174
175
Göründüyü kimi,
q(-k) şəkilçisinin topluluq və cəmlik bildir-
məsinin tarixi qədimdir. Şəkilçinin cəmlik semantikasının izləri
türk dillərində
talax “söyüd” (yakut),
kimax “qum” (Altay, şor,
qazax) (182, s.115),
qulaq, ayaq, dirsək, dırnaq, barmaq(Azər-
baycan) və s. söz köklərində qalmışdır. Azərbaycan dili şivələ-
rində tayfa, nəsil mənasında işlənən
basmax (Tov.),
oymax (Sab.,
O., Ş.),
uruğ//turuğ (Ağ.,Şş.), həmçinin
alaq sözlərində sonuncu
q(ğ),x ünsürlərini qədim şəkilçinin izləri hesab etmək olar. Şi-
vələrin əksəriyyətin də “biçin zamanı yerə tökülən sünbüllər” mə-
nasında işlənən
başax// başşax sözü də həmin qəbildəndir. Bu söz
baş və
ayaq sözlərindən əmələ gəlmişdir. Biçin zamanı sünbülün
yuxarı və aşağı hissəsi yerə tökülür. Buna görə də xalq arasında
bu cür ifadə yaranmışdır. Təsadüfi deyil ki, Qazax şivəsində söz
tam formada
başəyax şəklində işlənir. A.N.Kononova görə,
ayaq
sözünün kökündə
ai “sürətlə addımlamaq” sözü dayanır. -
q isə
cəmlik bildirən şəkilçidir (162, s.9).
Dostları ilə paylaş: