ELİN ŞİruyəSİ, SÖZÜn sərrafi

ŞİRUYƏ 
Telefon danışığı zamanı Şiruyə müəllim 
xəstə olduğunu bildirdi. 
  
Demə yataqdayam, xəstə haldayam,  
Salma məni intizara, Şiruyə. 
Sızladı ciyərim, titrədi dilim, 
Yaralıyam, vurma yara, Şiruyə. 
 
Elə dedin yaralandı ürəyim, 
Parça-parça paralandı ürəyim, 
Cismi candan aralandı ürəyim, 
Saldın məni qəm-qubara, Şiruyə. 
 
Hifz etsin canından dərdini Allah, 
Qərib İmam Rza, ol Əsədullah. 
Məhəmməd Mustafa Rəsulillah, 
Şəfaçıdır hər bimara, Şiruyə. 
 
Xəstəlik insanın can zəkatıdır, 
Yaxşı kimsələrin haqq imdadıdır. 
Ellər sənin üçün bil duaçıdır, 
Haqq salmasın səni dara, Şiruyə. 
 
Sənə cansağlığı diləyir Həsən, 
Gecə-gündüz dua eləyir Həsən, 
Gözünün yaşını ələyir Həsən, 
Haqq etsin dərdinə çarə, Şiruyə. 
24 yanvar 2008-ci il 

 
349 
 Əjdər VƏLİYEV 
 
 
OLDUM, OLDUM 
 
Dostum, mehribanım şair Şiruyə, 
Aldım məktubunu şad oldum, oldum! 
Sən mənə od vurdun, alışdım yandım, 
Sönmüş kömür idim, od oldum, oldum! 
 
 
AY ŞİRUYƏ 
 
Vəfasızın qanı nədir, canı nə, 
Onu dəftərindən sil, ay Şiruyə. 
Qurumsaq kişinin, sarsaq arvadın, 
Kül olsun başına, kül, ay Şiruyə.  
 
Xəsis ələyiylə ələnmərəm mən, 
Özgə bələyiylə bələnmərəm mən, 
Yaltağın neyini çalammaram mən, 
Çalırsan özün çal, çal, ay Şiruyə. 
 
Zaman ləkəsizdir, ləkə bizdədir, 
Günah pulda deyil, günah bizdədir. 
Sarsaq gözəllərdə, suyuq qızdadır, 
Neylər pürkamala pul, ay Şiruyə. 
 
Bu dünyanın astarı yer, üzü biz, 
Gözəlliyin aynası biz, gözü biz, 
Çox demişik pul haqqında sözü biz, 
Məsləksizdir pula qul, ay Şiruyə.  

 
350 
 
Pullunun ürəyi ciblərindədir, 
Pulsuzun ürəyi öz yerindədir. 
Yaxşı da, yaman da nəzərindədir, 
Hər kəsə baş əyməz el, ay Şiruyə. 
 
Həyatın mənası düzdədir, məncə, 
Şərəfsizin şanı “yüzdədir”, məncə, 
Yalanın ömürü üzdədir, məncə, 
Dünya çox dərindir, bil, ay Şiruyə. 
 
Borsunlu Əjdərəm, hələ yazam mən, 
Sənət aləmində çox dayazam mən. 
Alışdan, verişdən çox da yazam mən, 
Möhürsüzə yoxdu yol, ay Şiruyə. 
   

 
351 
Rəhman KƏLBƏCƏRLİ 
 
VURĞUNAM 
 
Ay ustadım, ağsaqqalım, şairim, 
Sizin kimi sənətkara vurğunam. 
Hər kəlməniz ləl-cəvahir qiymətli, 
Xəzinəndə olan vara vurğunam. 
 
Qaçqın düşən obasıtək, elitək, 
Dəlidağın qönçəsitək, gülütək. 
Kəlbəcərin ünvanıtək, yolutək, 
Söhbətinə mən aşkara vurğunam. 
 
Taxtabaşı, İsti-suyu var hələ, 
Zirvələrə ağ köynəkdi qar hələ, 
İnlə kaman, susma, ay saz, tar hələ, 
Et dərdimə sən bir çara, vurğunam. 
 
Rəhman deyər, yolun haqqın yoludu, 
Adın, sanın ululardan uludu. 
Hər sözündə Ələsgərnən Alıdı, 
Sizin təki bir bahara vurğunam. 
1 mart 1998-ci il 
  

 
352 
Heşinli MƏMMƏD 
 
 
ÜZƏ DURMAZ 
 
Şair dostum Sərraf Şiruyəyə 
 
Qeyrət qılıncını qaldıra bilsən, 
Pələng yandan keçər, şir üzə durmaz. 
Döyünsə sinəndə aslan ürəyi, 
Dil hədyan danışmaz, sirr üzə durmaz. 
 
Fələyin hökmüylə sınanda kərən, 
Dağılar bünövrən, uçar bənd-bərən. 
Namusu tapdanıb, yüz sifət görən, 
Bir üzə uyuşmaz, bir üzə durmaz. 
 
Heşinli Məmmədin odu canında, 
Yüz dərdi var sultanın da, xanın da. 
Xilqət arasında, Xuda yanında, 
Əməli pak olsa, pir üzə durmaz. 
 
 
  

 
353 
Mütəllim HƏSƏNOV 
 
  
A QARDAŞ 
 
Bu zamanın gərdişinə baxanda,  
Dərdi-sərim təzələndi, a qardaş.  
Taleyimlə nərd oynadım, uduzdum,  
İblis mənlə məzələndi, a qardaş.  
 
Zər əhlində kərəm yoxmuş sən demə,  
Ehtiyac duyuram dosta, həmdəmə.  
Dünya bir kirkirə, mən döndüm dənə,  
Qəm xurcunu gözələndi, a qardaş.  
 
Gəl, az çəkək bu dünyanın nazını,  
Qışa döndərməyək ömür yazını.  
Zilə köklədikcə könül sazını,  
Söz kələfim çözələndi, a qardaş.  
 
Mütəlliməm, bu halımla kür mənəm,  
İnci mənəm, sədəf mənəm, dürr mənəm.  
Qıfılbəndəm, açılmamış sirr mənəm,  
Salxım fikrim dənələndi, a qardaş.  
15 oktyabr 2007-ci il, 
Bakı 
 
 

 
354 
GÖRMƏYİB 
 
Sərraf Şiruyəyə 
 
Dağlara can atır duman, çən, çisək, 
Aran od püskürür, sazaq görməyib. 
Bəd əməl həmişə bədlərdən qalıb, 
Yaxşılar yaxşıdan duzaq görməyib. 
 
Bu gərdişi gəl qınama bu qədər, 
Zalım oğru, namərd olub səfərbər. 
Qəlbi buzdan səxa ummaq heç, hədər, 
Evində bir kimsə qonaq görməyib. 
 
Kaş ki, az da olsa satıla qeyrət, 
Alıb maya tuta ondan biqeyrət. 
Bilə nədir vəfa, ilqar, məhəbbət, 
Nadanlar burnundan uzaq görməyib. 
 
Mütəllim, bu dünya daimi, ulu, 
İnsanlıq yoludur yaxşılar yolu. 
Şiruyə qamçılar hey sağı, solu, 
Çünki ədalətdən soraq görməyib. 
2 mart 2009-cu il 
 

 
355 
Oktay QAXLI 
(Məcidov Oktay Əhməd oğlu) 
 
MƏN 
 
Ay Şiruyə, nə şairəm, nə müəllim,  
Haqqında yazmağa coşur qələmim.  
Qarabağ xoş laylam, Qax doğma elim,  
Bu yurda bir qurban gedəsiyəm mən. 
 
Vətənim İlisu, məskənim aran,  
İnamım tək Allah, kitabım Quran.  
Vətəndən ötəri yaradıb quran,  
Vətənin bir oğlu, bircəsiyəm mən. 
 
Bərdə də, Laçın da doğma diyarım,  
Qarabağ könlümdə xoş arzularım.  
Füzuli, Kəlbəcər, Şuşa, Ağdamım,  
Muğam beşiyinin zil səsiyəm mən. 
 
Səsiylə sevilib Bülbülüm, Xanım,  
Üzeyir dahisi olub zamanın.  
Xan qızı, şairə o Natəvanın,  
Qəlbinin naləsi, nəfəsiyəm mən. 
 
Yoxdu bir sözümdə ayrı-seçkilik,  
Mənim xislətimə yaddı ikilik.  
Məramım, amalım mərdlik, kişilik,  
Daniyal sultanın nəvəsiyəm mən.
1
  
 
                                           
1
 Daniyal sultan – İlisu sultanı (1803-1873), Şeyx Şamil hərəkatının 
iştirakçısı, Çar Rusiyasının general mayoru. 

 
356 
Getdi əlimizdən gözəl Qarabağ,  
Çəkildi sinəmə sağalmaz bu dağ.  
Düşmənə bac gələk, ya da məhv olaq,  
Yoxsa ki, bu dərdlə öləsiyəm mən. 
 
Oktayam, bax budur təmiz niyyətim, 
Bax budur yurduma saf məhəbbətim.  
Ay ustad, saxlayıb hər an hörmətin,  
Səni də hər zaman sevəsiyəm mən. 
 

 
357 
Polad İMRANOĞLU 
 
 
USTAD 
 
Bu fələklə nərd atasan, 
Şeş-beş verən zərin ola.  
Sərraf Şiruyə 
 
Bəxtimizə zər tullayıb  
O, hamını yıxıb, ustad,  
Neçə məğrur igidləri,  
Caynağında sıxıb, ustad. 
 
Kim yaxşıdı seç – deyibdi,  
Beşimizə üç – deyibdi,  
Bu dünyadan köç – deyibdi,  
Yaman gözlə baxıb, ustad. 
 
Polad desin ondan nəyi?  
Birmi, beşmi fənd-kələyi.  
İldırımı, həm şimşəyi,  
Başım üstə çaxıb, ustad.  
11 noyabr 1983-cü il, 
Novosibirski 
 
     
 

 
358 
Sənan CƏLİLLİ 
 
 
VAR 
 
Fələklə nərd oynamağa,  
Şeş-beş verən zərinmi var?  
Daim coşub qaynamağa,  
Dözümün, hünərinmi var?  
 
Yaxın qoyma qəm, kədəri,  
Şux qarşıla hər səhəri,  
Nə bəzəyirsən yəhəri?  
Çapmağa "qəmər"inmi var?  
 
Sənan, qamçıla namərdi,  
Baxma üstü ləldi, zərdi.  
O çəkərmi vətən dərdi?  
Dağ boyda kədərinmi var?  
  

 
359 
Aqşin HACIZADƏ 
  
 
YAZ ATAM 
 
Atam Sərraf Şiruyəyə 
 
Nəsihət yazmısan, hikmət yazmısan, 
Təcnisdən, qoşmadan bir də yaz, atam. 
Şöhrətinə yetmək üçün mən gərək, 
Ömür-gündən neçə-neçə yaz atam. 
 
Yaz, vəsf elə yaxşı dostu, yarı, sən, 
Kimsəsizin harayına yarı sən. 
Yazanda fikrini yazma yarı sən, 
Sərraf gərək yazdığını yaza tam. 
 
Bəd ürəyə sən çəkilmiş bir dağsan, 
El-obanı bir arxa bil, bir dağ san. 
Sən Aqşinə başı qarlı bir dağsan, 
Ya qış olsun, ya da payız, yaz, atam. 
13 oktyabr 1995-ci il 
 
 
 

 
360 
YATARAM 
 
Sərraf Şiruyənin 
“Yataram” adlı təcnisinə cavab 
 
Elə sanma sənin üçün mən, atam, 
Qar-boranam, ya çovğunam, ya taram. 
Sən dərdə özünü öyrətmə belə, 
İşlə aram, dincəl aram, yat aram. 
 
Qəhərlənmə mən vurduğum yaradan, 
Bu yaranı eldən gizlə, yara dan. 
Kəndirini kaş üzməsin Yaradan, 
Üzsə nə fərq: ya boş olsun, ya taram. 
 
Qazanmısan sən yaxşı ad, yaxşı san, 
Yaxşılıq et, yamanı da yaxşı san. 
El zərgərdi, qoy el desin – yaxşısan, 
Özün demə: mən qızılam, yataram. 
 
Aqşin deyər, Günəş atam, Ay atam, 
Kaş yaşımdan illər siləm, ay atam. 
Körpə kimi qucağında ay atam, 
Mən təzədən uyuyaram, yataram. 
22 dekabr 2008-ci il 
 
 
 

 
361 
QIŞ GƏLİB GEDƏR 
 
Sərraf Şiruyənin 
“Deyir” rədifli qoşmasına birinci cavab 
 
Çəkinmə, ay ata, qardan, borandan, 
Ömürdən yüz belə qış gəlib gedər. 
Bahar var qarşıda, yay var qabaqda, 
Xoş anlar sənə də tuş gəlib gedər. 
 
Yaranmış xilqətin bir Allahı var, 
Hər kəsin savabı, öz günahı var. 
Hər zülmət gecənin xoş sabahı var, 
Quruyar gözündən yaş, gəlib gedər. 
 
Tanrıya bəndəsən, sən haqqı ara, 
Zaman bir mizandı, olacaq çara. 
Dərdini söyləmə qəlbi daşlara, 
Daş gəlib dünyaya, daş gəlib gedər. 
 
Bir ayla, bir illə ömür ki bitmir, 
Yaxşılıq eylə ki, yaxşılıq itmir. 
Heç kəsin qazancı özüylə getmir, 
Gələn də, gedən də boş gəlib gedər. 
 
Əsiri olmadın dövlətin, varın, 
Gül açıb, gülləndi xoş arzuların. 
Aqşinəm, niyyəti xoş olanların, 
Qışı da yaz kimi xoş gəlib gedər. 
30 yanvar 2008-ci il 
 
 

 
362 
 
GÖZƏLLƏŞİR 
 
Sərraf Şiruyənin “Deyir” 
rədifli qoşmasına ikinci cavab 
 
Şikayət edirsən qışdan, ay ata, 
Qar yağır, gözümdə qış gözəlləşir. 
Yanaqlar soyuqdan dönür laləyə, 
Kirpiklər islanır, qaş gözəlləşir. 
 
Yuxuya gedibdi sanki təbiət, 
Torpağın sükutu hikmətdi, hikmət. 
Geyinib çöl-çəmən bəyaz bir xələt, 
Torpaq gözəlləşir, daş gözəlləşir. 
 
Bərəkət deyilmi bəs yağan bu qar? 
Yaradır könlümdə şirin duyğular. 
Bu qışın dalınca güllü bir bahar, 
Xəyal gözəlləşir, huş gözəlləşir. 
 
Ay ata, qələmi gəl götür ələ, 
Bu gözəl tablonu sən də vəsf elə. 
Gözəllik içində ömrümüz belə, 
Ötüşüb keçdikcə, yaş gözəlləşir. 
30 yanvar 2008-ci il 
 
 

 
363 
OLA–OLA 
 
Sərraf Şiruyənin 
“Ola” rədifli gəraylısına 
 
Fələk zərsiz udar səni, 
Atam, zərin ola-ola. 
Bəxtin ilə çox oynama, 
Dərdin, sərin ola-ola. 
 
Söz yığmısan, gəlməz saya, 
Dost dediyin yetmir haya. 
Tamah salma sən dünyaya, 
Huşun dərin ola-ola. 
 
Aqşin görür al umursan, 
Hər baxışdan xal umursan, 
Sözünü de, nə qorxursan? 
Məntək nərin ola-ola. 
20 avqust 2004-cü il 
 

 
364 
KÖZÜM ONUN KÖZÜDÜR 
 
Bir toy şənliyində atam Sərraf Şiruyəni 
görmək istəyən onun bir pərəstişkarına 
 
Üzün görmək istəsən, 
Üzüm onun üzüdür. 
Hər baxışım, nəzərim, 
Gözüm onun gözüdür. 
 
Onsuz dil açmamışam, 
Ayaq, əl açmamışam, 
Özüm yol açmamışam, 
İzim onun izidir. 
 
O bir sərraf sənətkar, 
Tarixdə öz yeri var. 
Sanma məni bəxtiyar, 
Sözüm onun sözüdür. 
 
Odur Aqşinə bir şam, 
Yanır hər səhər-axşam. 
Odu ondan almışam, 
Közüm onun közüdür. 
15 avqust 2004-cü il 
  
 

 
365 
ÇARƏSİZ QALMIŞAM 
 
Gözümün önündə kömək umursan,
1
 
Çarəsiz qalmışam gözün önündə. 
Gör necə mən fərsiz oğul olmuşam, 
Bu ağır anında, bu son günündə. 
 
Dayanıb baxıram əlacsız gendən, 
Gözümdən çəkilmir bir an gözlərin. 
Elə bil al deyir əcəl əlindən, 
Bir ümid, bir güman uman gözlərin. 
 
Mən kömək uması olsaydım səndən, 
Özünü odlara vurardın, ata. 
Bağışla sən məni, neyləyim ki mən, 
Qaytara bilmirəm səni həyata. 
 
Biz oğul, qız kimi, sən işə bir bax: 
Azalda bilmirik ağrını az da. 
Çox doğru yazıbsan, ay ata, bir vaxt, 
“Dünya şöhrətiymiş oğul da, qız da”. 
 
Sənintək anlayıb duyammaram ki, 
Ata nəvazişin, ata yükünü. 
Mən sənin əvəzin olammaram ki, 
Mənə tapşırırsan böyüklüyünü. 
07.12.2015 
 
 
                                           
1
 Şeir Sərraf Şiruyənin vəfatından bir gün qabaq yazılıb. 

 
366 
OTAĞIN MÜBARƏK, ATAM 
 
Bu qapısız, bu bacasız 
Otağın mübarək, atam. 
Yastığın da torpaq olan, 
Yatağın mübarək, atam. 
 
Kim dost olub bu günədək, 
Nə tez verdin ona ətək? 
Canın alan Əzrayıltək, 
Ortağın mübarək, atam. 
 
Keçməyən yox bax bu yolu, 
Buyurubdu haqq bu yolu. 
Haqq önündə əli, qolu 
Çatağın mübarək, atam. 
 
Köçəsidir bir gün gələn, 
Rəhmət almır hər bir ölən. 
Mələk adda sağdan gələn, 
Qonağın mübarək, atam. 
 
Sevincinlə, əzabınla, 
Günahınla, savabınla. 
Mələklərə cavabınla, 
Sınağın mübarək, atam. 
11.12.2015 
 

 
367 
DEYİRDİ 
 
Çağırın Arazı, sözüm var ona, 
Qalıbdı ömrümə lap az – deyirdi. 
“Özüm də duyuram, xəstə can ilə 
Döyünmür ürəyim taraz” – deyirdi. 
 
Nə vaxt ki, xəstəlik tutub yaxamdan, 
Yanımda olubdu o vaxt, o andan. 
Oğlumdan, qızımdan, bütün qohumdan, 
Çox çəkib zəhmətim Araz – deyirdi. 
 
Haçan ki, üzüldü əlim həyatdan, 
Qəfildən ayırdı ölüm həyatdan, 
O məni unudub silməsin yaddan, 
Üstümə gəlməsin az-az – deyirdi. 
16.12.2015 
  
 

 
368 
O 
 
Fələklə bir nərd oynadı, 
Heç bilmədi nə atdı o.  
İstədiyi “şeş-beş” idi, 
Şeş yerinə “sə” atdı o.  
 
Sevinsə də hərdən-hərdən,  
Ayrılmadı dərdi-sərdən.  
Yazdı ərdən, ərənlərdən,  
Namərdlərə daş atdı o.  
 
Əsər yazdı igidlərə, 
Vətən üçün şəhidlərə.  
Yelmarlara, Vəzirlərə,
1
 
Abidələr yaratdı o. 
 
Şeirləri gəzdi dildə,  
Qazax,Tovuz, Muğan, Mildə.  
Çox ürəkdə, çox könüldə,  
Vətən eşqi yaratdı o.  
 
Qarabağı ana sandı,  
Göyçəsini sona sandı.  
Duydu həsrət sonacandı,  
Nə dincəldi, nə yatdı o.  
 
Sevgi ilə açdı qucaq,  
Oldu mənə isti ocaq.  
Bir də əlim çatmayacaq,  
Əvəzsiz bir həyatdı o.  
  
                                           
1
 Azərbaycanın Milli Qəhrəmanları Yelmar Edilov və Vəzir Orucov nəzərdə 
tutulur. 

 
369 
ATAM YADIMA DÜŞÜB 
 
Nə axşamdı, nə də dan,  
Gecə keçib yarıdan.  
İndi bu vaxt, bax bu an,  
Atam yadıma düşüb. 
 
Onunlaydı düyünlər,  
Xoş söhbətlər, xoş ünlər.  
Nə dadlıymış o günlər?  
O tam yadıma düşüb.  
Atam yadıma düşüb. 
 
Hərdən çıxıb özümdən,  
Çıxmışam da sözündən.  
Nə qanmaz olmuşam mən,  
Xətam yadıma düşüb,  
Atam yadıma düşüb. 
 
Uşaq idim mən onda,  
Gəzdirərdi boynunda...  
Yenə, kaş ki qoynunda,  
Yatam, – yadıma düşüb,  
Atam yadıma düşüb. 
 
Ömür ötmür xətasız,  
Oldun Aqşin urvatsız.  
Arxasızmış atasız,  
Adam, yadıma düşüb,  
Atam yadıma düşüb. 
12 iyun 2016-cı il, 
Saat: 02.32

 
370 
Seymur SƏYYAH 
 
MƏN SƏNDƏ GÖRDÜM 
 
Ustadlar ustadı Sərraf Şiruyə, 
Aqil söhbətini mən səndə gördüm.  
Vurğunun, Sabirin, Seyid Əzimin,  
Şeir sənətini mən səndə gördüm. 
 
Bu dünya nə yaman qocaltdı səni,  
Qocaldıb dağ kimi ucaltdı səni, 
Öz ana yurdundan köç atdı səni, 
Göyçə həsrətini mən səndə gördüm. 
 
Seymuram, Göyçədi hər arzun, kamın,  
Haqdan şölələnib, söngüməz şamın.  
Dədə Ələsgərin, Növrəs İmanın,  
Alı qüdrətini mən səndə gördüm. 
 

 
371 
Səfər VERGİLİ 
 
SƏRAF ŞİRUYƏYƏ 
 
Qranit mərmərdən heykəli vardır,  
Hələ ölməmişdən onun bu eldə.  
Səraf Şiruyənin sözü-söhbəti,  
Dolaşır hər zaman dodaqda, dildə. 
 
Nə yazdı könüldən, ürəkdən yazdı,  
O ülvi sevgidən, istəkdən yazdı, 
Dedi ki, məhəbbət bahardı, yazdı,  
Sözü sığallandı sığallı teldə. 
 
Haladan qazanıb, halaldan yedi,  
Qazanma çörəyi minnətdən – dedi.  
Vətəndən güc aldı, cürətdən dedi,  
Ondan qüvvət aldı kükrəyən sel də. 
 
Elm, zəka, şüur verdi Yaradan,  
Ərşdən, gürşdən, o beş pənci əbadan. 
Bilir də olacaq nələr sonradan,  
Quran əhli idi, söylənir dildə. 
 
Vergili nə bilir, axı nə yazsın?  
Girib o elmdə dolaşsın, azsın.  
Kaş o da Sərraftək dəryada üzsün,
1
 
Nə var ki, üzməyə dayaz bir göldə. 
Bərdə, Şirvanlı kəndi 
 
                                           
1
 Sərraf Şiruyə nəzərdə tutulur. 

 
372 
Araz YAQUBOĞLU 
 
 
BU KİTAB 
 
Sərraf Şiruyənin 
“İgid ölər, adı qalar” kitabına 
 
Əsirlərin yaddaşına yazılıb,  
Tarixlərdə qalasıdı bu kitab. 
Əsir düşən Kəlbəcərin, Göyçənin, 
Qəlbi dağlı lalasıdı bu kitab.  
 
Yazmısan hünərin hər igidlərin,  
Cəsur Yelmar kimi pir igidlərin, 
Hacı Rəhim kimi nər igidlərin,  
Alınmayan qalasıdı bu kitab.  
 
Ustad, əbəs uyduq bəhsə-bəhslərlə,  
Əməli, amalı bəd nəfəslərə.  
Vətəni hərraca qoyan kəslərə,  
İti kəsər olasıdı bu kitab. 
 
Arazam, könlümün çoxdu qubarı,  
İz açıb əlimdə zəhmət qabarı,  
Yana-yana oxuduqca “Yelmarı”,  
Sannam, zəfər çalasıdı bu kitab. 
  

 
373 
OLUR 
 
Söz Sərrafı, bir cavab ver,
1
 
İnsan nədən küskün olur? 
Dərdi salıb ürəyinə, 
Axı niyə üzgün olur? 
 
Gözüm, könlüm olsa da tox, 
Sevincim az, kədərim çox. 
Nə adətdi, kef-damaq yox – 
Yadda qalan pis gün olur. 
 
Araz deyər, hər gün, hər an, 
Öz işini görür zaman. 
Deyirlər ki, Tanrı yazan, 
Yazı-qismət püşkün olur. 
 
 
                                           
1
 Şeirin  cavabı  Sərraf  Şiruyənin  “Hər  görüş  bir  xatirədir”  (Bakı,  “Nurlan”, 
2007,  səh.207-208)  və  “Seçilmiş  əsərləri”  VI  cild,  (Bakı,  “Nurlan”,  2010, 
səh.188-189) kitablarında çap оlunub. 

 
374 
AĞLAYA BİLMƏZ 
 
Sərraf Şiruyənin “Zəlimxana deyin gəlsin” 
adlı şeirini oxuyarkən 
 
Qananlar anlayıb ağlayar səni, 
Naşı-nadan səni ağlaya bilməz. 
Könüllər oxşayan ağlayar səni, 
Könül yıxan səni ağlaya bilməz. 
 
Şeirini söyləyən dillər ağlayar, 
Kaman nalə çəkər, tellər ağlayar, 
Mahallar ağlayar, ellər ağlayar, 
Tək Zəlimxan səni ağlaya bilməz. 
 
Arazam, bel bağla ümid, gümana, 
Göydə ilahiyə, yerdə loğmana. 
Haqqa-ədalətə, ilqar-imana, 
Dönük baxan səni ağlaya bilməz. 
27 oktyabr 2009-cu il 
  

 
375 
Zülfiyyə ŞİRUYƏQIZI 
 
 
ATAMAM 
  
Baxanlar görəndə dəyişik salar,  
Sifətdə, baxışda elə atamam. 
Gəzəndə xəbislər arxamca baxar 
Yerişdə, duruşda elə atamam. 
 
Atamın izidir, mənim durduğum, 
Fəxarət hissidir hər an duyduğum. 
Bala-bala misralara vurduğum,  
Bəzəkdə, naxışda elə atamam. 
 
Onuntək coşanda enən deyiləm,  
Onuntək yananda sönən deyiləm, 
Hərdən düşünürəm, mən, mən deyiləm, 
Vallah bütövlükdə elə atamam. 
  
 

 
376