Fridrix Nitsshe (1844-1900 )
borliqning ikki asosi: dionisiycha hayotiy asos
va apolloncha bir yoqlama-intellektual asosni ajratgan
va haqiqiy madaniyat bu
asoslarni muvozanatga solishga harakat qilishi lozim, deb hisoblagan. Evropa
madaniyati mazkur idealni ro„yobga chiqara olmadi va inson borliq deganda
stixiyali shakllanishni emas, balki tartibga solinganlikni tushunib, o„z
mavjudligining asosiy negizlaridan uzoqlasha boshladi.
Vaholanki, hayot abadiy
harakat va shakllanishdan iboratdir.
Hayotning mazmun va mohiyati hokimiyatga intilishda namoyon bo„ladi.
Bunday intilish butun tiriklikka xosdir. Unga intellektning hukmronligi, o„z
yaqiniga muhabbatni targ„ib qiluvchi axloq va tenglikni elon qiluvchi sotsializm
monelik qiladi. Bularning barchasi qullar axloqini tashkil etadi. To„ralar axloqi esa
hayotning qimmati, odamlar o„rtasidagi tengsizlik hamda kuchning hukmronligiga
asoslanishi lozim. Nitsshe «Xudo o„ldi» degan tezisni ilgari suradi. Ushbu tezis
yangicha axloqni shakllantirish zarurligini anglatadi. Nitsshe falsafasi XX asr
falsafasining turli yo„nalishlari:
hayot falsafasi, pragmatizm va ekzistensializmga
ulkan tasir ko„rsatdi.
Borliqning tarixiy konsepsiyasi.
XIX asrda ijtimoiy borliq haqidagi talimot
shakllandi. Unga ko„ra, ijtimoiy borliq individning borlig„iga nisbatan ham,
ijtimoiy ongga nisbatan ham birlamchidir. Shunday qilib, bu davrda jamiyatga
fizik borliqqa o„xshash borliq sifatida qaralgan. Ayni
shu sababli jamiyat ham
tabiat qonunlariga o„xshash aniq va shubhasiz qonunlarga bo„ysunishiga bu davr
mutafakkirlarining ishonchi komil bo„lgan. Ijtimoiy borliq - bu moddiy borliq. U
individlarning ishlab chiqarish-xo„jalik faoliyati bilan belgilanadi. Ijtimoiy borliq
qonunlari uning tarixiy rivojlanish jarayonida namoyon bo„ladi. Jamiyat tarixi bu
davrda ijtimoiy-iqtisodiy tuzumlar: ibtidoiy jamoa, quldorlik, kapitalizm va
kommunizmning tadrijiy va qonuniy ketma-ketligi sifatida talqin qilgan. Unga
ko„ra, har bir tuzum ishlab chiqarish kuchlari va ishlab chiqarish munosabatlarini
o„z ichiga olgan tegishli ishlab chiqarish usuli bilan belgilanadi.
Ishlab chiqarish kuchlari (bazis) – bu o„zini o„zi rivojlantirish va o„z-o„zidan
murakkablashishga qodir bo„lgan o„ziga xos borliq. Evolyusionizm talimotlarida
materiya, Spinozaning «yaratuvchi tabiati» kabi, mustaqil rivojlanish qobiliyatiga
ega, moddiy ishlab chiqarish esa moddiy borliqning
eng murakkab darajasi
hisoblanadi. Bu erda materiya, moddiy borliq, shu jumladan moddiy ishlab
chiqarish ijtimoiy organizmga o„xshatiladi va unga hayot alomatlari tatbiq etiladi.
Ishlab chiqarish munosabatlari (bazisning ustqurmasi) formal borliq
sohasiga kiradi. Ammo shakl tadrijiy rivojlanishga qodir emas, u faqat o„zgarish
jarayonida boshqa shakl bilan almashtirilishi mumkin. SHu sababli ishlab chiqarish
munosabatlarining almashuvi «inqilobiy sakrashlar» tarzida kechadi. Bu sakrashlar
ishlab chiqarish kuchlari bilan muvofiq kelishi ham (bu hol formatsion o„sish
davrida kuzatiladi), ularning rivojlanishiga to„sqinlik qilishi ham mumkin. So„nggi
zikr etilgan holat ishlab chiqarish munosabatlarining
yangi ishlab chiqarish
kuchlariga muvofiq keluvchi yanada barkamolroq shakliga inqilobiy yo„l bilan
o„tilishiga olib keladi. Bunda yangi ishlab chiqarish kuchlari eskilaridan mustaqil
o„sib etiladi. Masalan, feodal tuzumda kapitalistik ishlab chiqarish kuchlari
mustaqil o„sib etilgan va eski ishlab chiqarish munosabatlari bilan to„qnashib,
burjua inqilobi jarayonida yangi – kapitalistik ishlab chiqarish munosabatlariga ega
bo„lgan. Ular ishlab chiqarishning kapitalistik usuli va ishlab chiqarish vositalariga
bo„lgan mulkdorlikning kapitalistik shakliga muvofiq keluvchi yangi qonunlar,
yangi huquq, axloq va yangicha dunyoqarashni o„z ichiga oladi. Borliqning ushbu
konsepsiyasi tarixiy voqelikda o„zini oqlamadi.
Dostları ilə paylaş: