esa ulami kofirlik va xudosizlikda aybladilar. Buxoro amiri Haydar
esa Kursaviyni zindonga tashlatib, o‘lim jazosiga hukm qiladi.
Ammo uning tarafdorlari uni zindondan qochiradilar. Kursaviy
Qozonda o‘z faoliyatini davom ettirib, 1813 yilda vafot etadi. XIX
asming 50-60 yillarida diniy islohotchilik harakati yanada kengaya
boshlaydi. Endi bu harakat boshida buxorolik mudarris va tarixchi
olim Maqoniy (1818-1889), g‘ijduvonlik domla Fozil, Mo‘minjorv
Vobkandiy, mulla Xudoyberdi Boysuniy
va boshqa mudarrislar
turar edilar. Ular madrasa va maktablami isloh qilishni emas, balki
ortiqcha darslami olib tashlash tarafdori ekanliklarini yozadiiar.
Islohotchilar rahnamosi Maijoniy o‘zining dasturida quyidagi olti
asosiy masaialami qo‘yadi:
Qur’ondagi har qandav diniy masala yuzasidan kishilar bilgan
holda o‘zlari erkin fikr yuritsinlar.
Birovning birovga ko‘r-ko‘rona ergashishi qat’iy man qilinsin.
Madrasalarda o‘qitiladigan hoshiya va sbarh kabi quruq
mazmimga ega bo‘lgan va madrasa o‘quvchilari uchirn foydasiz
bo‘lgan hamda ulaming 8-10 daqiqa vaqtini bekorga oluvchi
darslar dars jadvallaridan olib tashlansin.
Madrasalarda Qur’oni karim,
Hadisi Sharif, ulaming tarjima-
lari va islom tarixi kabi darslar o‘tilsin.
Aiifraetika, tarix, jo ‘ g‘rofiya, tabobat, xandasa, mantiq, falsafa
va boshqa dunyoviy fan]ami o‘qishga qarshilik ko‘rsatilmasin.
XIX
asr oxiri - XX asming boshlarida Turkistonda chor
mustamlakachiligining kuchayishi natijasida Markaziy Osiyoning
ko‘p joylarida jadidchilik harakati kuchayib ketdi.
Bu harakat
mavjud jamiyataing ijtimoiy-madaniy asoslarini qayta qurishga
qaratilgani sababli eski tuzum, eski turmush, eski maktab tarafdor-
larining kuchli qarshiligiga duch keldi. Bu qarshi kuch vakillari
qadim yo qadimchilar deb atalgan bo‘lsa, yangi hayot shabadalarini
olib kelishga uringan kishilar esa jadid yoki jadidchilar degan nom
oldilar. Nafaqat Markaziy Osiyo,
balki Rossiyada yashovchi
xalqlar ham o‘z taqdirlarini o‘zgartiribgina, feodal tuzumning
negizlarim parchalabgina yangi hayotga qadam qo‘yishlari mumkin
edi. Jadidchilik jamiyati to'ntarish yo‘li bilan emas, islohotlar yo‘li
bilan rivojlantirishni o‘zining asosiy vazifasi deb belgiladi. U
410
o‘zining bu vazifasini ado etishda, faqat bir sinfga -
proletariatgagina tayanmadi. Umuman
jadidchilik insoniyatni
sinflarga bo‘lib tashlash tarafdori emas. Jadidlar hatto qadimchilar
bilan ham ittifoq tuzib, xalq va kelajak manfaati yo‘lida baqamti
ishlash, bugungi ifoda bilan aytganimizda turli siyosiy qarashlarga
ega bo‘lgan xalq qatlamlarining tinch-totuv yashashi va ishlashi
g‘oyasini ko‘tarib chiqdilar. Behbudiy ana shu “muttahid”
front
tuzish g'oyasini bayon qilar ekan, “ulamo yoki ziyoli va
taraqqiyparvarlarimiz boy va avomimiz birlashib, din va millat va
vatanning rivoji uchun xizmat etsak”, - deb yozgan. Jadidlaming
bunday muttahid frontni tuzishga intilganlarining boisi turli sharoit
bilan belgilangandi.
Avom ham, boylar ham, ulamo ham, ziyolilar
ham chor hukumati qaramog‘ida boigan mustamlakaning biri oz,
ikkinchisi ko‘p siquvda bo‘lgan kishilar edilar. Markaziy Osiyo
bozorlarida ras savdo va sanoat buijuaziyasi hukmron bo‘lib,
mahalliy butjuaziya vakiliari sina boshlagan edilar. Boshqacha
aytganda, mustamlakachilik azobini mahalliy boylar va savdogarlar
ham seza boshladilar.
Ana shunday tarixiy sharoitda, jadidlaming
fikr-mulohazalariga ko‘ra, oddiy
Dostları ilə paylaş: