sifatida talqin qila boshlaganlar.
Faol jarayon
o„quvchi va matnning bir-biriga
o„zaro ta‟siriga asoslanadi
va har qanday badiiy asardan kitobxonlar o‗z tafakkur
sarhadi,
dunyoqarashi, hayotiy tajribasi, avvaldan mavjud
bilimlari va badiiy asarni
o‗qiyotgan paytdagi ruhiy-emotsional holatidan kelib chiqib shaxsiy talqinlarini
yaratadi. Shuni alohida ta‘kidlash kerakki, muayan asar
yoki uning qahramonlariga
munosabat kitobxonning hayotiy tajribalari sabab keskin o‗zgarishlarga uchrashi ham
mumkin. Masalan, 18-20 yoshlardagi kitobxonda Abdulla Qodiriyning ―O‗tkan
kunlar‖ romani qahramonlari Kumush yoki Otabek ―ideal shaxs‖ sifatida tasavvur
uyg‗otsa, yillar o‗tib oila,
muhabbat, nafrat, rashk kabi tushunchalarda anchayin
tajribaga ega bo‗lgan 30-35 yoshli ayni kitobxon-retsipiyent (qabul qiluvchi) endi
Kumushni xudbinlikda ayblashi, Zaynabni esa ―chorasiz zaifa, muhabbat qurboni‖
sifatida ko‗rib uning harakatlarini hatto oqlashi ham mumkin bo‗ladi. Demakki,
kitobxonning badiiy asarga munosabati mutlaq haqiqatlarga asoslanmaydi.
Badiiy asar idroki o‗quvchi va matn o‗rtasidagi
kommunikativ jarayonlar
natijasida yuzaga chiqadi. Ijodkor va o`quvchi orasidagi badiiy muloqotni amalga
oshirishga xizmat qilgani uchun ham badiiy asar
badiiy muloqot vositasi dеb
tushuniladi.
Dostları ilə paylaş: