3.3. Bədənin əyilmə qabiliyyəti – hərəki fəaliyyəti zəruri amplituda ilə icra
etmək qabiliyyətidir. Bu qabiliyyət iki amildən - oynaqların mütəhərrikliyindən və
əzələ-bağ aparatının elastikliyindən asılıdır. Axırıncı isə əzələ və bağ liflərinin
mexaniki xüsusiyyətləri (dartılmaya qarşı müqavimət) və hərəki fəaliyyət zamanı
əzələ tonusunun nizamlanması ilə tənzimlənir. Bədənin əyilmə qabiliyyətinin
kifayət qədər olmaması
hərəkət koordinasiyasını çətinləşdirir, bədənin
yerdəyişməsi sərbəstliyini azaldır. Bu qabiliyyət fəal və qeyri-fəal ola bilər. Qeyri-
fəal əyilmə qabiliyyəti xarici qüvvənin (müəllimin və ya yoldaşının köməyi ilə)
təsiri altında yerinə yetirilən hərəkətlərin amplitudası ilə müəyyən olunur. Fəal
əyilmə qabiliyyəti isə hər hansı oynağı əhatə edən əzələlərin təqəllüsünün yaratdığı
qüvvə hesabına icra olunan hərəkətlərin amplitudası ilə müəyyənləşdirilir. Qeyri-
fəal əyilmə həmişə fəal əyilmədən böyükdür. Yorulmanın təsiri ilə fəal əyilmə
qabiliyyəti azalır (əzələlərin təqəllüsdən sonra tam boşalma qabiliyyəti azaldığı
üçün),qeyri-fəal əyilmə qabiliyyəti isə (əzələlərin dartılmaya müqaviməti
azaldığına görə) artır. Fiziki tərbiyə prosesində ümumi və xüsusi əyilmə qabiliyyəti
dayaq-hərəkət aparatının nisbətən iri oynaqlarında hərəkətin maksimal amplitudası
ilə müəyyənləşdirilir. Xüsusi əyilmə qabiliyyəti isə hər hansı hərəki fəaliyyətin icra
üsulunun müvafiq amplitudada yerinə yetirilməsi ilə təyin olunur.
Bədənin əyilmə qabiliyyətinin təzahürü aşağıdakı amillərdən ibarətdir:
1. Əzələnin boşalma qabiliyyətindən;
2. Qızışdırıcı hərəkətlərin kifayət qədər icra olunmasından;
3. Günün vaxtından (səhər saatlarında BƏQ xeyli aşağı olur);
4. Cinsi mənsubiyyətindən;
