Kimyoi saodat. Abu Homid G’azzoliy
www.ziyouz.com кутубхонаси
3
ABU HOMID MUHAMMAD G’AZZOLIY VA UNING MEROSI
Alisher Navoiy «Nasoyimul muhabbat min shamoyimul futuvvat» («Mardlik epkinidan
paydo bo‘lgan sevgi shabodalari») asarida jahon falsafasining ustozlaridan biri Imom
G’azzoliy haqida bunday deydi: «Hujjatul islom Muhammad ibn Muhammad G’azzoliy-
Tusiy - kuniyati Abu Homiddur va laqabi Zayniddin (din ziynati).
Tasavvufda intisobi
(nasab silsilasi) shayx Abu Ali Faryumadiyg‘adur (Abu Ali Faryumadiy bir tarafdan shayx
Abul-Qosim Gurgoniy va ikkinchi tarafdan shayx Abul-Hasan Xaraqoniy va u orkqli shayx
Abu Sa’id Abul-Xayr izdoshidur - M.M.)... Imom Muhammad holining ibtidosidaTusda va
Nishopurda ulum (turli ilmlar) tahsilig‘a va takmilig‘a ishtig‘ol ko‘rguzdi. Andin so‘ngra
Nizomul-Mulk bila muloqot qildi».
Boshqa ba’zi manbalarga ko‘ra, imom Muhammad G’azzoliy, Umar
Xayyom va
Ismoiliya shia fidoiylarining boshlig‘i Hasan Sabboh bir madrasada o‘qiganlar (Husayn
Jovidning «Xayyom» dramasini eslang). Ular orasida juda keskin bahs, mujodala,
munozaralar bo‘lgan. Alisher Navoiy ham shunga ishora qilib yozadi: «Jamoati fuzale
bilaki, oning suhbatida bo‘lur edilar, mutaaddid majolisda (juda ko‘p majlislarda)
munozara va mujodala qildi va alarga g‘olib bo‘ldi. (Hijriy) to‘rt yuz o‘ttiz to‘rtda
(Milodiy 1044) Bag‘dodga borib, dars aytdi. Va Iroq barcha anga shefta (oshifta) va
firifta (maftun) bo‘ldilar.
Baland qadr, arjumand poya topdi (yuksak martabalarga
erishdi)». Allomaning shu davrdagi hayoti A.Arberri, F. Jabriy, Sayyid Xotamiy, M.
Uott, A. Badaviy, L. Massinon, G. Kerimov, S. Grigoryan asarlarida yoritilgan.
Ammo bu dunyodagi e’zoz-ehtiromlar va baland martaba, shon-shuhratni imom
G’azzoliy o‘ziga munosib ko‘rmadi va hammasidan
voz kechib, faqirlik va
darveshlikni ixtiyor qildi. Navoiyning aytishicha, «So‘ngra borisin (obro‘, e’tibor,
shon-shuhrat, izzu-joh, hashamatini) ixtiyori bila tark qildi va zuxdu inqito’ tariqin
ilgari tutdi va haj azimati qildi. Va 488 (1085)da hajga musharraf bo‘lib, Shomg‘a
murojaat qildi va muddate anda erdi. Va andin so‘ng Baytul-Muqaddasg‘a bordi...»
Imom G’azzoliy yashagan davrda Sharqiy Rim imperiyasi - Vizantiya poytaxti
Kunstantiniya (Konstantinopol, hozirgi Istanbul) iqtisodiy va harbiy jihatdan qudratli
davlat, hoistianlarning tayanchi hisoblanardi. Ayni vaqtda Misrda hazrat Ali
avlodlarimiz deb da’vat qilgan shialarning so‘l qanoti ismoiliya tarafdorlari kuchayib,
Bag‘dod xalifaligiga qarshi jon-jahdlari bilan kurashayotgan edilar.
Rim va Bizans
(Vizantiya) - G’arbiy va Sharqiy Rim imperiyalari o‘zaro nifoqlashsa ham, islom
davlatlarini bir-biri bilan urishtirishda hamjihat edilar.
Bag‘dod xalifaligining Sharqdagi tayanchlaridan biri - g‘aznaviylar davlatining so‘nggi
hukmdori sulton Mavdud ibn sulton Mas’ud bobosi sulton Mahmud G’aznaviy tashkil
etgan qudratli islom davlatining parchalanishiga yo‘l qo‘yib berdi. Ularning o‘rniga kelgan
Saljuq hukmdorlari Alp Arslon va Malikshoh davrida islom davlatining qudrati oshib,
Vizantiya imperiyasiga qarshi faol kurash boshladi.
Vizantiya imperatori Roman Diogen G’arbdan xavf sOltan Misr fotimiylariga, Sharqdan
bostirib kelayotgan Saljuq o‘rdulariga qarshi kurashda siyosiy, diplomatik nayranglarni ishga
soldi. Misrdagi fotimiylar - alaviylar davlatini Bag‘dod xalifasiga va Saljuqlar davlatini Misr hamda
Bag‘dodga qarshi qayrab, ularning orasini buza boshladilar. Bu
nayranglarni anglagan Misr
lashkarboshilari avvalroq harakat qilib, 1039 yilda Sharqiy Rim saltanatiga qarshi dengiz
janglarida g‘olib kelib, Suriya va Falastin sohillarini Vizantiya qo‘shinidan ozod qildi. 1098
yilda misrliklar Quddusi sharifni fath etib, u yerda Misr xalifaligi noibini tayinladilar.
Ammo afsuski, Mahmud G’aznaviy vafotidan keyin zaiflashgan Bag‘dod xalifaligining
viloyatlari hokimlari har biri o‘ziga mustaqil «kichik davlat»
tuzib olib, o‘zaro qirg‘in
urushlarini boshladilar. Bu urushlarda diniy e’tiqoddan ko‘ra shaxsiy foyda, mansab,