Amid Səlimoğlu “Ruhilər”
Yüklə 1,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz
111 Onda çölə, əvvəllər yaşadığı həyata qayıtmaq hissi baş qaldırmışdı. Bunu Sabirə borclu idi. Ona görə də, Sabirlə çox danışmaq, yenidən əvvəlki kimi olmaq istəyirdi. Amma di gəl ki, o yatırdı. Yusif Sabirə baxaraq fikrə daldığı zaman yan otaqdan səs gəlməyə başladı. Kimsə ucadan oxuyurdu: "Vətən bağı" al-əlvandır, Yox içində xarı bülbül. Səsə Sabir də oyanmışdı. Gözlərini açaraq yerində dikəldi. Ətrafına baxdı. Səs qaldığı otaqdan gəlmirdi. Sabirin oyandığını görən Yusif sevinərək yataqdan enib onun yanına getdi. – Oyandın? – Hə. – Yusifin üzündəki sevinc Sabiri çaşdırmışdı. – Oxuyan kimdir? – Vüqardır. O biri otaqda qalır. Köhnə əsgərdir. – Yusifin üzündəki gülüş bir anda yox oldu. – Müharibədə olub. – Başa düşdüm. – Sabir başını yellədərək dedi. Digər otaqdan isə səs hələ də gəlməkdə idi: On bir ay cəfa çəkərsən, Bir ayı da zarı, bülbül! Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 112 – Çox gözəl oxuyur. – Elədir. – Sabir Yusifin sözünü təsdiqlədi. Bundan sonra ikisi də susaraq səsi dinlədilər. Otaqda hər kəs səssiz idi. Yan otaqdansa, yanıqlı səs hər tərəfə yayılır, digər otaqları da öz ağuşuna alırdı. Sabir səs kəsilənə qədər divara söykənib durdu. Gözlərini yumaraq səsi dinlədi. Vüqar oxuyub bitirdikdən sonra isə gözlərini açaraq Yusifə baxdı. – Birinci dəfədir ki, bu səsi eşidirəm. – Tez-tez oxumaz. Nə vaxt istəsə, onda. – Başa düşdüm. – Köks ötürdü. Sonra yenidən davam etdi. – Niyə yatmırsan? – Nə bilim. Dedim biraz söhbət edərik. – Fağır baxışlarını Sabirə zilləyərək dedi. – Nə söhbət? Nə danışacağıq? – Bilmirəm. – Əllərini yana açdı. – Məncə yataq. Gecdir. Sabir yerinə uzanmağa hazırlaşırdı ki, Yusif anidən əllərini başına qoyaraq ağzını açdı. Qışqırmır, əlləri ilə başını sıxmağa davam edirdi. Sabir bunu görən kimi dərhal ayağa qalxıb Yusifin əllərindən tutub sakitləşdirməyə çalışdı. – Yusif! Yusif! Özünə gəl. Bir neçə dəfə bunu təkrarlasa da bir çarəsinin olmadığını görüb qapıya tərəf getdi. Həkimləri Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 113 çağırmaq istəyirdi. Elə qapını açırdı ki, arxadan Yusifin səsini eşitdi. – Getmə! Sabir geriyə dönərək onun yanına gəldi. – Yaxşısan? – Yaxşıyam. Yaxşıyam. – Yusif əllərini aşağı salaraq dedi. – Bu səfər çox qısa oldu. Heç qışqırmadım. – Təəccüblə əllərinə baxdı. – Necə yəni? Mən elə bilirdim, sən heç nə xatırlamırsan. – Sabir yatağın üstünə oturdu. – Hər şeyi xatırlayıram. Sadəcə... nə bilim. Elə olmasını istəyirəm. – Gözlərini qaçıraraq dedi. – Niyə? – İstəmirəm, normal olan vaxtı kimsə bu halımı xatırlatsın. Ona görə. – Ancaq bugün elə də güclü olmadı. Özünə tez gəldin. – Hə. Elədir. – Üzündə yenidən təbəssüm yarandı. – Deməli düzəlirsən. Bu çox yaxşı şeydir. – Yəqin ki. Həkimlə danışmaq lazımdır. – Yusif... – Sabir birazda ona yaxın oturdu. – Sən buradan çıxmaq istəyirsən? – Gözlərinin içinə baxaraq soruşdu. – Əvvəllər yox. Ancaq indi istəyirəm. – Lap yaxşı. – Sabir gülümsəyərək dedi. – Onda tam sağalmalısan. İnanıram ki, bunu Amid Səlimoğlu Bəyaz Dəhliz 114 bacaracaqsan. Amma əsas sən inanmalısan. Başa düşürsən məni? – Başa düşürəm. – Əllərini havaya qaldıraraq sevincini bildirmək istədi. Sonra yenidən yanına salaraq əlavə etdi. – Yavaş-yavaş düzələcəm. – Düzələcəksən. – Əlini Yusifin dizinə qoydu. – Çox sağ ol. – Mən niyə? – Sabir Yusifi anlamamışdı. – Sən kömək etdin. Burada dostum yox idi. Sən gələndən sonra düzəlməyə başladım. Çöldəki adamlar kimi olmağa başladım. Sən dostum oldun mənim. – Yusifin gözləri yaşarmışdı. – Əsas sən sağ ol. Sən olmasaydın, mənim də halım heç yaxşı olmayacaqdı. Burada tək dostum sənsən. – Bilirəm. – Yusif gülməyə başladı. – Hə. – Sabir də gülərək qarşılıq verdi. – İndi isə yat, dincəl. Bugünlük bəsdir. Sabah yenə danışarıq. – Ayağa qalxdı. – Yaxşı. Gecən xeyirə. – Xeyir olsun. Yusif ondan uzaqlaşaraq yatağına tərəf getdi. Sabirsə, bir qədər onu izlədikdən sonra yatağa uzanaraq gözlərini yumdu. Sabah üçün dəqiqələri saymağın vaxtı gəlib çatmışdı. |