DAŞ YUXULAR 18
olmur olmasın. Mәsәlә burasında idi ki, Nuvarişin anası
xeyir-duasız әr evindә peyda olan gәlini heç cur bağışlaya
bilmirdi. Ay yarımdan sonra qaynana ilә davadan sonra
qız şey-şüyünü yığışdırıb evdәn çıxdı, bir dә heç zaman
geri qayıtmadı. Onda cavan vaxtlarıydı, tamaşalarda
epizodik rollara çıxırdı, o zaman teatırın qocaman bir
işçisinin "mәnzil
şәraitini yaxşılaşdırdılar", onun
Montindәki rütubәtli yarızirzәmi otağını Nuvarişә verdilәr.
O, bu mәnzildә ciyәri xәrçәngә tutulması sәbәbindәn
rәhmәtә gedәn ikinci arvadı ilә cәmi doqquz ay yaşadı.
Üçüncü arvadı Cülyetta teatrın tanınmış aktyorlarından
birinin qarımış qızı idi, ona әrә gәlәndә bәlkә dә 36 yaşı
olardı. Beş il uşaqları olmadı. Sonra oğlan doğuldu. Bir
dәfә, hәlә heç uşaq üçaylıq da deyilmiş , başı daşlı ana
körpәni әmizdirәrkәn bunu tәrs yuxu basır, sәhәr
oyananda görür ki, uşaq iki döşünün arasında boğulub
ölüb. Dәhşәtli burasıydı ki, anaya görә qucağında boğulan
tifil guya heç ölmәyib, diridi, amma kirimir, ağlayır, elә
hey süd istәyir... Bundan sonra ana yemәkdәn kәsildi,
yuxu gözündәn qaçaq düşdü. Uşaqdan sonra on gün
qalmadi. Arıqlayıb çöpә döndü, şam kimi әriyib, kölgә kimi
çәkilib getdi, elә bil heç bu dünyada o adda adam yox
imiş.
İndi, on ildәn çoxdu ki, şәhәrin mәrkәzindә Nuvarişin
iki gözlü mәnzili vardı. Bu fevrala qәdәr, tәk qalmağına
baxmayaraq irәliki vaxtla müqayisәdә dinc, hәtta hәdsiz
dәrәcәdә xoşbәxt vә düzgün hәyat yaşayırdı. Fәlәyin işinә
bax ki, Nuvariş Qarabağlı öz mәnzilinә gecәlәr, hәm dә
getmәyә başqa bir yeri olmadığına görә dönürdü. Halal-
hünbәt mәnzilindә o, bir dәqiqә dә olsun dinclik tapmır,