DAŞ YUXULAR 71
- Atamın qarasına danışsan, mәn sәndәn incimәrәm.
Sәni and verirәm Allaha, Zülfü, o cәllad Mәmmәdağanın
adını bir dә heç harda dilinә gәtirmә. Onun becins
törәmәlәri özündәn dә betәrdi. Cingöz Şabanı deyirәm,
Zülfü. Deyirlәr, sәni dә incidib. Ondan aralı dur, bu
tayfadan nә әmәl desәn gözlәmәk olar.
- Sәn hardan eşitmisәn mәni incitdiyini? - O, sonsuz
heyrәtlә soruşdu, hiss olunurdu ki, әsәblәşib.
- Bu kәntdә heç nәyi ört-basdır elәmәk olmaz. O gün
bulağın başında arvadlar xısınlaşırdılar. Deyir, hardansa
qoca-qaltax tısbağa tapıb, hasardan tulayıb sizin hәyәtә,
deyir tısbağanın çanağına yazıb yağışdırıblar ki, "Bu
mәnәm, keşiş Mıkrtç, ermәni casusu Zülfü Abasәliyevin
doğmaca qardaşı".
Zәhra arvad doktorun hirsdәn bozardığını görüb
susdu. Saday qәssab Mәmmәdağanın oğlu, keşiş Mıkrtçın
qızını öldürәn, heç bir әclafla müqayisә olunmayacaq
dәrәcәdә alçaq adam olan Cingöz Şabanı çoxdan tanısa
da tısbağa әhvalatını birinci dәfә eşidirdi. Sadaydan beş-
altı yaş böyük olan Cingöz Şaban, o Şaban idi ki, bir
vaxtlar on-on bir yaşı vardı, cibindә qәssab bıçağı,
çiynindә ov tüfәngi gәzdirirdi. Bax elә o tüfәnglә Şaban o
yaz, Allah bilir hardan Әylisә - Daş kilsәnin hәyәtinә tәzib
gәlәn babbalaca, qara, qәşәng tülkü balasına atәş açıb
onu qanına qәltan elәmişdi. O vәdә Sadayın dörd, ya beş
yaşı var idi. Bununla belә, o gecә baş verәn hәmәn
hadisәni ömrü boyu unutmadı, hәtta dәfәlәrlә yuxusunda
tәkrar sәslәnәn güllә sәsinә diksinib ayıldı. Qәtlә yetirilәn
tülkü balasının hasara bulaşan qanını qar-yağış çoxdan
yuyub aparmışdı, amma Sadayın yaddaşında qıpqırmızı