DAŞ YUXULAR 72
qan lәkәsi o hasarın üstündә qiyamәtәcәn qızarıb qaldı,
heç zaman pozulmadı.
İndi dә, şübhәsiz, davakar Şaban hasardan atılan
üstü yazılı tısbağa barәdә Әylisә şәxsәn özü xәbәr
buraxmışdı.
Haykanuş Sadayın tez-tez rastlaşdığı, az-çox
yaxından tanıdığı iki qadın ermәnidәn biri idi. Әylisdә
başqa ermәnilәr dә vardı. Ancaq onlar azәrbaycanlılardan
heç fәrqlәnmirdilәr, elә buna görә dә Sadayın yadında
qalmayıblar.
Sadayın Bakıdan tәtilә getdiyi ilk yayda Haykanuş
hәlә Әylisdә yaşayırdı. Dәrddәn vә daim torpaqda
işlәmәdәn yumaq kimi bükülsә dә hәlә ki, tәsәrrüfatını
idarә elәmәk gücündә idi.
Hәyәtinin arxın yanındakı balaca әkin yerini öz әllәri
ilә qazır, kәrkilәyib yumuşaldır, özü üçün lobya, kartof,
xiyar, pomidor, göy-göyәrti әkirdi. Әylisdә hәr evә pay
çatan limon ağaclarına da özü baxırdı. Qadın Erevana,
doğma oğlu Joraya armud, şaftalı, qax (meyvә qrusu),
sucuq ( içinә qoz doldurulmuş meyvә lülәsi) göndәrirdi.
Digәr ermәnilәr kimi o da müqәddәs günlәrdә bütün
vaxtını Vәng kilsәsindә keçirir, saatlarla xaçın altında
dayanıb dua edirdi. İşdәn-gücdәn yorulanda darvazanın
ağzında oturub yaxın qonşularla, tәbii ki, hәm dә Zәhra
arvadla dәrdlәşirdi.
Haykanuşun evi Vәng kilsәsindәn xeyli aralıda, çayın
çökәyindә, kәndin müsәlmanlar yaşayan hissәsindә idi.
Yolun uzaqlığına baxmayaraq kilsәni qeyd-şәrtsiz
Haykanuşun ikinci evi saymaq daha doğru olardı. Hәr gün
möhtәşәm, topdağıtmaz darvazadan çıxıb kilsәnin