DAŞ YUXULAR 14
ildәn bәri kordologiya şöbәsindә can qoyan hәkimi
tәpәqapaz eyәyib halal-hünbәt kobinetindәn bayıra
atmışdı, nәdi-nәdi ermәninin qarnından çıxıb. Bu
biabırçılıqdan sonra xәstәxanada dәrmana bir nәfәr
ermәni qalmadı, nә hәkim, nә xidmәtçi. Kimi evinә girib
bayıra çıxmadı, kimi Bakıyla әbәdilik vidalaşdı.
- Hәr şey aydındı, Numayiş müәllim, fars demiş,
mәsәlә mәlum. - Hәkim ovqatının açıq-aşkar pәrtliyinә
uyuşmayan gümrah sәslә dedi vә cәrrah alәtlәrini әlinin
altında yerbәyer etmәyә başladı. Nuvariş Qarabağlı
doktorun gül kimi adını tәhrif elәmәsindәn incimәdi (bu
insan otuz il Moskvada yasayib, belә xırda-para yanlışlığa
yol vermәkdә tam sәlahiyyәtlidir), amma bu xırda
yalnışlığa düzәliş vermәyi dә unutmadı.
- Deyimmi Nuvariş Qarabağlı kimdir, doktor - sözә
başladı - Adi bir artist. Yüzlәrlә Nuvariş Qarabağlı Saday
Sadıqlinin çölә atılan bircә dırnağına dәymәz. Nadan
uşaqları, kaş onun yerinә mәni vuraydılar.
- Bu da Qarabağlıdır? - Hәkim soruşdu vә növbәti
dәfә xәstәnin nәbzini yoxladı.
- Yox ey, yox, doktor. Hec mәn dә Qarabağlı
deyilәm, Kürdәmirdәnәm. Qarabağlı mәnim lәqәbimdir.
Saday Sadıqlı Naxçıvandandı, Ordubadda Әylis deyilәn bir
kәnd var, oralıdı. Düzdü, mәn orda olmamışam, amma
bilirәm ki, Nuh Nәbidәn qalma bir kәnddi. Vaxtilә ,
deyirlәr, orda çoxlu ermәni yaşayırmış. Onların deyәsәn
yeddi ya sәkkiz kilsәsi indiyәcәn durur. Görünür o
ermәnilәr ağıllı, xeyirxah insanlar imiş. Bu Saday Sadıqlı
da onlar kimi düz adamdır, doktor, istәyir lap dünya
dağılsın, ağa qara demәz. Neçә ildir düz sözә görә başı