Üzeyir hacibəYLİ
Yüklə 2,34 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BEŞİNCİ PƏRDƏ
- RÜSTƏM VƏ SÖHRAB (Firdovsidən)
- ƏVVƏLİNCİ MƏCLİS
|
DÖRDÜNCÜ PƏRDƏ
Yenə Əmirin s a r a y ı n d a vaqe olur. Ə m i r, yanında v ə z i r və ə y a n l a r taxt üstündə əyləşibdir. Qabağında q ı z l a r rəqs edirlər. Bədə rəqs tamam olur.
Ə m i r (qızlara)-- Bir nəğmə çalın, həm oxuyun, qəlbimi şad eyləyəsiz, Həm şəbabətdə keçən günləri yad eyləyəsiz!
(M u s i q i)
Q ı z l a r-- Yadındadır keçmişlər, Keçirdiyin xoş günlər; Gözəl idi o dəmlər, Keçdi getdi, o günlər hanı? Keçdi getdi o dəmlər! (2 dəfə)
(M u s i q i) __________________Milli Kitabxana___________________ 143
Cəh-cəh vurur bülbüllər, Hər yan açıbdır güllər. Pəh, nə nazikdir bellər, Keçdi getdi, o günlər hanı? Keçdi getdi o dəmlər. (2 dəfə)
O ğ l a n l a r-- Olsun o günlər, Gəlsin o dəmlər, Güllər, bülbüllər! (2 dəfə)
Q ı z l a r-- Saqi, tez ver badəni, Çağır Pərizadəni, Salsın yada ol günü. Keçdi getdi, o günlər hanı? Keçdi getdi o dəmlər. (2 dəfə)
(M u s i q i) Tut əlimdən seyr edək, Zövqü şövqə meyl edək, Eşqin yolu ilə gedək.Keçdi getdi, o günlər hanı? Keçdi getdi o dəmlər. (2 dəfə)
O ğ l a n l a r-- Olsun o günlər, Gəlsin o dəmlər, Güllər, bülbüllər! (2 dəfə)
Q ı z l a r v ə o ğ l a n l a r-- Yadındadır keçmişlər, Keçirdiyin xoş günlər, Gözəl idi o dəmlər. Keçdi getdi, o günlər hanı? Keçdi getdi o dəmlər. (2dəfə)
__________________Milli Kitabxana___________________ 144
(M u s i q i)
Q a s i d (söz ilə)--Əmir sağ olsun, qoşunumuz davadan qayıtdı, budur, gəlməkdədirlər. (Leylada bəşaşət əsəri). Ə m i r--Allahın mərhəməti cümləmizin üzərinə olsun, xeyirxəbər olsunlar! H a m ı--Amin!
Q o ş u n pərdə dalından əvvəlki marşı oxuyur. Sonra Z e y d B ə k i r ilə daxil olur; L e y l a bunların içində H a r u n u görməyib, müztərib hal olur və intizardadır ki, görsün Harundan nə xəbər vardır.
Ə m i r (Zeydə)--Qalibsiniz, ya məğlub? Z e y d--Əmir sağ olsun, allahın köməyi ilə qalibik. Ə m i r--Allahın mərhəməti cümləmizin, üzərində olsun! H a m ı--Amin! Ə m i r--Söylə təfsilatı, qulaq asaq! Z e y d--Düşməni məğlub və pərişan etdik. Söz verdi on il bizimlə dava etmasin. Budur əhdnaməsi! (Təqdim edir). Ə m i r (mütaliə edir, vəzirə verir)--Bəs Harun? Z e y d (başını aşaqı salıb, boğuq səc ilə)--Şəhid oldu!
Hər kəsdən bir təəssüf və təhəssür nidası qalxır. L e y l a isə bərk qışqırıb özündən getməkdə ikən vəzirin işarəsi ilə qızlar Leylanı götürüb, o biri otağa çıxarırlar.
Ə m i r--Şəhid oldu? Allahu əkbər! Allah rəhmət eyləsin.... Zalım düşmən! Harun kimi sər-əsgərimi əlimdən aldı.... (Fikir). Ax, Harun, Harun! (Fikir, bədə Zeydə). Zeyd, sən ki, davadan müzəffər və qalib gəldin əvəzində məndən bir ənam istə! Z e y d--Əmir sağ olsun, siz bizi göndərəndə buyurdunuz ki, hər kəs qalib gəlsə hər nə istəsə verərəm. Ə m i r--Doğrudur, necə? Z e y d--Sizin o sözünüz mənə mürət verir və mən sizdən qızınız Leylanı istəyirəm.
Bu sözdən h a m ı pərişanhal olur və təəccüb edir.
Ə m i r (qeyz ilə)--Nə cürət etdin? (Yada salır). Ax, söz vermişəm.... Nə ağır təklifdir! Zeyd, sən məndən özgə şey istə, qızıl istə! __________________Milli Kitabxana___________________ 145
Z e y d--Əmir sağ olsun, Leyladan başqa özgə istəyim yoxdur, Sizin vədiniz mənə cürət verib istəyirəm. Ə m i r--Bir övladım var, o da Leyladır.... Zeyd, Leylanı əlimdən alma! Z e y d--Əmir sağ olsun, cürətim böyükdür, buyur boynumu vursunlar; amma sən söz verdin, mən də cürət etdim.Ə m i r (vəzirə)--Sənin sözün doğru imiş.... (Zeydə). Hansı şəhərimi istəsən sənə verərəm, amma Leylanı alma!
(M u s i q i) Z e y d--
Sən söz verdin, Mən eşitdim. Düşmən ilə
Cəngə getdim. (2 dəfə) Qoşun çəkdim, Mən cəng etdim; Düşmən halın Mən təng etdim! (2 dəfə)
Nə tövr komanda etdiyini əli ilə işarə edir. Hay ... hay ... hay.... Leylanı mən
(M u s i q i) Sevdim, ey Əmir! Leylanı mən. Sevdim ey Əmir! (2 dəfə). Bəs nə edim, Nədir tədbir? Qoşun çəkdim, Mən cəng etdim. Düşmən halın Mən təng etdim! (2 dəfə) __________________Milli Kitabxana___________________ 146
Hay ... hay.... Hay ... cəngə gəl!
Ə m i r--Zeyd, bir ləhzə gözlə, mən sənə cavab verərəm! Z e y d çıxır.
Ə m i r (Vəzirə)--Vəzir, nə etməli? Bu mənhus dava Harun kimi sər-əsgərimi əlimdən aldı.... Bu nakəs də qızımı almaq istəyir, təki düşmən bizə qalib gələydi, bu iş olmayaydı. V ə z i r--Əmir sağ olsun, əlbəttə, sən istəsən bu saat əmr edərsən, Zeydin boynu vurulsun. Lakin sən söz verdin.... Əmir sözü ... nə etmək!
Ə m i r-- Bu qulu bir əmr ilə rədd eyləmək məqdur ikən, Gör əlində mən onun acizü naçar olmuşam; Çünki mən söz vermişəm, sözdən dönüm, ya dönməyim. Bunca müşkül məsələ həllinə vadar olmuşam!
H a m ı-- Çox çətin məsələ! Həlli onun müşkül, Həlli onun müşküldür. Zeydi rədd eyləmək Hər bir şeydən yüngül, Hər bir şeydən yüngüldür. Amma ki, söz verdin, Əmrini bildirdin, Əmrini bildirdin! Çünki sən söz verdin!
Ə m i r (söz ilə)--Vəzir, nə etməli? Bir çarə tap! V ə z i r--Əmir sağ olsun, sən Zeyddən qırx gün möhlət istə, bəlkə bu qırx günün ərzində bir əlac tapaq. Ə m i r (şad olur)--Doğru deyirsən, vəzir. Cağırın Zeydi?!... Bəlkə bu qırx gündə bir əlac tapılsın. (Zeyd daxil olur). __________________Milli Kitabxana___________________ 147
Ə m i r--Zeyd, mənim sözüm əmir sözüdür, onda xilaf ola bilməz; Leylanı sənə verərəm. Lakin sən mənə qırx gün möhlət ver, sonra Leylanı apar. Z e y d--Mərhəmət və iltifatın, Əmir, artıq olsun! Baş üstə, mən qırx gün gözlərəm. Ə m i r--İndi mürəxxassən (Zeyd baş əyib gedir).
(M u s i q i) Ə m i r--
Nökərimdən, nökərimdən möhlət aldım, çünki mən söz vermişəm. Verdiyim sözlərdə mən daim vəfadar olmuşam.
H a m ı-- Çox çətin məsələ, Həlli onun müşkül, Həlli onun müşküldür. Zeydi rədd eyləmək Hər bir şeydən yüngül, Hər bir şeydən yüngüldür, Amma ki, söz verdin, Əmrini bildirdin, Əmrini bildirdin! Çünki sən söz verdin!
Ə m i r və h a m ı durub gedirlər. (M u s i q i)
L e y l a gözü yaşlı daxil olur. L e y l a--
Bu qədər zülmü, fələk, sən ki, rəva gördün mənə, Təqsirim nəydi mənim, aya, nə etmişdim sənə? Zülm ilə aldın əlimdən yarımı, qıydın ona, Təqsirim nəydi mənim, aya, nə etmişdim sənə?
__________________Milli Kitabxana___________________ 148
Qaldı yolda gözlərim, canım, ənisim gəlmədi, Çünki Leyladır adım, səhrada Qeysim gəlmədi; Eylədin zayil ümidim, verdirdin həsrət mənə, Təqsirim nəydi mənim, aya, nə etmişdim sənə?
PƏRDƏ
BEŞİNCİ PƏRDƏ
Əmirin hamankı s a r a y ı n d a vaqe olur, Səhnəda v ə z i r ilə B ə k i r d i r. Pərdə qalxır.
V ə z i r--Qırx gün keçdi.... Bu gün vədə tamamdır. Zeyd gələcəkdir, amma biz bir əlac tapa bilmədik ... hiyləgər Zeyd Əmirin sözündən asıldı özünə yol tapdı. Harun isə ... ax, Harun, Harun! Kim bilir, davadamı öldürdülər, ya Zeydin namərd əli ilə qətl oldun. (Fikrə gedib, sonra Bəkirə tərəf yönəlir). Bəkir! Doğrusunu söylə, yoxsa həm bu dünyada və həm o dünyada şədid cəzalara düçar olarsan! Harunu davada öldürdülər, yoxsa?... B ə k i r (başını aşaqı salır)--Vəzir sağ olsun, davada öldürdülər. V ə z i r--Davada! Hansı davada? Bəs Rəhmanı? B ə k i r--Onu da öldürdülər! V ə z i r--Amma, bil, Bəkir! Nahaq tökülmüş qan yerdə qalmaz! (Tez dönüb çıxır).
B ə k i r (tək)--Vəzirin gözünə düz baxa bilmirəm. Vicdanım özümü incidir, deyim, deməyim? Kim bu sirri aça bilər? Harun ölübdür, Rəhman ölübdür.... (Qəti surətdə). Yox! Demərəm. (Dönüb bu da tez çıxır).
Bu halda L e y l a qara geyimli, gözü yaşlı, zəif, pərişanhal, iftan və xizan daxil olub oturur, bədə əllərini yuxarı qalxızıb minacat diləyir.
(M u s i q i) L e y l a--
Ya ilahi, ya ilahi! Bir ölüm ver, canımı qurtar əzabi-hicrdən, Bir dəqiqə rahatım yox dərddən, min fikrdən.
__________________Milli Kitabxana___________________ 149
Heç rəvadırmı ki, Harundan sonra mən sağ qalam, Ol şəhidi ticikən, mən həm əsiri-dam olam.
Ağlayır; bədə birdən fikrinə düşür ki, qırx gün keçibdir və Z e y d gələcəkdir. L e y l a (söz ilə hövlnak)--Ax, qırx gün keçdi.... Bu gün vaxt tamamdır, Zeyd gələcəkdir! (Daha hövlnak). Yox, yox! Mən özümü xilas edərəm.
Belindən xəncərini çəkir və oxuyur. Çünki yox başqa əlacım, var ümidim bir sənə, Mərhəmət eylə, a xəncər! Tez əcəl göndər mənə! (Yanıq ilə), Gəl, gəl, Zeyd! (Lakin yenə sustalıb,Harunu yad edir). Bir bu qədri dərd içində könlümü məsrur edən, Bir odur ki, tez ölüm, ta kim, görüm Harunu mən. Çatmadıq çün biz murada bu cahani-fanidə, Axirətdir aqibət hər yarı yara vəsl edən.
Bu yerdə Ə m i r və h a m ı daxil olub, L e y l a n ı nalan görürlər. H a m ı--
Bəsdir, Leyla, bunca möhnət, Gəl vermə böylə özünə zəhmət. (2 dəfə) Qismətdir bu, keçdi müddət, Gəl vermə böylə özünə zəhmət. (2 dəfə)
T ə k q ı z l a r-- Ax, necə etmək, ax, necə etmək? Bax, yola getmək, başqa da çarə yox! (2 dəfə)
H a m ı-- Allahdandır çün bu işlər, Gəl vermə böylə özünə zəhmət. (2 dəfə) Səbr et, səbr et söyləmişlər; Gəl vermə böylə özünə zəhmət. (2 dəfə)
__________________Milli Kitabxana___________________ 150
T ə k q ı z l a r-- Ax, necə etmək, ax, necə etmək? Bax, yola getmək, başqa da çarə yox! (2 dəfə)
H a m ı-- Bəsdir, Leyla, bunca möhnət, Gəl vermə böylə özünə zəhmət. (2 dəfə) Qismətdir bu, keçdi müddət, Gəl vermə böylə özünə zəhmət. (2 dəfə)
Ə m i r--
Qismətin buymuş, qızım, yox çarəmiz təğyir edək, Biz gərək daim bizə qismət olan yolla gedək.
L e y l a-- Ax, ata, bil sirrimi: Haruna aşiqdir qızın! Aşiqi etmiş bu yarın halətin, fikr et özün!
Ə m i r-- Gər desəydin sən qabaq: Haruna ver, ata, məni, Bil, yəqin Haruna, Leyla kim, verərdim mən səni.
L e y l a-- Oldu Harunum şəhid, söz vermisən həm Zeydə sən, Qoy olum qurban, sözün ver, ver ... gedim ol Zeydə mən,
(Ağlayır). H a m ı--
Bəsdir, Leyla, bunca möhnət! (Necə ki, qabaqda var, axıra kimi).
__________________Milli Kitabxana___________________ 151
(M u s i q i)
Ə m i r əyləşir. Hər kəs öz məqamında durur. Bu əsnadə Z e y d daxil olur. Z e y d--
Qırx gün keçdi, Qırx gün keçdi. Leylanı aparmağa gəldim, Leyla, Leyla! Sevdim, billah, ah! Sevdim, sevdim səni, Leyla!
Ə m i r--Zeyd! Əmirin sözü sözdür.... Apar, apar Leylanı. (Zeyd baş əyir). L e y l a (rişxənd ilə)--Gəl, gəl, Zeyd! Mən hazıram! (Zeyd Leylaya tərəf hərəkət edərkən). Apar Leylanın nəşini!
Xancərini çəkir və qalxızır ki, sinəsinə çaxsın, bu halda qapılar açılır, H a r u n daxil olur və tez L e y l a n ı n qolundan tutur. Bu əhvalat hamını mat və məəttəl qoyur; elə ki, bir neçə saniyə heç kəsdə söz deməyə ixtiyar olmur. Leyla heyran, təəccüb, sürur və xof ilə yavaş-yavaş dönərək Haruna baxır və bunun Harun olduğunu yəqin edib qışqırır.
L e y l a--Harun! Ürəyi gedir. İndiyə qədər gözləri bərəlmiş və Haruna təəccüb ilə baxan Z e y d, axır özünə gəlib qaçmaq istərkən H a r u n cəld onun qolundan yapışır və deyir:
H a r u n--Dayan, namərd qatil! Qaça bilməzsən! Ə m i r (təəccüblə)--Harun, sən qəbirdən dirilib gəldinmi?
L e y l a şadlığından ağlayır. H a r u n--Əmir sağ olsun! Qəbirdən dirilən kimi olmuşam, lakin allahın mərhəməti üstümdə çox imiş! Ə m i r--Bəs söylə bu nə əhvalatdır! __________________Milli Kitabxana___________________ 152
H a r u n--Mən düşməni məğlub edib qayıdarkən, bu məlun hiylə ilə qoşunu ötürüb, öz gizli qatilləri ilə üzərimə hücum etdi. Adamlarımı və Rəhmanı öldürüb, məni də ağır yaralar ilə yıxdılar! Ə m i r--Səbəb? H a r u n--Səbəbini qızın Leyladan soruş! Ə m i r--Harun, Leyla mənə söylədi ki, sənə aşiqdir. Sən də ona aşiqsənmi?
(M u s i q i) H a r u n--
Ax, Əmir! Leylanı mən canımdan artıq sevmişəm, Sevmişəm, bu yolda həm min cür cəfalar görmüşəm. (Leyla ilə bir yerdə). Sevmişik bir-birimizi, olmuşuq bir təndə can, Olma razı, ey Əmir, kim, ayrılıq, ah, əlaman!...
(M u s i q i) Ə m i r (dəbdəbə ilə)--
Olun agah, qızım Leylanı mən verdim bu Haruna, Gərək qırx gün-gecə şadlıq edək hər növü hər gunə.
H a m ı-- Şanü şövkət, ey Əmir, səndən artıq kimdə yox, Həm ədalət, həm səxavəq, həm şücaət səndə çox! (2 dəfə) Şanü şövkət, ey Əmir, səndən artıq kimdə yox, Həm ədalət, həm səxavət, həm şücaət səndə çox! Canü başdan keçməyə hazırıq biz, bil, Ömr versin allahım, çox yaşasın il, Həm ədalət, həm səxavət, həm şücaət səndə çox! (2 dəfə) Canü başdan keçməyə hazırıq biz, bil, Ömr versin allahım, çox yaşasın il; Həm ədalət həm səxavət, həm şücaət səndə çox! (2 dəfə)
Z e y d-- Öldürün, öldürün,
Qoy yetim mən öz cəzama! (2 dəfə) __________________Milli Kitabxana___________________ 153
Öldürün, öldürün, Böylə lazımdır mənə!
H a m ı-- Şanü şövkət, ey Əmir, səndən artıq kimdə yox, Həm ədalət, həm səxavat, həm şücaət səndə çox! (2 dəfə)
PƏRDƏ __________________Milli Kitabxana___________________ 154
RÜSTƏM VƏ SÖHRAB (Firdovsidən)
Dörd məclisli opera sayağında yazılmış bir dramdır ƏFRADİ ƏHLİ-MƏCLİS
R ü s tə m - məşhur İran pəhləvanı, 40 yaşında S ö h r a b - onun oğlu, 15 yaşında T ə h m i n ə - Rüstəmin övrəti, Səməngan padşahının qızı, 20 yaşında S ə m ə n g a n padşahı-45 yaşında K e y k a v u s- İran padşahı, 45 yaşında. H ü c e y r-əsir, 35 yaşında Vəxirlər, qoşun, xor və qeyriləri
__________________Milli Kitabxana___________________ 155
ƏVVƏLİNCİ MƏCLİS
Vaqe olur Səməngan padşahının evində. Padşah oturub, vəzirlər də yanında. Bu əsnada bir qoşun nəfsri daxil olub rast oxuyur.
Bir nəfər Sağ olsun padşahımız çox Xəbər gəldi qarovuldan Budur bir pəhləvan tənha Gəlir dağda bizə sarı (sükut) Əlində tıgü burrandır Oolunda qanlı qalxandır. Devirlər kı, bu surətlə Ki Rustəm pəhləvandır o.
(Hamısı bir yerdə oxuyurlar. M u s i q i) Xor
Əyər Rustəmsə o, Əyər Rustəmsə o,. Bizə yoxdur aman Nədir qəsdi onun Ki tək-tənha gəlir. (Padşah rast oxuyur.)
Padşah Yığılsın hər nə var əsgər Düzülsün həm qoşun səf-səf Gərək Rüstəm cəlal ilə Qəbul olsun imarətdə.
(Padşalı və hamısı gedirlər. Sonra Təhminə daxil olub "Bayatı-Şiraz" oxuyur.) T ə h m i n ə
Arslan simalı yar eşqilə xumar olmuşam, Rüstəm adlı arslana aşiqi zar olmuşam, __________________Milli Kitabxana___________________ 156
Etməyə nəzara bülbül tək güli ruxsarına Ah həsrətlə dəmadəm didə xumbar olmuşam. Ey təbibi-haziqim gəl bir dəva qıl dərdimə Yox əlac sənin eşqində bimar olmuşam. Ey səbah, cənanının ver bir suraği zülfünü Lütf qıl billah əsiri-eşqi dildar olmuşam.
(Təhmina gedir. Marş çalınır. Rüstəm və qeyriləri daxil olur.) Xor
Xoş gəldin bizə Rüstəm, xoş gəldin sən (2) Bizləri eylədin sən sərəfraz (2) Bir belə sən bizə etdin lütfi təvazöh Xoş gəldin bizə Rüstəm, xoş gəldin sən. (2) (Rüstəm rast oxuyur.)
Rüstəm
Mənəm Rüstəm ki qeyzimdən bütün məxluq lərzandır Atam seyf, anam qalxan, məkanım qanlı meydandır Şərabım ruzi dəvada olur düşmənlərin qanı Kəməndimdən xilas olmaz əgər kim şirigərrandır Küdurətlə dolub qəlbim itibdir Rəxş rəxşanım Mənə hər kəs xəbər versə ona bezmim firavandır.
(Təsnif) Rəxşim, Rəxşim şiri-jəyanım Sənsiz olmaz rahat canım Raxşim, Rəxşim ahu maralım Sənsiz gəlməz səbrü qərarım.
Xor Hər yerdə dəvadəsən Düşmənlərə qalibsən
__________________Milli Kitabxana___________________ 157
Heç kəsə olmaz kim cürət, Rəxşim, Rəxşim (2) Canın edə bəxş, canın edə bəxş.
P a d ş a h Gəl ey aləmdə fərzane Ki sənsiz gəlmişik canə Bizim bu bezmi-şahanə Səfa goldiıı, səfa Rüstəm Nədən tərk etdin İranı Diyarı qürbətə gəldin Şücaət qeyrətin kanın Dilirü əjdaha Rüstəm Əgər sən olmasan İran Yəqin eylə olur viran Bizə gəl olginən mehman Sərvi vəfa Rüstəm.
(M u s i q i) Xor
Sənə yoxdur heç kəs Ola büsiıı həmta Girə bilsin cəngə Meydana tək-tənha.
(M u s i q i) Budur işdə meydan.
(M u s i q i) Düzəlibdir min can Hər biri bir arslan.
(M u s i q i) Edə bilməz heç kəs cürət Qədəmin qoysun. (2 dəfə)
__________________Milli Kitabxana___________________ 158
Rüstəm
İtibdir Rəxşi Rəxşanım Ki qəmdən inciyib canım Gərək Rəxş olsun Ki etsin canımı rahət.
Padşah Bütün dünyanı axtarram Sənin Rəxşini tapdırram Günahkarın başın vurram Nədir qəm çəkməyə hacət. Gedək biz Rəxş dalınca Sən ol rahət bu İranda Tapıb Rəxşi gətirdirrəm Əyər olmuşsa hər yanda. (M u s i q i)
Xor
Sənə yoxdur heç kəs Ola bilsin həmta Girə bilsin cəngə Meydanə tək-tənha.
Rüstəm Budur iştə meydan. (2)
Xor
Budur İştə meydan.
Rüstəm
Düzülübdür min can.
Xor
Düzülübdür min can Hər biri bir arslan.
__________________Milli Kitabxana___________________ 159
Rüstəm
Edə bılməz heç kəs cürət Oədəm qoysun.
Xor Edə bilməz hcç kəs cürət Qədəmin qoysun.
(Hamısı gedirlər, Rüstəmi yuxu tutur, Təhminə yavaş-yavaş daxil olub kürd-şahnaz oxuyur.)
Təhminə Bəski dərdi, qəmi eşqində pərişan oldum Pəhləvanım, belə axir ürəyi qan oldum. Hər gələn söylədi avareyi nami nəsəbin Mən də nadidə sənə aşiq nalan oldum Həsrətin canda çəkirdim, neçə vaxt yarım Şimdi görcək səni pek valehi heyran oldum Dedilər adını Rüstəm mənə təsir etdi Bənd olub adına kim həsrəti didar oldum.
Aldı məni eşqi dərdi saldı bir müşkül işə Olmadı bir çarə səndən yandı qəlbim atəşə (2) Görməmişdim aşiqindim gönmüşəm kim qurbanın Getdi əldən tabü taqət yandı canım atəşə (2) Dur əlac et mən fəqjrə qoyma zari giryanam Dut əlimdən qoyma zinhar yandı canım atəşə. (Rüstəm oyanıb təəccüblə baxıb şur ilə oxuyur.)
Rüstəm
Kimsən ey meh, belə xurşid kimi rəxşansan Mənə bu şihridə bir canalıcı canansan Gər desəm huri sənə huri yer üzrə olmaz
__________________Milli Kitabxana___________________ 160
Ya pərisən sən haşa demərəm insansan Vəh nə ziba nə gözəl ahu baxışlı dilbər Bu vacahətlə yəqin padşahi xubansan De adın bircə mənə getdi qəranın əldən Mən sənə valehi şeyda nə sən heyransan
(Təhminə simayi-şəms oxuyur.) T ə h m i n ə
Sənə cy şiri jəyan sevgili bir dildaram Aşiqi namin olub eşqinlə xumbarım Şükr lillah səni gördüm ürəyim şad oldu. Möhnəti hicri çəkib vəslinə minnətdaram.
Rüstəm Mənə sən aşiq olubsan, bunu bildim söylə Kimsən a, mənzilimə sən necə gəldin söylə.
Təhminə Mənəm ol şah qızı ismim kim Söyləyir bər bilən amma yüzmi kimsə Görməyibdir görə bilməz sən ancaq Rüstəm Eylədim faş bu sirri bunu əfv eylə mənə.
Elə gəl Rüstəm sən məni qəbul (2 dəfə) Rədd etmə Təhminəni sən. Layiq bilməsəm gər özümü mən (2) Qoymaram olam mən məqbul.
Rüstəm Dur ayağa ey nazlı dilbərim Eyləmə məni xəcalət.
Milli Kitabxana
(qucaqlaşırlar) Qoy mən sənə öz canımı verim (2) Söz söyləməyə nə hacət. ( Bazubəndi verir.)
Rüstəm (şur ilə)
Budur Təhminə məndən bu bazubəndi al saxla Əyər oğlan əta olsa onu bazusuna bağla
Əyər davada mən görsəm bu bazubəndi bir kəsdə Odur oğlum deyib bağrıma basmaqdır xəyalımda. (İkisi bir yerdə təsnif oxuyurlar.) Allah eyləsin o günlər olsun (2 dəfə) Qəlbimiz şadlıq ilə dolsun. (2 dəfə)
PƏRDƏ
Yüklə 2,34 Mb. Dostları ilə paylaş:
|