www.vivo-book.com
23
ovqatla girdim. Mənə orda ilk baxışdan heç nə xoş gəlmədi.
Bütün dünyanın və daha çox bizim rus qəzetlərinin
felyetonlarındakı bu yaltaqlığa dözə
bilmirəm; o qəzetlərdə
demək olar, hər yaz felyetonçular iki şey barədə söhbət
açırlar:
birincisi, Reyn üzərindəki şəhərlərin oyun
zallarındakı dəbdəbə bolluğundan,
ikincisi, guya masaların
üstündə yığılan qızıl tığlarından. Axı buna görə onlara pul
vermirlər ki; elə-belə, sadəcə, təmənnasız yarınmaq
ucbatından söhbət açırlar. Bu
uçuq-sökük zallarda heç bir
cah-calal yoxdu, qızılsa, nəinki masaların üstündə tığ
vurmur, əksinə nadir hallarda gözə dəyir. Əlbəttə, nə vaxtsa,
mövsüm davam eləyəndə, qəfildən qəribə bir adam, ya
ingilis, ya da bu yay olduğu kimi, asiyalı, türk peyda olur və
birdən-birə uduzur, yaxud çoxlu pul udur; qalanlarsa elə hey
xırda quldenlərlə oynayırlar, orta hesabla masanın
üstündə
həmişə çox az pul olur. Oyun zalında indicə (ömrümdə ilk
dəfə), hələ bir müddət oynamamağı qət eləmişdim. Üstəlik
də kütlə məni sıxırdı. Bununla belə əgər tək olsaydım, onda
elə
fikirləşirəm,
tezliklə
çıxıb
gedərdim,
oyuna
başlamazdım. Boynuma alıram, ürəyim çırpınırdı və