eyni çalar daşıyan anlayışlar, deyimlər qarşıya çıxır.
Azərbaycan türklərinin əski dili qərbi hun, başlıca olaraq bulqar- qıpçaq
özülü üzərində yaranmışdır. Əski türkcənin bu qolu böyük yazı keçmişi olan
oğuz türkcəsinə yaxın idi. Azərbaycan dili Altay dillər ailəsinin Türk dil
budağının Oğuz qrupuna daxildir.
«Dədəm Qorqud» boylarının dili Orhun yazıları ilə müqayisə edildikdə,
sonuncuların sözlüyü daha «təmizdir». Boylarda isə kiçik bir fars - ərəb sözləri
qatı vardır. Görünür, bu sözlər Azərbaycan türkcəsinə islam yayılandan sonrakı
300 il ərzində keçmişdir. “Dədə - Qorqud” dastanında ortaq türk - fars, türk -
ərəb sözləri (əzizləmək, ədəblənmək və bu kimiləri) sayılmazsa, 136 fars,
350-yə yaxın ərəb sözü işlənmişdir. Dədə Qorqud boylarının sözlüyü 4530 söz
tutur, deməli, bu sözlüyün yalnız yüzdə üçü (cəmi üç faizi) farscadan alınmadır.
Dədə Qorqud boylarının dilində ərəbcədən alınma sözlər fars sözlərindən
çoxdur. VI yüzü ərəb mənzum parçalarında, Quran-i Kərimin sözlüyündə belə
bir sıra türk sözləri işlənmişdir.
Azərbaycan türkcəsinin XVI - XIX yüzü qaynaqlarında: Məhəmməd
Füzuli, Şah İsmayıl Xətai, Seyid Əzim Şirvani «Divan» larmda isə sözlüyün
yarıdan çoxu ərəb, fars sözləridir.
Dostları ilə paylaş: