O’zbekiston respublikasi qishloq va suv xo’jaligi vazirligi toshkent irrigatsiya va melioratsiya instituti
yildan keyingi davrlarda O’zbekistonda
Yüklə 252,28 Kb.
|
|
1917 yildan keyingi davrlarda O’zbekistonda
irrigatsiya va melioratsiyaning holati. 1917 yil dekabr oyida Turkiston o’lkasida yerni sotish, sotib olish bitimlari man qilinadi. Katta yer mulklari, bog’lar natsionalizatsiyalashtirildi. N.K. Romanovlarning yer mulklari aka ukalar Ivanovlar- «Kaplanbek», «Kensay», sanoat-savdo, «Vladimir Alekseev», shirkat bog’i, «Eski Toshkent», va boshqalar davlat hisobiga o’tkazildi. Turkiston Sovnarkomining qaroriga muvofiq 1918 yil 13 martdan boshlab hamma bosh kanallar va ularning inshootlari Dehqonchilik xalq Komissariyatigi o’tadi. Shu vaqtdagi sug’orish tarmoqlari maxalliy tipda bo’lib, sepoya, tosh, shox-shabbadan qurilgan inshootlar bilan jihozlangan eski qurilmalardan iborat bo’lgan. Faqat katta sug’orish tarmog’i, injener tipda edi. Shimoliy Mirzacho’l bosh kanali, undan tashqari injener tipda qurilgan Chirchiq daresida Iskandarariq, bir qancha nasos yordamida Sirdaryodan suv oluvchi kanallar Farg’ona vodiysida bir qancha inshootlar, Zarafshon daryosida, Surxondaryodan suv oluvchi kanallar muhandislik inshootlari bilan jixozlangan edi. Grajdanlar urushi va bosmachilar bosqinchilik qilgan davrlarda respublikada tinchlik buzilib xalq xo’jaligi o’tirib qoldi, sug’oriladigan maydonlar ancha kamaydi. Sug’orish tarmoqlari tozalanmay va tuzatilmay tashlanib quyildi.Sug’orish tarmoqlarini tuzatish uchun Turkvodxoz (1918-1917 yil) tashkil qilindi. Bu ishlarni muvaffaqiyatli o’tkazish uchun sho’ro hukumati tomonidan Turkistonda irrigatsiya ishlariga va shu ishlarni tashkil qilish uchun 50 million rubl ajratildi. Dekretga muvofiq Mirzacho’lda 500 ming desyatina (1des.-1,09 ga) Dalvarzin cho’lida – 40000 desyatina (44ming ga) yerlar Sirdaryodan sug’orilishi rejalashtirilgan. Uchqo’rg’on cho’lida Farg’ona vodiysidagi -10 ming des. (11 31
Zarafshon daryosida suv ombori qurib 100000 desyatina maydonni sug’orish va Chu daryosining vodiysida 94 ming des. maydonni sug’orish ishlarini o’tkazish ko’zda tutilgan edi. Shu yillari Turkistonda irrigatsion ishlarini boshqarish boshqarmasi –IRTUR tashkil qilindi. Bu boshqarmaga oldingi yillari o’tkazilgan qidiruv ishlari xujjatlari topshiriladi va Mirzacho’l, Zarafshon vodiylarini sug’orish loyihalari, Sirdaryoning yuqori qismida suv ombori qurish, Farg’ona va Chu daryosining vodiylarida sug’orish va shu rayonlarda tuproq qidiruv ishlari tashkil qilinadi. IRTUR ning boshligi qilib G.K.Rizenkampf tayinlanadi. Rossiyadagi grajdanlar urushi va Turkistonda bosmachilar harakati irrigatsiya inshootlarni izdan chiqardi. 1920 yil 2 noyabrdagi dekretga ko’ra, Turkistonda va Ozarbayjon SSR da paxtachilikni tiklash bo’yicha almashlab ekishni joriy qilish, seleksiya stansiyalarini, yangi tajriba dalalarini tashkil etish, urug’ bilan ta’minlash, irrigatsiya inshootlarini 1921 yil bahorigacha tartibga keltirish ishlab chiqildi. Chunki mavjud irrigatsion tizimlar izdan chiqib ketgan edi, suv olish inshootlari buzilgan, sug’orish tarmoqlari loyqaga to’lib qolgan edi. 1920 yilda ekilgan maydon 1915 yilga nisbatan 1 mln. desyatinaga kamaygan edi. Turkiston suv xo’jaligi organlari yetarli injenerlarga, texniklarga va pul mablag’lariga ega emas edi. 1921 yil suv toshqini ayniqsa suv xo’jaligiga katta ziyon yetkazdi. Kampirravot suv bo’lgichida (Qoradaryo) eng katta avariya bo’ldi, Andijonsoy va Shahrixonsoyga suv tushirishni boshqarish izdan chiqdi. Isfayramsoyda Vuadal suv bo’lgichi, Shohimardonsoyda boshqa suv bo’lgichlar, Chirchiq daryosidagi Bo’zsuv, Zax, Xonim, Shox, Tal, Bektemir kabi yirik kanallarning bosh uchastkalari, suv bo’lgichi, Darg’om Yangiqozg’an, Oqariq, Tuyatartar kanallari bosh qismi, Amudaryoning quyi qismidagi irrigatsion tizimlar talofatga uchradi. 1921 bahorida Turkiston xalq komissiyasi kengashi toshqin oqibatlarini tugatishda aholining majburiy ishtirok etishi to’g’risida qaror qabul qildi. Sug’orish tizimlarini shoshilinch ta’mirlash, remont qilish Turkistonda asosiy 32
borish lozimligini ko’rsatdi. Qarorda irrigatsion tizimlarni qayta tiklash, yangi yerlar uchun sug’orish tarmoqlarini qurish, respublika suv resurslarini o’rganib chiqish, sug’orish ishlarini (qidiruv, loyihalash, qurish va ekspluatatsiya) ni birlashtirish, maxalliy aholidan irrigatsiya bo’yicha mutaxassislar tayyorlash to’g’risida qaror qabul qilindi. 1920 yilning oxirida IRTUR Boshqarmasi Turkvodxoz nomidan 1-navbatdagi irrigatsiya tarmoqlari tuzatish va tashkil qilish va kelajakda rivojlantirish ishlarini boshladi. Bu ishlarni bajarish uchun Turkiston respublikasiga juda ko’p har xil darajali mutaxassis ayniqsa, maxalliy kadrlar kerak bo’lib qoldi.Turkiston davlatining talabiga muvofiq 1918 yil yozida RSFSR Sovnarkomi Turkiston davlat univesitetini tashkil qilish uchun maxsus komissiya tashkil qildi. Universitet tarkibida texnikaviy fakultet ham bo’lib, uning tarkibida gidrotexnik bo’limi tashkil bo’ladi. 1920 yil Turkiston universiteti Toshkentga ko’chadi. 1920 yil RSFSRning Xalq Komissariyati kengashi qaroriga muvofiq Xalq xo’jaligi Butun ittifoq kengashi qaramog’ida Suv xo’jaligi va irrigatsiyasining Bosh komiteti tashkil topadi. Uning vazifasiga Turkistonda sug’orish ishlariga rahbarlik qilish kiradi. 1920 yil Rossiyani elektrifikatsiyalash maxsus Davlat komissiyasi tashkil qiladi (GOELRO). Turkistonni elektrlash va sug’orish plani GOELRO ning bir qismi bo’lib qabul qilinadi va uni tuzishda O’rta Osiyoni yaxshi biladigan atoqli muhandislar va olimlar qatnashadi. Planda kelgusi 10 yilda Turkistonning 4 ta asosiy rayonlarini elektrlash va sug’orish rejasi ko’zda tutiladi. Farg’ona, Chirchiq, Mirzacho’l, Zarafshon va yettisuv rayonlari. Bu ishlarning rahbarlari Farg’ona rayoni bo’yicha – V.D.Jurin, konsultant Aleksandrov, Chirchiq, Mirzacho’l rayoni bo’yicha - V.M.Bo’zinova, I.T.Aleksandrov, G.K.Rizenkampflar qatnashuvida Zarafshon, rayoni bo’yicha-Evstigneev, konsultant Chapligin, yettisuv rayoni bo’yicha - ye.E.Skornyakov va V.A.Vasilev qatnashadi. 33
yilda Buxoro Xalq Sovet respublikasi e’lon qilinadi. Bu respublikalarning asosiy iqtisodiy masalalaridan biri bo’lib, sug’orish tarmoqlarini tiklab sug’oriladigan yer maydonini urushdan oldingi raqamlarga yetkazishga qaror qilindi. Turkiston respublikasida 1920-1923 yillarda davlat tomonidan bir qancha qarorlar qabul qilinib, ular qishloq xo’jalik va suv xo’jaliklarini yangidan tiklab va rivojlanishga qaratilgan bo’lsa ham, lekin ular faqat katta muammolarning bir qismini yechdi. Ko’p joylarda suv toshqinlari suv va qishloq xo’jaligiga katta zarar yetkazdi. Ko’p gidrotexnik inshootlar bosh kanallar ishga yaroqsiz bo’lib qoldi sug’oriladigan ko’p maydonlar sho’rlanib hosildan chiqib ketdi. Natijada 1922 yilga kelib sug’oriladigan yerlar 1913 yilga nisbatan ekiladigan yerlarning faqat 49 foizini tashkil qildi. 1922 – 1926 yillarga mo’ljallangan I besh yillik plan ishlab chiqildi. Unga ko’ra sug’oriladigan yerlarni 855,6 ming ga ga yetkazish, 2283 ming ga yerda tarmoqlarni qayta qurish va suvdan foydalanishni yaxshilash, 253,3 ming ga yangi yerlarni sug’orish rejalashtirildi. Gidrotexnik inshootlarni eskilari o’rniga injenerlik tipidagi yangilarini qurish, sug’orishni tiklash va yaxshilash uchun davlat mablag’lari va maxalliy mablag’ va kuchlar jalb qilingandi. 1923 yili suv xo’jaligi uchun keskin o’zgarish yili deb hisoblandi. 1923 yili 6 martda Toshkentda Turkiston iqtisod kengashi qaramog’ida Irrigatsion kengash o’tkazildi. Bu kengashda Moskvadan Turkistonga kelgan suv xo’jaligining mashhur olimlari va mutaxasislari qatnashadi. (Rizenkampf, Morgunenkov, Bulaevskiy, Trombochev, Xrustalev, Jurin, Zubrik, Kurbatov, Rayx, Lodigin va boshqalar). Kengashda xalq xo’jaligiga muhim bo’lgan aktual masalalar ko’rildi. Unda: • Turkistonning suv xo’jaligini boshqarish qoidalari qabul qilindi; • irrigatsion ishlarining rejalari; • ish kuchini tashkil qilish; • suv toshqini va yuvib ketishga qarshi kurash; 34
ilmiy tekshirish, tajriba hisob-iqtisod ishlarini tashkil qilish; • oldingi ma’lumotlardan foydalanish; • professional ilm va xokazo masalalar ko’riladi; Shu yili oylik ilmiy –texnikaviy «Vestnik irrigatsii» jurnali Turkiston Respublikasining suv xo’jaligi boshqarmasi tomonidan chop etila boshladi. Birinchi ma’sul muharrir qilib Trombachyov tayinlandi. Irrigatsiya, melioratsiya gidrotexnika, gidroometriya va boshqa fan va texnika sohalarini rivojlantirishda jurnal katta rol o’ynadi. 1937 yil jurnal o’z faoliyatini to’xtatdi. 1923 yil davlat tomonidan va maxalliy manbalar hisobidan irrigatsiya ishlariga 13,9 million so’m ajratildi, sug’orish tarmoqlarini tiklash va yangilash, qurilish 5 yillik (1922-1926 yil) planiga muvofiq 783 ming des. eski ekiladigan yerlarni ishlatish ko’zda tutildi. 2090 ming des. maydonda tarmoqlarni yangidan tuzatish va suvdan foydalanish ishlarini yaxshilash va 23000 des yerni o’zlashtirish ishlarini planlashtirildi. Davlat tomonidan qabul qilingan qarorda bir bandi e’tiborni jalb qiladiki, u ham bo’lsa shu ko’rsatilgan irrigatsiya ishlarini bajarishda GPU (davlat siyosiy boshqarmasi) tomonidan to’sqinlik ko’rsatilmaslik shart edi. Irrigatsiyani tiklashda meliorativ shirkat uyushmalari katta ish ko’rsatdi. 1923 yil Turkiston rayonida 29 ta meliorativ shirkat tuzildi va o’z ichiga 50 ming ta suvdan foydalanuvchilarni uyushtirdi. Natijada qurilgan choralar natijasida. 1923- 1924 yillarda ko’pdan ko’p irrigatsion ishlar bajarilgan. Turkistonda 1922 yilga nisbatan 1923 yil sug’oriladigan yer maydoni 471 ming desyatinaga oshib 1650 ming desyatina (1800 ming)ga yetdi. 1923-1924 yillarda Turkistonda Karaspak barraji tiklandi, Zarafshonda Okqoradaryo suv bo’lgichi qurildi, Farg’onada Rozenbax kanalida temir beton sifoni, Irjar suv taqsimlagichi qurildi. Darg’om irrigatsion suv bog’lami qayta qurildi. Murg’obda Xindukush to’g’oni ta’mirlandi, bir qator sug’orish taksimlagichlar, to’sgichlar qurildi. Shahrixonsoyda qirg’oqlarni mustaxkamlash ishlari, Savayariq tiklanishi, Mirzacho’lda Sardoba suv tashlagichini chuqurlashtirish, Chimboy okrugida 35
Kaushband, Egriguzorband, Sultonobod va Sultonyab to’g’onlarini remont qilish, Talas daryosida himoyalash ishlari, Aris barrajini rekonstruksiya qilish ishlari boshlandi. 1924 yilda Buxoro xalq Respublikasida 100 ming desyatina yerlarni o’zlashtirish uchun qidiruv-loyiha ishlari bajarildi. Buxoro XR va Turkiston ASSR o’rtasida Zarafshon suvini bo’lishda katta baxslar yuzaga keldi va doimiy paritet komissiya tuzildi. 1920-1924 yillarda Xorazm XR 146 kanaldan suv olgan, ko’pincha chig’irli sug’orish qo’llangan, 60 ming chig’ir ishlab turgan. Har bir chig’ir 8-10 tanob yerni (2-25 ga) sug’organ va katta ish kuchini talab etgan. Amudaryo toshqini, juda katta zarar keltirgan. 1924 yilga kelib sug’orish maydonlarining ko’p qismi qayta tiklandi va urushdan oldingiga nisbatan 83% ga yetkazildi. 1924 yildan boshlab Turkiston irrigatsiyasida o’sish boshlandi. 1924 yil yanvarida Turkiston respublika suv xo’jaligi xodimlarining s’ezdi irrigatsiyaning aktual masalalarini ko’rib chiqdi va suv nalogi, irigatsion tizimlarning o’zini oqlash, meliorativ va suv jamiyatlari, irrigatsion fondlar, suv qonunchiligi, suv manbalarida va irrigatsion tizimlarda suvni o’lchash va boshqa masalalar bo’yicha qarorlar qabul qilindi. Bunda suv xo’jaligi uchun muhim bo’lgan ko’p masallalar qurilib tegishli qarorlar qabul qilindi: • irrigatsiya pul fondi; • suv solig’i; • suv va meliorativ shirkatlari va artellari; • sug’orish tarmoqlarining xarajatlarini o’zi qoplash; • suv qonunlarini tuzish; • irrigatsion-meliorativ qurilishishlarini bajarishda texnikaviy shartlari. • daryo va boshqa suv manbalarida, sug’orish kanallarida suvni hisob –kitob qilish. 36
maydonlarini va qishloq xo’jaligi ekinlarining hosildorligini oshirish ko’rsatmalari qabul qilindi. Yo’ldosh Oxunboboev O’zSSR Kengashining Markaziy ijroiya komitetining birinchi raisi qilib saylandi. Fayzulla Xo’jaev O’zSSR xalq komisarlar kengashining raisi. O’zSSRning poytaxti Samarqand bo’ldi. O’zSSRning tarkibiga 8 ta oblast kirdi: Toshkent Farg’ona, Samarqand, Zarafshon, Qashqadaryo, Surxondaryo, Xorazm va Tojikiston ASSR. Hamma oblastlarda birinchi navbatda yer va suv masalalarni yechish kerak edi 1925 yilgacha O’zbekistonda sug’oriladigan yerlarning 1/3 qismi shahar va qishloqlardagi boylarga tegishli edi. Ular o’z yerlarini kambag’al chorikorlarga yoki mardikorlarga topshirar edilar, yeri yo’q yoki yeri kam bo’lgan dehqonlarga yerlarini ishlashga vaqtincha berib turganlar. 1924 yil 2 noyabrda ikkita muhim dekret qabul qilinadi: «Er va suvlarni milliylashtirish» va «Suv, yer islohoti haqida». Natijada boylardan normadan ortiq bo’lgan yer, davlat yer fondi hisobiga 186,4 ming desyatina 50803 ta kambag’al - yakka xo’jaliklarga, 364 ta jamoa xo’jaliklariga, 14 ta idora korxonalariga, bolalar bog’chalariga taqsim qilib tarqatiladi. Respublika suv xo’jaligi boshqarmasi yangi yerlarini o’zlashtirish va sug’orishni tiklash ishlarini keng darajada 1925-1927 yillarda rivojlantirib yubordi. Eng katta ishlar Toshkent, Zarafshon, Farg’ona, Samarqand, oblastlarida o’tkazildi, keyingi yillari Qashqadaryo, Surxondaryo, Xorazm va Qoraqalpog’istonda ham ancha irrigatsion va yer suv islohot ishlari o’tkazildi. Shu davrlarda xo’jalik va xo’jalikaro kanallar O’rta Osiyo suv xo’jaligi boshqarmasi tashabbusiga muvofiq meliorativ shirkatlarga berildi. Shirkatlarning vazifasiga quyidagilar topshirilgan edi: • Sug’orish tarmoqlarini texnik jihatdan yaxshilash, rivojlantirish; • Kichik inshootlarni qurish va tuzatish; 37
Suv tejash hisobiga ishlab turgan suv tarmoqlarining atrofida bo’lgan Yüklə 252,28 Kb. Dostları ilə paylaş:
|