171
qabiliyyəti, dəqiq suallar irəli sürmək və onlara
cavab vermək məharəti
kimi yanaşırdı. Platon öz dialoqlarını görkəmli filosofların adı ilə (Sokrat,
Kratil, Parmenid və başqaları), yaxud da aparıcı ideyaların adı ilə (ədalət,
xeyirxahlıq, dövlət və sair)adlandırırdı. Doğrudur, Platon ideyaları əbədi,
dəyişməz və hərəkətsiz hesab edirdi. Bununla yanaşı o özünün bir sıra
dialoqlarında
əks anlayışların (varlıq və qeyri varlıq, hərəkət və
sükunət, əmələ gəlmə və məhv olma) vəhdəti ideyasını inkişaf
etdirmişdir.
Aristotel isə dialektikanı materiya ilə formanın qarşılıqlı
münasibətlərinə tətbiq etmişdir. O həmin iki tərəfin qarşılıqlı çevrilməsini
göstərmişdir. Aristotelin fikrincə bunun
nəticəsində mərmər heykəl, ağac
isə stol formasını əldə edir.
Orta əsrlərdə və Yeni dövr fəlsəfəsində dialektikaya aid müəyyən
maraqlı fikirlər söylənilmişdir. Lakin onlar əksərən dağınıq
xarakter
daşıyırdı. Buna görə də dialektikanın inkişafının
ikinci tarixi mərhələsi
klassik alman fəlsəfəsinin dialektikası (Kant, Fixte, Şellinq və xüsusən də
Hegel) hesab olunur.
Kantın fəlsəfi yaradıcılığında ən çox
transendental dialektika
məsələlərinə geniş yer verilmişdir. Burada o ali idraki qabiliyyət hesab
etdiyi zəkanı təhlil etmişdir. Fixte isə fərdi «Mən» ilə ondan kənarda olan
bütün varlığın- qeyri- «Mən»in dialektik vəhdətini irəli sürmüşdür. Şellinq
təbiətdə gedən proseslərin dialektik mahiyyətini açmağa çalışmış, onları
əksliklərin qarşılıqlı tə
'
sirinin məhsulu hesab etmişdir.
Fəlsəfi fikir
Dostları ilə paylaş: