partiyasının nüfuzunun düşdüyünü göstərdi.
1972-ci il seçkilərində Əmək partiyası daha çox səs
alaraq ilk dəfə hökumət koalisiyasında aparıcı partiya oldu.
Hökumət böhranının ən uzun sürən dövründə hökumətə sosial-
demokratlar rəhbərlik etdilər. 70-ci illərdə siyasi qeyri-sabitlik
davam etdi. 1977-ci il seçkiləri ərəfəsində Əmək Partiyasına
qarşı Katolik Xalq partiyası, Antinqilab partiyası, Xristian
tarixi ittifaq partiyası «Xristian-demokratik çağırış» blokunda
birləşdilər. Əmək partiyası seçkilərdə qələbə qazanmasına
baxmayaraq koalisiyalı hökumət yarada bilmədi. 1977-ci ilin
dekabrında A.Aqtın başçılığı altında klerikal və liberallardan
ibarət koalisiyalı hökumət təşkil edildi. Bu hökumətin daxili
siyasətdə iqtisadiyyatı canlandırmaq üçün gördüyü tədbirlərdən
365
biri sosial ehtiyaclara və təhsilə çəkilən xərcləri ixtisar etməsi
idi. Lakin hərbiyə çəkilən xərclər çoxaldı. Ölkədə tətil və sülh
tərəfdarları hərəkatı artdı. 1979-cu ilin dekabrın 6-da parlament
əksəriyyət səslə ölkədə ABŞ raketlərinin yerləşdirilməsinə
qarşı çıxdı.
1971, 1975, 1976 və 1978-ci illərdə SSRİ ilə Niderland
arasında ticarət, iqtisadi, sənaye, texniki əməkdaşlığın 10 il
müddətinə inkişafı, elmi və mədəni əməkdaşlıq haqqında
sazişlər imzalandı. Niderlandla MXR, ADR, VDR arasında
diplomatik münasibətlər yaradıldı. 1975-ci ildə o, Helsinki
müşavirəsində iştirak etdi və onun Yekun Aktına qol çəkdi.
BMT-nin sülhməramlı tədbirlərini müdafiə etdi.
Niderland XX əsrin 80-90-cı illərində. 80-ci illərin
əvvəlində Niderlandın iqtisadi vəziyyəti pisləşdi. 1980-1982-ci
illərdə o, güclü iqtisadi böhran keçirdi. 1981-1982-ci illərdə
sənaye istehsalının həcmi 4,5%, emal sənayesində isə istehsal
23% aşağı düşdü. 1980-1983-cü illərdə 28669 firma iflasa
uğradı. 1983-cü ildə işsizlərin sayı 1980-ci illə müqayisədə
təxminən 2,5 dəfə artaraq 829 min nəfərə çatdı.
Hökumət böhrandan çıxmaq yolları axtarmağa başladı.
Bu illərdə Kuvorden yaxınlığında 35 mlrd.kub m. həcmində
təbii qaz yataqları aşkara çıxdı. Şimal dənizinin Niderlanda
düşən hissəsində isə neft yataqları ilə yanaşı 87 mln. kub m.
həcmində qaz yataqları da tapıldı. 1983-cü ildən sonra ölkə
iqtisadiyyatında qismən canlanma müşahidə edilməyə başladı.
İqtisadi böhran hökumət daxilində də ixtilafları
gücləndirdi. 1981-ci ilin may ayının 26-da keçirilən parlament
seçkilərindən sonra ancaq sentyabr ayının 11-də xristian-
demokratlar, əməkçilər və demokratik sosialistlərdən ibarət
koalision hökumət təşkil edildi. Lakin çox fəaliyyət
göstərmədi. 1982-ci ilin sentyabrında keçirilən növbədənkənar
parlament seçkiləri ölkənin siyasi həyatında sola doğru meyli
nümayiş etdirdi. Əmək partiyası daha çox səs aldı. Xristian-
demokratlardan və sosial-demokratlardan ibarət hökumət təşkil
366
edildi. Ona xristian-demokratlardan R.Lyubbers başçılıq etdi.
Yeni hökumət «iqtisadiyyatın canlandırılmas» xəttini götürdü.
«Sərt qənaət» siyasəti hökumətin həmkarlar ittifaqı ilə
münasibətlərini də kəskinləşdirdi. Ölkədə ən mühüm siyasi
hadisələrdən biri 1983-cü ilin fevralın 17-də yeni
Konstitusiyanın qəbul edilməsi oldu. Bu konstitusiya XIX
əsrdən mövcud olan köhnə konstitusiyanı əvəz etdi. Ölkənin
dövlət quruluşu əvvəlki kimi konstitusiyalı monarxiya olaraq
qaldı. Qanunverici hakimiyyət krala və iki palatalı parlamentə
məxsus idi. Parlament seçkiləri dörd ildən bir keçirilir. 1980-ci
ilin aprelin 30-da dövlətin başçısı kraliça Beatriksdir. İcraedici
hakimiyyət başda baş nazir olmaqla Nazirlər kabinetinə
məxsusdur.
1983-cü ilin avqustun 31-də parlamentin birinci
palatasına keçirilən seçkilər fikir müxtəlifliyini bir daha
nümayiş etdirdi. 1986-cı ilin mayında keçirilən parlament
seçkilərindən sonra Xristian-demokratik çağırış, Azadlıq və
Xalq partiyasının nümayəndələrindən ibarət R.Lyubbersin
başçılığı altında koalisiyalı hökumət təşkil edildi.
80-ci illərdə ölkədə demokratik hərəkat və sülh uğrunda
mübarizə gücləndi. Niderland öz xarici siyasətində mühüm
diqqəti NATO və AİB çərçivəsində əməkdaşlığa verirdi. 1981-
ci il noyabrın 16-da hökumət neytron silahının əleyhinə
olduğunu bildirdi. 1982-ci ilin fevralında parlament kimyəvi
silahların öz ölkəsində yerləşdirilməsinə və Hollandiya silahlı
qüvvələrində ondan istifadəyə qarşı çıxdı. 1983-cü ildə
parlament NATO-nun nüvə proqramında Niderlandın iştirakını
əhəmiyyətli dərəcədə azaltmaq haqqında qətnaməni bəyəndi.
80-ci illərdə də Niderland SSRİ və digər sosialist ölkələri
ilə iqtisadi, elmi-texniki və mədəni sahədə əməkdaşlığı davam
etdirdi.
90-cı illərin əvvəllərində 1989-cu ildə təşkil edilmiş
«yaşıllar-sollar» birliyinin ölkədə nüfuzu gücləndi. Ölkədə
1994 və 1998-ci illərdə keçirilmiş parlament seçkilərində
367
Əmək partiyası qələbə çaldı. Əmək partiyasının lideri V.Kok
hər iki hökumətə başçılıq etdi.
Niderland hazırda yüksək inkişaf etmiş sənayeyə və yük-
sək məhsuldar kənd təsərrüfatına malik bir ölkədir. O həm də
əmək məhsuldarlığının və əmək haqqının yüksək səviyyəsi ilə
də öndə gedən qabaqcıl dünya dövlətlərindən biridir. Ölkə
özünün gülləri ilə də büdcəsinə xeyli gəlir gətirir.
368
İSVEÇRƏ KONFEDERASİYASI
İkinci dünya müharibəsindən sonra ölkənin iqtisadi
və siyasi vəziyyəti
İsveçrə ənənəvi bitərəfliyini saxlayaraq İkinci dünya
müharibəsində iştirak etmədi. Lakin o müharibə dövründə
faşist bloku dövlətləri, xüsusilə Almaniya ilə əməkdaşlıq edirdi
ki, bu da antifaşist koalisiyası üzvlərinin böyük narazılığına
səbəb olurdu.
Müharibədən sonra İsveçrənin iqtisadi vəziyyəti əlverişli
idi. Sənaye məhsulu istehsalının həcmi yüksək sürətlə artdı,
iqtisadiyyata kapital qoyuluşu çoxaldı, kredit-bank
əməliyyatları və ixrac genişləndi. Maşınqayırma, elektrotex-
nika, kimya, yeyinti sənayesində iri inhisarlar ağalıq edirdi.
Maşınqayırmada «Zultser», «Georq Fişer», elektrotexnikada
«Braun, Boveri», yeyinti sənayesində «Nestle», kimya səna-
yesində «Siba», «Qeyqi», «Sandos» tanınmış inhisarlar idi.
Ölkənin bütün maliyyə-iqtisadi həyatı «Kredi Syuns» kimi üç
iri bankın əlində cəmləşmişdi. İsveçrə kapitalı xarici dövlətlərə,
xüsusilə Latın Amerikası ölkələrinə fəal müdaxilə edirdi. 50-ci
illərin sonunda İsveçrənin 19 trestinin dünyanın 80 ölkəsində
921 filialı fəaliyyət göstərirdi.
Ölkənin siyasi həyatında dörd partiyanın - radikal-
demokrat, mühafizəkar-katolik, kəndli-sənətkar-byurqer və
sosial-demokrat partiyasının koalisiyası hökmranlıq edirdi.
İsveçrə xarici siyasət sahəsində bitərəfliyini davam
etdirirdi. Bu səbəbdən də o, BMT-yə daxil olmadı. Lakin o
YUNESKO və BMT-nin digər orqanlarına daxil oldu. 1946-cı
ilin martın 18-də SSRİ ilə İsveçrə arasında diplomatik münasi-
bətlər bərpa edildi.
Müharibədən sonrakı ilk illərdə fəhlə və demokratik
hərəkatların yüksəlməsi müşahidə edilirdi. 1944-cü ilin oktya-
brında Sürixdə İsveçrə əmək partiyası (İƏP) təşkil edildi.
369
İsveçrə XX əsrin 50-60-cı illərində
50-ci illərdə İsveçrədə iqtisadiyyat sürətlə inkişaf etdi.
Sənayenin aparıcı sahələri maşınqayırma, avadanlıq, kimya və
elektrotexnika idi. Ölkə dünya saat istehsalına görə birinci yeri
tutdu. Ölkədə hər il orta hesabla 65 milyon ədəd saat
buraxılırdı. Sənaye topdansatış milli məhsulun 47%-ni verirdi.
İşləyən əhalinin 1 milyonu və ya 50%-i sənaye fəhlələri idi.
İsveçrənin ixracında 95% yeri sənaye malları tuturdu. Əhalinin
10%-i kənd təsərrüfatında, 40%-i isə xidmət sahəsində
çalışırdı. İsveçrə sənaye ölkəsi olduğunu təsdiqlədi, sənaye
istehsalının həcminə görə kapitalizm dünyasında 11-12-ci yeri
tutdu. Ölkədə turizm «sənaye»si də geniş inkişaf etdi.
Dünyanın maliyyə mərkəzlərindən biri kimi İsveçrənin
vəziyyəti möhkəmləndi. Ona müxtəlif ölkələrin kapitalı
axmağa başladı. 50-ci illərin ortalarında xarici ölkələrin İsveçrə
bankında qoyduğu pulun miqdarı 5-6 mlrd. frank idi.
İsveçrə də öz növbəsində başqa ölkələrə kapital qoyurdu.
1950-1969-cu illərdə onun xaricə kapital qoyuluşu 10 mlrd
frankdan 24.5 mlrd franka çatdı. Onların çoxu kapitalist
ölkələrinin inkişafına sərf olunurdu. İqtisadi «çiçəklənmə»
dövrü 1963-cü ildə hökumətin etiraf etdiyi kimi «həyəcanlı
situasiya» ilə əvəz olundu. Bu məsələ ilə əlaqədar olaraq 1964-
cü ildə fövqəladə dekretlər qəbul edildi. Xarici kapitalın ölkəyə
axını məhdudlaşdırıldı, sahibkarlara verilən bank kreditləri
azaldıldı, yeni tikililərin həcmi ixtisar edildi.
İqtisadiyyatda vəziyyətin yaxşılaşması ilə əlaqədar olaraq
60-cı illərin sonunda hökumət fövqəladə vəziyyəti təxirə saldı.
Kənd təsərrüfatı ləng inkişaf edirdi. Ölkədə fasiləsiz olaraq
«qiymətlərin qayçısı» (kənd təsərrüfatı məhsullarına aşağı,
sənaye mallarına isə yüksək qiymət qoyulması) saxlanılırdı.
1939-cu illə müqayisədə kəndli təsərrüfatlarının sayı 1955-ci
ildə 14% aşağı düşdü.
370
İsveçrədə 50-ci illərdə iş həftəsi 47-50 saat idi. Ölkədə
hələ məzuniyyət və sosial sığorta haqqında qanunvericilik yox
idi. Ona görə də İsveçrədə sosial vəziyyət getdikcə gərgin-
ləşirdi. 800 minə yaxın xarici fəhlələrin vəziyyəti daha ağır idi.
Ultra sağ qüvvələr şovinist əhval-ruhiyyəni qızışdıraraq xarici
fəhlələri ölkədən qovmaq istəsələr də, demokratik qüvvələrin
təzyiqi ilə hökumət buna mane olmağa məcbur oldu. Dörd
Dostları ilə paylaş: |