Microsoft Word alkimyogar ziyouz com doc
Yüklə 265,29 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
32 bilishadi.” Shu payt uning yodiga movutchining qizi tushdi — harqalay, u er qilib ketgan bo‘lsa kerak. Kimga chiqqan ekan? Makkabodroq sotuvchiga tekkanmikan? Yoki kitob o‘qishni biladigan va g‘aroyib sarguzashtlar aytib beradigan cho‘ponga tegdimikan — Santyagodan boshqa ham bor bundaylar. Shunday bo‘lganiga negadir ishonchi komilligi bo‘zbolaga kuchli ta’sir o‘tkazdi: ehtimol, u Umum Tilini egallagan va endi dunyodagi barchaning buguni va o‘tmishini bilar? “Ko‘ngil sezishi” — bu qobiliyatni uning onasi shunday atagan edi. Endi u tushunardi, bu — jamiki odamlarning taqdirlari o‘zaro bog‘langan bani bashar tiriklik oqimiga shiddat bilan ruhan cho‘mish. Zero, bizga hammasini bilmoq imkoni inoyat etilgan, shu bois ham hammasi allaqachon yozib qo‘yilgan — Maktub, — deb yubordi bo‘zbola, billur sotuvchini eslab. Gohida sahro qumi kutilmaganda tosh-metinga aylanardi. Mabodo karvon xarsangtosh oldidan chiqib qolsa, uni aylanib o‘tar, agar toshloq joyga duch kelsa, chetlab yurardi. Qumi juda yumshoq va mayda bo‘lgan, tuyalarning tovoni botib qoladigan joyda boshqa yo‘l izlashga to‘g‘ri kelardi. Ba’zan sho‘rxok yerda oyoq bosish lozim bo‘lar — demak, bu joyda bir zamonlar ko‘l bo‘lgan — shunday paytda yuk ortilgan jonivorlar ozorlanib o‘kirar, kishnardi. Tuyakashlar yerga tushib, ularni silab-siypab tinchlantirar, keyin yukni o‘z yelkalariga tashlab olar va yo‘lning bu g‘irrom qismidan o‘tib olishgach, yuklarni tag‘in tuya va otlarga ortishardi. Mabodo tuyakashlardan kimdir og‘rib yoki o‘lib-netib qolsa, birodarlari qur’a tashlab uning tuyalarini kim tortishini aniqlashardi. Bularning hammasiga bitta sabab bor edi: karvon qancha yo‘l bosmasin, yo‘lini necha martalab o‘zgartirmasin, baribir manzil sari intilar edi. To‘siqlarni yengib o‘tib, vohaning qaerdaligini ko‘rsatib turgan yo‘lchi yulduzga qarab yo‘l olardi. Azon mahali osmonda yarqiragan yulduzga qarab, odamlar o‘zlarini bu yulduz salqin joylarga, suvga, xurmozor va hordiq oladigan manzil sari eltayotganini bilishardi. Faqat yolg‘iz angliyalik kitobdan bosh ko‘tarmas, go‘yo hech nimani payqamayotganday edi. Santyago ham safarning dastlabki kunlarida kitob o‘qishga urinib ko‘rdi. Biroq keyin tevarak-atrofga qarab, shamolning nag‘masiga quloq tutib ketish bu mashg‘ulotdan ko‘ra qiziqroq ekanini payqadi. U tuyasining fe’lini o‘rgandi. Unga bog‘lanib qoldi, keyin umuman kitobdan voz kechdi, ortiqcha yuk, deb hisobladi. Shunday esa-da, qachon kitob ochib ko‘z yugurtirsa unda, albatta, biror-bir qiziqarli gap topilishiga ishonardi. U yonida kelayotgan tuyakash bilan ora-sira gaplashib, oshno bo‘lib oldi. Kechqurunlar, dam olish uchun qo‘nishib, gulxan tevaragida o‘tirishganda, Santyago o‘zining qo‘ychivonlik hayotidan turli voqealarni so‘zlab berardi. Bir safar tuyakash o‘zi haqida gap boshladi: — Men El-Qayrum yaqinidagi qishloqchada yashardim. Uyim, bog‘im, bolalarim bor edi va umrimning oxirigacha bekami-ko‘st yashasam bo‘lardi. Bir yili, o‘shanda hosil juda mo‘l bo‘ldi, yaxshi daromad qildik va butun oila a’zolarimiz bilan hatto Makkaga bordik— nasib etib musulmonlik farzini ado etdim va endi ko‘ngilni xotirjam qilib, qazoyimni kutsam bo‘lardi. Yaratganga shukronalar aytardim. Biroq kunlarning birida yer qalqidi va Nil qirg‘oqlaridan toshdi. Beziyonday tuyulgan bu ofat menga ham ziyon yetkazdi. Qo‘shnilar zaytunzorlarini toshqin yuvib ketishidan tashvishga tushib qolishdi, xotinim bolalardan xavotirlandi. Boru budimizdan ayrilib qolayotganimizni ko‘rib turib dahshatga tushdim. Shundan so‘ng yer hosil bermay qo‘ydi— tirikchilikning boshqa yo‘lini qidirishimga to‘g‘ri keldi. Shu bois men tuyakashlikni kasb qildim. O‘shanda menga Ollohning: noayonlikdan cho‘chimangiz, zotan, har kim o‘z xohish-istagiga yarashasini olgay, nimagaki muhtoj |