ga oro berib, — Badiuzzamon Mirzoga ota kabi yaqin. U, albatta, o ‘z so‘zini o ‘tkazadi. To‘g‘onbek bir oz o ‘ylanib, dakkam-dukkam soqo lini chimtib, kichik, o ‘tkir, makrli ko‘zlari bilan ham maga bir-bir tikilib, keyin sekingina dedi: — Aslida Balxga tuqqan otaning o ‘zlari bormoqlari kerak edi... Shunda balki durust ishlar bo'lar edi. Nizomulmulk va o ‘g‘illarining yuzlarini ayyor ta- bassum qopladi. Bir nafas cho'kkan sukutni Kamoliddin Husayn nayday mayin tovushi bilan buzdi. U ham To‘g‘onbekning fikrini quwatladi. Le kin so‘zga ortiqcha bo‘yoqlar berib, hatto qanday- dir noma’lum shoirlaming baytlaridan qo‘shib gapir- gani uchun Tug‘onbekka yoqmadi. X o‘mrayib, boshi- ni quyi soldi. U umuman bu odamlarning so‘zda, 4 2 9
harakatda, muomalada ortiqcha takallufot va nazokat- ga rioya qilishlari uni asabiylashtirgandi. Arrimo Nizo- mulmulk maqsadni ancha ravshanlashtirib gapirdi. Faqat u Navoiyning vazifasini qay yo‘l bilan buzish kerakligi to‘g‘risida hech narsa demadi. T o‘g‘onbek ham yaxshi o ‘ylamasdan, biron taklifni o ‘rtaga qo‘yishga botinmadi. Olifta aka-ukalarning ko‘rsatgan yo‘l-yo‘riqlari bir-biridan bema’ni edi. Nihoyat, Ni- zomulmulk, bu muammoni chuqur mulohaza qilib, ba’zi a’yonlarning maslahati bilan chora ko‘rishga, har holda podshohni qo‘lga olishga ishontirdi. To‘g ‘onbek tafsilotni surishtirishni keraksiz topib, o ‘rnidan qo‘zg‘alarkan, vazir unga Muzañar Mirzo va Xadichabegimga ta’sir qilishni uqtirdi. To‘g‘onbek boshini qimirlatib:
