ləndirirdi:
Öylə bir əsr içindəyəm cahan,
Zülmü vəhşətlə qovrulub yanıyor.
Üz çevirmiş də tanrıdan insan,
Küfrü haqq, cəhli mərifət sanıyor.
Başçıdır xalqa bir yığın cani,
Həp münafiq, şərəfsiz, əxlaqsız.
C.Məmmədquluzadənin, S.S.Axundovun, S.Rəhmanm, hətta o dövrdə
bolşevik ideyalarının carçılarından biri olan Səməd Vurğunun da əsərlərində
sovet rejiminin Azərbaycana gətirdiyi bəlalar, böyük insan faciələri,
kollektivləşmənin acı nəticələri, xalqımızın taleyinin yadellilərin əlində olması
və sair kimi tarixi gerçəkliklər bədii şəkildə təsvir olunmuşdur.
1932-ci ildən
Azərbaycan Yazıçılar İttifaqı adlanan
qurumda Sovet
hökuməti bir neçə dəfə islahat aparsa da, bu təşkilatı partiyanın diktəsi ilə
işləyən itaətkar və müti bir orqana çevirə bilməmişdi.
Dinimizin sıxışdırılması.
Milli mənəvi dəyərlərimiz üzərinə hücum
1920 - 1930-cu illərdə Azərbaycan SSR-də
kollektivləşdirmə
və
mədəni quruculuq tədbirləri dinə qarşı mübarizə
ilə yanaşı həyata
keçirilirdi. Sovet hakimiyyəti tərəfindən sosialist cəmiyyətinin qurucusu elan
olunmuş yeni sovet insanında formalaşdırmağa çalışdığı kommunist
ideologiyası
dinin məhv edilməsi
və
Allahın inkarı
üzərində qurulmuşdu.
1920-ci ildə dini ibadət və mərasimlərin icrasının qadağan edildiyi
Azərbaycanda 1924-cü ildə
Din əleyhinə komissiya,
Bakıda isə "Allahsızlar
cəmiyyəti" yaradılmışdı. Maraqlıdır ki, dindarlığın daha güclü olduğu kəndlərdə
də bu kafir cəmiyyətin yerli şöbələri təşkil olunmuşdu. Azərbaycan xalqı
bütövlükdə bu murdar cəmiyyətin fəaliyyətini nifrətlə qarşılasa da, vəzifə
sahibləri, əsasən qeyri - azərbaycanlılar və bəzi düşüncəsiz cavanlar cəmiyyətə
üzv yazılaraq mollalara divan tutur, qadınların çadralarını başlarından atır,
məscidlərə it bağlayır, müqəddəs kitabımız Quranı cırmaqdan belə
çəkinmirdilər. 1924-cü ildə Azərbaycan XKS-nin qərarı ilə
Dostları ilə paylaş: 
