57
navbatida, bu ilm-fan va amaliyotning hamda XIX asrning ikkinchi
yarmi va hozirgacha bo‘lgan falsafa ilmi rivojining asosiy xususiyatlarini
belgilaydi.
An’anaviy falsafada, turli g‘oyaviy tizimlarga bo‘linishiga qaramay,
muhim muammolarni qal etishda ma’lum bir umumiylik mavjud edi.
Hozirgi zamon falsafasida aksincha, falsafiy muammolarning ko‘p xilligi
va o‘ziga xosligi, turli – tumanligi, ular asosida falsafiy oqimlarning
mustaqil yo‘nalish sifatida shakllanganligini yaqqol ko‘zga tashlanadi.
Bugungi kunga kelib ko‘pgina falsafiy oqimlar o‘zlarining an’anaviy
falsafaga aloqador ekanliklarini hamda ulardan farq qilishlarini
ta’kidlash maqsadida nomlariga
«neo» yangi, zamonaviylashgan degan
ma’noni anglatuvchi qo‘shimchani qo‘shganlar. Qo‘yida shu
yo‘nalishlardan ba’zilarini ko‘rib chiqamiz.
Fanning jamiyat hayotidagi o‘rnini belgilash va unga nisbatan qarab,
zamonaviy falsafiy ta’limotlarni asosan ikki yo‘nalishga ajratish
mumkin. a)
ssiyentizm (lot. scientia – fan) ya’ni fan mavjud barcha
ijtimoiy muammolarni qal etishi mumkinligini, ilm-fan taraqqiyotning
doimiy ijobiyligini asoslovchi falsafiy qarash. b)
antissiyentizm – fan
taraqqiyoti jamiyat hayotiga salbiy ta’sir ko‘rsatishni asoslovchi falsafiy
qarash.
Yüklə
Dostları ilə paylaş: