Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Həftənin başı, hər şeyin ayağı
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Həftənin başı, hər şeyin ayağı...
Həftənin birinci günü, yəni bazar ertəsi xəstəxanada yoxlama aparılır, bütün xəstələrin sağlamlıqları test edilirdi. Elə sabahın erkən saatlarında bütün xəstələri yoxlamağa başlamışdılar. Bu xəstələr arasında Sabir də var idi. Yoxlama Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 105 bitdikdən sonra bir çoxları üçün sevinc, Sabir üçünsə kədərə dönən yeməklərdən biri, səhər yeməyinin vaxtı gəlib çatmışdı. Sabir həmişə olduğu kimi başını aşağı əyərək çörək qırıntılarını ağzına atır, kimisə görməmək üçün gözlərini hərkəsdən qaçırırdı. Buna nə qədər dözə biləcəyini bilmirdi. Ancaq iştahla da nəsə yemək mümkün deyildi. Gözlərinin önündə xəstələrin yeməyi iştahla yeməsi belə onun ürəyini bulandırırdı. Əslində, xəstələrə öyrəşmişdi, ancaq gəl ki, özünü ələ ala bilmirdi. Yeməkdən sonra da yatağın üstündə uzanaraq vaxtını boş-boş keçirməyə başlamışdı. Dəqiqələri saymış, saatlara çatana kimi səbrlə gözləmişdi. Nahara kimi bu belə davam etmişdi. Nahar yeməyindən sonra Yusiflə bir yerdə dəhlizə çıxıb həmişə olduğu kimi gəzişməyə başlamışdı. Yusiflə araları yaxşı idi. Düzdür, ara-sıra Yusif də özünü qəribə aparırdı, lakin bu elə də çox çəkmirdi. – Gəl, burda oturaq. – Yusif künc tərəfə baxıb dedi. – Məzahir dayı da ordadır. – Yaxşı. – Sabir onun sözü ilə razılaşdı. İkisi də divarın küncünə yaxınlaşıb bardaş quraraq oturdular. – Salam, Məzahir dayı. – Salam. – Yusifə əl sallayaraq güldü. – Bugün necəsən? Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 106 – Bugün biraz sərsəm, biraz sakit... – Barmağını sirkələdi, sonra da eynəyini düzəldərək əlavə etdi. – Ancaq çox azadam. – Burada, dörd divar içində necə azadsınız? – Sabir kinayə ilə sual verdi. – Dörd divar arasında da olsan, çöldə, cənnət baxçasına da ensən burası... – Şəhadət barmağını başını qoydu. – Burası azad olmadıqca yenə də həbsdəsən. – Xışıltılı səslə sözünü bitirib eynəyinin altından iri gözlərini Sabirin üzünə zillədi. – Düz deyirsən, Məzahir dayı. – Yusif gülərək yaşlı kişiyə baxdı. Sonrada ağzını Sabirin qulağına yaxınlaşdırıb pıçıltı ilə dedi. – Yola ver getsin. Burda hamı bir cür xəstədir. Sabirə isə yaşlı kişinin dedikləri maraqlı gəlmişdi. Ona görə də Yusifə fikir vermədən yenidən sual verdi: – Üzr istəyirəm, ancaq sözünüzdən heç nə başa düşmədim. – Başa düşməyəcək bir şey yoxdur, oğul bala. Bizi özünə əsir alan şey beynimizin içindədir. – Sözünü bitirib susdu. Bir neçə saniyə sonra yenidən davam etməyə başladı. – Bəli, bəli. Beynimizin içindəkidir. Onu dəyişdirə bilmədiyimiz üçün divarlarla əhatələnirik. – Üzünü Sabirə çevirdi. – Başa düşdün? – Yenə yox. – Sabir təəssüflə dedi. Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 107 – Sokratı tanıyırsan? – Anidən soruşdu. – Yox. – Sokrat deyir ki, istədiyin olmazsa, əzab çəkərsən. İstəmədiyin olarsa, yenə əzab çəkərsən. Hətta istədiyin tam olaraq olsa belə yenə əzab çəkərsən. Çünki onu itirmək riskin var. Zehin bu cür bəlalı bir şeydir. Dəyişmədən azad olmaq istəyir. Nə qədər çalışsan da bu gerçəyi dəyişdirə bilməzsən. – Sözünü bitirib gülümsəməyə başladı. – Nəsə başa düşdün? – Bağışlayın, heç nə başa düşmədim. – Yaşlı kişi elə sözlər demişdi ki, Sabir daha da çıxılmaz vəziyyətə düşmüşdü. – Eybi yoxdur. Yavaş-yavaş başa düşəcəksən. Tələsmək lazım deyil. Yavaş-yavaş... – Düz deyirsən, Məzahir dayı. – Yusif yenidən araya girib gülərək dedi. Yaşlı kişi isə Yusifə fikir vermədən başını aşağı salıb çoxdan fikrə dalmışdı. Sabir onun sözlərindən heç nə başa düşməsə də, dediklərində məna olacağını düşünürdü. Dərindən nəfəs alaraq üzünü pencərədən çölə zilləmiş, düşüncələrə dalaraq eşitdiklərini təkrar- təkrar xatırlmağa çalışırdı. Elə bu an dəhlizin digər tərəfindən bir nəfərin səsi eşidildi. Bu həminki adam idi. Yenə stulun üstünə çıxmış, əllərini açaraq ətrafdakılara nəsə danışırdı. |