Conference committees conference chairs c


IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS



Yüklə 19,19 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə31/189
tarix31.01.2017
ölçüsü19,19 Mb.
#7144
1   ...   27   28   29   30   31   32   33   34   ...   189

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

928



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

müstəqil  vahidi  kimi  ayıraraq,  onu  ətraflı  xarakterizə  etməyə  çalışır.  Müəllifin  fikrincə  məzmun  və 

quruluş,  ritm  və  intonasiya  ilə  bir-birinə  bağlanan  bir  neçə  cümlənin  əmələ  gətirdiyi  hissə  (parça) 

sintaktik bütöv sayılmalıdır. 

Azərbaycan  dilçiliyində  mürəkkəb  sintaktik  bütövlərin  tədqiqinin  zəruriliyindən  danışarkən 

prof.K.Abdullayev  yazır:  “Azərbaycan  türk  dilçiliyində  mətn  son  zamanlara  qədər  sistemli  və 

hərtərəfli  təhlil  obyektinə  çevrilməmişdi.  Təbii  olaraq  mətn  dilçiliyinə  və  eləcə  də  mətn  sintaksisinə 

aid  olan  ümumi  səciyyəli  xüsusi  işlər  yox  kimidir.  Bununla  yanaşı,  sintaktik  ardıcıllığın  öz  daxili 

məntiqi onu diktə edir ki, problematikanın təcili olaraq öyrənilməsi zəruridir”. 

Azərbaycan  dilçiliyində  mürəkkəb  sintaktik  bütövlərin  (mikromətnin)  öyrənilməsinə  dair 

tədqiqatlar bir neçə istiqamətdə aparılıb: 

mürəkkəb sintaktik bütövlərin struktur məsələləri

mürəkkəb sintaktik bütövlərdə poetika məsələləri; 

mürəkkəb sintaktik bütövlərin semantikası; 

mürəkkəb sintaktik bütövlərdə aktual üzvlənmə; 

mürəkkəb sintaktik bütövlərdə intonasiya məsələləri; 

Dil  vahidlərinin  sıralanması  da  daima  dilçiliyin  diqqət  mərkəzində  olmuşdur.  İstər  morfoloji, 

istərsə  də  sintaktik  vahidlərin  sıralanmasına  ümumi  dilçilikdə,  türkologiyada  bir  sıra  əsərlər  həsr 

edilmişdir. 

Mürəkkəb  sintaktik  bütövün  komponentləri  əsasən  sintaktik  vasitələrin  köməyi  ilə  əlaqələnir. 

Sintaktik  vasitələr  dedikdə,  mətni  təşkil  edən  cümlələrdə  sözlərin  sırası,  cümlələrin  düzümü  (giriş 

cümlə, keçid cümlə, bazis cümlə, yekun cümlə), təkrarlar (leksik və qrammtik təkrarlar, sözlərin, söz 

birləşmələrinin və cümlələrin təkrarı) nəzərdə tutulur. İlk növbədə söz sırası haqqında dünya elmində 

bu mövzuya aid araşdırmalara nəzər salmaq lazımdır. Çünki söz sırası MSB-nin cümlələrində sözlərin 

qanunauyğun  və  ardıcıllıqla  yerləşməsi,  düzülüşüdür.  Söz  sırası  mürəkkəb  sintaktik  bütövlərin 

komponentlərini  bağlamaqla  yanaşı,  dildə  qrammatik-semantik  və  üslubi  funksiyaları  yerinə  yetirir. 

Uzun  müddət  dilçilikdə  cümlədə  söz  sırası  məsələsi  diqqətsiz  qalmışdır.  Bir  çox  alimlərin, 

tədqiqatçıların  əsas  fikri  dillərin  morfoloji  xüsusiyyətlərinə  yönəlmişdir.  Söz  sırası  haqqında  ilk 

tədqiqatlara XX əsrin I yarısında rast gəlirik. Bu sahədə ilk tədqiqatlar V.Şmidt, L.Tener, C.Qrinberq 

və  onların  davamçıları  olan  A.A.Xolodoviç,  V.M.Alpatova,  Y.V.Rojdestvenskiyə  aiddir.  Söz  sırası 

haqqında aparılan bütün tədqiqatları əsasən 2 böyük qrupa ayırırlar. Birinci qrup alimlər hər müstəqil 

dildə  söz  sırası  bazasının  olduğunu  qəbul  edir,  lakin  onu  dilçilikdə  ikinci  dərəcəli  faktor  hesab 

edirdilər.  Bu  fikrin  tərəfdarları  C.Qrinberq,  xüsusilə  Amerika  alimləri  S.Stil,  E.Klark,  U.Leman, 

C.Xokins, T.Venneman və başqaları idilər. İkinci cərəyanın tərəfdarları isə söz sırasını hər şeydən önə 

çəkir, dünya dillərini sabit və sərbəst olmaq üzrə ayrırırdılar. Bu cərəyanın əsas nümayəndələri Sovet 

dilçiləri İ.Ş.Kozinskiy, A.A.Xolodoviç, Y.V.Rojdestvenski və başqaları idi.  

Azərbaycan  dilçiliyində söz  sırası  haqqında  Ə.Cavadov,  M.Adilov,  K.Abdullayev,  K.N.Vəliyev 

və  Q.Kazımov,  Ş.Q.Hüseynov  kimi  alimlərimiz  geniş  araşdırmalar  aparmış,  mətn  komponentlərinin 

əlaqələndirilməsində  söz  sırasının  əhəmiyyətini  göstərmişlər.  Lakin  MSB-nin  komonentlərinin 

bağlanmasında  söz  sırasınnın  rolunu  nəzərə  alıb-almamasına  görə  dilçilər  arasında  fikir  ayrılığı 

mövcuddur.  Azərbaycan  dilçiliyində  mətn  sintaksisinin  inkişafı  prof.K.Abdullayevin  adı  ilə  bağlıdır. 

Müəllifin  təkcə  “Azərbaycan  dili  sintaksisinin  nəzəri  problemləri”  adlı  monoqrafiyası  buna  əyani 

sübutdur.  Monoqrafiya  təkcə  Azərbaycan  dilçiliyində  deyil,  həmçinin  türkoloji  dilçilikdə  də 

sintaksisin  nəzəri  problemlərinə,  cümlə,  mürəkkəb  cümlə,  cümlənin  aktual  üzvlənməsi,  söz  sırası  və 

ümumiyyətlə mətn sintaksisi sahəsində mövcud fikirlərə yenidən baxmaq imkanı verir. 

 

 



 

 

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

929



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

C.CABBARLININ DRAMLARINDA KOMİZM VASİTƏLƏRİ 

 

Mətanət MEHDİZADƏ 

Qafqaz Universiteti 

mehdizade.metanet@mail.ru 

AZƏRBAYCAN

 

 

Komizm  estetikanın  ən  mühüm  və  mürəkkəb  kateqoriyalarından  biridir.  Komizm  dedikdə  həm 



təbii  hadisələr,  obyektlər  və  onların  arasındakı  əlaqələr,  münasibətlər,  həm  də  müəyyən  yaradıcılıq 

növü nəzərdə tutulur. 

 Komizmin bir-birindən fərqli iki forması var: yumor və satira. Komizmin – komik hadisənin ən 

mühüm  göstəricisi  və  eyni  zamanda  nəticəsi  gülüşdür.  Komizm  ictimai  mənalı  gülüşdür,  daha  çox 

ümumi, obyektiv məzmun daşıyır. Bu gülüşün yüksək pilləsidir. 

Komizmi dil ilə bağlayan amillər onu reallaşdıran vasitələrdir, onun bəzi təzahür üsullarıdır. Biz 

burada C.Cabbarlı dramlarında komizmin əsas dil vasitələrinin – leksik və frazeoloji vasitələrin rolunu 

nəzərdən keçirəcəyik. 

Adi, ümumişlək sözlərin komik effekti ilk növbədə onların məcazilik və çoxmənalılıq imkanları 

ilə  bağlıdır.  Bu  cəhət  obraz  dili  üçün  daha  tipikdir.  Personajların  ictimai  və  mədəni  səviyyəsindən, 

peşəsindən və xasiyyətindən asılı olaraq, Cabbarlı bəzən onları məcazi sözlər və ifadələrlə danışdırır. 

Xüsusən,  kəndliləri,  qolçomaq  surətlərini,  kitab  dili  ilə  tanış  olmayan  adamları  məcazi  ifadələrlə 

danışdıran müəllif onların dilinə bir canlılıq, kolorit və qüvvət verir. Məsələn, qolçomaq Hacı Əhməd 

öz  məqsədi  yolunda  hər  şeyə  hazır  olduğunu,  heç  bir  şeydən  geri  durmayacağını  bildirmək  üçün 

mənalı bir tərzdə Almaza deyir: “Aşığı oynamaq üçün yığarlar”. Fəhlə Aram Volodinin terrorçuluğa 

mane olmasına istehza ilə belə cavab verir: “Özün də otur ləpədöyəndə, gözlə xəzri haçan gələcək ki, 

kosavayın yola düşsün”… 

Antonim sözlər nəsr dilində obyektiv reallıqla bağlı ziddiyyətləri ifadə edir. Lakin satirik fon bu 

cür qarşılaşdırmaya da komik ton verir və eyni zamanda təzad yaradan tərəflər elə seçilir ki, komik 

təsiri  artıra  bilsin.  Məsələn,  Baloğlan:  “Sən  köhnə  kəndə  təzə  dəb  qoyursan?”,  Aftil:  “Yuxarı 

tüpürürəm  bığ,  aşağı  tüpürürəm  saqqal”,  “Bəzənirəm  xanım  döyür,  bəzənmirəm  ağa”,  Hacı  Əhməd: 

“Bir daş altda, bir daş üstdə”. 

Leksik  vahidlərin  komizmi  sözlərin  adət  olunmuş  üslubi  mövqeyinin  dəyişdirilməsi  ilə  də  sıx 

bağlıdır. Müxtəlif sahələrə (elmi və bədii üsluba, rəsmi sənəd üslubuna, peşə, sənət və şivə leksikasına, 

loru  danışığa  və  s.)  aid  olan  sözlər  öz  təbii  üslubi  mövqeyində  deyil,  gözlənilməz  “yad”  mühitdə 

işlədilməklə  yumorlu  və  ya  satirik  gülüş  mənbəyinə  çevrilir.  Sözlərin  “yad”  mühitə  düşməsi  onlar 

arasındakı ənənəvi, adət olunmuş və təbii şəkil almış semantik əlaqənin qırılması ilə bağlıdır.  

Cabbarlı əksərən obraz dilində ənənəvi əlaqəni pozmaq üçün bu və ya digər sözü, ifadəni başqa 

bir gözlənilməz sözlə, ifadə ilə əvəz edir. Məsələn, Ocaqqulu qatırın canına and içir: “Adə, Kərbəlayi 

Əlmərdan,  sən  olasan  qatırıvın  balası,  balovun  qatırı…qatırıvın  canı,  balovun  canı,  mənim  qatırım 

axsaqdır?”,  Gülüş  Məmmədəli  bəyə  Tabaq  bəy,  Kasa  bəy,  Qab-qacaq  bəy  sözləri  ilə  müraciət  edir, 

Şərif kirpiyi patrona bənzədir: “Yarın qaşları kaman, kirpiyi patron kimi batdı ürəyə” və s. 

C.Cabbarlının  dram  əsərlərində  vulqar  söz  və  ifadələrin  satira  vasitəsi  kimi  rolu  daha  əsas  və 

həlledicidir.  Məsələn,  “Almaz”  pyesində  Hacı  Əhməd  Almazı  daha  əvvəl  alqışlasa  da,  sonra  ona 

məxsus  bağın  cəmiyyətə  verildiyini  eşitdikdə  belə  deyir:  “Cəhənnəm  olsun  sənin  kəndin,  təpövə 

dəysin! Səhərdən elə hıqqana-hıqqana bunu deyəcəkdin?” Burada obrazın dilində işlədilən vulqar söz 

və ifadələr kobud və mənfi münasibəti ifadə etmək üçündür. 

Leksik  alleqorizmlər  lirik,  epik  və  dramatik  əsərlərə  xidmət  etdiyi  kimi,  satira  dilində  mühüm 

komizm  vasitələri  kimi  də  fəaliyyət  göstərir.  Bunlar  çox  vaxt  komik  əlaməti  gücləndirən  komik 

epitetlərlə  birgə  fəaliyyət  göstərir  və  belə  hallarda  komik  təsirlilik  bir  qədər  də  güclənmiş  olur. 

Məsələn,  Məmmədəlinin  nitqində  işlənən  “işlək  mal”,  “sağmal  qoyun”  bu  cür  epitetli 

alleqorizmlərdəndir: “Deyirlər Avropanın mədəniyyəti var, doğru deyildir. Avropanın iki şeyi vardır: 

bir topu, bir də pulu. Hamısı işlək maldır, sağmal qoyundur”.  

Epitetlər  bədiiliyin  ilkin  və  ən  mühüm  vasitələrindəndir.  Komik  epitetlər  satira  dilində  bədii 

təyinin  gözlənilməz  səciyyəsi  ilə  bağlıdır.  C.Cabbarlı  öz  dram  əsərlərində  epitetlərin  komik 

keyfiyyətinə  xüsusi  fikir  vermişdir.  Sevil:  “Yazıq,  yeddiilik  ömrümü  onun  heçliyinə  qapanaraq,  bu 



qara dustaq içində sürünmüşəm”, Dilbər: “Yenə də məsuliyyət, yenə köhnə nəğmələr”. 

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

930



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

Tropun başqa növlərinə nisbətən, metaforalar daha incə, daha düşündürücü dilvasitəsidir, burada 

nəyin  nə  ilə  müqayisə  edildiyi  birbaşa  göstərilmir  və  bir  növ  gizli  qalır.  Buna  görə  də,  metafora 

yığcamlığı və düşündürücü olması ilə bədiilik vasitələri içərisində mühüm yer tutur. Bu xüsusiyyətlər 

eyni dərəcədə komik metaforalara da aiddir. Gülüş: “Ah, Sevil, bu saat dünyanın çarxı köhnə oxundan 

çıxmış. Bütün həyat bir zəlzələ keçirməkdədir”, Atakişi: “Ey… qızım indi zalım oğlunun maşını yıxdı 

mənim evimi, oğul möhtacı olub qaldım”. 

Bu nümunələrdə “dünyanın çarxı”, “həyatın zəlzələ keçirməsi”, “maşının ev yıxması” metaforik 

anlamdadır. 

Gözlənilməz  gizli  köçürmələr  metonim  məcazlara  da  aiddir.  Balarza:  “Xub,  bəs  bunu  hansı 

haramzada  eləyir?  Kəndi  çaxnaşdırır  bir-birinə”,  İmamyar:  “Bir  hövsələnizi  basın  da.  Bu  xalq  elm 

oxuyub, məktəb qurtarıb, sənicən bilmir yəni…” 

Burada kənd deyil, kəndin adamları nəzərdə tutulur, eləcə də xalq deyil Yaşar və onun mühəndis 

yoldaşları nəzərdə tutulur. 

Satirik əsərlərin dilində məcazın trop növlərinin komik rolu şübhəsizdir. Lakin troplardan biri – 

komik müqayisələr son dərəcə böyük kəmiyyət və keyfiyyət üstünlüyünə malikdir. Bir-birindən fərqli, 

hətta bir çox hallarda tamamilə zidd əşya və məfhumların əlaqələndirilməsi, onların arasında bənzəyiş 

və  oxşarlıqlar  tapılması  satiranı  gücləndirir.  Satirik  əsərlərin  dilində  işlənmiş  müqayisələr  obraz  və 

hadisələrə  tənqidi-satirik  münasibətin  ifadəçiləri  olduğundan  əksərən  vulqar  xarakterdə  olur.  Balaş: 

“Bu sayaqla mən səni hara çıxara bilərəm ki, dəvə zərgər dükanına düşən kimi, qab-qacağı qırasan?”, 

Salamov: “Bu müsəlman da kimaymaq kimi bir şeydir”. 

Dildə leksik material əsas yeri tutsa da, frazeoloji vasitələrdən istifadə etmədən sənət əsəri üçün 

lazım  olan  bədiilik  tələblərini  təmin  etmək  qeyri-mümkündür.  Dilin  frazeoloji  tərkibi  obrazlılıq, 

emosionallıq,  ekspressivlik  keyfiyyətlərinə  malik  olduğundan  bədii  əsərdə  fikrin  parlaq  ifadəsini, 

forma  gözəlliyini  şərtləndirən  mühüm  dil  vasitələri  kimi  çıxış  edir.  Satirik  və  yumoristik  əsərlər  bu 

cəhətdən  ciddi  planda  işlənmiş  lirik,  epik  və  dramatik  əsərlərdən  fərqlənməsə  də,  belə  əsərlərdə 

ümumxalq  dili  frazeologiyası  komik  potensialına,  komik  mühitdə  komik  keyfiyyət  qazanma 

imkanlarına görə spesifik xarakter alır və bədii nitqin spesifik ifadəlilik vasitələrinə çevrilir. 

Təsvirin komik keyfiyyət qazana bilməsi yazıçının məqsədindən, təsvir etdiyi obrazlara, əşya və 

hadisələrə  münasibətindən  asılı  olur.  Buna  görə  də,  yazıçı  komik  fon  və  komik  təəssürat  yaratmaq 

üçün  mətn  daxilində  söz  və  ifadələri  ustalıqla  əlaqələndirməyi  bacarmalıdır.  Çünki  məlumdur  ki, 

sözlər  təklikdə  çox  az  hallarda  gülməli  olur;  fraza-sözlərin  birləşməsi  isə  müxtəlif  əşyaların, 

hadisələrin,  keyfiyyətlərin,  xüsusiyyətlərin  müqayisəsinə  geniş  imkan  verir.  Dilbər:  “Siz,  əfəndilər, 

deyəsən,  bu  gün  danışıqdan  oruc  tutmuşsunuz”,  Aftil:  “Vallahı,  deyir,  kasıbla  işim  yoxdur,  amma 

dövlətlilərin  dərisinə  lap  saman  təpəcəyəm”,  Salamov:  “Belə  ağzını  piyləmişəm  ey,  başa  düşürsən, 

yox?” 


Bu  nümunələrdə  “danışıqdan  oruc  tutmaq”,  “dərisinə  saman  təpmək”,  “ağzını  piyləmək”  kimi 

frazeoloji ifadələr öz-özlüyündə komik keyfiyyətə malik olub, aşkar satirik münasibət ifadə edir. 



 

 

TÜRK DİLİNİN ŞİMAL-QƏRB SAHƏSİ VƏ QIPÇAQ                              

QRUPU QIPÇAQ TÜRK DİALEKTLƏRİ 

 

Könül SƏMƏDOVA 

ADPU 


konul_salmanova@mail.ru 

AZƏRBAYCAN 

 

Qıpçaq  türk  dialektləri  qrupu  həm  tərkibindəki  ləhcə  sayı,  həm  də  danışıldığı  dil  sahəsi 



baxımından türk ləhcə qrupları arasında ən geniş olanıdır. Tarixi Kuman-Qıpçaq türkcəsinin davamı 

halında  olan  ləhcələri  əhatə  edən  bu  qrupa  “Qıpçaq”  etnonimi  ilə  bərabər,  coğrafi  adlandırmanı  da 

əhatə etdiyinə görə “Şimal-qərb türk ləhcələri qrupu” da deyilməkdədir. 

Qıpçaq  qrupuna  daxil  olan  ləhcələr;  Tatar  türkcəsi,  Başkurt  türkcəsi,  Qırğız  türkcəsi,  Kazan 

türkcəsi,  Qaraqalpaq  türkcəsi,  Noqay  türkcəsi,  Karayım  türkcəsi,  Qaraçay-Balkar  türkcəsi,  Kumık 


IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

931



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

türkcəsidir.  Bunların  hamısına  eyni  vaxtda  nəzər  salınarsa,  Qıpçaq  türk  ləhcələri  bu  gün  şərqdə 

Altaylar və Şərqi Türkistandan tutmuş, qərbdə Plonya mərkəzlərinə, şimalda Sibirdən, cənubda Krım, 

Qaradənizin şimalı və Qafqaziyanın cənubuna qədər olan çox geniş bir coğrafi ərazidə danışılmaqdadır. 

1.  Türk  dilinin  təsnifi  sınaqlarının  başlanğıcından  etibarən  bu  qrupa  dəyişik  adlar  verilmiş  və 

ləhcələr fərqli şəkillərdə dəyərləndirilmişdir. W. Radlovun təsnifinin, “Qərb Dialetləri” adını verdiyi 

Qıpçaq  qrupu  ləhcələri  baxımından  ən  böyük  nöqsanı  Noqay,  Kumık,  Qaraçay-Balkar  və  Qarayım 

türkcələrinə yer verməmiş olmasıdır  

2.  F.E.Korş,  Qıpçaq  qrupu  ləhcələrini  “Şimal  qrupu”  adı  altında  toplamış  və  Radlovun  qərb 

qrupundakı ləhcələri vermişdir Şimal qrupu ləhcələrini digərlərindən ayırmaq üçün, tək hecalı sözlərin 

sonundakı  /-γ/-  nın  /-w/-yə  doğru  inkişafı  (taw

forması  və  bəzən  də  bunu  izləyən  bir  köməkçi  fellə  qurulması  (kel-e  tur-ur-men)  meyarları 

işlənmişdir.  G.J.Ramstedt  təsnifi  “qərb  qrupu”  adını verdiyi  Qıpçaq  ləhcələrini  olduqca  mükəmməl 

şəkildə  dəyərləndirmişdir.  Səs  meyarlarını  ilk  olaraq  fərqli  səviyyədə  işlədən  A.N.Samoyloviç  isə 

Türk ləhcələrinin bu qrupu üçün “Qıpçaq” və “Şimal-Qərbi” ifadələri ilə bərabər səsli bir adlandlrma 

ilə  “taw  qrupu”  ifadələrini  də  istifadə  etmişdir.  Samoyloviç,  Altay  dialekti  ilə  onun  bir  dialekti  olan 

Teleüt və Kumandı dialektlərini də daxil etdiyi Qıpçaq qrupunun ümumi olaraq bu ses xüsusiyyətlərini 

verir: ztürkcəsidir (toquz);y türkcəsidir (ayaq); b- qorunur (bol-); tək hecalı sözlərin sonundakı –γ> -

inkişafı  ən  əsas  xüsusiyyətidir  (taγ>taw);  birdən  çox  hecalı  sözlərin  sonunda  -ıγ>  -ı  olmuşdur 

(taγlıγ>tawlı);  şəkilçi  əvvəlindəki  γ-  qorunmuşdur  (qalγan).  L.Ligeti  isə  “Qıpçaq”  şəklində 

adlandırdığı  qrupa  (1)  fərqli  olaraq  Tobol,  Tümen,  Kurdak,  Tura  və  Qıpçaq  təsirindəki  Özbək 

dialektlərini  da  salmışdır  M.Räsänen,  “Şimal-Qərb  qrupu”  ifadəsini  işlətmiş  və  düzgün  bir 

dəyərləndirmə  etmişdir  (Qırğız,  Qazax,  Qara-Qalpaq,  Noqay,  Kumık,  Qaraçay,  Balkar,  Karaim, 

Tatar, Mişer, Başkurt).  

3.  J.Benzing  “Qərb  qrupu”  və  “Qıpçaq-Kuman  dilləri”  dediyi  Qıpçaq  ləhcələrinin  aralarındakı 

yaxınlıqlara görə üç qismə ayırmışdır. (1.Pontus- Hazar qrupu: Qarayimcə, Qaraçayca və Balkarca, 

Kumukca; 2. Ural qrupu: Tatarca, Başqırtca; 3. Qıpçaq qrupu: Qaraqalpaq və Noqayca ilə birlikdə 

Qazaxca, Qırğızca). K.H. Menges də eyni yerdəki (PhTF) təsnifi zamanı “Şimal-Qərbi və ya Qıpçaq 

bölgüsü” dediyi qrupu, köhnə dil vəsaiti kimi bir tərəfə qoyarsa oxşar şəkildə 3 hissəyə ayırmışdır (1. 

Pontus-Hazar  dilləri:  Karaimcə,  Qaraçayca  və  Balkarca,  Krım  Tatarcası,  Kumıkca;  2.  Volqa-qərbi 

Sibir  dilləri:Qazan  Tatarcası-Tepter,  Mişer,  Qasimov  Tatarcası  ilə  birlikdə,-  qərbi  Sibir  ləhcələri-

Turalı, Tümenli,Tobollı, Işımlı, Qurdak, İrtışlı-, Baraba ləhcəsi, Küerik ləhcəsi, Başkurtça; 3. Qıpçaq 

dilləri:  Qazaxca  və  Qaraqalpaqca,  Qıpçaq  Özbəkcəsi,  Noqayca,  Qırğızca).  N.A.Baskakov,  Qıpçaq 

Türk ləhcələri qrupunu “Türk dillərinin Qərbi Hun Qanadı” dediyi ilk bölgüdə “Qıpçaq qrupu” adı ilə 

vermiş, bu qrupu köhnə dil vəsaiti kimi bir tərəfə qoyarsa bu formada üçə yerə ayırmışdır  

 (1. Qıpçaq-Bulqar hissəsi: Tatar, Başqırt; 2. Qıpçaq-Oğuz hissəsi: Karaim, Kumuk; 3. Qıpçaq-



Noqay  hissəsi:  Noqay,  Qaraqalpaq,  Qazax).  Baskakov,  Qırğız  türkcəsini,  Altay  türkcəsi  ilə  birlikdə 

“Türk  Dillərinin  Qərbi  Hun  Qanadı”  adını  verdiyi  ikinci44  bölgüdə  “Qırğız-Qıpçaq”  qrupu  altında 

göstərmişdir.  N.  Poppe,  “Qıpçaq”  ifadəsindən  istifadə  edərək  bu  qrupa  daxil  olan  ləhcələri  dörd 

yarımqrupa  bölmüşdür  (1.  Karayim,  Qaraçay-Balkar  və  Kumuk  aγ>aw;2.  Tatar  və  Başqırt  aγ>aw, 



o>u, ö>ü, u>o, ü>ö, i>e, e>i; 3. Noqay, Qazax, Qaraqalpaq ç>ş, ş>s və şəkilçi əvvəlindəki l samitinin 

n/d/t-yə dəyişməsi; 4. Qırğızca və Altayca ikinci44 uzunluqlar, dodaqlanma və təsirsizlik şəkilçisinin 

əvvəlindəki m-nin p/b-yə dəyişməsi). T.Tekin, səs meyarlarını ən incə detallarına qədər istifadə etdiyi 

təsnifində 

4. Qıpçaq qrupu ləhcələrini “Tawlı və ya Qıpçaq qrupu” başlığı altında dəyərləndirmiş və dialekt 

xüsusiyyətlərinə  görə  bir  çox  yarımqrup  və  bölümlər  göstərilmişdir.  T.  Tekinin  təsnifində  Qırğız 

türkcəsi,  Qıpçaq  qrupu  ləhcələrindən  ayrı  bir  qrup  olaraq  (to:lu:qrupu)  göstərilmişdir.  Səbəb  olaraq 

aγsəs  qrupununTawlıqrupu  ləhcələrində  -aw-a,  Qırğız  türkcəsində  -o:-ya  doğru  inkişafı  (tay>to:, 

baγ>bo:,  saγ>so:  vb.),  ayrıca  çox  hecalı  sözlərin  sonundakı  –ıγsəs  qrupunun  Qırğız  türkcəsində  orta 

qapalı uzun saitə doğru inkişaf edərək u: olmasına qarşı, digər Qıpçaq ləhcələrində samitini itirərək 

ı  olması  göstərilmişdir  (To:lu:  qrupu:  Qırğızca;  tawlı  qrupu:  Tatarca,  Başqırtca,  Qazaxca, 



Qaraqalpaqca  ilə  birlikdə-,  Noqayca,  Kumukça,  Qaraçayca-Balkarca,  Qarayca,  Baraba  Tatarcası, 

Krım  Tatarcası).  A.  Rona-Tas  (1991)  “Qıpçaq”,  “Şimal-Qərb”  ifadələrini  istifadə  etmiş  və  üç 

yarımqrup göstəmişdir.  



IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

932



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

5.  «Qıpçaq  qrupu»  termini,  yuxarıda  verildiyi  kimi  J.Benzinin  PhTF-dəki  təsnif  təcrübəsi  ilə 

ortaya atılmışdır. K.H.Mengesin yenə eyni yerdəki «Die Aralo-Kaspische Qruppe» adlı geniş məqaləsi 

bu  terminin  məşhurluq  qazanmasında  xüsusilə  təsirli  olmuşdur  Lakin  bu  terminin  nəzərdə  tutulan 

ərazini çox yaxşı təmsil edə bilmədiyi diqqət çəkməkdədir. K.H.Menges, bu ərazini «...şərqdə Altaylar 

və  qərbdə  Qara  dənizin  şimal-şərq  sahili  arasındakı  geniş  bozkırlar...»  şəklində  doğru  olaraq  ifadə 

etməklə bərabər termini yaxşı seçə bilməmişdir. «Qıpçaq» termini coğrafi baxımdan Qırğız Türkcəsini 

əhatə  etməkdən  uzaqdır.  Ancaq  Türkoloji  sahəsində  demək  olar  ki,  ümumi  bir  etibarlılıq 

qazandığından bu işdə də eyni termin istifadə edildi.  

6.  Qıpçaq  qrupu  Qıpçaq  Türk  ləhcələrindən  növbə  ilə  Qazax,  Qaraqalpaq  və  Noqay  türkcələri 

xüsusilə  bir-birinə  yaxın  durur.  Qafqaz  qrupu  baxımından  təsnif  yoxlamalarında  görünən  ən  böyük 

fərqlilik  Qırğız  Türkcəsinin  harada  və  necə  dəyərləndiriləcəyi  mövzusudur.  Təsniflərdə  Qırğız 

türkcəsini  təkbaşına  qiymətləndirənlər  və  ya  başqa  ləhcə  qruplarına  daxil  edənlər  olmuşdur. 

A.N.Samoyloviç  isə  xüsusilə  dodaq  ahəngi  və  orta  sait  uzunluqları  baxımından  Qırğız  türkcəsi  ilə 

böyük  bənzərlik  göstərən  Altay  türkcəsini  Qıpçaq  qrupuna  daxil  etmişdir.  K.H.Menges  də  Qırğız 

Türkcəsinin  bəzi  fərdi  xüsusiyyətlərindən  ötəri  digərlərindən  bir  az  ayrı  olduğunu  və  əslində  qrup 

daxilində xüsusi bir rəftara layiq olduğunu dilə gətirmişdir. 

7. Qırğız türkcəsi tərkibində /γ,g,b,ñ,ykimi yarı sait vəziyyətindəki davamsız samitləri saxlayan 

bəzi səs qruplarının yığılması nəticəsində ortaya çıxan orta uzun, dodaq ahənginin çox hecalı sözlərdə 

/O-U/  yanında  /O-O/  sırasını  da  əhatə  edəcək  şəkildə  genişlənməsi  və  şimal  dialektlərində  söz 

sonundakı /z-s/ qeyri-müəyyənliyi və yeni sözün bəzi xüsusiyyətləri ilə şimal-qərb Türk dialektləri ilə 

şimal-şərq  dialektləri  arasında  bir  keçid  dialekti  olaraq  qiymətləndirilə  bilən  xarakterləri  göstərir. 

Cənubi  Sibir  Türk  dialektlərindən  xüsusilə  Altay  türkcəsi  və  Xakas  türkcəsi  ilə  olan  tarixi  bağlarına 

görə də Qıpçaq qrupu daxilində xüsusi və yeni olan Qırğız türkcəsinin bu vəziyyətini qrup daxilində 

ayrıca dəyərləndirmək olar.  


Yüklə 19,19 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   27   28   29   30   31   32   33   34   ...   189




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin