Əkrəm Əylisli Daş yuxular (roman-rekviyem)
Tibb bacısı palatadan çıxandan sonra yenə həkim pəncərəyə yaxınlaşdı
Yüklə 192,11 Kb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- İkinci fəsil
|
Tibb bacısı palatadan çıxandan sonra yenə həkim pəncərəyə yaxınlaşdı.
Bu xasiyyət onda son vaxtlar peyda olmuşdu: gecələr pəncərənin qabağında dayanıb, şəhərin boş küçələrinə heç olmasa 5-10 dəqiqə mütləq tamaşa eləyirdi.Xüsusən yağışlı-çüskinli havalarda xəyalında doktor Fərzani Bakının küçələrini Moskvanın küçələrinə asanca oxşada bilirdi. Ömrünün ən rahat, ən xoşbəxt çağlarında hər gecə yatmazdan qabaq bir-iki saat ləzzətlə gəzib-dolandığı bir sakit Moskva küçəsinin oksigen və ümid dolu havasında sanki yenidən nəfəs alırdı. O küçənin indi də orada öz yerində olduğunu düşünüb, bundan özü üçün bir qəribə - şirin həsrət dolu - təskinlik tapırdı. Qəribə burasındaydı ki, hələ 5-6 yaşda ikən İranda – gözəl Urmiyə şəhərinin, Sır dağına bitişik, səfalı bir guşəsində həmişəlik qoyub gəldiyi dədə-baba evlərini də doktor Fərzani məhz bu son vaxtlarda daha tez-tez yuxuda görməyə başlamışdı. Urmiyədəki o ikimərtəbəli, eyvanlı, aynabəndli evin cənnət kimi gözəl həyəti, o həyətdəki əriyin, almanın, şaftalının yazda çiçəyinin, yayda meyvəsinin al-əlvan boyalar-rənglər dünyası, xüsusilə də həyətin lap qabağında budaqları hər yandan eyvana sallanan qocaman tut ağacının payız yarpaqlarının kəhrəba sarısı son zamanlar doktor Fərzaninin az qala, hər gecə yuxusuna girirdi... Bakının pəncərədən görünən boş küçələrilə doktor Fərzaninin xəyalı nədənsə yalnız geriyə - ömrünün yaşanmış, bitib-tükənmiş çağlarına doğru yol tapıb gedə bilirdi. Bu küçələrlə irəliyə, qabağa, gələcəyə getmək üçün sanki yol yox idi. Qəribəydi, artıq bir neçə aydı ki, nəinki gecələr, hətta gündüzlər də Bakının küçələrində tək-tək, yaxud cüt-cüt gəzən adamlar heç yerdə gözə dəymirdi. İndi bu şəhərdə insanlar sürü-sürü, dəstə-dəstə gəzirdilər. Və danışmağın, söz deməyin külli-ixtiyarı da sanki yalnız sürü-sürü, dəstə-dəstə gəzən bu insanlara verilmişdi. Sanki bu şəhərdə daha heç kəs özü deyildi. Elə bil 5-10 nəfər ürəksiz, beyinsiz, allahsız və şəxsiyyətsizin minlərlə nüsxəsini çıxarıb, şəhərin canına buraxmışdılar və maraqlı burasıydı ki, bu adamların gecəli-gündüzlü bağıra-bağıra dediyi sözlərin miqdarı da, təxminən, ibtidai insanların ov vaxtı işlətdiyi sözlərin sayı qədərindəydi: A-zad-lıq! İs-te-fa! Qa-ra-bağ! .................. Və lap bu son günlərdə bu adamlar üç kəlmə sözün hesabına öz dillərinin lüğət fondunu bir qədər zənginləşdirə bilmişdilər: Er-mə-ni-sən! Öl-mə-li-sən! Vəs-sa-lam! Doktor Fərzani ürəyində iki dəfə “Vəssalam! Vəssalam”” deyib pəncərədən aralandı. Deyəsən, xəstənin gözündən bir damcı yaş çıxmışdı. Və o bir damcı göz yaşının axdığı yer artistin sifətində bir dümdüz xətt boyunca aydınca ağarırdı.
Yüklə 192,11 Kb. Dostları ilə paylaş:
|