www.ziyouz.com кутубхонаси
11
berursan. Bo‘lg‘aykim, bu savOlta «Otim Imom degaysen, yo Muhammad degaysan, va
yo G’azzoliy degaysen, bu javobing savOlta muvofiq bo‘lmaydur».
Hazrati imom aytdilarki: «Yo, hazrat Muso, Haq subhonahu va taolo Sizdan savol
qildiki: «Va mo tilka biyamiynika yo Muso? («O’ng qo‘lingdagi nimadur?») Siz javob
aytdingizki, «O’ng qo‘limdagi asoyimdurki, anga tayanadurman, va aning bila qo‘ylarimni
yaylovga haydarman. Bu asoda manga mundin bo‘lak hosiyatlar bordurki, horiganimda -
ming‘ali ulog‘ bo‘ladur. Agar bu asoni yerga suqsam, chashmalar paydo bo‘ladur- qo‘ylarga
suvlog‘ bo‘ladur. Dushmang‘a ro‘baro‘‘ bo‘lg‘onda ajdar bo‘ladur. Ulug‘ daryolarga kelganda
ko‘prik bo‘ladur», - dedingiz. Bas bu javobga na hojat erdikim, ul asoni, ul asodagi
xosiyatlarni xalq qilg‘uvchi Haq subhanahu va taolodur. Balki javobda aytqay erdingizki,
«Hazrating bergan asodur, dargohingdin menga yetgan lutfu atodur».
Hazrati Muso alayhissalom bu e’tirozlarga ojiz bo‘lib, hazrati rasuli akram s.a.v. ning
ayoqlarig‘a yiqilib, uzr so‘rab aytdilarki, «Yo, rasululloh, Siz payg‘ambari barhaqsiz,
har hadiski, Sizdan vorid bo‘lubdur, haq va rostdur», - deb uzr maqomida qoldilar.
Alqissa, bu kitob - «Kimyoi saodat»ning musannifi hazrat imom Muhammad
G’azzoliydurki, asodan ajdaho qilg‘onlarni ajdar oldida chumoli yanglig‘ ojiz va yadi bayzo
(oq ko‘l) ko‘rguzganlarni yo‘lda topilgan o‘lja yanglig‘ nochiz qilibdurlar. Xayolimga keldiki,
(tarjimon xayoliga) «Bas, sen na kishi bo‘lg‘aysen, notavon chumoli yanglig‘ vujuding birla ul
fil damon va sheri g‘arron so‘zlariga changal urmoq dag‘dag‘asin qilursan va xunuk
ko‘rshapalakdek namudu bebuding birla bu oftobi olam-shu’oyning mushohada valvalasin
solursan?
Ersa bu javobi bosavob va xitobi shadidul-itoblar ko‘nglim holiga muvofiq va xotirim
parishonlig‘iga loyiq ko‘rinib, bu «Saodat kimiyosi» xusuliga shuru’ qilmoqdin, bu
sharofat simiyosi shuru’iga qadam qo‘ymoqdin ma’yus va noumidlik ro‘y berib, hayrat
dashtida hayron va uzlat zoviyasida sargardon bo‘lub, iza taxayyartum fil-umuri fa
ista’iynu min ahlil qubur» (dunyoning ishlariga hayron qOltaningizda qabr ahllarini
ziyorat qiling) bashorati birla hazrat oliyshon alayhirrahma var-rizvon ruhi
purfutuxlarig‘a duo o‘qib, az-zarurat talabi tabiiydur so‘zini hikmat bilib, «al-ma’mur,
ma’zur» uzrig‘a e’timod qilib, bu yashirin tilsimni ochmoq va bu gavhari noyobni
talabgorlar huzuriga sochmoqg‘a shuru’ qilindi.
Va huva hasbiy va ni’mal vakil va ni’mal-mavla va ni’ma-n-nasir yori sodiq va birodari
muvofiqlardin umid va atiqadurki, har nav’ sahvu xatosi bo‘lsa, maof tutib, afv qalami
birla isloh bergaylar.
NAZM
Ketur, soqiyo, bodakim, no‘sh etay, G’amu g‘ussa xaylin faromush etay. Ko‘ngilni kuduratdin aylay xalos, Topay ahli ma’no aro ixtisos. Ular fayzidin holatim bo‘lsa tuz, Qo‘yay shoh-ma’no jonibig‘a yuz. Bahom bo‘lsa ul ostona tufrog‘i, Topib anda mehrigiyo yafrog‘in. Yasay kimiyogarlik olatini, Qo‘yay kimiyogar o‘z otimni. Nasib o‘lsa Haqdin inoyat menga, Netong, «Kimyoi saodat» menga - Muyassar o‘lub, poyim o‘lsa baland, Saodatnishonliq bila arjumand. Qilib ma’no gavharlarin oshkor, Suluk axdi oldida qilsam nisor.