

ərqiq ərgik. təxt. taxt. sərir < səkir. kürsü.

ərqin ərgin. 1. sinci. sincir. sinsar. salman. salaman. sırvaş. sırvat. ciddi. 1. sağday. sayaq. sıyaq. salman. salaman. sırvaş. sırvat. ciddi .

ərqına ərsayın. cəvanmərdanə. ( -sayın. -yana. -qına. -vəranə).