EPILOQ
BEŞ ILDƏN SONRA
22 sentyabr,
1988-ci il.
«Bakı –Kislovodsk» qatarı.
«SV» kupesi.
Akademiyanın həqiqi üzvü, böyük Elmi Tədqiqat Birliyinin rəhbəri Mərdan
Dadaşlı və bir sərnişin.
– Mən sizi görən kimi tanıdım, Mərdan müəllim. Mənim üçün şərəfdir ki, sizinlə
bir yerdə gedirəm.
– Çox sağ olun.
– Həqiqi sözümdür!
– Çox sağ olun.
– Yəqin istirahətə gedirsiz?
– Hə.
– Mən təyyarəyə bilet almaq istəyirdim. Sonra fikrimi dəyişdim. Elə bil ürəyimə
dammışdı ki, sizin kimi bir adamla yol yoldaşı olacağıq, bir kupedə gedəcəyik.
225
– Mən də birinci dəfədir ki, qatarla gedirəm. Arvad, uşaqlar, gəlinlər məcbur
elədi, dedilər ki, neçə illərdir bir dəfə vaxt tapıb məzuniyyətə çıxmısan, qatarla
istirahət edə-edə get. Amma heyf deyil təyyarə!.. Düzdü, bir dəfə, beş-altı il bundan
qabaq, yadımda deyil, harasa gedirdim, təyyarəmizdə işıqlar söndü.
– Işıq söndü? Siz gülürsünüz, Mərdan müəllim, amma mən təsəvvürümə
gətirirəm ki, necə dəhşətdi. Buna ürək davam eləməz...
– Siz ürəyi bir elə də davamsız bilməyin.
– Bəs, sonra nə oldu?
– Nə olacaq? O saat düzəltdilər, qurtardı. Təyyarədən yaxşısı yoxdu...
Avqust, 1983.
Şüvəlan.
|