Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
209
Mute’ o‘ldilar hukmu farmonig‘a,
Ko‘ngul bog‘labon lutfu ehsonig‘a.
Xabar so‘rdi
chun Mallu ahvolidin,
Bu yanglig‘ dedilar xabar holidin
Ki: «Shoh savlatidin firoriydurur,
Falon qal’a ichra hisoriydurur
1
.
Hamul sehr yoxud tilisme so‘zi
Ki, elchi qoshida degandur o‘zi».
Tamomini sharh ettilar mo‘-bamo‘,
Xud anglab edi shohi farxundaxo‘.
Chu ul bir ajab nav’
surat edi,
Aning fikrin etmak zarurat edi.
Yana majmai dilkushoy istadi,
Bilik ahlidin anda roy istadi
Ki: «Kashmir agar toza gulzordur,
Havosi va lekin ajab hordur.
Yesar
doimo ruhparvar nasim
Ki, jannatdurur, yo‘qsa bordur jahim
2
.
Nasim ar bu gulshanda tutmas vujud,
Guli – o‘tdurur, sunbuli – tiyra dud.
Ajab ishki dahr o‘lg‘ay otashfishon,
Vale topmag‘ay kimsa o‘tdin nishon.
Ne
mulk ichrakim bu uqubatdurur,
Bo‘lur elga anda suubatdurur.
Suubat nekim, bo‘lmoq imkon emas
Ki, bu ikining tarki
3
oson emas.
Bu ishga agar chora mumkindurur,
Ne g‘am, gar kishi munda sokindurur.
Yo‘q ersa
burunroqki bor ixtiyor,
Ul avloki tark aylasak bu diyor
Ki, ojiz bo‘lub azm ishi xush emas,
Yeshitmakka har yerda dilkash emas».
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: