müəyyənləşdirildi:
ilahiyyat, tibb və hüquq (hüquq fakültəsi bir çox hallarda
kanonik, yəni «kilsə hüququ» fakültəsi adlanırdı). Bu, ali təhsildə ixtisaslaşmanın
başlanması demək idi. Ali təhsil sahəsində sonrakı ixtisaslaşma cəmiyyətin tələbləri
əsasında elmin inkişafı ilə vəhdətdə baş verdi. Ali təhsilin inkişaf dinamikası bu gün
də həmin istiqamət üzrə davam etməkdədir. Elmin və texnikanın tərəqqisinə rəğmən
ixtisasların da sayı artır, yeni tipli ali təhsil müəssisələri yaranır.
Universitetlər isə,
həmişə olduğu kimi, indi də «elm məbədi» rolunu oynayır, elmin yeni sahələrinin
yaranmasına təkan verir, bununla əlaqədar olaraq yeni
ixtisaslar və ixtisaslaşma
istiqamətləri müəyyənləşir, hətta ali təhsilin yeni sahələri təşəkkül tapır. Fakültativlər,
tələbələrin seçiminə əsaslanan alternativ kurslar tədris edilir. Bir sözlə, universitetlər
elmi-tədqiqat, tədris, ixtisas hazırlığı mərkəzinə çevrilərək,
ölkənin ictimai-siyasi,
iqtisadi-mədəni həyatına qüvvətli təsir edir. Təbii ki, ali təhsilin inkişafı ali məktəb
pedaqogikasına ehtiyac doğurdu. Çünki dəqiq elmi-nəzəri əsaslar olmadan ali təhsilin
sonrakı inkişafına nail olmaq mümkün deyildi. Ümumi pedaqogikanın sahələrindən
biri olan tələbə şəxsiyyətinin inkişafı və ali təhsil müəssisəsində peşə-ixtisas hazırlığı
problemlərini öyrənməklə məşğul olan ali məktəb pedaqogikası
məqsədyönlü inkişaf
yolu keçmişdir. M.F.Kvintiliandan başlayaraq qədim dünyanın klassik pedaqoqları öz
əsərlərində ali məktəbdə təlimin təşkili formaları kimi mühazirə və disputlardan geniş
istifadə etmişlər. Bu cəhətdən XI- XII əsrlərdə Avropada fəaliyyətə başlayan Bolonya,
Oksfort, Paris, Praqa və başqa universitetlərin təcrübəsi diqqətəlayiqdir. Zaman
keçdikcə ali məktəblərin fəaliyyət parametrlərini müəyyən edən əsasnamə və
nizamnamələri yazılmış, həmin sənədlərdə ali təhsilin bir sıra nəzəri və praktik
məsələləri ümumiləşdirilmişdir.
Dostları ilə paylaş: