Əllamə Şəmsəddin Əbu Muhəmməd Əbdülhəmid ibn İsa ibn Əmuyyə ibn Yunis ibn
Xəlil ibn Abdullah ibn Yusif Xosrovşahi Təbrizi
Şafi’i məzhəbinə mənsub fəqih, mütəkəllim və təbib idi. H. 580-ci ildə (1184)
Xosrovşahda
1376
anadan olmuşdu. Fəxrəddin Razinin tələbəsi olmuş və ondan kəlam
elmini öyrənmişdi. Muidəddin Tusidən hədis dinləmişdi. Əbu Muhəmməd
Əbdülhəmid Təbrizi Şam vilayətinə getmiş, Kərək
1377
şəhərində məskunlaşmış və
burada elmi fəaliyyətlə məşğul olmuşdu. O, İbn Sinanın tibbə dair ‚əş-Şəfa‛ adlı əsərini
1373
Əbu Bəkr əl-Kutubi əl-ƏHƏRİ, İstoriya Şeyxa Uveysa, s. 14, Bakı 1984.
1374
ONULLAHİ, XIII-XVII Əsrlərdə Təbriz Şəhəri, s. 58.
1375
QƏZVİNİ, Nüzhətü’l-Qülub, s. 79-80, 87. Gəz farsca uzunluq ölçüsüdür. 1 gəzin uzunluğu 0,7-1 m. arasıdır.
1376
Xosrovşahi-Təbrizdən bir neçə km. cənubi-qərbində, Təbriz-Marağa yolu üzərində, dəniz səviyyəsindən 1357 m.
hündürlükdə, yerləşən qəsəbə. İndi Xosrovşəhr və ya Xisroşəhr adlanır.
1377
Kərək şəhəri indiki İordaniya ərazisində, paytaxt Əmmanın cənubunda, Ölü dənizin 17 km şərqində yerləşir.
ixtisar etmişdi. Bundan başqa fiqh və fiqh üsuluna dair bəzi risalələrini, məntiqə dair
‚İşkalat və İradat‛ (Şübhələr və İradlar) adlı əsərini də Kərəkdə qələmə almışdı.
Bundan başqa alim ‚Müxtəsər Kitabü’l-Mühəzzəb‛ və ‚Tətimmət Kitabü’l-Ayatü’l-
Bəyanat‛ adlı əsərlərin də müəllifi idi
1378
. Xətib Zeynəddin ibnü’l-Mürəhhəl onun
yetişdirdiyi alimlərdən biri idi. Alim h. 652-ci ilin şəvval ayında (noyabr 1254)
Dəməşqdə vəfat etmiş və Qasiyyun qəbristanında dəfn edilmişdi
1379
.
Əllamə Əbü’l-Fəth Şəbüstəri Təbrizi
Şafi’i məzhəbinə mənsub fəqih idi. Dəməşqdə yaşayan əllamə Əbü’l-Fəth Təbrizi fəzilət,
gözəl əxlaq sahibi, xoşrəftar insan olmaqla yanaşı tədqiqatçı alim kimi də tanınmışdı.
Onun tələbələri arasından şeyx İsmayıl Nəblusi, şeyx İmadəddin, şeyx Şəmsəddin əl-
Münqari, Nəcməddin əl-Bəhanisi, qazi Əbdürrəhman ibnü’l-Fərfuri kimi alimlər
yetişmişdi. O, Sümeysatiyyə xanəgahında yaşayır, ibadət və tədrislə də orada məşğul
olurdu. H. 962-ci ildə (1555) Dəməşqdə taun epidemiyası vaxtı ölmüşdü
1380
.
Əllamə Nizaməddin Əbu Muhəmməd Əbdüssəməd ibn Hamid ibn Əbü’l-Bərəkat
ibn Əbdüssəməd ibn Bədəl ibn Nəhşəl ən-Nəhşəli Təbrizi
Müfəssir, qari və fəqih idi. H. 703-cü ilin cəmadiəlaxir ayında (yanvar 1304) Təbrizdə
anadan olmuşdu. Azərbaycanın müxtəlif şəhərlərindəki alimlərdən ərəb dili, təfsir, fiqh
və hədis dərsləri almışdı. Onun müəllimi olmuş alimlərdən şeyx Şəmsəddin əl-Xəffaf,
imam Şəmsəddin Qəzvini, əllamə Şərəfəddin Əbu Abdullah ət-Təyyi, əllamə Fəxrəddin
əl-Carbərdinin adlarını çəkmək olar. Nizaməddin Əbdüssəməd Təbrizi həmçinin
astronomiya elmi ilə də məşğul olmuşdu. O, h. 762-ci ildə (1361) Suriya yolu ilə həcc
ziyarətinə getmişdi. Vəfatından bir müddət əvvəl Təbrizin qaziü’l-quzatlığına təyin
edilmişdi
1381
. Mənbələrdə ölüm tarixi qeyd edilməmişdir. XIV əsrdə yaşamışdır.
1378
KƏHHALƏ, Mu’cəmü’l-Müəllifin, C. II, s. 64. ‚Kitabü’l-Mühəzzəb‛ Şeyxülislam Əbu İshaq İbrahim Şirazinin (öl.
1083) şafi’i fiqhinə dair əsəridir. ‚Kitabü’l-Ayatü’l-Bəyanat‛ isə Fəxrəddin Razinin (öl. 1209) əsəridir. Əllamə
Şəmsəddin Xosrovşahi Təbrizi bu bunlardan birincisini ixtisar etmiş, ikincisinə isə şərh və əlavələr yazmışdır.
1379
İBN TAĞRIBİRDİ, Mənhəlü’s-Safi, C. II, s. 92; İBNü’l-İMAD, Şəzəratü’z-Zəhəb, C. V, s.581.
1380
İBNü’l-İMAD, Şəzəratü’z-Zəhəb, C. VIII, s.189.
1381
DAVUDİ, Təbəqatü’l-Müfəssirin, C. I, s. 303; İBNü’l-CƏZƏRİ, Qayətü’n-Nihayə, s. 320.
Hüseyn ibn Hamid ibn Hüseyn əs-Sarayi Təbrizi
Yaşadığı dövrün mahir qarilərindən biri olan Hüseyn ibn Hamid Təbrizi həmçinin varlı
tacir idi və tez-tez ticarət məqsədiylə səyahətlərə çıxırdı. H. 769-cu ildə (1368) Dəməşqə
getmiş, burada şeyx Şəmsəddin Əbü’l-Məali Muhəmməd ibn Əhməd ibnü’l-Ləbanın
tələbəsi olmuşdu. Dəməşqdən geri, vətənə qayıtmışdı. Bir müddət sonra yenidən Şam
diyarına gedərək burada İbnü’s-Səlabdan Qur’ani-Kərimin qiraət və təcvidinin
incəliklərini öyrənmişdi. Daha sonra Anadoluya getmiş, oradan da Azərbaycana
qayıtmışdı. Hüseyn ibn Hamid Təbrizi h. 785-ci ilin rəbiəlaxir ayında (iyun 1383)
yenidən Dəməşqə getmiş, bir müddət orada qaldıqdan sonra Hələbə gedərək bu
şəhərdə yaşamışdı. Hələbdə Menglibuğa camesində qiraət dərsləri vermişdi. Daha
sonra Qüdsə gedərək h. 801-ci ildə (1399) vəfat edənə qədər bu şəhərdə yaşamışdı
1382
.
Nəfis ibn Davud ibn Ə’nan əd-Davudi Təbrizi
Həkim olan Nəfis İbn Davud Təbriz yəhudilərindən idi. H. 654-cü ildə (1256) Təbrizdən
Qahirəyə getmişdi. Burada oynaq ağrılarından (ehtimal ki, revmatizmdən) əziyyət
çəkən əmir Qəlaini müalicə etmişdi. Misirdə müsəlman ilahiyyatçılarla bir neçə dəfə
teoloji mövzularda mübahisəyə girişmişdi. Bir müddət sonra İslamı qəbul etmişdi.
Bundan sonra bacarıqlı həkim kimi tanınmışdı. Oğullarından Mö’təsim Təbrizə
qayıtmış və haqqında bəhs edəcəyimiz Fəthullah Fəthəddin Təbrizi burada dünyaya
gəlmişdi. Digər oğlu Bədi’ Təbrizi isə Qahirədə, atası Nəfisin yanında qalmışdı.
Atasının ölümündən sonra Fəthəddin Fəthullah Qahirəyə əmisinin yanına gəlmişdi
1383
.
Nəfis ibn Davud Təbirizinin XIII əsrdə yaşadığı və Qahirədə vəfat etdiyi bilinsə də
ölüm tarixi məlum deyil.
Fəthəddin Fəthullah ibn Mö’təsim ibn Nəfis əd-Davudi Təbrizi
1382
İBNü’l-CƏZƏRİ, Qayətü’n-Nihayə, s. 195; SƏXAVİ, Zəvu’l-Lami’, C. II, s. 66.
1383
İBN HƏCƏR, Dürərü’l-Kaminə, C. III, s. 80-81.
Təbib və hənəfi məzhəbinə mənsub fəqih idi. H. 759-cu ildə (1358) anadan olmuşdu.
Onun babası Nəfis, Misir Məmlüklü sultanı Nasirəddin Muhəmməd ibn Qəlavunun
1384
hakimiyyəti illərində köçüb Qahirədə məskunlaşmışdı. Atası o, kiçik ikən vəfat etmiş
və Fəthullah Təbrizi həkim olan əmisi Bədi’ ibn Nəfis Təbrizinin himayəsində
böyümüşdü. Yaxşı təhsil almış və tibbə dair bir çox kitab və ‚əl-Muxtar‛ı
1385
oxumuşdu.
Fəthəddin Fəthullah Təbrizi dindar, fəzilətli, gözəl əxlaq sahibi və təvazökar insan idi.
O, Qahirədə əczaçılıqla, müxtəlif dərmanların hazırlanması və satışı ilə məşğul olurdu.
Misir Məmlüklü sultanı Zahir Seyfəddin Bərquq (1382-1399) Bədi’ ibn Nəfis Təbrizini
ölkəsinin baş həkimliyinə (rəisu’l-ətibba), yəni səhiyyə nazirliyinə təyin etmişdi.
Əmisinin vəfatından sonra Fəthəddin Fəthullah Təbrizi bu vəzifəyə təyin
olunmuşdu
1386
. O, sultan Bərququn mübtəla olduğu bir xəstəliyi uğurla müalicə etdiyi
üçün sultanın yanında hörmət və ehtiramı daha da artmışdı. Sultan onu özünün sirr
katibliyinə
1387
təyin etmişdi. Alim h. 815-ci ilin rəbiələvvəl ayında (iyun 1412) vəfat
etmişdi
1388
. Təqiyəddin Əhməd Məqrizi Fəthəddin Fəthullah Təbrizinin babası Nəfisin
Davud (×) peyğəmbərin nəslindən olan yəhudi olduğunu və İslamı qəbul etdiyini qeyd
etmişdir
1389
. Ehtimal ki, ‚əd-Davudi‛ nisbəsi də bundan qaynaqlanırdı.
Həkim Sədrəddin Bədi’ ibn Nəfis Təbrizi
Fəthəddin Fəthullah Təbrizinin əmisi idi. Fəzilətli, xoşrəftar, şair təbiətli insan olan
Bədi’ Təbrizi Misir Məmlüklü sultanı Zahir Seyfəddin Bərququn (1382-1399) şəxsi
həkimlərindən biri və ölkənin baş həkimi (rəisu’l-ətibba) Əlaəddin ibn Səğirin
köməkçisi idi. Sultan Zahir Əlaəddin ibn Səğirin ölümündən sonra Bədi’ ibn Nəfis
1384
Nasirəddin Muhəmməd ibn Qəlavun 1293-1294, 1299-1309 və 1310-1341-ci illərdə, üç dəfə Misir Məmlüklü sultanı
olmuşdu. Bunlardan ilk ikisində hərbi çevriliş, üçüncüsündə isə vəfatı ilə hakimiyyətdən ayrılmışdı.
1385
Abdullah ibn Mahmud ibn Məvdud əl-Məvsili tərəfindən qələmə alınmış ‚əl-İxtiyar li-Təlili’l-Muxtar‛ adlı əsər
İmam Əbu Hənifənin (699-767) fiqhə dair fikir və fətvalarını ehtiva edir.
1386
Sultan Bərququn həyatı haqqındakı monoqrafiyasında Əyman Ömər Şükri Fəthullah Fəthəddinin bu vəzifəyə
Əlaəddin ibn Səğirin vəfatından sonra təyin edildiyini qeyd edir. Bax: ŞÜKRİ, Sultan Bərquq, s. 474.
1387
Katibü’s-sirr, sirr katibi orta əsr müsəlman dövlətlərində dövlət başçısının gündəlik, həm siyasi, həm də şəxsi,
həyatını da qələmə alırdı. Bundan başqa gizli yazışma və müqavilələrini də sirr katibləri qələmə alırdılar.
1388
İBNü’l-İMAD, Şəzəratü’z-Zəhəb, C. VII, s. 785; İBN TAĞRIBİRDİ, Nücumu’z-Zahirə, C. III, s.50; MƏQRİZİ, Kitabu’s-
Süluk, C. II, s. 498.
1389
MƏQRİZİ, Kitabu’s-Süluk, C. II, s. 494. Əyman Ömər Şükri, Fəthullah Fəthəddinin babası Nəfisin yəhudi
olduğunu, lakin Davud (×) peyğəmbərin nəslindən olması məsələsinin isə tamamilə yalan olduğunu qeyd etmişdir.
Lakin müəllif bunu nəyə istinad edərək inkar etdiyini təəssüf ki, qeyd etməmişdir. Bax: ŞÜKRİ, həmin əsər.
Təbrizini ölkəsinin baş həkimliyinə təyin etmişdi. Sədrəddin Bədi’ Təbrizi h. 797-ci ilin
rəbiələvvəl ayında (yanvar 1395) vəfat etmişdi
1390
. İbn Tağrıbirdi onun bacarıqlı həkim
və dərin biliyə malik tibb alimi kimi tövsif etmiş, tibbə dair bir sıra əsərin müəllifi
olduğunu qeyd etmişdi
1391
. Səid Nəfisi həkim Bədi’nin farsca çox gözəl qəzəllər
yazdığını qeyd etmişdi. Digər bir azərbaycanlı şair Heydər Təbrizi isə Bədi’ Təbrizini
həcv edən şerlər yazmışdı
1392
.
Qazi Hidayətullah ibn Yarəli əl-Qustantini
1393
Təbrizi
Hənəfi məzhəbinə mənsub fəqih və mütəkəllim idi. Bundan başqa ərəb dili və fiqh
üsulu üzrə də dövrün tanınmış alimlərindən biri idi. Mövlana Pir Əhəd, mövlana
Muhyəddin əl-Fənari və İbn Kamal paşanın
1394
tələbəsi olmuşdu. Məkkə qaziliyinə təyin
olunan Hidayətullah Təbrizi h. 940-cı ildə (1533) Hələb və Dəməşq yolu ilə Məkkəyə
gələrək vəzifəsinin icrasına başlamışdı. Lakin gözlərindəki xəstəlik səbəbiylə
vəzifəsindən istefa edərək müalicə üçün Misirə getmiş və ölümünə qədər orada
qalmışdı. Alim h. 949-cu ildə (1542) vəfat etmişdi
1395
.
Hüsaməddin Əbu Abdullah Həsən ibn Şərəf Təbrizi
Hənəfi məzhəbinə mənsub fəqih və müfəssir idi. Misir Məmlüklüləri dövründə Şam
vilayətində yaşamışdır. Filoloq, tarixçi və müfəssir Muhibbəddin Əbü’l-Fəzl
Muhəmməd ibnü’ş-Şihnə (öl. 1412) onun tələbəsi olmuş və onun yanında Zəməxşərinin
‚Kəşşaf‛ adlı təfsirini oxumuşdu. Hüsaməddin Həsən Təbrizi hənəfi fiqhinə dair
‚Dürrü’l-Bihar‛ adlı əsərin müəllifi idi. Bu əsərin nadir əlyazma nüsxələrindən biri
Paris milli kitabxanasında saxlanılır
1396
. ‚Damğətü’l-Mübtədiyin və Nasirətü’l-
Mühtədiyin‛ və ‚Mənzumə fi Fürui’l-Hənəfiyyə‛ isə onun qələmə aldığı digər
əsərlərdir. ‚Damğətü’l-Mübtədiyin‛in Türkiyədəki yeganə nüsxəsi Ankara milli
1390
İBN HƏCƏR, Dürərü’l-Kaminə, C. I, s. 230; İBN HƏCƏR, İbnai’l-Ğumr, C. II, s. 69, 166; İBNü’l-İMAD, Şəzəratü’z-
Zəhəb, C. VII, s. 785.
1391
İBN TAĞRIBİRDİ, Mənhəlü’s-Safi, C. I, s. 249.
1392
NƏFİSİ, Tarixi-Nəzm və Nəsr, C. I, s. 525-526.
1393
Osmanlıca mətinlərdə İstanbulun qədim adı olan Konstantinia ‚Qustantiniyyə‛ formasında yazılır.
1394
Şəmsəddin Əhməd Kamalpaşazadə 1526-1534-cü illərdə Osmanlı dövlətinin 10-cu şeyxülislamı olmuşdur.
1395
İBNü’l-İMAD, Şəzəratü’z-Zəhəb, C. VIII, s.159.
1396
DE SLANE, həmin əsər, s. 190.
kitabxanasında mühafizə edilir. Mənbələr alimin ölüm tarixinin h. 770-ci (1369-1370)
illərə
təsadüf
etdiyini
yazırlar
1397
.
‚Damğətü’l-Mübtədiyin‛in
Ankara
milli
kitabxanasındakı nüsxəsindəki qeydlərdən Hüsaməddin Həsən Təbrizinin h. 790-cı
(1388) ildə vəfat etdiyini öyrənirik.
Hüsaməddin Həsən ibn Şərəf Təbrizi
Hənəfi məzhəbinə mənsub fəqih idi. Mardinə
1398
getmiş və burada Xeyrəddin Xəlil
ibnü’l-Əla əl-Buxarinin tələbəsi olmuşdu. Təhsilini başa vurandan sonra Mardində
qalıb tədrislə məşğul olmuşdu. Şeyx Bədrəddin ibü’s-Səlamə Əstərabadi, Rüknəddin
Məvsili kimi alimlər onun tələbələri arasından yetişmişdilər. İbn Həcər Əsqəlani onun
Nəsrəddin Tusi ilə görüşdüyünü qeyd etmişdir. O, Nəcməddin Əbdülğəffar Qəzvininin
‚əl-Havi‛ adlı əsərinə şərh yazmışdı. Alim h. 715-ci ildə (1315) vəfat etmişdir
1399
.
İmam Nəcməddin Əbu Neman Bəşir ibn Hamid ibn Süleyman ibn Yusif ibn
Süleyman ibn Abdullah əl-Cə’fəri Təbrizi
Şafi’i məzhəbinə mənsub mühəddis, fəqih və müfəssir idi. Cə’fər ibn Əbu Talibin
1400
(ا)
nəslindən olan imam Nəcməddin Bəşir Təbrizi h. 570-ci ilin rəbiüləvvəl ayında (oktyabr
1174) Ərdəbildə anadan olmuşdu. O, Təbrizdə böyümüş, bu şəhərin mədrəsələrində
təhsil almış, Qur’an hafizi olmuşdu. Əbdülmün’im ibn Kuleyb, Yəhya əs-Səqəfi, Əbu
Əhməd ibn Səkinə, Əbu Həfs ibn Təbərzəd və digər mühəddislərdən hədis dinləmiş və
nəql etmişdi. Hafiz Şərəfəddin Əbdülmömin ibn Xələf əd-Dimyati və başqaları ondan
hədis dinləmişdilər. Nəcməddin Bəşir Təbrizi Bağdadda Əbü’l-Qasım ibn Fəzlan və
Yəhya ibnü’l-Rəbi’nin tələbəsi olmuş, onlardan şafi’i fiqhi, fiqh üsulu və xilaf elmini
1401
öyrənmişdi. O, Bağdad Nizamiyyə mədrəsəsində dərs verirdi, fətva mərcii idi və tez-tez
1397
TƏMİMİ, Təbəqatü’s-Səniyyə, s. 491; KATİB ÇƏLƏBİ, Kəşfü’z-Zünun, C. I, s. 896; C. II, s. 1055.
1398
Mardin-Türkiyənin cənubi-şərqində şəhər. Oğuzların Qayı boyuna mənsub Artuqlu dövlətinin üç mərkəzindən
biri olmuşdur. Hısn-Keyfa Artuqluları, Harput Artuqluları və Mardin Artuqluları adlanan bu kiçik dövlətlərdən
sonuncusu Nəcməddin İlqazi tərəfindən 1105-ci ildə qurulmuş və 1409-cu ilə qədər mövcud olmuşdur. Bu dövrdə
Mardin regionun mədəniyyət və elm mərkəzlərindən birinə çevrilmişdi. Hüsaməddin Həsən Təbrizi də bu dövrdə
Mardində yaşamışdı.
1399
İBN HƏCƏR, Dürərü’l-Kaminə, C. I, s. 273.
1400
Cə’fər ibn Əbu Talib (ا) - Əli ibn Əbu Talibin (ا) qardaşı idi. 629-cu ildə Bizans imperiyası qüvvələrinə qarşı
aparılan Mutə döyüşündə şəhid olmuşdu.
1401
Xilaf elmi (İlmu’l-xilaf)-Müqayisəli hüquq.
elmi diskussiyalarda iştirak edirdi. Səxavi onu ‚şeyxü’l-hərameyn‛
1402
kimi təqdim
etmiş, həmçinin Məkkə və Mədinə müftisi olduğunu qeyd etmişdir
1403
. Nəcməddin
Bəşir Təbrizi Qur’ani-Kərimə ‚Tibyan fi İ’rabü’l-Qur’an‛ adlı bir neçə cildlik təfsir
yazmışdı. Bu əsərin h. 649-cu ildə (1251) Mədinə şəhərində üzü köçürülmüş bir nüsxəsi
Türkiyədə, Konya BYEK-də saxlanılır. Onun qələmindən çıxmış ‚Ərbəun Hədisən
Əhasini’l-Kəlam və Məhasinü’l-Kiram‛ hədis elminə dair əsərdir
1404
. O, ‚Hədisü’l-
Ərbəin fi Umuri’d-Din‛ adlı hədis elminə aid başqa bir əsərin də müəllifidir.
Nəcməddin Bəşir Təbrizi fəzilət sahibi, xoşrəftar, mömin, gözəl əxlaqlı, saleh əməlli
insan idi. O, həmiçinin şair idi və çox gözəl şerlər yazırdı
1405
. Nəcməddin Bəşir Təbrizi h.
3 səfər 646-cı ildə (28 may 1248) Məkkədə mücavir
1406
ikən vəfat etmişdi
1407
.
Qazi İzzəddin Muhəmməd ibn Muhəmməd ibn Muhmud ibn Bəndar Təbrizi
Mühəddis idi. Mühəddis əl-Cəraidinin tələbəsi olmuş, ondan hədis dinləmiş və hədis
elmlərini öyrənmişdi. Misir Məmlüklü dövləti tərəfindən Qəzzə qaziliyinə təyin
olunmuşdu. Qəzzə qazisi olduğu illərdə tədqiqatla məşğul olmuş və bir sıra əsərlər
qələmə almışdı. İzzəddin Muhəmməd Təbrizi ‚Cəmiü’l-Üsul‛
1408
adlı çoxcildli hədis
külliyatını ixtisar etmişdi. Bu əsər ‚Müxtəsərü’l- Cəmiü’l-Üsul‛ adı ilə tanınmışdı.
Onun qələmə aldığı bir digər əsər isə ‚Müxtəsərü’l-Rəuzə‛ adlanır. Qəzzə qaziliyindən
sonra Dəməşqə gəlmiş və buradakı Nasiriyyə mədrəsəsində hədis dərsləri vermişdi
1409
.
Alim h. 16 zilhiccə 770-ci ildə (21 iyul 1369) Dəməşqdə vəfat etmiş və Qasiyyun
qəbristanında dəfn edilmişdi
1410
.
Şeyx İzzəddin Yusif ibn Həsən ibn Mahmud əs-Sarayi Təbrizi
1402
Məkkə və Mədinə şəhərlərinin şeyxi.
1403
SƏXAVİ, Tuhfətü’l-Lətifə, C. I, s. 143.
1404
BAĞDADLI, İzahü’l-Məknun, C. I, s. 15.
1405
ƏBBADİ, Zeyl Təbəqatü’l-Füqəhai’ş-Şafi’iyyə, s. 70.
1406
Mücavir sözü lüğətdə qonşu, qonşuluq mənasını ifadə edir. Mədinədəki Məscidi-Nəbəvi və Məkkədəki Məscidi
Həramın yaxınlığında bir müddət yaşayaraq ibadətlərini bu məscidlərdə edən şəxslərə mücavir deyilirdi.
1407
SÜBKİ, Təbəqatü’ş-Şafi’iyyə əl-Kübra, C. VIII, s. 70-71; SÜYUTİ, Təbəqatü’l-Müfəssirin, s. 11; ƏDNİRƏVİ, Təbəqatü’l-
Müfəssirin, s. 104; ZƏHƏBİ, Müxtəsər Tarixi-İbnü’d-Dübeysi, s. 148; KATİB ÇƏLƏBİ, Kəşfü’z-Zünun, C. I, s. 593, 794.
1408
‚Cəmiü’l-Üsul‛ İmam Məcdəddin Əbü’s-Səadə Mübarək ibn Muhəmməd ibü’l-Əsir əl-Cəzəri Məvsilinin məşhur
hədis külliyatıdır.
1409
İBN HƏCƏR, Dürərü’l-Kaminə, C. II, s. 463.
1410
İBN RAFİ’, əl-Vəfayat, s. 90; KƏHHALƏ, Mu’cəmü’l-Müəllifin, C. III, s. 692.
Şafi’i məzhəbinə mənsub müfəssir, mühəddis və fəqih idi. H. 730-cu ildə (1330) anadan
olmuşdu. Təbriz mədrəsələrində təhsil almış, şeyx Cəlaləddin Qəzvini, şeyx Bəhaəddin
Xunəci və qazi Əzudəddin əl-İcidən (öl. 1355) fiqh dərsləri almışdı. Daha sonra təhsilini
davam etdirmək üçün Bağdada getmiş və burada Şəmsəddin Kirmaninin yanında
imam Buxarinin ‚Səhih‛ini və oradakı hədislərin şərhini oxumuşdu. Təhsilini başa
vurandan sonra Təbrizə qaytımış, burada tədris və elmi fəaliyyətlə məşğul olmuşdu.
Toxtamış xanın Təbrizi işğalı vaxtı Azərbaycanı tərk edərək Anadoluya getmiş və
Mardində məskunlaşmışdı
1411
. Qızıl Orda hökmdarı Toxtamış xanın ordusu 4 yanvar
1386-cı ildə Təbrizə hücum etmiş, lakin əhalinin ciddi müqavimətinə rast gələrək
hücumu dayandırmışdı. Əldə edilmiş sazişə əsasən Təbriz əhalisi 250 tümən qızıl pul
ödəyəcək və Toxtamış xan ordusunu şəhərdən uzaqlaşdıracaqdı. Toxtamış xan şəhər
müdafiəçilərinin bu razılaşmadan sonra döyüş yerlərini tərk etməsindən sui-istifadə
edərək şəhərə qoşun yeritmişdi. Bir həftə boyunca tatarlar Təbrizdə qətl və qarət
törətmişdilər. 12 gün sonra Toxtamış xanın ordusu ikinci dəfə Təbrizi zəbt etmişdi. Bu
iki hücum vaxtı əhalidən 10 min nəfər öldürülmüş və 100 min nəfərə yaxını əsir edilib
aparılmışdı. Şəhər qarət edilmişdi. Toxtamış xanın ordusu Marağa, Naxçıvan və
Qarabağı da qarət edəndən sonra təqribən 200 min əsirlə Azərbaycanı tərk etmişdi
1412
.
Əmir Teymurun Azərbaycanı zəbt etməsindən sonra Təbriz hakimi olan oğlu Ömər
Mirzə Mardinə xəbər göndərərək İzzəddin Yusif Təbrizinin geri qayıtmasını istəmişdi.
İzzəddin Yusif Təbrizi doğma şəhərinə qayıtmış, Ömər Mirzə onu hörmət və ehtiramla
qarşılamışdı. O, yenidən tədris və elmi fəaliyyətlə məşğul olmağa başlamış,
Zəməxşərinin ‚Kəşşaf‛ına haşiyə yazmışdı. Bundan başqa qazi Nasirəddin Bəyzavinin
‚Minhəc‛, İbn Həcərin ‚Əsmai’l-Hüsnə‛ və imam Nəvəvinin ‚Qırx Hədis‛ adlı
əsərlərinə
1413
şərh yazmışdı. İzzəddin Yusif Təbrizi mömin, təmiz əqidəli, çox ibadət
edən, zöhd və vəra’ sahibi insan idi. O, həcc üçün yola çıxmış və həcc ziyarətindən
sonra 1 il Mədinədə mücavir olaraq qalmışdı. Lakin vətənə qayıdandan sonra Təbrizdə
zülm və hərc-mərcliyin artması səbəbiylə yenidən Təbrizi tərk etmiş və Anadoluya
1411
İBNü’l-İMAD, Şəzəratü’z-Zəhəb, C. VII, s. 710; İBN QAZİ ŞUHBƏ, Təbəqatü’ş-Şafi’iyyə, C. III, s. 207.
1412
ONULLAHİ, həmin əsər, s. 67; MÜŞTƏRƏK, Azərbaycan Tarixi, s. 350.
1413
Muhyəddin Əbu Zəkəriyyə Yəhya ibn Şərəf Nəvəvi (1233-1277) Suriyada, Nəva qəsəbəsində dünyaya gəlmişdir.
İslam tarixində yetişmiş böyük alimlərdəndir. 40-dan çox əsərinə müəllifidir. ‚Riyazü’s-Salihin‛ adlı hədis külliyatı
və ‚Qırx Hədis‛ ən tanınmış əsərləridir.
getmişdi. Cəzirədə
1414
məskunlaşaraq h. 804-cü ildə (1402) vəfat edənə qədər orada
yaşamışdı
1415
.
Dostları ilə paylaş: |