Söz köNLÜMÜ QƏLƏm etdi (publiSİSTİk düŞÜNCƏLƏR)
Yüklə 1,12 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Şairə ilhamdan mayə gərəkdir,
Anasız çocuğa dayə gərəkdir, Şairəm söyləyir yerindən duran, Adamın üzündə həya gərəkdir!.. Bu gün Mikayıl Müşfiq həyatda yoxdur, onu ömrünün iyirmi doqqu- zuncu ilində bugünkü şair olmaq istəyən və anadan şair doğulmayan həmtayların sələfləri susdurdular. Cismən onu məhv etdilər, həyatının çiçəkləndiyi vaxda onu sevməyə, sevilməyə həsrət qoydular. Onu gülüzlü yarından ayırdılar, ona vətən xaini, xalq düşməni damğası vurdular. Onun şair ruhunun qarşısında bir tələ qurdular, bir səd kimi durdular və qismən də olsa arzularına çatdılar, amma bu ilhamlı şairi, ilham pərisi anbaan sinəsində cövlan edən şairi cismən öldürdülər, fəqət mənən onu həyatdan apara bilmədilər, çünki bu gün Müşfiq çox mənəm-mənəm deyən şairləri internet portallarında çoxdan ötüb keçib, öz ölməz, əbədiyaşar şeirlərilə!.. Facebookda Mikayıl Müşfiq səhifəsi var. Minlərlə oxucu onun şeirlərinin 152 şəninə xoş sözlər yazır, onun ruhuna Allahdan rəhmət diləyirlər. Sonra da deyirik ki, gənclik kitab oxumur, axı bu internet portallarında var-gəl edən əsasən gənc oxucu ordusudur ki, yorulmadan mütaliə edirlər və yaxşını pisdən ayırmağı bacarırlar. Belə gənclərimizə Allahdan cansağlığı diləyib, onlarla qürur hissi keçirdiyimi bəyan etmək istəyirəm. Müşfiqin könlündə coşub-çağlayan məhəbbət, sanki mavi donlu bir mələk idi. Bu mələyin donunun qırçın ətəklərini qəlbində baş qaldırıb tüğyan edən ilham küləkləri əlləri oxşayan yelpiklər təki əzizləyirdi... O, məhəbbət mövzulu hər şerində sevgiyə misra-misra könül kərpiclərilə məbəd yapırdı, sanki bu məbəddən ilahi ruhun sədası göylərin bağrına dikəlirdi. Oradan buludların göz yaşına çevrilib yerlərə ələnməkçün... Bu ələnən gurşadlardan bağları, çəmənlikləri bəzəyən çiçəklər doğulurdu, Müşfiqin şeirlərinin ruhunda, amma bu ilahi eşqin carçısını susdurdular, sanki könül bülbülünün bağrına min bir yerdən ox vurdular. Müşfiq daxilən azad idi, onun daxili azadlığı çeşmələr təki çağlayan misralarından görünür, amma o da dövrünün şairləri kimi bolşeviklərin, əli qanlara batmış cəlladların zor gücünə yaratdığı başıpozuq quruluşa şeirlər həsr edirdi. Bu şeirlər onun ruhundan, canından doğulmasa da, o, bunları yazıb o dövrün mətbuat səhifələrində nəşr etdirirdi, ancaq təəssüf ki bədxahlar onun yazdığı bu şeirlərə məhəl qoymadılar, ürəyi ilahi məhəbbət eşqilə döyünən şairi məhv etdilər. Müşfiq 5 iyun 1908-ci ildə Bakıda rus imperiyasının tüğyan etdiyi bir zamanda doğuldu, onun bayrağını, 1918-ci ildə on yaşında olarkən səkkizaylıq müstəqilliyimizin şahidi olub üçrəngli istiqlal bayrağımızı və ən nəhayət, sovet bayrağını gördü. Onun körpəlik həyatı imperiyaların toqquşduğu və qanlı müharibələrin tüğyan etdiyi bir dövrə düşdü. 1920-ci ildə Azərbaycanda bolşeviklər qələbə çalanda Müşfiqin on iki yaşı var idi. Gəncliyə yetdikcə bu dəhşətli çaxnaşmalar onun şair ruhunu öz yolundan döndərə bilmədi. Onun duyğuları şerə çevrilib vərəqlər üstünə axdı, eşqə bağlı könülləri titrətmək üçün... Bir-birindən oxunaqlı, bir-birindən axıcı şeirlərlə cilalanmış kitabları çap olundu. Müşfiq həyat eşqilə çağlayan könlünü ilahi misralarının şirinliyində ovudurdu. Bu şeirlərin hər biri sevgilisinə öz sevdalı diliylə şərqi bəstələyən bir bəstəkar ovsunu ilə, könül duyğularını rənglər içində hamarlayan və onlardan rəsmlər çəkən rəssam işığı ilə sehrlənmişdi. Bu şeirlər müxtəlif zamanların sevgi şərqiləri idi. Neçə-neçə nəsilləri yola salacaq, bu Vətən 153 var olduqca Müşfiqin şeirləri də, yaratdığı əsərlər də Azərbaycanımızla bahəm, onun dəyərli, vətənsevər insanlarının dilindən düşməyəcək... Şeri yaşadan onun müəllifi yox, onun şeir kimi doğuluşudur. Şeri yaşadan nə müəllifə verilən ödüllər, nə təmtəraqlı təriflərdir. Şeri ilham yaşadır. İnsan bədənində can olduğu kimi, əsl şerin də bədənində ilham var, həm müəllifi, həm də şeri əbədiyaşar ilham edir. Onu da böyük Yaradan hər kəsə vermir, əgər şeir şeir kimi doğulubsa, onu nə zaman qadağaları, nə qarafikirli insanlar ədəbiyyatdan, insanların qəlbindən, düşüncəsindən silə bilməz. Bir el məsəlində deyildiyi kimi: “Su axar, çuxuru tapar”. Müşfiqin şeirlərinin qarşısına keçilməz sədlər çəkib, onu yağı damğasıyla susduranlar, burnundan uzağı görməyən adamlar idi. Onlar ədəbiyyatımızı Müşfiqin şeirlərindən təmizləmək istədilər, əksinə, Mikayıl Müşfiq xalqın qəlbində bir əfsanəvi qəhrəmana çevrildi, onun sevda dolu şeirləri el-el, oba-oba dolaşdı, xalqın könlündə istəkli bir yer tutdu. Onu susduranlar xalqın gözündə kiçilib yox oldular, Müşfiq isə xalqın qəlbində yenidən doğuldu öz ruhu oxşar bir-birindən şahanə, gözəl misraları ilə... Şair “Oxu” şerində təkcə öz sevgilisinin yox, həyatı cani-dildən sevən insanların ru- hunu dinlədir: Yüklə 1,12 Mb. Dostları ilə paylaş:
|