www.vivo-book.com
204
getməyən, bütün bu sürgün müddətində elə burdaca, nənənin
kreslosunun arxasında sıxılıb duran, hər dəqiqə başını ona
doğru uzadan birincini götürdü, – qarı, nəhayət, əməlli-başlı
ümidsizliyə qapıldı. Qovulmuş ikinci polyakcığaz da heç cür
çıxıb getmək istəmirdi; biri sağ tərəfində yerləşmişdi, o biri
sol tərəfində. Elə hey banka və
gedişlərə görə bir-biriylə
mübahisə eləyir, söyüşürdülər, bir-birinə “laydak” və digər
polyak komplimentləri yağdırırdılar, sonra yenə barışırdılar,
hər cür qaydasız-filansız pul atırdılar,
əbəs yerə göstəriş
verirdilər. Dalaşa-dalaşa hərəsi öz tərəfindən atırdı, biri,
məsələn, qırmızıya qoyanda, o biri də dərhal qaraya
qoyurdu. Axırda onlar nənəni tamamilə dolaşdırıb əldən
saldılar, nəhayət, o, az qala, ağlaya-ağlaya qoca nəzarətçiyə
onu
müdafiə eləmək, polyakları qovmaq xahişini bildirdi.
Qışqırıqlarına, etirazlarına baxmayaraq, onları, doğrudan da,
dərhal qovdular: ikisi də bir ağızdan qışqırır, sübut
eləyirdilər ki, nənə hələ onlara borcludu, onları nədəsə
aldadıb, onlarla yaramaz hərəkət eləyib. Bədbəxt Potapıç
bütün bunları mənə elə həmin axşam, uduzandan sonra göz
yaşlarıyla danışırdı, şikayətlənirdi ki,
polyaklar öz ciblərini