T ƏHSİ L nazi rli Yİ G



Yüklə 2,72 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə3/25
tarix31.01.2017
ölçüsü2,72 Mb.
#7270
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   25


ki, S

ədnik müəllimin dərdinin böyüklüyü bu 

xalqların  hikmətini dərindən dərk etdiyindən 

böyükdür. 

Bu da çox t

əbii haldır. Ona görə ki, Sədnik 

əllim vətənpərvər,  əməksevər, vətən və  xalq 



sevgili 

müdrik insandır. 

 

Folklorşünas professor, istedadlı şair Səd-



nik Paşa Pirsultanlı “Varlığım” adlı şeirində ana 

 

47 


V

ətənin təbii mənzərəsini,  şəhər və  kəndlərini, 

tarixi abid

ələrini iftixarla tərənnüm edir:  

 

Varlığım, ürəyim, 



        G

əncə- 


          Gözl

ərim- 


Göygöl, Maralgöl, 

         Göll

əri. 

           



Qollarım- 

Xanbulağın, Qızıltorpağın 

    

Dolanbac yolları. 



          H

əsrətim- 

             

Qarabağımın 

Qızıl oba elləri. 

         

İçimin alovu-odu- 

D

əlidağın lalələri, 



          Çilg

əzən 


Çilg

əz dağlarının 

         Güll

əri.... 


 

 

Şair  şeirdə  özünün  fiziki  varlığını  doğma 



ana  V

ətənin  bir  parçası  kimi  cilalayıb  oxucuya 

t

əqdim edir, oxucunun Vətənə məhəbbətini qüv-



v

ətləndirir.  

Şeirdə  Dəlidağın,  Çilgəz  dağlarının  gül-

l

ərinə təşbeh edən  sənətkar lalənin qırmızı rən-



gini q

əzəbinin alovu kimi görür, dağların çeşmə-



 

48 


l

ərini, təbii gözəlliklərini,  güllərinin rəngini 

özünün  daxili  dünyasının  əlvanlığı  ilə  əlaqə-

l

əndirib poetik dillə cilalayır: 



 

Ömrünün axarı- 

Yaz yağışına qoşulub. 

Aşıb-daşan, 

Yaşıl dağların, 

Qışqırıqlı selləri. 

 

 

Professor  S



ədnik  Paşa  Pirsultanlı  poezi-

yasında vətənin  və xalqın  tarixi sevgisini vəh-

d

ətdə tərənnüm edib deyir: 



 

Sağ yanı Canbazdı, 

Sol yanı Murov. 

Əyriçay üstündə, 

Bir Ağca qala, 

Bu çayın üstündədir. 

D

əli Domrul körpüsü.... 



Professor  S

ədnik  Paşa  Pirsultanlı  “Dağlara, 

qayalara  yazılmış”  şeirlərini    poeziya çələngi 

adlandırır.  Sədnik Paşa Pirsultanlı Vətənin  gö-

z

əlliklərini, onun maddi və  mənəvi sərvətlərini 



çox canlı tərənnüm edir.  “Banu Çiçəyinin gəlib 

Domrul körpüsünün üstünd

ən  keçdiyini,  Ağca-

qalaya köç sürdüyünü, Şəmkirin Maral qoruğunu 



 

49 


qırx  incəbelli maralla (gözəllə,  qız-gəlinlə) 

g

əzdiyini” təsəvvürdə maraqlı canlandırmışdır.      



Şerdə  Murovdağ,  Qazandurmaz  qayası, 

Domrul körpüsü tarixi yadigar kimi poetik 

ifad

əsini tapır. Təbiətin bu təbii gözəllikləri onun 



poeziyasında çox təsirli verilir.  

 S

ədnik müəllim yazır: “Xalqımızın tarixin-



d

ə  Qazandurmaz  adlanan qaya var, elə  həmin 

ətraflardaca Dəli Domrul körpüsü deyilən nişan-

gah da var.  

B

ütün  bunlara  xalqımız  ad  qoyubdur. 



Göründüyü kimi, 

ən qədim  şifahi  və  eləcə  də 

yazılı  sənət abidəmiz,  tarix  kitabımız  olan 

“Kitabi-D

ədə  Qorqud”dakı  obrazların  adları  ilə 

bağlı dağ-daş adlarımız var.  

Qanlı-qadalı,  faciəli  şərəfli  döyüş  səhnə-

l

ərini özündə əks etdirən, saralmış kağız səhifə-



l

əri dövrümüzə  gəlib  çatmasa  da,  sal  daşların, 

qayaların  üstündə  tariximiz  özünü  yaşadır.  Ona 

gör


ə  ki, tariximizin səhifələri  “daşlara,  qayalara 

yazılmışdır”, qızıl hərflərlə həkk olunmuşdur.  

 

S

ədnik Paşa Pirsultanlının şerlərində təsvir 



olunan t

əbiət və cəmiyyət hadisələri orijinal bədii 

ifad

əsini  tapdığına  görə  məzmunlu və  ideyalı 



s

ənət inciləridir. 



 

50 


Professor S

ədnik  Paşa  Pirsultanlı  şerlərini 

qurup

laşdırır  və  müraciətlə  Türkmən  qardaşına 



deyir: 

 

Türkm



ən qardaş, 

T

əkcə mənəm. 



Türk dem

ə! 


Türkm

ən de. 


T

ək mən demə, 

S

ən də bizlərdən birisən, 



F

ərqi bu, 

Sünortac, 

Türkün beşik yerisən. 

Ancaq bil

əsən. 


Kürreyi-

ərzin, 


Yar

ıdan-yarısı. 

Türkm

ən- 


Türk m

ənəm deyir. 

Allahı bir, 

Dili bir, inancı bir. 

Bir b

ədənəm deyir. 



Altaydan, Yaqutdan, 

Anadoluya q

ədər. 

Türk yurduyam, 



Türkl

ərə vətənəm deyir. 

 


 

51 


 

Şeirdə  şairin  qədim,  ulu  Türk  dünyasına 

m

əhəbbəti tərənnüm  edilir,  ulu  Türk  dünyası 



haq

qında  maraqlı    məlumat verilir, ulu Türk 

dünyasına xoşbəxtlik arzu olunur.  

 

Professor S



ədnik Paşa Pirsultanlı türk aşığı 

Gülabiy


ə. Anadolu övladı Mühsin Yazıçıoğluna, 

Karslıoğluna,  türk  müğənnisi Gülsərənə,Tansu 

Çill

ərə  həsr  etdiyi  şeirlərində  yalnız  Türkiyə 



türkl

ərinə  deyil,  bütöv  Türk  dünyasına  sevgi  və 

m

əhəbbətini bildirir,  bütün  türk  qardaşlarına  



uzun  ömür,  cansağlığı  və  şərəfli  uğurlar  arzu-

layaraq deyir: 

 

Karslıoğlu, bir rəssam olaydım, 



Ç

əkəydim rəsmimi vətənin üstə. 

Dostu itir

ən yox, dost tapanam mən, 

Gör n

ələr yazılıb bir mənin üstə. 



 

 

İlhamı  “Lilpar  bulaq”  kimi  kükrəyən, 



bütün  Türk  dünyasına,  türkdilli  xalqlara  azadlıq 

v

ə xoşbəxtlik arzulayan  şair deyir: 



 

Banaz köyün ağ buludu, 

M

ənimlə görüşdü getdi. 



Yıldızdağın rüzgarı, 

M

ənimlə öpüşdü getdi. 



 

 

52 


 

Görk


əmli  folklorşünas,  əməkdar elm 

xadimi, istedadlı şair, publisist, tədqiqatçı, mahir 

pedaqoq, filologiya elml

əri doktoru, professor 

S

ədnik Paşa Pirsultanlıya bir sıra görkəmli sənət 



adamları  Məmməd Alim, Elxan Gözəldağlı, 

Nurayib  Əsgərli, Məmməd  Qaşqaçaylı,  Aşıq 

Haşım,  Qubalı,  Ramiz  Təmkin,  Əhməd Fərhad, 

F

əridə  Əbülfəzqızı,  Qivami  Qazıyev,  Aşıq  Ka-



mandar, Sabir 

Əliyev, Mahirə  İsbiqızı,  Səyyaf 

S

ədnikoğlu və başqaları şerlər qoşmuş, mahnılar 



b

əstələmiş,  professor  Sədnik  Paşa  Pirsultanlını 

t

əbrik  etmiş,  ona  uzun  ömür,  cansağlığı  və 



s

əmərəli fəaliyyətində  parlaq  uğurlar  arzu-

lamışlar!  

Çox t


əbii və inandırıcıdır ki, Sədnik müəl-

limin  şərəfli  əmək fəaliyyəti və  zəngin yara-

dıcılıq  yolu  bu  səmərəli  alqışlara  tamamilə 

layiqdir.  

 

M

əmməd  Qoşqarçaylı  alim,  şair,  mahir 



pedaqoq, göz

əl və  müdrik insan, professor Səd-

nik Paşa Pirsultanlıya yazır: 

 

T



əxəllüs götürüb Pirsultan kimi, 

Alimdi, şairdi, həm loğman kimi. 

Düşünən zəkalı bir insan kimi, 

Ç

əkir həsrətini yüzü Sədnikin. 



 

 

53 


 

S

ədnik  Paşa  Pirsultanlını  2007-ci ildə 



Folklor İnstitutu Elmi Şurasının qrifi ilə Gəncədə 

“Pirsultan” n

əşriyyatında  çapdan  buraxılmış 

“Pirsultan  pinarı”  adlanan  şerlər  kitabı  qarşım-

dadır.  

1946-


cı  ildən bu günəcən qələmə  aldığı 

şerləri  toplamış  bu  irihəcmli (təxminən 680 

s

əhifəlik) şerlər toplusundakı şerlərin əksəriyyəti 



alimin folklor ens

iklopediyası  zamanı  səfər 

t

əəssüratlarından  aldığı  ilham  nəticəsində  ya-



ranmış,  eyni  zamanda,  gəzdiyi-gördüyü yerlərin 

xoş havası, zövqü-səfası, mənzərəsi onun kövrək 

t

əbiətli şair könlünü ehtirasa gətirmişdir.  



M

əhz bu mənada Sədnik  Paşanın  şeir-

l

ərində  bir folklor nəfəsi duyulmaqda, folklorçu 



ruhu görünm

əkdədir.  

İnsan  dünyasının  bütün  təbii gözəllikləri, 

insanın  qəlbini pərvazlandıran,  ona  bədii-estetik 

zövq ver

ən sənət inciləri professor, mahir pe-

daqoq, fitri istedadlı şair Sədnik Paşa Pirsultanlı 

poeziyasında  real  cilalanmış,  onun  təsiri  bütün 

cahanda-planetimizd

ə çox şərəfli yayılmışdır.  

 

Bu c


əhətdən də Sədnik Paşa Pirsultanlının 

lirikasını  insan-zaman-dünya müctəəvisində  ge-

nişliyi ilə nəzərdən keçirmək çox əhəmiyyətlidir. 

Folklorşünas  alimin  şair  dünyasının  aynasından 

bizim  real  yaşayışımız,  həyatımızın  canlı 


 

54 


m

ənzərəsi təbii görünməkdədir, çünki Sədnik 

əllim vətənpərvər və əməksevər insandır.  



 

“Yunis  İmrələrin bir iziyəm mən!” deyən 

S

ədnik Paşa özünü sevgi bəhrinə bənzədir, Yunis 



İmrə izinə oxşadır. Bəs nəyə görə Yunis İmrə?  

Ona gör


ə  ki,  Yunis  İmrə  şerləri-  ilahiləri 

ilahinin özünd

ən qopub gələn vəhələr  kimi  axı-

cıdır,  ruha  yatımlıdır,  iliyə-qana yeriyəndir, 

şəlalə  kimi bənd-bərə  tanınmadan  gur  çağ-

layandır, ürəklərə təsir edəndir.  

Bax el

ə buna görə haqlı şəkildə özünü Yunis 



İmrə  izi-nişanəsi  hesab  edir  ki,  bu  günün  canlı 

klassiki olan S

ədnik müəllimin adi danışığı-nəşr 

dili ür


əyə  yatıb,  könüllərə  hakim kəsilərsə, 

dem


ək, poeziyası da eyni qaydada belə olacaqdır. 

 

S



ədnik Paşanın  qələmi dilə gəlib, misralar 

qismind


ə,  kağız üstündə dil açıb danışır, oxucu-

ya b


ədii-estetik zövq verir.  

 

“M



ən az qala  şeirlərimlə  bərabər  doğul-

muşam”,  yazan  müəllif  130  il  ömür  yaşamış 

Leyli n

ənəsinin sinəsinin folklor yatağı olduğunu 



söyl

əyib, onu özünə ilk müəllim hesab edir. 

S

ədnik müəllim tamamilə  haqlıdır,  çünki 



poetik dill

ə həqiqəti cilalayır.  

 

“Qazaxıstana,  Orta Asiyaya, Rusiyaya, 



Almaniyaya, Türkiy

əyə,  İrana  və  başqa  yerlərə 

alim kimi s

əfər etmiş,  gəzmiş,  görmüş,  eşitmiş, 



 

55 


öyr

ənmiş  Sədnik müəllim  yazır  ki,  bu  xoş-

m

əramlı  səfərlər  mənə  saysız  mövzular  vermiş, 



yeni-

yeni  şeirlərimin dünyaya gəlməsinə  imkan 

yarat

mışdır. 


Şairin öz dilindən etiraf edilir ki, yazdıqları 

birbaşa gəzdiyi yerlərdən, gördüyü həqiqətlərdən 

qaynaqlanır.  Bu,  yuxarıda  söylədiyimiz fikrə 

güzgü tutur, bir daha aydın olur ki, Sədnik Paşa 

gördüyünü n

əzmə  çəkməklə  dünyamızın  real 

m

ənzərəsini bədii fonda bizlərə təqdim edir. 



 

İstedadlı  alim-şair  Sədnik  Paşa  Pirsultanlı 

“Gün

əş  və  bulud”  adlı  şerində  Günəşi  poetik 



dill

ə tərənnüm edir: 

 

Buluddan birc



ə içim, 

Su ist


ər doğan Günəş. 

Verm


əsə bərk inciyər, 

Durar ondan yan Gün

əş. 

 

Bulud dağlara enər, 



Yayılar yuxa-yuxa. 

Qorxar doğma dağları, 

Gün

əş yandırıb-yaxa. 



 

S

ədnik müəllimin iki bənddən ibarət olan 



bu  şeiri  çox  orijinal,  təsirli, sadə  və  aydın 

olduğuna  görə  azyaşlı  uşaqların  qəlbini  oxşayır, 



 

56 


onlara t

ərbiyəvi təsir bağışlayır, uşaqların dilinin 

əzbərinə çevrilir. 

 

Professor S



ədnik  Paşa  Pirsultanlının 

“Pirsultan pinarı” adlı poetik nümunəsində  təbiət 

n

əzmə  çəkilmiş,  eyni  vaxtda  burada  xüsusi 



deyim t

ərzinə üstünlük verilmişdir: 

 

Bu, n


ə görüş, nə vüsaldı, 

Köyn


əyi lalədən aldı. 

O qız ürəyimi çaldı, 

Ç

aldı, Pirsultan pinarı. 



 

 

Bir b



əndini misal çəkdiyimiz  bu  şerin 

dig


ər bəndlərində  də  sonuncu misra üçüncü 

misradakı  axırıncı  kəlmənin təkrarı  üstündə 

(t

əkrirsayağı) qurulub, bu da şerin axıcı olmasına 



t

əminat verən bədii deyim vasitəsidir. 

 

Şairin “Dağlar”, “Vətən sevgisi”, “Qoşqar 



dağı”, “Qalıbdır”, “Koroğlunun daş qalası” və s. 

şerlərində  də  vətən sevgisinin, vətənin tarixi 

abid

əsi olan  Qoşqar dağının təsvir və tərənnümü 



oxucunun q

əlbini pərvazlandırır. 

 

“Görmüşəm” adlı şerində  Sədnik müəllim 



sevdiyi göz

ələ xitabən poetik bir dillə deyir: 

 

Sözl


ərində nə riya var, nə bəzək, 

T

əmizlikdə gül-çiçəksən, gül-çiçək. 



 

57 


 

İstedadlı şair, mahir pedaqoq Sədnik Paşa 

Pirsultanlı  şeirini  bu  mənalı  misralarla  yekun-

laşdırır: 

 

S

ədniki qınama divanəlikdə, 



D

əyanəti sən gözəldə görmüşəm. 

 

Şeirdə  gözəlin zəngin mənəviyyatlı,  parlaq 



əqidəli olduğu təsirli vurğulanır.  

Professor S

ədnik  Paşa  Pirsultanlı  müdrik 

göz


ələ  iftixar hissilə  deyir ki, mənim sənə  olan 

çılğın  məhəbbətimin bir səbəbi də  səndəki 

d

əyanətdə-inamımı,  etibarlığım  qazanmağında-



dır.  Sən həm gözəl, həm də  ağıllı,  vəfalı,  sə-

daq


ətli, bir sözlə, dözümlü olduğun üçün yolunda 

can f


əda etməyə, hazıram. 

 

S



ədnik müəllimin  poeziyası  zəngin və 

t

ərbiyəvi mahiyyətlidir. “O görünən qayalar Ko-



roğlunun hörgüsüdür” deyilməklə obrazlı deyim 

yaradılmışdır. 

 Bu yek

əlikdə  daşları-qayaları  yerindən qal-



dırmağa mifik xalq qəhrəmanı Koroğlunun gücü 

çata bil


ərdi.  

S

ıralanmış-muncuq kimi, üst-üstə, yan-yana 



düzülmüş  kimi  görünən qayalar adama elə  gəlir 

ki,  hansısa  bir  usta  tərəfindən nizama vurulub, 

hörgüy

ə düzülübdür. 



 

58 


 S

ədnik müəllimin  qənaətincə,  Koroğlu  bən-

nalıq  edib  dağları-qayaları  belə  nizama düzüb-

dür. Bu fikr

ə baxmayaraq, müəllifin qəti hökümü 

bel


ədir  ki,  “Bunlar  hamısı  Allah  vergisi  olan 

t

əbiətin möcüzələridir”. 



 T

əbiətdə  bu gözəllikləri  axtaran Sədnik 

əllim insanın bütün varlığında inkişafın olma-



sını, onun bəhrələnməsini arzu edir və deyir: 

 

Çiç



əklərdən dəstə bağla, 

İçində bir ürək olsun. 

Özün kimi g

ərək olsun, 

O ür

əyi gülə bələ, 



Ür

ək dönüb çiçək olsun. 

 

 

Professor  S



ədnik  Paşa  Pirsultanlı  şeirlə-

rind


ə ana  Vətənin tərənnümünü çox gözəl cila-

layır,  Vətənin  ucalığına,  gözəlliyinə, ülviliyinə 

sevinir, onunla f

əxr  edir,  ona  qurban  olduğunu 

poetik dill

ə tərənnüm edir: 

 

S

ən də, mən də qurban olaq, ay gözəl, 



Bu 

əziz vətənin bir yağışına. 

 

  

K



ərkük  bayatılarından  birində  deyilir ki, 

“yar  şirindi,  keçilməz”. Bu mənada  gözələ  üz 

tutub v

ətən  yağışına  qurban  olaq  demək çox 



 

59 


m

ənalıdır.  Gözəl  Vətənə  qurban getməyə  inci-

m

əz, ancaq fəxr edər. Ona görə  ki, vətən çox 



əziz, şirin, və əbədi zirvədir. 

 

“Göz



əldi” adlı  şerində  Vətənin  dağını, 

da

şını, gülünü, çiçəyini,  təbiətini, çəkir. 



 

Qımış, ey Gavalı bulaq, 

Dodağından bal süzülsün. 

 

 S



ədnik  müəllim  bulağın  çağlamasını    gü-

lüms


əməsi kimi xüsusi halda mənalandırır, 

oxucuya b

ədii-estetik zövq verir, onun alovlu 

q

əlbini pərvazlandırır: 



 

Qoca dağın cavanlaşıb, 

Qanlı dağa toy vurdurur. 

 

S



ədnik müəllim bu misralarda cənnət təbiətli 

G

ədəbəy  dağlarını  təsvir  və  tərənnüm edir. 



Folklorumuzun toplanması, araşdırılması məsələ-

l

əri  Sədnik  müəllimin  yaradıcılığında  əsas yer 



tutur.  Ö

zünün  toplama  materialları  və  tədqiqat 

əsəri  ilə  oxucuların dərin məhəbbətini  qazanan 

şair çox məsuliyyətlidir.  

  “Heca v

əznli  tapmacaların  inkişafı”  adlı 

t

ədqiqatı dərin mənalı, elmi mahiyyətli olduğuna 



gör

ə müəllifə hörmət qazandırır: 

 


 

60 


M

ən aşıq, qoyun dərdi, 

Çobanın qoyun dərdi. 

Bağban bir gül üzüncə, 

Çoban bir qoyun d

ərdi. 


 

 

Bu bayatı-bağlama “qoyun”cinası üzərində 



qurulmuşdur.  Birinci  misra  mətləbi açmadan, 

ikinci  misra 

çobanın  qoyun-quzu    qayğısından 

danışır. Üçüncü misrada məna açılır.  

Şeirdən  aydın  olur  ki,  bağban  bağdan  və 

güllükd


ən bir gül dərməmiş, çoban bir qucaq gül 

yığır, əməyinin bəhrəsini dərir.  Burada bağbanla 

çoban müqayis

ə edilir.  

Bağban  gülü  bir-bir üzür, hətta gülü 

üzm


əyə əli də gəlmir. Çoban isə nə varsa, tələm-

t

ələsik dərməyə çalışır. Şeirdə bu məna çox incə 



bir m

ətləb daşıyır: 

 

M

ən aşığam, buz bağlar, 



Qışda çaylar, buz bağlar. 

Aşiq bir hikmət görüb, 

Od içind

ə buz bağlar. 

 

 

İlk  misrada  qışda  çayların  buz  bağla-



masından  söhbət gedir. Burada təəccüblü, anla-

şılmaz heç nə yoxdur. “Od içində buz bağlayan” 

südün qaymaq tutmasıdır. 


 

61 


  

S

üdün yavaş-yavaş “buz bağladığını”, yəni 



qaymaq  tutduğunu  insan    görmüş  olarsa,  bədii 

t

əxəyyülün vasitəsi ilə  obrazlı  şəkildə  mənalan-



dıra bilər. 

 Soyuduqca suyun üzünd

ə buz kimi, südün 

üzünd


ə  də  qaymaq  qat  bağlayır.  Bütün  bunlar 

geniş  müşahidənin, zəngin biliyin və  poetik 

t

əxəyyülün məhsuludur. 



 

Sarı  Aşıq  bağlama  bayatıları  dərindən 

müşahidələr  əsasında  yaradır.  O,  həm də  elinə, 

obasına,  adət-ənənəsinə  yaxşı  bələddir. Yayda 

camışlar  günortadan  ta  axşam  sərininə  qədər 

yatışar.  

Sarı Aşıq baxır ki, göldə yeddi çamış var. 

Camışlardan  üçü  göyə  çəkilir, yəni göy çəmənə 

otlamağa  gedir,  dördü  isə  göldə  qalır.  Böyük 

s

ənətkarlıq qabiliyyəti olan Sarı Aşıq bu mənzə-



r

əni  seyr  edib  aşağıdakı  bayatı-bağlamanı 

yaradır: 

M

ən aşiqəm, bu göldə, 



Yeddi can var bu göld

ə. 


Üçü göy

ə çəkildi, 

Dördü qaldı bu göldə. 

Burada çaşqınlıq yaradan aşağıdakı misralardır: 

 

Yeddi can var bu göld



ə, 

Üçü göy


ə çəkildi. 

 

62 


Sarı Aşığın “göy” ifadəsindən çox faydalı 

istifad


ə  etməsi mənanı  dərinləşdirir.  Sarı  Aşıq 

başqa bir bayatısında deyir: 

 

       M


ən aşiqəm, Qəmər hey, 

                 

Harayladım Qəmər, hey. 

                 Göyd

ə bir madyan otlar

                 Altda qulun 

əmər hey. 

 

 



Birinci beytd

ə  işlədilən Qəmər  atın  və 

yaxud at sah

ibinin arvadının adı ola bilər. Burada 

başqa bir məna yoxdur.  

 

Bayatının  ikinci  beytindəki “göy” sözü 



asiman v

ə  göy zəmi mənasında  işlədilə  bilər. 

Buna diqq

ət etmək və şərhini vermək lazımdır: 

 

Göyd


ə bir maydan otlar, 

Altda qulun 

əmər hey. 

 

 



Tam anlaşılmazlıq törədən “göy” sözüdür. 

İlk  nəzərdə  adama elə  gəlir ki, söhbət göydən, 

asimandan gedir, at da göyd

ə-asimanda otlayır. 

Lakin sonra m

əlum olur ki, at göydə-yaşıl çə-

m

əndə  və  ya göy zəmidə  otlayır,  qulunu  da 



altında əmir. 

 

B



u  bayatı-bağlama  yaradıcısı  Sarı  Aşıq 

çox s


ənətkarlıqla sözlərdən rəng alıb lövhə çəkir, 

 

63 


tablo  yaradır.  Bu  cür  bayatı-bağlamalar  təkcə 

adamı düşündürmür, eyni zamanda, ona bədii-es-

tetik zövq verir, onun m

ənəvi aləmini zən-

ginl

əşdirir.  



 

Sarı Aşıq təkcə göy ifadəsi ilə əlaqədar bir 

neç

ə bayatı-bağlama yaratmışdır ki, bunlar baya-



tının məna və təsirini qüvvətləndirir: 

 

M



ən aşiq, göydə nə var? 

Göy yemiş, göy dana var. 

Ayaqları yerdədir, 

B

ədəni göy dana var. 



 

 

Bu bayatı-bağlamada oxucunu düşündürən  



“göyd

ə  nə  var” ifadəsidir.  Qarşıdakı  insan    elə 


Yüklə 2,72 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   25




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin