Suriya, Hijoz Yaman, Kufa va Basraga ko‘p sayohat qilgan va 40 mingdan ortiq hadisni jam etgan olti jildlik “Musnad al-Imom Ahmad” (Imom Ahmadni tayanchi) asarini yaratgan. U mustahkam e’tiqodli sunniylik nuqtai nazaridan xalifa Ma’mun davrida davlat dini bo‘lmish mu’taziylikka qarshi kurashgani uchun bir necha bor qamalgan va jazolangan. Uning huquq tartiboti o‘ta torligi, diniy masalalarda Qur’on va Sunnaga qattiq rioya qilishligi,
erkin fikr yuritish va talqin etishga, har qanday yangilikka qarshiligi, shariat tartib-qoidalariga
rioya etishda qat’iy mutaassibligi bilan ajralib turardi.
Hanbaliya mazhabi tarafdorlari avvallari faqatgina Qur’on va Sunnagagina tayanib, shar’iy
hukmlar chiqarsalar, keyinroq qiyos va ijmo’ni qo‘llashda ham ular tanho Muhammad
payg‘ambarning safdoshlari bo‘lmish sahobalarning hamjihatligidan kelib chiqqan hukmlarnigina
inobatga olar edilar. Bunda ular tobe’inlarning ham, ulardan keyingi e’tiborli diniy arboblarning
ham fikrlarini tan olmas edilar. Qur’on va hadislardan esa hech qanday dalil topolmagan taqdirda
noiloj qiyosga murojaat etardilar. Bu mazhab diniy masalalarda hech qanday erkin fikrni tan
olmay, shariat qonun va marosimlarini ijro etishda o‘ta jiddiylik ko‘rsatuvchi, dinning o‘taketgan
fidoyilari edilar. Ularning rasmiyatchiligi, o‘taketgan mutaassibligi, jonli tarixiy haqiqatdan uzoq
turgan qarashlari, ijtimoiy hayot va turmush tarzidagi har qanday yangiliklarga zid ekanligi sababli
– bu mazhab XII asrlargacha keng tarqalmagan. X asrda Eronda, XI-XV asrlarda Suriya va
Falastinda Hanbaliyaning izdoshlari bo‘lgan.
XVIII asrga kelib, ibn Hanbal ta’limoti hozirgi Saudiya Arabistondagi vahobiylarning
shakllanishiga asos solgan. U yerda Hanbaliyaning ilk islomga xos qonunlari hozir ham amalda.
Islom tarixida va hozirgi paytda ham yuqorida zikr qilingan mazhab sunniylar orasida teng
huquqli hisoblangan va ulardan birortasi ham din asoslariga zid hisoblanmagan. Qohiradagi al-
Azhar dorilfununida islom fiqhi to‘rt mazhab bo‘yicha o‘rganiladi. Hanbaliya mazhabi
sunniylikdagi eng kichkina, ya’ni 1,5 foizni tashkil etuvchi musulmonlar bo‘lsalarda, ular “sof”
islom uchun kurashish bayrog‘i ostida, XVIII asrdan to hozirgacha turli mamlakatlarda
vahhobiylik harakati orqali katta zarar keltirmoqdalar.